All Chapters of ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน: Chapter 11 - Chapter 20

ฉันสูดลมหายใจลึก รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี“เรื่องเซ็กซ์ไม่ได้รวมอยู่ในข้อตกลงนะ”ชั่วขณะหนึ่ง คริสเตียนดูเหมือนจะประหลาดใจจริง ๆ ดวงตาเขาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย และหน้ากากแห่งความมั่นใจที่ไม่อาจสั่นคลอนของเขาก็หลุดไป แต่แล้วมันก็กลับมาอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มยั่วยวนที่ฉันคุ้นเคยดียกโค้งขึ้นที่ริมฝีปากของเขา“แน่ใจเหรอ?” เขาถาม พลางเอนตัวเข้ามาเล็กน้อย แค่พอให้ฉันรู้สึกถึงไอร้อนจากตัวเขาโดยที่เขาไม่ได้สัมผัสฉันด้วยซ้ำ “เพราะผมจำได้ดีเลยนะ ตอนที่คุณครางชื่อผมครั้งก่อน"ใบหน้าของฉันร้อนผ่าว ความอับอายกัดกินฉันจากภายใน ภาพของค่ำคืนในสระว่ายน้ำถาโถมเข้ามาในความคิดโดยไม่ได้รับอนุญาต น้ำอุ่นที่อยู่รอบตัวเรา นิ้วของเขาที่ลากไล้ไปตามผิวหนังของฉัน ร่างกายของเขาที่แนบชิดกับฉันอย่างสมบูรณ์แบบ“ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านั่นคือชื่อจริงของคุณ!” ฉันประท้วง พลางกอดอกราวกับว่ามันสามารถปกป้องฉันได้ทั้งจากความทรงจำและการคงอยู่ของเขา“ตอนนี้คุณรู้แล้วนี่” เขาพูด เสียงทุ้มลงเต็มขั้น ทั้งลุ่มลึก นุ่มนวล และถูกออกแบบมาเพื่อส่งความเสียวซ่านไปตามสันหลังของฉันฉันต้องยืนหยัดให้ได้ นี่เป็นแค่ข้อตกลงทางธุรกิจ ไม่มีอะ

เช้าวันอังคาร ฉันยืนอยู่หน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางขนาดกลางใบหนึ่งข้างตัว และกระเป๋าถือใบใหม่สะพายอยู่บนไหล่ ทั้งหมดนี้ได้รับความอนุเคราะห์จากคริสเตียน ฉันเลือกแต่งตัวเรียบง่าย ใส่กางเกงยีนแบรนด์เนมที่เข้ารูปพอดีตัว เสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีน้ำเงินกรมท่า และรองเท้าส้นแบนที่ใส่สบาย ไม่ได้ดูฉูดฉาด แต่ก็แพงกว่าสิ่งที่ฉันเคยใส่มาทั้งชีวิตอยู่ดีหัวใจฉันเต้นรัวเมื่อรถลัมโบร์กินีอูรุส สีดำมันวาวจอดเทียบขอบทาง คริสเตียนก้าวออกมา ดูสมบูรณ์แบบในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม แว่นกันแดดของเขาส่องประกายในแสงแดดยามเช้า เขายิ้มเมื่อเห็นฉัน และฉันเกลียดที่ต้องยอมรับ แต่ท้องไส้ของฉันก็รู้สึกวูบไหวเล็กน้อย“อรุณสวัสดิ์ครับ คุณคู่หมั้น” เขาพูด พลางโน้มตัวเข้ามาจูบเบา ๆ ที่แก้มของฉัน“อย่าเรียกฉันแบบนั้น” ฉันพึมพำ พยายามเพิกเฉยต่อกลิ่นโคโลญจน์น่าหลงใหลของเขาที่กำลังรุกล้ำประสาทสัมผัสของฉัน“ตามที่คุณต้องการครับ ที่รัก” เขาตอบ รอยยิ้มมีเสน่ห์อันน่าหงุดหงิดบนใบหน้ายังไม่จางไปคริสเตียนยกกระเป๋าเดินทางของฉันอย่างง่ายดาย ไปเก็บมันไว้ในท้ายรถ ในขณะที่ฉันบอกลาครอบครัว แม่ของฉันกอดฉันแน่น กระซิบที่หูของฉันว่า “เขาเป็นผู้ชา

ห้องน้ำหรูหราไม่แพ้ส่วนอื่นของห้องสวีทเลย อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่อยู่มุมหนึ่ง ห้องอาบน้ำกว้างพอที่จะอยู่กันได้ทั้งครอบครัว และผลิตภัณฑ์อาบน้ำที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบดูเหมือนถูกนำมาจากสปาระดับห้าดาวโดยตรงฉันอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้สายน้ำชะล้างความตึงเครียดที่เกาะแน่นในตัวฉันออกไปบ้างเมื่อออกมาแล้ว ฉันแต่งตัวอย่างระมัดระวัง เลือกใส่กระโปรงทรงยาวเก๋ ๆ คู่กับเสื้อเบลาส์เนื้อบาง เป็นลุคสบาย ๆ แต่ดูดีพอสำหรับมื้อกลางวันในคฤหาสน์คริสเตียนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ก้มหน้าเลื่อนดูโทรศัพท์ เขาเงยหน้าขึ้นเมื่อฉันออกมา และบางอย่างในแววตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเขากำลังมองเห็นฉันจริง ๆ“พร้อมไปกินข้าวหรือยังครับ?” เขาถามพลางลุกขึ้นยืนฉันพยักหน้า พยายามควบคุมความปั่นป่วนในท้องที่เกิดจากความประหม่าเราลงไปยังระเบียงที่มีหลังคาปกคลุม ซึ่งมองออกไปเห็นสวน โต๊ะถูกจัดไว้สำหรับสองคน พร้อมด้วยเครื่องลายครามชั้นดีและแก้วคริสตัล พนักงานในเครื่องแบบยืนอยู่ด้านข้างอย่างสุขุม พร้อมที่จะให้บริการ“คิดว่ามื้อกลางวันที่เงียบสงบจะดีกว่าสำหรับวันนี้” คริสเตียนพูดพลางดึงเก้าอี้ให้ฉัน “ให้คุณมีเวลาปรับต

แม้แต่ในความมืด ฉันก็ยังรับรู้ได้ถึงความลังเลของเขา“คุณแน่ใจเหรอ?”“ค่ะ” ฉันกลืนน้ำลายลงคอ “ได้โปรด”ฉันได้ยินเสียงเขาลุกขึ้น เสียงฝีเท้านุ่มนวลเมื่อสัมผัสกับพรม เตียงยุบลงเล็กน้อยเมื่อเขานอนลงข้างฉัน โดยยังคงเว้นระยะไว้อย่างให้เกียรติความร้อนจากร่างกายของเขาสัมผัสได้ชัดเจนแม้ไม่ได้สัมผัส หัวใจของฉันเต้นช้าลง แม้ว่าจะมีฟ้าผ่าอีกครั้งที่ส่องสว่างห้องเพียงชั่วครู่ เสียงฟ้าร้องที่ตามมาไม่รู้สึกน่ากลัวเท่าก่อนหน้านี้แล้ว“ดีขึ้นไหม?” เขาถาม เสียงของเขาอ่อนโยนกว่าที่ฉันเคยได้ยิน“ค่ะ” ฉันยอมรับ อย่างขอบคุณที่ความมืดช่วยซ่อนความเห่อแดงบนใบหน้าฉันไว้เรานอนนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง มีเพียงเสียงฝนที่กระหน่ำใส่หน้าต่างเท่านั้นที่เติมเต็มความเงียบในห้อง“ว่าแต่… พายุเหรอ?” คริสเตียนพูดขึ้นในที่สุด น้ำเสียงแฝงแววขบขัน “ไม่นึกว่าคุณจะกลัวอะไรด้วย”“ทุกคนก็ต้องกลัวอะไรบางอย่างกันทั้งนั้นแหละ”“แล้วของคุณคือพายุ ทำไมล่ะ?”ฉันถอนหายใจ พลิกตัวนอนตะแคงเพื่อเผชิญหน้ากับเขาท่ามกลางแสงสลัว“มันเป็นเรื่องงี่เง่ามากเลยล่ะ”“งั้นคุณต้องเล่าแล้วล่ะ”ฉันกลอกตา ถึงเขาอาจจะมองไม่เห็นก็ตาม“ตอนฉันอา

เอลีสลเข้ามาใกล้ด้วยท่าเดินที่คำนวณมาอย่างดีของเธอ แต่ละก้าวเป็นเครื่องย้ำเตือนว่าเธอเข้ากับสถานที่แบบนี้ได้อย่างง่ายดายเพียงใด เธอสวมชุดสีขาวนวลที่น่าจะมีราคาสูงกว่าเงินเดือนสามเดือนของฉัน ทรงผมของเธอไร้ที่ติ การแต่งหน้าก็สมบูรณ์แบบจนเหมือนผ่านการรีทัชมาและจากนั้น เพราะจักรวาลตั้งใจจะทำให้ค่ำคืนของฉันยากขึ้นไปอีกแน่ อเล็กซ์ถึงได้มาปรากฏตัวอยู่ด้านหลังเธอพอดีมือของฉันคว้าหาคริสเตียนโดยสัญชาตญาณ แล้วจับเขาไว้แน่น เขามองมาที่ฉัน สีหน้าเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเข้าใจสถานการณ์“คุณคริสเตียน เคนซิงตัน” เอลีสทักทายอย่างนุ่มนวล รอยยิ้มแบบมืออาชีพของเธอไม่สามารถปกปิดแววตาที่เต็มไปด้วยการคำนวณของเธอได้ “ประหลาดใจจริง ๆ ค่ะที่ได้พบคุณที่นี่ ยินดีอย่างยิ่งที่โรงบ่มไวน์เคนซิงตันเป็นลูกค้าของเรา"“คุณแบงค์ส” คริสเตียนตอบกลับ ความสุภาพของเขาแฝงไว้ด้วยความเย็นชา “มาร์คัสเป็นผู้ดูแลธุรกิจส่วนนั้น”สายตาของเธอเลื่อนมาทางฉัน มีบางอย่างส่องประกายในดวงตาของเธอ ไม่ใช่ความเป็นศัตรูเสียทีเดียว แต่เป็นบางอย่างที่ใกล้เคียงกับความอยากรู้อยากเห็น… เจือด้วยความริษยา“โซอี้” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่แสร้งทำเป็นอบอุ่