All Chapters of Oops! มีมาเฟียในบ้านหนู: Chapter 1 - Chapter 7

— In The Alley Bookstore —ร้านหนังสือในตรอกชุดเดรสกระโปรงยาวสไตล์กอธิคแบบประยุกต์ถูกสวมใส่อยู่บนเรือนร่างของสาวสวยหน้าหวานวัยยี่สิบสามปีนามว่า ‘ข้าวหอม’ กระโปรงพลิ้วไหวสะบัดไปตามแรงการก้าวเดินช้า ๆ แบบไม่เร่งรีบ มือเรียวถือถุงพลาสติกที่ด้านในมีน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ถูกทอดสดใหม่เอาไว้ พลันแขนก็แกว่งมันเบา ๆ เพื่อมุ่งหน้ากลับไปยังร้านหนังสือสุดวินเทจธุรกิจส่วนตัวของเธอที่อยู่ห่างจากถนนหลักไปไม่ไกลมากนัก ข้าวหอมเดินไปตามตรอกทางเดินที่กว้างเพียงแค่ไม่กี่เมตรทำให้ในซอยนี้รถยนต์ไม่สามารถสวนทางผ่านกันได้ ดวงตาสีน้ำตาลคาราเมลมองบ้านเรือนรอบ ๆ ที่เธอคุ้นชินและเห็นมาตั้งแต่เด็ก ก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ตรงกลางสามแยกพลางมองตรงไปที่ร้านหนังสือวินเทจโทนขาวเขียวแทรกกับชั้นหนังสือสีน้ำตาลขนาดใหญ่ ตั้งเด่นอยู่ตรงกลางทางที่เป็นหัวมุมถนนพอดี แล้วเหลือบสายตามองโกดังขนาดใหญ่ด้านหลังที่ติดอยู่กับหลังบ้านของเธออย่างเลี่ยงไม่ได้…มือบางไขประตูที่ล็อกเอาไว้ตอนออกไปซื้อของก่อนจะดันประตูไม้ติดกระจกเปิดเข้าไปในร้านแบบไม่ลังเลพร้อมกับวางของที่ซื้อมาลงบนโต๊ะหรือเคาน์เตอร์ทำงานของเธอ สาวร่างเล็กเดินไปเปิดไฟสีเหลืองนวล

“…คืออะไร” ข้าวหอมถามกลับเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าพูดออกมา“ทำแผลไปเถอะ”“…”ใบหน้าสวยมองชายหนุุ่มที่เอาแต่มองไปทางนั้นทีทางนี้ทีอย่างกับกำลังสำรวจอะไรอยู่ โดยที่เขาก็ไม่คิดจะตอบคำถามที่เธอถามออกไปแม้สักคำถามเดียว“ถอดเสื้อสูทออกสิ”สาวเจ้าของร้านพูดออกมาอีกครั้งเพราะเธอต้องทำแผลตรงต้นแขนของเขา ทำให้ร่างหนาต้องละสายตาออกมาจากสิ่งที่ตนเองกำลังสนใจอย่างเสียไม่ได้ แต่เขาก็ยอมให้ความร่วมมือในการถอดเสื้อสูทตัวนอกของตัวเองออกเพื่อให้ง่ายต่อการทำแผลเบื้องต้น เธอมองสูทตัวใหญ่ที่ถูกถอดออกไปก่อนจะมองแผลตรงต้นแขนล่ำที่มีรอยถูกกรีดเข้าเนื้อไปไม่ลึกมาก แล้วก้มลงหยิบสำลีแผ่นใหม่มาทำความสะอาดแผลให้เขา“เธออยู่ที่นี่คนเดียวหรอ”เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าหล่อที่หันกลับมามองสาวร่างเล็กที่กำลังทำแผลให้เขา“…ก็”“อยู่คนเดียวสินะ ถึงไม่อยากบอก”นัยน์ตาคมมองสบตากับนัยน์ตาหวานสวยอีกคู่ที่ฉายความอึดอัดผ่านแววตาออกมาอย่างชัดเจน จากการมองเพียงแค่แวบเดียวเขาก็อ่านมันออกได้ง่าย ๆ“…นายถามทำไม” ข้าวหอมเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยอีกครั้ง“มีแฟนหรือเปล่า”คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเพราะเธอยังคงไม่ได้คำตอบจา

นัยน์ตาสวยมองชั้นหนังสือที่กำลังเคลื่อนตัวสไลด์ไปข้าง ๆ ด้วยความเร็วคงที่อย่างใจจดใจจ่อ เพราะหูของเธอยังคงได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องด้านในอยู่เรื่อย ๆ มิหนำซ้ำมันยังส่งเสียงดังยิ่งกว่าเดิมจนใจของสาวเจ้าของร้านเริ่มหวั่น ๆ ว่าภายในนั้นเกิดอะไรขึ้น“…ใส่เป็นประตูกระจกแบบโกดังของเราใช่ไหมครับ”เสียงของผู้ชายดังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินพร้อมกับเสียงเท้าหลายคู่ที่กำลังลงน้ำหนักก้าวเดินอยู่ภายในห้องลับที่ปัจจุบันเป็นห้องเก็บของของเธอ ทำให้ข้าวหอมชะเง้อใบหน้ามองแล้วรีบแทรกตัวเข้าไปด้านในทันทีที่ชั้นวางหนังสือเปิดออกจนสุด“อืม เอาระบบเดียวกันกับที่โกดังเลย”ร่างแบบบางในชุดกระโปรงยาวมองผู้ชายใส่สูทที่กำลังยืนหันหลังให้เธออยู่ด้วยความงุนงง ก่อนจะเลื่อนสายตามองผู้ชายอีกสองคนที่ยืนประกบข้างผู้ชายตัวสูงคนนั้น และกำลังพูดคุยอะไรบางอย่างที่เธอฟังแล้วไม่ค่อยเข้าใจ“พวกคุณทำอะไร แล้วเข้ามาอยู่ในนี้ได้ยังไง”เสียงหวานเอ่ยถามออกไปอย่างไม่รีรอ ทำให้ผู้ชายสามคนนั้นหันใบหน้ากลับมามองเธอพร้อมกันในทีเดียว“คุณ…”คิ้วเรียวย่นเข้าหากันเมื่อเห็นว่าชายรูปร่างกำยำที่ยืนอยู่ตรงกลางคือคนเดียวกันกับเมื่อวานที่วิ่งพรวดพร

“อ๊า…พะ พอได้แล้ว”ข้าวหอมพยายามเค้นเสียงห้ามให้เขาหยุดถาโถมแรงกายเข้าออกภายในตัวเธอ เพราะตั้งแต่ที่เธอรู้สึกสมองขาวโพลนและเหมือนได้ปลดปล่อยอะไรออกไปในครั้งแรก ชายหนุ่มก็เอาแต่กระหน่ำกายเข้าหาช่วงล่างของเธอไม่หยุดหย่อน จนตอนนี้กึ่งกลางตัวกำลังแสบร้อนไปหมด“อื้ม ทนหน่อย”เสียงทุ้มเข้มกระเส่าพอสมควรพลางเม้มริมฝีปากหนาห่อเข้าหากันกับความเสียวและความมันที่เขาได้รับจากร่างกายของสาวเจ้าของร้านหนังสือ ร่างหนาไม่มีวี่แววหรือแม้แต่ความคิดภายในหัวว่าจะหยุดการร่วมรักกับคนใต้ร่างเมื่อไหร่ เพราะเขาจะทำมันจนกว่าเขาจะรู้สึกอิ่ม ซึ่งคิดว่าก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยฝ่ามือหนาเอื้อมไปด้านหน้าแล้วคว้าเข้าที่เต้าหยุ่นพร้อมกับบีบเคล้นมันสุดแรงโดยไม่สนว่าเจ้าของของมันจะรู้สึกยังไง เขานอนตะแคงซ้อนอยู่ที่ด้านหลังของเธอแล้วก็เอาแต่ก่นกระแทกแท่งร้อนเข้าหาโพรงรักคับแคบอยู่แบบนั้นจนน้ำเสียงหวาน ๆ เริ่มแหบพร่าลงไปตาม ๆ กันเพราะคนตัวเล็กก็แหกปากร้องครางมาหลายชั่วโมงแล้ว“อ๊ะ อืมมม”แม้ภายในใจเธอจะแอบก่นด่าเขาแต่ร่างกายกลับตอบสนองคนด้านหลังอยู่ตลอด กึ่งกลางตัวของเธอแสบร้อนก็จริงแต่มันก็ยังลื่นและแฉะเพื่อหล่อเลี้ยงท