All Chapters of Hot game สิงห์เกมสวาท ( NC 25+ ): Chapter 71 - Chapter 80

กระทั่งตอนนี้เธอคิดว่าตัวเองเผลอใจรักกฤษฎิ์ไปเสียแล้ว มันอาจดูเป็นการใจง่าย มันอาจเป็นเพราะเธอมีอะไรกับเขา ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บปวดที่ติดต่อชายหนุ่มไม่ได้ หัวใจเหมือนจะแหลกสลาย ทั้งที่มีช่องทางการติดต่อมากมาย หากเธอก็ไม่ได้รับการติดต่อจากเขาเลยความรู้สึกกดดันมากมายบรรยายไม่ถูก บ่อยครั้งที่เผลอร้องไห้ เมื่อนึกว่าต่อจากนี้คงไม่ได้ติดต่อกันอีกแล้ว ซึ่งถ้าคิดอีกแง่มันคงเป็นการดี เธอพบกับกฤษฎิ์ด้วยกติกาบางอย่าง รักได้แต่เป็นเจ้าของไม่ได้ หากยังดันทุรังติดต่อกับเขาไป เธออาจจะต้องทำให้เขาลำบากใจและตัวเธอเองคงเสียใจมากกว่าที่เป็นตอนนี้แน่นอนตัดใจตอนนี้ เสียใจตอนนี้ ดีกว่า เสียใจไม่จบสิ้น!สิ่งที่ควรจะทำ คือการจัดการกับปัญหาชีวิตที่คาราคาซังให้เรียบร้อย เธอจะได้ใช้ชีวิตด้วยความสบายใจเสียที ไม่มีคนเคียงข้าง ก็ไม่ตายนี่นะบอกตัวเองแบบนั้น หญิงสาวเก็บกระเป๋าเสื้อผ้ากลับกรุงเทพฯ ทันที“เฮ้ย! เป็นไรไปวะ หน้านิ่วคิ้วขมวดแต่เช้า”จักรินทร์ทักยิ้มๆ เมื่อเดินเข้ามาในร้านขายสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ซึ่งเน้นขายจำพวกกล้องวงจรปิดพร้อมติดตั้งและสมาร์ตโฟนรุ่นต่างๆ แล้วพบว่า หุ้นส่วนหนุ่มรุ่นน

โทรศัพท์ของจักรินทร์มีสายเข้า เกี่ยวกับเรื่องงาน ชายหนุ่มจึงขอตัวพร้อมเรียกแฟนสาวไปช่วยหยิบเอกสารในออฟฟิศให้ กฤษฎิ์ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว เขานั่งดื่มเงียบๆ ใจกระหวัดถึงคนที่ไปห้องน้ำ ร่างสูงเดินเอื่อยๆ ไปทางนั้นโดยไม่ทันรู้ตัวมนสิชาอุทานกับเงาร่างสูงทะมึนที่ตัดทับแสงสลัวเข้ามาขณะที่เดินออกมาจากห้องน้ำหญิง ซึ่งอยู่ริมกำแพง เวลาที่ไม่มีคนใช้บริการ ห้องน้ำหลายๆ ห้องแบบนี้ชวนจินตนาการหลอนๆ ดีเหมือนกัน พอออกมาแล้วมีเงาวูบผ่านจึงออกมาเบาๆ“อุ๊ย!”กฤษฎิ์กอดอกนิ่ง ตาคมมองสบตาตื่นๆ ด้วยสายตาดุๆ“นึกว่าเมาล้มหัวฟาดไปแล้วซะอีก ทำไรนานๆ”นี่เขาห่วงเธอหรือ... มนสิชาใจเต้นแรง แต่เอ๊ะ นานที่ไหน แค่ห้านาทีเองมั้ง“ยังไม่เมาหรอกค่ะ”“ก็ดี นึกว่าเมา เห็นเมาแล้วหื่นด้วยนี่”“ลุง! เอ่อ... คุณกฤษฎิ์... ขอตัวนะคะ”ไม่กล้าที่จะทำตัวตีสนิท ความผิดที่ทำไว้ สถานะผู้ชายตรงหน้าที่เปลี่ยนไป ทำให้มนสิชาทำตัวไม่ถูกจึงเดินหนีดื้อๆ เพราะไม่เข้าใจว่าเขาจะพูดทำไม หรือพูดให้เธอรู้สึกอับอายกับสิ่งที่เคยทำไปต้นแขนเรียวถูกจับยึดไว้ น้ำเสียงห่างเหินมันบีบหัวใจ ก่อนจะทันได้คิด มือใหญ่กระตุกแขนเรียว ดึงร่างสาวปลิวตามเข้าไปใน

กฤษฎิ์ยังไม่คิดถอยห่างไปไกล เขาแค่ขยับเพื่อจะยกร่างอ่อนปวกเปียกขึ้นวางบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า วางบั้นท้ายแน่นหนั่นที่ขอบเคาน์เตอร์ ดันเรียวขาสองข้างงอพับหลังจากกระชากกางเกงเธอออกจากขาข้างหนึ่ง แยกออกไปด้านข้างพอประมาณ เปิดเปลือยความงามที่ชุ่มฉ่ำน้ำหวานน่าลิ้มเลียตาคมเข้มมองอย่างหื่นหิว อยากจะก้มลงไปกวาดลิ้นไล้เลียกินความหวานหอมนั้นให้สิ้น แต่ที่ทำคือดันขาเรียวไปจนเข่าชิดอก มนสิชาต้องเท้ามือไปค้ำด้านหลัง ตื่นเร้าทั้งที่เพิ่งพบความสุขสมไปหมาดๆ เพราะสายตาคมที่จับจ้องไม่วาง เพราะความตื่นกลัวใครจะมาพบเข้า ใจสาวเต้นระทึก หลุบลงมองเนินเด่นที่เปียกชุ่มน้ำหวานของตัวเอง“รู้สึกมากใช่ไหมวันนี้ เปียกโชกเชียวหมูมน”เสียงห้าวพร่าถาม จะว่าหยันเยาะ มนสิชาก็ยังไม่ได้ยินสุ้มเสียงที่เจือความหยามหยันแบบนั้น หากพอแก่นลำที่พุ่งผงาดจากสาบกางเกงถูกนำมากดเกลี่ย มือหนาประคองจับมันแล้วนำส่วนปลายเรียบลื่นมาเขี่ยลงที่ร่องชื้นอุ่น เสียงหวานครางซี้ด... ปรือตาฉ่ำมองจ้องการเสือกไสนั้นอย่างร่านร้อนเร้าใจเขากดติด ลากไล้ขึ้นลงแนบชิดสลับไปมาหลายครั้ง ส่วนเรียบนั้นชุ่มชื้นน้ำหวาน ทุกครั้งที่มันดันตุ่มเกสร มนสิชาเป็นต้อ

มนสิชาขืนตัวไปแต่ก็ถูกจับยัดใส่รถจนได้ เขาปิดประตูกดล็อกไว้ ก่อนจะอ้อมไปขึ้นอีกด้าน ชี้หน้าเพื่อนสาวที่วิ่งตามมาห้าม“ฉันจะมาคิดบัญชีกับเธอทีหลัง”“ไอ้บ้า ปล่อยยัยมนลงมานะ”กวิตาแทบอยากจะเอาเลือดหัวเพื่อนรักออก ไม่รู้มันเกิดบ้าอะไรขึ้นถึงได้หึงหน้ามืดตาลายแบบนี้ แต่หญิงสาวก็ทำอะไรไม่ได้ เมื่อรถพุ่งออกสู่ถนนราวกับจะบินไป...“ยัยมนเอ๊ย เวรกรรมจริง”เมื่อก่อนไม่รักไม่สนใจเขา บทจะบ้าขึ้นมา น่ากลัวชะมัด บก.สาวหมุนตัวกลับไปที่ออฟฟิศเพื่อหาคำตอบเรื่องทั้งหมด จากคนที่ยังอยู่...“มันเรื่องบ้าอะไรกันวะกฤษฎิ์ บอกกูมาหน่อยซิ”กฤษฎิ์เช็ดปากด้วยหลังมือ เขาแค่ปากแตก แก้มบวมหน่อยๆ แต่ไอ้หมอนั่นมันโดนหนักกว่าเขาแน่ หน้าคมบึ้งขึ้งเครียดเมื่อเห็นกวิตาเข้าไปในออฟฟิศลำพัง“ไอ้ธันย์มันบ้าอะไรของมัน บทจะทำตัวรักหวงยัยมนมันก็ทำซะเว่อร์ ผลักกบซะเกือบก้นกระแทก”หญิงสาวเดินเข้าไปสมทบกับคนรัก ทันได้ยินประโยคที่จักรินทร์ถามหนุ่มรุ่นน้องพอดี“นั่นสิ ร้อยวันพันปีมีแต่นิ่งตลอด”คนรักเอ่ยสำทับ จักรินทร์คบกับกวิตามาหลายปี เรียกว่าตั้งแต่เรียนจบจึงรู้จักทั้งมนสิชาและธันย์ภพไปด้วย“หมาหวงก้างมากกว่า”เสียงห้าวเข้มแค่นลอ

ตาคมหรี่มอง... เธอเช็ดน้ำตาเร็วๆ เมื่อเพื่อนสาวสวยที่มาด้วยเดินกลับมาโต๊ะและมีหนุ่มๆ ตามมาใบหน้าที่ค่อยยิ้มหัวกับเพื่อนใหม่ สร้างความไม่พอใจให้กับเขานัก แก้วที่จับอยู่แทบจะถูกบีบแตกคามือ เธอไม่รู้หรือไง ไอ้สามตัวนั่นกำลังสีพวกเธออยู่...กฤษฎิ์หัวเสีย หากยังไม่ทันได้ทำอะไร ก็มีผู้ชายอีกคนตรงเข้าไปที่โต๊ะนั้น พูดคุยอะไรกันเขาไม่ได้ยิน ไม่กี่นาทีสามหนุ่มหน้าม่อถอยร่นกลับโต๊ะ ส่วนสองสาวเดินออกไปจากโรงเหล้าพร้อมด้วยผู้ชายที่มาใหม่ ท่าทางว่าคงเป็นแฟนของเพื่อนเธอเอง เขาตามเธอไปห่างๆ กระทั่งรถคันหน้าเลี้ยวเข้าซอยที่เขาไม่เคยเข้าไป เพียงแค่มารับมนสิชาที่หน้าปากซอยสองครั้ง...ตอนนี้เองที่เขาได้รู้ว่า ซอยเข้าบ้านเธอนั่นลึกสุดๆ บางช่วงยังเป็นป่าอีกต่างหาก“ผู้หญิงโรคจิต ทำไมไม่บอกสักคำว่าลึกขนาดนี้”วันแรกที่เจอกัน เขานัดเธอตั้งแต่หกโมงเช้า เธอต้องออกจากบ้านตีห้าถึงตีห้าครึ่ง โดยนั่งวินรถจักรยานยนต์รับจ้างผ่านเส้นทางสุดเปลี่ยวเส้นนี้ มันน่านัก!มนสิชาลงจากรถหลังจากล่ำลาเพื่อนรักด้วยการขู่เล็กน้อย เรื่องชายหนุ่มที่ประกาศว่าเป็นแฟนของพิชญธิดา คบกันมาตั้งนาน ไปแอบซุกแฟนไว้ตอนไหน เพิ่งเลิกกับสนธยาแห