บทที่ 24

เช้าวันรุ่งขึ้น ภายในกระโจมบัญชาการกลาง

บรรยากาศหนักอึ้งจนแทบจะหยดเป็นน้ำออกมา เหล่าแม่ทัพที่สวมชุดเกราะและมีท่าทางที่ดุดันยืนเรียงแถวสองด้านข้าง สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่ที่นั่งประธาน

เซียวอี้เฉินนั่งอยู่หลังโต๊ะบัญชาการ สีหน้าเคร่งขรึมราวกับน้ำ

ทหารองครักษ์เปิดม่านกระโจม มู่เหยาเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

พริบตาเดียว สายตาทุกคู่ราวกับถูกแม่เหล็กดูดเข้าไป เต็มไปด้วยความตกตะลึงและความไม่เข้าใจ

"ท่านอ๋อง?"

ขุนพลตาเดียวที่มีเคราหนาทึบอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถาม เสียงแหบห้าว

"ฐานลับทางทหารสำคัญนะพ่ะย่ะค่ะ พระชายา... จะเข้ามาได้อย่างไร?"

เซียวอี้เฉินเงยตาขึ้น สายตาที่เย็นชาของเขากวาดมองขุนพลผู้นั้น

"นับจากวันนี้ไป คำพูดของพระชายา ก็คือคำสั่งของข้า"

เขาพูดทีละคำ เสียงไม่ดัง แต่มีอำนาจที่ไม่อาจโต้แย้งได้

"พวกเจ้าทุกคน จงฟังให้ชัด"

ทั้งกระโจมวุ่นวายทันที

เหล่าแม่ทัพมองหน้ากัน สีหน้าของพวกเขาตื่นตระหนกยิ่งกว่าเห็นผี

มู่เหยาทำเหมือนไม่เห็นความตื่นตระหนกตกใจบนใบหน้าของพวกเขา เดินตรงไปยังโต๊ะบัญชาการ และยืนอยู่ในตำแหน่งที่หาได้

ท่านแม่ทัพทุกท่านไม่ต้องกังวลไป ข้าก็แค่มาฟังเฉยๆ เท่านั้น"