LOGIN23:00น.
ร่างแบบบางนั่งอยู่ที่มุมโปรดของห้องพร้อมกับหนังสือเล่มหนาในมือเช่นเคย แม้จะดึกมากแล้วแต่วันนี้เธอกลับยังไม่รู้สึกง่วงนอนเลยสักนิดเดียว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกังวลภายในใจลึก ๆ กับเรื่องเมื่อช่วงเช้าที่ผู้ชายคนนั้นเข้ามาทำประตูทางเชื่อมผ่านร้านของเธออย่างถือวิสาสะหรือเปล่า
จมูกโด่งรั้นพ่นลมหายใจอุ่น ๆ ออกมาเพราะยังแอบรู้สึกเซ็ง ๆ อยู่ภายในใจ จนเริ่มไม่มีสมาธิที่จะอ่านหนังสือในมือ ข้าวหอมก้มใบหน้าลงมองหนังสือเล่มหนาอีกครั้งแล้วพับประกบปิดมันเข้าหากันเอาไปวางไว้ข้างหัวเตียงตามเดิม เธอเปิดประตูเดินออกไปจากห้องแล้วตรงไปที่ครัวเพื่อหานมสดอุ่น ๆ กินสักแก้วก่อนจะเข้านอน ใช้เวลาแค่เพียงไม่กี่นาทีร่างเล็กก็หมุนตัวเดินกลับออกมาจากห้องครัวมุ่งหน้าไปที่ประตูห้องนอนของตัวเอง…
ตึก ตึก
“…นะ นาย”
“…”
ทันทีที่หูของเธอได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นตรงบันไดของบ้านใบหน้าสวยก็หันไปมองตามเสียง พร้อมกับการปรากฏตัวของชายร่างสูงคนเดียวกันกับเมื่อช่วงเช้าที่เป็นคนเข้ามาพังประตูห้องลับ เขาสอดมืออยู่ในกระเป๋ากางเกงแล้วก้าวเดินขึ้นมาตามขั้นบันไดช้า ๆ โดยไม่ได้มีท่าทางตื่นตกใจอะไรที่เห็นเธอ
“…เข้ามาในบ้านฉันทำไม”
ข้าวหอมถามออกไปพร้อมกับร่างหนาที่อยู่ในชุดเสื้อยืดแบบพอดีตัวเน้นสัดส่วนกำยำกับกางเกงผ้าขายาวสบาย ๆ เข้าชุดกัน ที่กำลังยืนเผชิญหน้ากับเธออยู่ตรงขั้นบันได ทำให้ตัวของเขาอยู่ต่ำกว่าระดับตัวของเธอเล็กน้อย
“สำรวจบ้านเธอ”
ปากหนาตอบพร้อมกับไล่สายตามองสาวเจ้าของร้านที่อยู่ในชุดนอนสายเดี่ยวผ้าซาตินสีชมพู และกำลังยืนถือแก้วอะไรสักอย่างอยู่ในมือ
“นายจะเข้าออกบ้านฉันแบบนี้ไม่ได้นะ”
นัยน์ตาสวยจ้องกลับเขม็งพลันในหัวก็กำลังนึกว่าตัวเองลืมล็อกประตูด้านล่างหรือเปล่าเขาถึงได้ขึ้นมาข้างบนได้
“อายุเท่าไหร่” เสียงทุ้มถามออกมา
ข้าวหอมนิ่งไปด้วยความงุนงงกับผู้ชายตรงหน้าที่ไม่เคยตอบคำถามอะไรเธอเลยจนถึงตอนนี้
“ถามว่าอายุเท่าไหร่” เสียงเข้มถามย้ำอีกครั้ง
“ยี่สิบสาม…ทำไม?”
“อืม…ดี”
“มองอะไร”
คนตัวเล็กมองตามสายตาของเขาที่มันเหมือนกำลังจ้องหน้าอกของเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น
“นม”
เขาพูดแบบนั้นพร้อมกับยกเท้าส่งตัวเองขึ้นมายืนอยู่บนพื้นระดับเดียวกันกับเธอ ทำให้ตอนนี้ร่างแกร่งตรงหน้ากำลังยืนประชิดกับตัวของเธออยู่อย่างเลี่ยงไม่ได้
“…”
“ขอกินนมหน่อย”
ข้าวหอมเงียบไปเพราะกำลังทำตัวไม่ถูกที่อยู่ดี ๆ ก็มีผู้ชายมายืนอยู่กลางบ้านของเธอในยามวิกาล ตาสวยหลุบลงมองมือของเขาที่จับซ้อนทับบนมือของเธอข้างที่ถือแก้วเอาไว้ พร้อมกับยกของเหลวสีขาวขุ่นขึ้นกรอกปากตัวเองให้เธอดูจนหมดแก้ว
ลิ้นหนาแลบออกมาเลียริมฝีปากตัวเองพลางใช้สายตาไล่มองผิวพรรณขาวเนียนของสาวน้อยตรงหน้าอย่างเปิดเผย ทำให้คนตัวเล็กกว่ารีบก้าวถอยหลังให้ตัวของเธอห่างออกจากชายตรงหน้าโดยอัตโนมัติ
“นั่นห้องนอนเธอสินะ”
น้ำเสียงทุ้มพูดโดยไม่ได้มองที่ประตูด้านหลังแม้แต่น้อย แต่เขากลับเดินตรงเข้ามาหาร่างสวยตรงหน้าเพื่อไล่ต้อนเธอ ทำให้แผ่นหลังบางชนเข้ากับประตูห้องนอนของตัวเอง เขายกแขนแกร่งค้ำมันไว้กับประตูข้างหนึ่งเพื่อกักตัวสาวเจ้าของร้านหนังสือ ส่วนมืออีกข้างก็กำที่ลูกบิดประตูแล้วหมุนมันช้า ๆ ให้แง้มเปิดเข้าไป
“จะ จะทำอะไร…ออกไปจาก…”
“…ชู่วว”
นิ้วแกร่งยกขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากอวบอิ่มพลันตาคมก็จ้องมองสบสายตากับเธอแล้วดันไหล่ให้คนตัวเล็กถอยเข้าไปอยู่ภายในห้องนอน จนในที่สุดทั้งสองคนก็มายืนอยู่ภายในห้องด้วยกันแบบที่หญิงสาวก็ยังสับสนกับตัวเอง
หมับ! เพล้ง!
“หึ ไม่ต้องขัดขืนให้เสียเวลา”
“อื้ออ…”
นัยน์ตาหวานเบิกโพลงที่ใบหน้าหล่อลูกครึ่งตรงหน้าล็อกแขนที่กำลังจะผลักตัวเขาเอาไว้จนแก้วในมือของเธอร่วงลงไปกับพื้น พร้อมกับประกบปากร้อนลงมาทาบทับปิดปากของเธอแบบไม่ให้ตั้งตัว คนตัวเล็กกว่ากำลังช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่สามารถแยกแยะสถานการณ์อะไรในตอนนี้ได้ ทำให้ร่างสูงใหญ่ตรงหน้าได้โอกาสลากตัวของหญิงสาวไปที่เตียงนอนของเธอได้อย่างง่ายดาย
ฟุบ!
เนื้อตัวขาวเนียนถูกผลักให้นอนราบไปกับที่นอนเย็นเฉียบจนสติของเธอกลับเข้าร่างมา แต่ไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อร่างหนาก็โน้มตัวลงมาคร่อมตัวของเธอเอาไว้แล้วมอบจูบเผ็ดร้อนบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างกระหาย เขาใช้ประสบการณ์ที่มีมากกว่าล่อลวงให้สาวน้อยใต้ร่างยอมเผยอปากให้กับเขา แล้วถึงได้ส่งลิ้นหนาเข้าไปสำรวจโพรงปากเล็กที่มีน้ำหวานให้เขาดื่มด่ำ จนคนที่ไม่ประสีประสาในเรื่องนี้สับสนและมึนงงไปกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ตัวเธอเองไม่เคยพานพบมาก่อน
ลิ้นเล็กพยายามหนีจากการต้อนของลิ้นอุ่นร้อนที่พยายามเกี่ยวกระหวัดลิ้นของเธอ เขาดูดดึงมันจนสติของหญิงสาวแทบจะหลุดลอยออกไปจากร่างกายนุ่มนิ่ม ข้าวหอมพยายามเบี่ยงใบหน้าหลบสัมผัสวาบหวิวของเขาเพราะเธอเริ่มจะหายใจไม่เป็นจังหวะแล้วในตอนนี้
“อะ อื้อ…ปล่อย”
เสียงหวานเล็ดลอดเปล่งออกมาได้เพียงนิดเพื่อห้ามไม่ให้มือของเขาที่กำลังล่วงเกินเคล้นคลึงอยู่ที่หน้าอกนุ่มของเธอออกห่างจากตัว
คนตัวสูงไม่ได้สนใจการปฏิเสธของสาวน้อยใต้ร่างเพราะเขากำลังเพลิดเพลินกับกลิ่นกายหอม ๆ และความสาวความสวยที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนอย่างแน่นอน ฝ่ามือหนาเลิกชุดกระโปรงผ้าซาตินของร่างขาวนวลเนียนขึ้นจนเผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบและเนินเนื้อโหนกนูนใต้แพนตี้ตัวจิ๋วที่เขากำลังจะกระชากมันออกไปในไม่ช้า นัยน์ตาคมวาวโรจน์เป็นประกายทันทีที่เขาดึงชั้นในตัวน้อยอกไปจนพ้นร่างกายของเธอได้สำเร็จ ชายหนุ่มจับขาเรียวให้แยกออกจากกันและตะปบมือลงไปบนจุดซ่อนเร้นไร้ขนอย่างอดรนทนไม่ไหว
“อ๊ะ”
เสียงหวานร้องออกมาที่ตัวเองถูกคนแปลกหน้าลวนลามในจุดที่ไม่เคยมีใครเข้าถึงมาก่อน ร่างเล็กพยายามบิดตัวเพื่อให้หลุดพ้นจากสัมผัสของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล ใบหน้าหล่อละสายตาออกมาจากกลางกายของเธอแล้วสบสายตาจ้องมองกับเธออีกครั้งด้วยแววตาที่เร่าร้อนขึ้นก่อนจะก้มหัวลงมาซุกไซ้ตรงซอกคอขาว เพื่อสร้างความสยิวให้กับสาวร่างเล็กจนขนภายในกายลุกชันทั่วร่าง
“หึ ยังไม่เคยจริง ๆ ด้วย”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเริ่มแหบพร่าลง เขาพึมพำออกมาหลังจากได้ทำการแหย่นิ้วเข้าไปสำรวจโพรงรักของสาวเจ้าของร้านหนังสือเพื่อเป็นการนำทางก่อนที่ของจริงจะเข้าไป
“เจ็บ…ฉะ ฉันเจ็บ”
ร่างแบบบางยู่หน้าเข้าหากันแล้วพยายามใช้มือดันมือของเขาให้ออกห่าง สติของเธอกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมมองไปที่ใบหน้าหล่อที่กำลังขบกรามของตัวเองเหมือนอดทนกับอะไรบางอย่างอยู่ จนในที่สุดร่างหนาก็ตั้งตัวนั่งชันเข่าแล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกโดยที่มือของเขายังเอาแต่ลูบไปตามผิวเนียน ๆ ของเธออยู่ตลอด
หนุ่มลูกครึ่งโน้มตัวกลับลงมาคร่อมตัวของเธออีกครั้งก่อนจะแยกขาเรียวให้แหกกว้างออกแล้วจ่ออะไรบางอย่างมาตรงกลีบดอกไม้ปิดสนิทของเธอ
“โอ๊ยยย!”
กึ่งกลางกลายที่เคยปิดแน่นสนิทตอนนี้มันกลับถูกแทนที่ด้วยสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่จากเขา โดยที่ผู้ชายตรงหน้าไม่ได้บอกกล่าวเธอล่วงหน้า ทำให้การดันพรวดเข้ามาจนสุดเมื่อสักครู่นั้นสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้กับหญิงสาวจนน้ำตาหยดใสไหลออกมาเอง
“อ่า”
เขาเปล่งเสียงออกมาด้วยความอึดอัดไม่ต่างและรู้ดีว่าคนใต้ร่างกำลังเจ็บปวดขนาดไหน แต่ชายหนุ่มเลือกที่จะให้เธอเจ็บรวดเดียวแล้วจะได้เสียวไปพร้อม ๆ กันกับเขา…นั่นคือสิ่งที่เขาคิดไว้
“อื้ม”
ปากเล็กต้องตอบรับจูบของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะเธอกำลังรู้สึกหลาย ๆ อย่างพร้อมกันในเวลาเดียว มันทั้งจุกเสียด แสบร้อน และเริ่มเสียวซ่านแบบแปลก ๆ
ร่างนุ่มนิ่มขยับโยกช้า ๆ และเถือกไถไปกับที่นอนเพราะกายแกร่งด้านบนกำลังตอกอัดท่อนเนื้อของเขาเข้ารูรักของเธอด้วยจังหวะที่ไม่เร็วมาก ชายหนุ่มปล่อยให้คนใต้ร่างได้ปรับตัวจนภายในของเธอเริ่มปลดปล่อยน้ำหวานสีใสเคล้ากับน้ำหล่อลื่นออกมาชโลมลำรักของเขา เขาถึงได้เร่งการสอดใส่ให้เร็วขึ้นทันที
“อ๊ะ อะ…”
เสียงหวานใสครางกระเส่าออกมาแบบไม่รู้ตัวจนตัวเองก็ยังแอบเขินอาย เธอรู้สึกเสียวซ่านตรงกลางกายแบบบอกไม่ถูกในทุกครั้งที่ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ดันเอ็นร้อน ๆ เข้าใส่ เขาใช้สายตาเร่าร้อนมองสำรวจทั่วใบหน้าสวยก่อนจะโน้มศีรษะลงมาคลอเคลียไปตามพวงแก้มและเนื้อตัวของเธออย่างลุ่มหลงในความหอมหวาน
ร่างหนากำยำเสยกระแทกสะโพกของตัวเองอย่างเผ็ดร้อน เขากดลำกายเข้าหารูสวาทขนาดเล็กอย่างแนบแน่นครั้งแล้วครั้งเล่า จนทั้งสองคนต่างเปล่งเสียงครางกระเส่าชวนสยิวออกมาพร้อม ๆ กัน
เสียงของเนื้อแนบเนื้อบดเบียดเคล้าไปกับเสียงดูดดึงของสองริมฝีปากที่ไม่ยอมผละห่างออกจากกัน เพราะคนตัวเล็กที่หัวไวไม่น้อยก็เริ่มตอบรับจูบเขาได้ในจังหวะเดียวกันแล้ว ทำให้ลมหายใจของคนทั้งคู่หอบแรงขึ้นประสานไปกับช่วงล่างที่กระหน่ำตอกอัดประหนึ่งว่าของเธอกับของเขามันถูกสร้างมาเพื่อกันและกันอย่างชัดเจน
“ซี้ดดด”
ปากหนาสูดริมฝีปากระบายความเสียวออกมา ชายหนุ่มกำลังรู้สึกเสียวซ่านไปกับโพรงรักคับแคบอย่างที่ไม่เคยเป็น เขาเร่งเอวซอยเข้าใส่ถี่ระรัวอย่างเก็บกลั้นอารมณ์เอาไว้ไม่ไหวทำให้ร่างเล็กเนื้อตัวสั่นคลอนไปตาม ๆ กันจนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ทั่วทั้งผืน
“อะ อ๊ายยย”
เสียงหวานร้องวี้ดว้ายออกมาอย่างไม่รู้ถึงสาเหตุ หัวของเธอขาวโพลนพร้อมกับหน้าท้องที่หดเกร็งก่อนจะปลดปล่อยอะไรบางอย่างให้แตกพรั่งพรูออกมาทั้ง ๆ ที่กายแกร่งยังค้ำยันตัวของเธอเอาไว้ และสอดใส่ตัวตนของเขาเข้าออกอย่างไม่ลดละ
ใบหน้าหล่อมองอาการของสาวน้อยใต้ร่างที่ยังคงร้องครางแม้ตัวเองจะเสร็จสมไปแล้ว แต่โพรงเนื้อนุ่มด้านในของเธอกลับยังทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีจนเขาต้องกัดฟันกรอด แล้วออกแรงรอบสุดท้ายสุดกำลังจนร่างกายเกร็งกระตุกค้างไปพร้อม ๆ กันกับอีกฝ่าย
“อ๊า…”
“อ่า”
เขาฉีดของเหลวอุ่นร้อนเข้ามาในตัวเธอจนหมด โดยที่ใบหน้าหล่อก็ยังวนเวียนคลอเคลียเนื้อตัวของเธออยู่ไม่ห่าง ร่างหนายังรู้สึกไม่เต็มอิ่มกับร่างกายขาวชมพูระเรื่อใต้ร่าง เขาไม่สามารถผละออกไปได้เพราะยังอยากได้ความรู้สึกแบบเมื่อสักครู่อีกหลาย ๆ รอบ
07:00น.ตาสวยปรือขึ้นช้า ๆ เมื่อรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวบนที่นอนข้างตัว เธอเปิดเปลือกตาด้วยความอ่อนล้าพลางมองตามร่างแกร่งกำยำที่เพิ่งลุกขึ้นจากข้างตัวเธอ เพื่อไปใส่เสื้อผ้าที่เขาเป็นคนถอดและโยนมันกระจัดกระจายทิ้งไว้ตรงปลายเตียง“กินยาด้วย อย่าให้ท้องล่ะ”ชายหนุ่มสวมเสื้อไม่ทันเสร็จดีก็เอ่ยบอกกับสาวร่างเล็กที่ยังนอนฝังตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม แล้วเปิดประตูเตรียมเดินออกไปจากห้อง“…นายชื่ออะไร”ข้าวหอมยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวนอนแล้วมองไปที่ผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันไปทั้ง ๆ ที่เธอยังไม่รู้จักชื่อเขาด้วยซ้ำ ใบหน้าหล่อสไตล์ลูกครึ่งหันกลับมามองสาวใบหน้าสวยแล้วนิ่งไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่“…ราล์ฟ”เขาเอ่ยเพียงเท่านั้นแล้วก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องของเธอ หญิงสาวหันใบหน้ากลับมามองสภาพยับเยินของผ้าปูที่นอนกับความรู้สึกตรงกลางกายที่ยังคงปวดระบมไม่เลือนหาย แล้วก็ได้แต่นั่งปลงกับตัวเองถึงเรื่องบ้าบอที่เพิ่งเกิดขึ้น…สองชั่วโมงหลังจากนั้นสาวเจ้าของร้านหนังสือวินเทจกลับมานั่งประจำยังโต๊ะทำงานของเธอ หลังจากที่เปิดร้านเรียบร้อยและกำลังเข้าเช็กเว็บไซต์ของร้านอย่างที่ทำเป็นประจำในทุ
“อ๊า…พะ พอได้แล้ว”ข้าวหอมพยายามเค้นเสียงห้ามให้เขาหยุดถาโถมแรงกายเข้าออกภายในตัวเธอ เพราะตั้งแต่ที่เธอรู้สึกสมองขาวโพลนและเหมือนได้ปลดปล่อยอะไรออกไปในครั้งแรก ชายหนุ่มก็เอาแต่กระหน่ำกายเข้าหาช่วงล่างของเธอไม่หยุดหย่อน จนตอนนี้กึ่งกลางตัวกำลังแสบร้อนไปหมด“อื้ม ทนหน่อย”เสียงทุ้มเข้มกระเส่าพอสมควรพลางเม้มริมฝีปากหนาห่อเข้าหากันกับความเสียวและความมันที่เขาได้รับจากร่างกายของสาวเจ้าของร้านหนังสือ ร่างหนาไม่มีวี่แววหรือแม้แต่ความคิดภายในหัวว่าจะหยุดการร่วมรักกับคนใต้ร่างเมื่อไหร่ เพราะเขาจะทำมันจนกว่าเขาจะรู้สึกอิ่ม ซึ่งคิดว่าก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยฝ่ามือหนาเอื้อมไปด้านหน้าแล้วคว้าเข้าที่เต้าหยุ่นพร้อมกับบีบเคล้นมันสุดแรงโดยไม่สนว่าเจ้าของของมันจะรู้สึกยังไง เขานอนตะแคงซ้อนอยู่ที่ด้านหลังของเธอแล้วก็เอาแต่ก่นกระแทกแท่งร้อนเข้าหาโพรงรักคับแคบอยู่แบบนั้นจนน้ำเสียงหวาน ๆ เริ่มแหบพร่าลงไปตาม ๆ กันเพราะคนตัวเล็กก็แหกปากร้องครางมาหลายชั่วโมงแล้ว“อ๊ะ อืมมม”แม้ภายในใจเธอจะแอบก่นด่าเขาแต่ร่างกายกลับตอบสนองคนด้านหลังอยู่ตลอด กึ่งกลางตัวของเธอแสบร้อนก็จริงแต่มันก็ยังลื่นและแฉะเพื่อหล่อเลี้ยงท
23:00น.ร่างแบบบางนั่งอยู่ที่มุมโปรดของห้องพร้อมกับหนังสือเล่มหนาในมือเช่นเคย แม้จะดึกมากแล้วแต่วันนี้เธอกลับยังไม่รู้สึกง่วงนอนเลยสักนิดเดียว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกังวลภายในใจลึก ๆ กับเรื่องเมื่อช่วงเช้าที่ผู้ชายคนนั้นเข้ามาทำประตูทางเชื่อมผ่านร้านของเธออย่างถือวิสาสะหรือเปล่าจมูกโด่งรั้นพ่นลมหายใจอุ่น ๆ ออกมาเพราะยังแอบรู้สึกเซ็ง ๆ อยู่ภายในใจ จนเริ่มไม่มีสมาธิที่จะอ่านหนังสือในมือ ข้าวหอมก้มใบหน้าลงมองหนังสือเล่มหนาอีกครั้งแล้วพับประกบปิดมันเข้าหากันเอาไปวางไว้ข้างหัวเตียงตามเดิม เธอเปิดประตูเดินออกไปจากห้องแล้วตรงไปที่ครัวเพื่อหานมสดอุ่น ๆ กินสักแก้วก่อนจะเข้านอน ใช้เวลาแค่เพียงไม่กี่นาทีร่างเล็กก็หมุนตัวเดินกลับออกมาจากห้องครัวมุ่งหน้าไปที่ประตูห้องนอนของตัวเอง…ตึก ตึก“…นะ นาย”“…”ทันทีที่หูของเธอได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นตรงบันไดของบ้านใบหน้าสวยก็หันไปมองตามเสียง พร้อมกับการปรากฏตัวของชายร่างสูงคนเดียวกันกับเมื่อช่วงเช้าที่เป็นคนเข้ามาพังประตูห้องลับ เขาสอดมืออยู่ในกระเป๋ากางเกงแล้วก้าวเดินขึ้นมาตามขั้นบันไดช้า ๆ โดยไม่ได้มีท่าทางตื่นตกใจอะไรที่เห็นเธอ“…เข้ามาในบ้านฉันทำไม”
นัยน์ตาสวยมองชั้นหนังสือที่กำลังเคลื่อนตัวสไลด์ไปข้าง ๆ ด้วยความเร็วคงที่อย่างใจจดใจจ่อ เพราะหูของเธอยังคงได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องด้านในอยู่เรื่อย ๆ มิหนำซ้ำมันยังส่งเสียงดังยิ่งกว่าเดิมจนใจของสาวเจ้าของร้านเริ่มหวั่น ๆ ว่าภายในนั้นเกิดอะไรขึ้น“…ใส่เป็นประตูกระจกแบบโกดังของเราใช่ไหมครับ”เสียงของผู้ชายดังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินพร้อมกับเสียงเท้าหลายคู่ที่กำลังลงน้ำหนักก้าวเดินอยู่ภายในห้องลับที่ปัจจุบันเป็นห้องเก็บของของเธอ ทำให้ข้าวหอมชะเง้อใบหน้ามองแล้วรีบแทรกตัวเข้าไปด้านในทันทีที่ชั้นวางหนังสือเปิดออกจนสุด“อืม เอาระบบเดียวกันกับที่โกดังเลย”ร่างแบบบางในชุดกระโปรงยาวมองผู้ชายใส่สูทที่กำลังยืนหันหลังให้เธออยู่ด้วยความงุนงง ก่อนจะเลื่อนสายตามองผู้ชายอีกสองคนที่ยืนประกบข้างผู้ชายตัวสูงคนนั้น และกำลังพูดคุยอะไรบางอย่างที่เธอฟังแล้วไม่ค่อยเข้าใจ“พวกคุณทำอะไร แล้วเข้ามาอยู่ในนี้ได้ยังไง”เสียงหวานเอ่ยถามออกไปอย่างไม่รีรอ ทำให้ผู้ชายสามคนนั้นหันใบหน้ากลับมามองเธอพร้อมกันในทีเดียว“คุณ…”คิ้วเรียวย่นเข้าหากันเมื่อเห็นว่าชายรูปร่างกำยำที่ยืนอยู่ตรงกลางคือคนเดียวกันกับเมื่อวานที่วิ่งพรวดพร
“ยังไง…ยังไงก็ไม่ใช่คนแถวนี้” ข้าวหอมพึมพำแล้วส่ายหัวเบา ๆ โดยที่ตาก็ยังมองออกไปนอกร้านหนังสือในหัวของหญิงสาวยังคงมีความฉงนใจอยู่ไม่น้อยกับผู้ชายแปลกหน้าทั้งสองคนที่เข้ามาในร้านของเธอ เพราะดูยังไงก็ไม่ใช่คนทั่วไปที่จะมาอยู่ในตรอกซอกซอยแบบนี้แน่ ๆ โดยเฉพาะผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อร้ายพร้อมรอยสักที่เข้ามาในร้านของเธอพร้อมกับมีดในมือ…ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่นี่ฉันยังปลอดภัยอยู่ไหมนะ?ผู้ชายสองคนนั้นเล่นเดินสำรวจไปจนทั่วร้านแถมอีกคนยังรู้ห้องลับของเธออีกต่างหาก ดูไม่น่าไว้ใจเลยแม้แต่คนเดียว…หญิงสาวรูปร่างเพรียวบางส่ายหัวอีกครั้งไล่ความคิดเป็นกังวลของตัวเองก่อนจะเดินไปกดล็อกประตูทางเข้าของร้าน และปิดไฟทั้งหมดภายในร้านให้ดับลงเหลือไว้เพียงไฟตามชั้นวางหนังสือที่ยังคงส่องเข้าสินค้าภายในร้านของเธอ ทำให้ร้านหนังสือวินเทจแห่งนี้ไม่ได้มืดสนิทจนดูน่ากลัวคนตัวเล็กหันมองทั่วร้านเพื่อเช็กความเรียบร้อยอีกครั้งแล้วถึงได้เดินไปที่ม่านสีขาวนวลสะอาดตาเพื่อจับเลิกมันขึ้นให้เห็นประตูอีกบานที่ซ่อนอยู่ มือบางหยิบกุญแจอีกดอกไขประตูเปิดเข้าไปเพื่อเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านที่เป็นพื้นที่ส่วนตัวของเธอ ขาเรียวก้าวเดิ
“…คืออะไร” ข้าวหอมถามกลับเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าพูดออกมา“ทำแผลไปเถอะ”“…”ใบหน้าสวยมองชายหนุุ่มที่เอาแต่มองไปทางนั้นทีทางนี้ทีอย่างกับกำลังสำรวจอะไรอยู่ โดยที่เขาก็ไม่คิดจะตอบคำถามที่เธอถามออกไปแม้สักคำถามเดียว“ถอดเสื้อสูทออกสิ”สาวเจ้าของร้านพูดออกมาอีกครั้งเพราะเธอต้องทำแผลตรงต้นแขนของเขา ทำให้ร่างหนาต้องละสายตาออกมาจากสิ่งที่ตนเองกำลังสนใจอย่างเสียไม่ได้ แต่เขาก็ยอมให้ความร่วมมือในการถอดเสื้อสูทตัวนอกของตัวเองออกเพื่อให้ง่ายต่อการทำแผลเบื้องต้น เธอมองสูทตัวใหญ่ที่ถูกถอดออกไปก่อนจะมองแผลตรงต้นแขนล่ำที่มีรอยถูกกรีดเข้าเนื้อไปไม่ลึกมาก แล้วก้มลงหยิบสำลีแผ่นใหม่มาทำความสะอาดแผลให้เขา“เธออยู่ที่นี่คนเดียวหรอ”เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าหล่อที่หันกลับมามองสาวร่างเล็กที่กำลังทำแผลให้เขา“…ก็”“อยู่คนเดียวสินะ ถึงไม่อยากบอก”นัยน์ตาคมมองสบตากับนัยน์ตาหวานสวยอีกคู่ที่ฉายความอึดอัดผ่านแววตาออกมาอย่างชัดเจน จากการมองเพียงแค่แวบเดียวเขาก็อ่านมันออกได้ง่าย ๆ“…นายถามทำไม” ข้าวหอมเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยอีกครั้ง“มีแฟนหรือเปล่า”คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเพราะเธอยังคงไม่ได้คำตอบจา







