“เลิกหลบหน้าเฮียเถอะนะ...เฮียคิดถึงหนูแทบแย่แล้วรู้ไหม”หลายวันที่ผ่านมาเขาเข้าใจดีว่าเด็กสาวคงจะตกใจและกังวลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาจึงให้เวลาเธอได้คิดทบทวนอยู่ห่างๆ ทำแค่ส่งข้อความและโทรหาเธอบ้างเวลาที่ทนคิดถึงไม่ไหว ทว่าเธอกลับใจแข็ง ไม่ยอมติดต่อเขาเลย ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนชอบคุยจ้อบ่นนู่นนี่ให้เขาฟังได้ทุกวัน“ก็...นะ หนูไม่รู้จะทำตัวยังไงนี่คะ” อันดาตอบกลับไปเสียงอ้อมแอ้ม“ก็ทำตัวเหมือนเดิมนั่นแหละ...แค่เปิดใจให้เฮียเพิ่มอีกสักนิดก็พอแล้ว” เขาผละออกเล็กน้อยก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาประกบจูบเด็กสาวแผ่วเบาโดยไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น“อื้อออ…ฮะ เฮียธีร์อย่าค่ะ นี่มันในโรงจอดรถนะ”มือเรียวดันใบหน้าหล่อเหลาของเขาออกห่างอย่างเขินอาย มองซ้ายมองขวา กระทั่งมั่นใจว่าไม่มีใครมองมาทางนี้ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก“หึ...งั้นไปต่อที่คอนโดเฮียดีไหม? รับรองว่าไม่มีใครเห็น”“บ้า! หลบไปเลยค่ะ หนูจะกลับบ้านแล้ว” ว่าแล้วเธอก็รีบเดินดุ่มๆ ไปที่รถของตัวเองทันที“ดีเลย...ห้องหนูก็ดีเหมือนกัน”คนหน้ามึนพูดพลางเปิดประตูขึ้นมานั่งข้างๆ คนขับ“เฮียธีร์!”“ครับ?” เขายิ้มทะเล้นอย่างไม่สะทกสะท้าน อันดาเห็นแบบนั้นแ
Last Updated : 2025-12-20 Read more