Todos os capítulos de OBSESSED คลั่งไคล้อัยรินทร์ (4P) NC20+: Capítulo 31 - Capítulo 40

“อ๊ะ อ๊ะ สะ เสียวค่ะ...อูยย เบาๆ กว่านี้หน่อย”“ซี้ดด...ตามใจหนูทุกอย่างเลยครับ” โฬมครางเสียงพร่า กระแทกเข้าร่องคับแน่นเบาลงเล็กน้อยอ่าส์...ถ้าไม่ติดว่าสัญญากับเธอไว้ว่าจะไม่รุนแรง เขาจะกระแทกให้ยับเลย!“ซี้ดดด หนูโคตรแน่นเลยอัยย์”“ใช่...อ่าส์ โคตรเสียว อึ้! อึ้!”“ระ แรงอีกแล้วนะคะ อึก อ๊ะ อ๊าาาส์~” อัยรินทร์ครางเสียงกระเส่าอย่างเสียวซ่านเกินจะบรรยายเมื่อถูกแทงเข้ามาทั้งหน้าและหลังด้วยอาวุธร้ายไซซ์ใหญ่ของพวกเขา“ให้พี่สนุกด้วยคนสิครับตัวเล็ก”เสียงทุ้มของอคิณเอ่ยขึ้นบ้าง เมื่อครู่เขาเพิ่งไปคุยกับรูมเซอร์วิสให้นำอาหารมาเสิร์ฟช่วงค่ำแทน พอกลับมาอีกรอบ ก็เห็นไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสองรุมกระหน่ำเด็กสาวอย่างเมามันก่อนเขาเสียแล้ว“มึงรอไปก่อน อ่าส์...คนกำลังเสียว” ภัทรเป็นคนตอบแทน ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ตรงต้นคอขาวอย่างหลงใหล พลางกระแทกลำใหญ่เข้าไปไม่ยั้งจนอัยรินทร์ครางแทบไม่ได้ศัพท์“อึก...อ๊ะ เบาๆ หน่อยค่ะ อื้ออ หนูจะไม่ไหวแล้ว!”“ซี้ดด...แตกพร้อมพี่นะครับน้องอัยย์ อึ้! อึ้!” โฬมขบฟันกรอดจนสันกรามนูนเด่น เร่งกระแทกกระทั้นเข้าออกถี่ยิบเพราะใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วเหมือนกัน“ฮืมม แน่นชะมัด!”“อ๊ะ พี

“เราใจตรงกันเลย...ในสระก็ดีนะ พี่ไม่ติด”“ซี้ดด มะ ไม่เอา...”“ปากแข็งอีกแล้วนะ”“พะ พี่ภัทรกับพี่อคิณยังไม่เสร็จงานอีกเหรอคะ” อัยรินทร์เปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่อย ก่อนจะมองไปยังวิวตึกยามเย็นด้านล่างแก้เขิน แต่มันก็ปกปิดเขาไม่ได้อยู่ดีกว่าเธอต้องการอะไรเพราะแก้มใสแดงระเรื่อและหัวใจดวงน้อยที่เต้นกระหน่ำมันดังเสียจนเขาหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ถ้าน้องอัยย์น่ารักขึ้นทุกวันแบบนี้เขาก็แย่เอาน่ะสิ...“ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวพวกมันก็ตามมาเองนั่นแหละมั้ง”แม้พวกเขาจะเป็นหุ้นส่วนทำธุรกิจโรงแรมร่วมกัน แต่ก็ใช่ว่าเขาจะรับรู้ทุกฝีก้าว เพราะแบ่งกันบริหารโรงแรมหรูที่อยู่ในเครือหลายแห่งทั่วไทย จึงไม่ได้ทำงานด้วยกันตลอดเวลาอีกอย่าง...เขามีคนสวยอยู่ในอ้อมแขนในสระส่วนตัวแบบนี้ จะไปสนใจพวกนั้นทำไมกัน?“พี่โฬม...อื้อ พอแล้วค่ะ อย่าแกล้งได้ไหม” เธอเอ่ยเสียงอ้อมแอ้มอย่างเขินอายเมื่อเขายังถูเจ้าอาวุธร้ายใต้น้ำใส่เธอไม่หยุด“ก็หนูสวย...”“นั่นมันเกี่ยวอะไรกันคะ”“เกี่ยวสิ...ยิ่งใส่ชุดนี้ยิ่งสวย ไว้รอบหน้าพี่ซื้อมาให้ใส่อีก” เขากระซิบเสียงพร่า ก่อนจะบีบก้นอวบอัดใต้น้ำแล้วขยับเอวกระแทกลำใหญ่ใส่เนินเนื้อนุ่มของ

“หนูคุยกับใครเหรอ?”เสียงทุ้มดังของภัทรข้างหูพร้อมกับกอดเธอจากทางด้านหลัง เกยคางบนไหล่เล็กแล้วกดจูบเบาๆ อย่างหวงแหนที่จริงก็ได้ยินแล้วล่ะว่าคุยกับใคร แต่แค่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ที่ไอ้หมอนั่นโทรมาเลยตั้งใจให้มันได้ยินเสียงเขาก็เท่านั้น[เสียงใครเหรออัยย์?]“เอ่อ...หนูน่าจะไม่ได้อะค่ะพี่เหนือ พอดีช่วงนี้ไม่ว่าง แค่นี้ก่อนนะคะ”ว่าแล้วก็รีบกดวางสายไปก่อนเพราะกลัวว่าคนตัวโตจะแกล้งเธออีก“รีบวางสายทำไม พี่เป็นผัวน้อยหนูเหรอ?”“พี่ภัทร!”“หึ...ล้อเล่นน่ะ” เขาแสร้งยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกประหลาดในใจถึงแม้ว่าเธอกับพวกเขาจะได้ใช้เวลาร่วมกันไม่นาน แต่ความหวงแหนและความคลั่งไคล้ในตัวเด็กสาวกลับปะทุสูงขึ้นไม่หยุดจนเขาแทบควบคุมไม่ได้เขาไม่ชินกับความรู้สึกนี้เลยสักนิด...“งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนแล้วกันนะคะ อย่าลืมสั่งข้าวให้หนูด้วยนะ”“อืม...”จุ๊บ“ขอบคุณนะคะ”เธอเอี้ยวหน้าไปจูบแก้มเขาเบาๆ แกะมือเขาออกแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ลืมล็อกประตูไว้ เพราะกลัวว่าหมาป่าหื่นทั้งหลายจะแอบเข้ามาขย้ำเธอทีเผลออีก“ตัวเล็กล่ะ?”เสียงทุ้มของอคิณถามขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องแล้วเห็นแค่โฬมยืนอยู่ห้องนั่งเล่นคน

“เฮอะ...หุ้นส่วนร้านนวดอะไรก๊าน~ หุ้นส่วนร้านซ่องล่ะไม่ว่า! ดูท่ามันนวดถึงใจจนจับได้ซะมากกว่า รถหรูมาจอดรับไม่เคยซ้ำกันสักคัน”“แม่ก็พูดไปเรื่อย เขาอาจจะเป็นหุ้นส่วนกันจริงๆ ก็ได้”“อย่างแกน่ะจะไปรู้อะไร ในร้านมีแต่หมอนวดผู้หญิง แต่งหน้าทาปากคอยนวดแต่ลูกค้าผู้ชาย นานๆ จะมีลูกค้าผู้หญิงหลงเข้าไปสักคน ไม่ใช่ซ่องแล้วจะให้เรียกว่าอะไร?”“แม่! ทำไมพูดกับพี่เขาแบบนั้น” แก้วตาขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ เพราะเมื่อครู่แม่เธอพูดแรงไปจริงๆ“ก็เรื่องจริงทั้งนั้น วันๆ เห็นร่อนไปกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า จะไม่ให้ฉันคิดได้ยังไง”“เฮ้อ...เอาเป็นว่าแม่อย่าไปพูดแบบนี้กับใครเชียวนะแม่ เราไม่ได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังเขาจริงๆ ด้วยซ้ำ”“ปากฉัน ฉันจะพูดอะไรแล้วมันจะทำไม ไม่ได้ไปฆ่าใครตายสักหน่อยนี่”หล่อนเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ ไม่เคยคิดว่าเรื่องที่ตัวเองพูดออกมาจะสร้างปัญหาให้ใคร อยู่ที่ร้านหล่อนก็ทำงานไป ไม่ได้เคยเอาไปพูดเสียๆ ให้ลูกค้าฟังแต่จะมีเล่าสู่กันฟังบ้างนิดหน่อยตอนโทรคุยกับเพื่อนๆ และญาติทั้งหลายแหล่ที่ต่างจังหวัดก็เท่านั้นเอง!“เฮ้ออ...หนูล่ะปวดหัวกับแม่จริงๆ”แก้วตาส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะเดินกลับไปท

@บนรถระหว่างที่รถกำลังเคลื่อนไปบนท้องถนนในช่วงเย็น เสียงหวานของอัยรินทร์ก็ถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะขึ้นรถมาก็ไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรเสียที“ไหนพี่บอกว่ามีอะไรจะให้หนูไงคะ?”“ใจร้อนนะเรา” ภัทรกระตุกยิ้มร้าย มองไปที่ไฟจราจร เมื่อเห็นว่าเปลี่ยนเป็นสีแดง ก็ค่อยๆ ชะลอรถลงแล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากที่เก็บของข้างคนขับ“อะไรคะ?”คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างสงสัย เพราะมันเป็นกล่องดำๆ เล็กๆ ธรรมดา“เปิดดูสิ”“หืม...” เธอเห็นสีหน้าเจ้าเล่ห์ของเขาก็ยิ่งรู้สึกสงสัยมากขึ้น แต่ก็รับกล่องดำนั่นมาเปิด จากนั้นดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นว่ามีอะไรอยู่ในนั้น“พะ พี่ภัทร...”“ชอบไหม?”“ชอบอะไรล่ะคะ...ทะลึ่ง”แก้มใสแดงระเรื่ออย่างหนัก เพราะของที่อยู่ในนั้นคือไข่สั่นสีชมพูหวานที่มีเม็ดตะปุ่มตะป่ำรอบๆ อีกต่างหาก“ทะลึ่งตรงไหน พี่แค่กลัวเบื่อ เลยซื้อของเล่นมาให้” ภัทรยิ้มร้ายอย่างชอบใจเมื่อเห็นแววตาไหวระริกดูสนอกสนใจของเด็กสาวถึงแม้เธอจะปากแข็ง แต่สีหน้าและแววตาของเธอไม่เคยโกหกเลยสักครั้งหึ...เขารู้ว่าเธอจะต้องชอบ!“ไม่มีอะไรให้เบื่อหรอกค่ะ หนูกลัวไม่ได้นอนมากกว่า”ทุกวันนี้ต้องสู้รบกับพวกเขาสามคนจ