Alle Kapitel von หลงกลรักวิศวะตัวร้าย: Kapitel 51 – Kapitel 60

"จะมัวห่วงศักดิ์ศรีอยู่ทำไม ถ้าเป็นห่วงเค้าก็รีบไปเถอะ ก่อนที่อะไรอะไรมันจะสายเกินแก้ ชีวิตมันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกนะ เชื่อแม่สิ" ฉันผละใบหน้าออกจากโทรศัพท์ขนาดพอดีมือ ไม่รู้ว่าเผลอจ้องมันนานแค่ไหนแม่ถึงได้รู้ว่าฉันกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ หลังจากที่วางสายไอพี่กันย์ฉันก็หยุดใช้ความคิดอยู่นานจนแม่เห็นพอด

ครืดด ๆเสียงเรียกเข้าดังขึ้นให้คนหลับสนิทค่อย ๆ ควานหาตัวต้นตอของเสียง เมื่อได้รับมาเธอก็รีบกดรับสายทั้งที่ยังไม่เปิดเปลือกตามองรายชื่อของคนโทรเข้ามา(อยู่ไหนลูก) และเสียงนี้เธอจำได้ดี เสียงมารดาบังเกิดเกล้าที่สัมผัสถึงความอ่อนโยนในนั้น"อยู่คอนโดค่ะแม่ แม่มีอะไรหรือเปล่า" ร่างสวยตอบทั้งที่ยังงัวเง

"งั้นก็ได้ค่ะ แต่เราไปเจอกันที่ลานจอดรถหลังตึกได้ไหมคะ มิวไม่อยากให้ใครเห็น""ได้ครับ เจอกันนะ"หลังจากสอบกันเสร็จแล้วสามคนเพื่อนสนิทก็สลายตัวกันเพราะต่างคนต่างมีธุระส่วนตัว โดยมิวสิคก็รีบออกมาจากห้องเรียนอย่างไวแล้วเดินไปรอตามนัดของคนโปรดที่เจอกันลานจอดรถ โดยเธอตั้งใจรีบทำข้อสอบและออกมาก่อนเวลาหลาย

"แล้วเราจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เหรอวะ กูว่ามันได้ตายจริงเข้าสักวัน ไม่เพราะขับรถเร็วก็เพราะไม่ยอมกินไม่ยอมนอนนี่แหละ""กูจะขอร้องให้ซินดี้ช่วยพูดอีกทางแล้วกัน" เปเปอร์เอ่ยเป็นประโยคสุดท้ายพร้อมถอนหายใจเฮือก เขาเองก็คงทำได้แค่นี้เหมือนกัน เพราะมิวสิคขึ้นชื่อเรื่องของความใจแข็งมาก ขนาดเจอหน

"พี่เซฟมิวหายใจไม่ออก ถ้าจะนอนก็ลงมานอนดี ๆ ได้ไหม" กว่าจะปรับความเข้าใจกันได้ โจเซฟก็เล่นเสียน้ำตาเป็นเขื่อน ไม่เคยคิดเลยว่าทั้งชีวิตของเธอจะมีคนมานั่งร้องไห้ฟูมฟายให้ถึงขนาดนี้ แท้จริงเรื่องพนันอะไรนั้นมันไม่ใช่ความคิดของเธอ มิวสิคยอมรับว่าหายโกรธตั้งแต่วันที่เขาเมาแล้วสารภาพความจริงทุกอย่างออกมาแ