สัญญาลับฉบับพี่เลี้ยง의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

ตอนที่ 12 เธอดีเกินไป NCเมื่อทั้งสองพากันก้าวออกมาจากห้องน้ำ ธีร์ธวัชจัดเตรียมผ้าเช็ดผมและครีมบำรุงผิวไว้ให้เธออย่างเรียบร้อย รัญชน์รวีรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่เขายังคงอยู่ตรงนี้ และดูแลเธออย่างดีเยี่ยม“มานี่สิครับ พี่จะเช็ดผมให้” ธีร์ธวัชเอ่ยพลางผายมือเชิญไปที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง รัญชน์รวีนั่งลงอย่างว่าง่าย ธีร์ธวัชยืนอยู่ด้านหลังเธอ ใช้ผ้าขนหนูนุ่มๆ ซับผมให้เธออย่างเบามือ กลิ่นหอมสะอาดจากเรือนผมของเธอโชยมาแตะจมูกเขา ทำให้หัวใจของธีร์ธวัชเต้นระรัวเมื่อผมเริ่มแห้งหมาด ธีร์ธวัชก็วางผ้าขนหนูลง เขาวางมือบนไหล่ของรัญชน์รวี แล้วโน้มตัวลงมาจุมพิตที่ซอกคอของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสของริมฝีปากอุ่นร้อนทำให้รัญชน์รวีสะท้านไปทั้งร่าง เธอหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ความรู้สึกนำพาไปธีร์ธวัชค่อยๆ เลื่อนมือลงมาปลดผ้าขนหนูที่พันกายเธอออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นเรือนร่างที่บอบบางและงดงาม รัญชน์รวีรู้สึกเขินอาย แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ธีร์ธวัชอุ้มรัญชน์รวีขึ้นมาในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบา ราวกับเธอเป็นของล้ำค่าที่สุดในชีวิต แล้วเดินตรงไปยังเตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนสีขาวสะ

ตอนที่ 14 ขึ้นงาน..จนติดใจ NCไม่กี่อึดใจต่อมา ธีร์ธวัชก็ซบใบหน้าลงสัมผัสกับความอิ่มเอิบบนเนินเนื้อที่โดดเด่นของเธอ รัญชน์รวีถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความซ่านสยิวที่เกิดขึ้นเมื่อปลายลิ้นที่เร่าร้อนของเขาแตะลงที่กลางร่องสวาทอันเปียกแฉะไปด้วยเมือกแห่งความต้องการที่ทะลักล้นออกมาจากภายในอย่างท่วมท้น“อ๊า!!!...พี่ธีร์ขา!!...” รัญชน์รวีครางเสียงกระเส่า แอ่นกายขึ้นรับสัมผัสร้อนผ่าวที่แล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์กายราวกับถูกไฟฟ้าช็อตธีร์ธวัชดูดดึงกลีบกุหลาบอย่างเนิบนาบแต่หนักหน่วง พลางพึมพำเสียงพร่าข้างผิวเนื้อนุ่ม “หอมหวานเหลือเกินครับน้องรัญชน์ พี่อดใจไม่ไหวแล้วจริงๆ”“พี่ธีร์!!!...พอแล้วค่ะ...รัญชน์!!!...ไม่ไหวแล้ว...” แม้จะเอ่ยปากห้าม แต่เสียงของเธอกลับสั่นพร่า ดวงตาปิดพริ้ม ใบหน้าแดงก่ำบ่งบอกถึงความปรารถนาที่ท่วมท้นเกินกว่าจะทานทน“อ๊าาา!!!...พี่ธีร์ขา!!!...อื้ยยย!!!...ลิ้นพี่!!!...อร๊ายยย ทำไมเสียวว!!!” เสียงครางแผ่วเบาของ รัญชน์รวี ขาดห้วงไป เมื่อลิ้นของ ธีร์ธวัช กวาดเลียไปตามกลีบเนื้อนุ่มอย่างชำนาญ สร้างความเร่าร้อนไปทั่วร่าง รัญชน์รวีแอ่นกายขึ้นรับสัมผัสจากเขาอย่างลืมตัว เธอไม่เคยรู้เลยว่าร่า

ตอนที่ 16 รสสวาทยามเช้า NCภายในห้องนอนหรูหราของธีร์ธวัช ร่างกายของรัญชน์รวียังคงเปลือยเปล่าใต้ผ้านวมผืนหนา กลิ่นกายของธีร์ธวัชที่อบอวลรอบกายทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นอย่างประหลาด ความสุขสมจากค่ำคืนที่ผ่านมายังคงตรึงตราอยู่ในความทรงจำ แต่แล้วเสียงเตือนข้อความจากโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้างเตียงก็ดังขึ้น ทำให้ความรู้สึกสุขสบายเหล่านั้นต้องพังทลายลงเธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ข้อความจาก เฟิร์ส ปรากฏหราบนหน้าจอ ‘เมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง’หัวใจของรัญชน์รวีบีบรัด เธอรีบพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว ‘ไม่มีปัญหา เดี๋ยวลูกค้าจ่ายเงินแล้วจะกลับ’ จากนั้นก็รีบปิดเสียงโทรศัพท์แล้วยัดมันลงในกระเป๋าสะพายที่อยู่ข้างเตียงอย่างรวดเร็ว ราวกับกลัวว่าเสียงนั้นจะปลุกธีร์ธวัชให้ตื่นขึ้นมาเธอหันไปมองธีร์ธวัชที่ยังคงหลับใหลอยู่ข้างกาย ใบหน้าหล่อเหลาดูสงบยามหลับ รัญชน์รวีอดไม่ได้ที่จะลูบไล้แก้มสากของเขาเบาๆ ความรู้สึกผิดเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก“พี่ธีร์คะ...ตื่นได้แล้วค่ะ” รัญชน์รวีเขย่าแขนเขาเบาๆ น้ำเสียงแผ่วเบาธีร์ธวัชขยับตัวเล็กน้อย เปลือกตาขยับขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นดวงตาคมกริบที่ยังม

ตอนที่ 18 เล่นเสียวกับสาวใหญ่ NCบนโต๊ะอาหารเช้า บรรยากาศอึดอัดหนักอึ้งสำหรับรัญชน์รวี แต่สำหรับภัคจีราและเฟิร์สกลับเต็มไปด้วยความหวานชื่นราวกับคู่รัก เฟิร์สนั่งอยู่ข้างภัคจีรา คอยตักกับข้าวให้ไม่ขาดมือ ส่วนรัญชน์รวีนั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง มองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกปวดร้าว“เฟิร์สทานเยอะๆ นะจ๊ะ ของโปรดเฟิร์สทั้งนั้นเลยนะ” ภัคจีรายิ้มหวานพลางตักแกงใส่จานเฟิร์ส“ขอบคุณครับพี่” เฟิร์สรับคำอย่างเอาอกเอาใจ ดวงตาของเขากลับเหลือบมองรัญชน์รวีเล็กน้อย พร้อมรอยยิ้มเยาะหยันรัญชน์รวี พยายามกินข้าวเงียบๆ ไม่สนใจบทสนทนาของทั้งคู่ที่ดังอยู่รอบตัว เธออยากจะทำตัวเป็นอากาศธาตุเสียให้ได้ในเวลานี้ แต่แล้วเสียงแหลมสูงของมารดาก็ดังขึ้น เมื่อนายเฟิร์สแกะกุ้งตัวใหญ่สีส้มสด แล้วนำมาใส่จานให้เธออย่างเอาอกเอาใจ“ยัยรัญชน์! ทำไมแกไม่กินกุ้งที่เฟิร์สเค้าแกะให้!” เสียงของภัคจีราไม่ได้มีแค่ความไม่พอใจ แต่ยังแฝงไปด้วยความเคืองแค้นที่ลูกสาวไม่ทำตามใจคนรักของตน“หนูไม่ชอบค่ะแม่ ช่วงนี้หนูลดน้ำหนัก” รัญชน์รวีตอบเสียงเรียบ พยายามไม่สบตา เพราะรู้ดีว่าแววตาของแม่ตอนนี้คงเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง“แกจะกลัวอ้วนไปถึงไหน! ดูสิ! เ

ตอนที่ 20 บ่วงสวาทซาตาน NCเขายอมผ่อนแรงกดทับลงเล็กน้อย แต่ก็ยังคงตรึงร่างของรัญชน์รวีไว้ไม่ให้ขยับหนี รัญชน์รวีค่อยๆ ใช้มือที่สั่นเทาปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ก่อนจะปลดตะขอเสื้อชั้นในออกอย่างเชื่องช้า ใบหน้าของเธอซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัดไม่นานร่างกายของรัญชน์รวีถูกเปิดเผยออกสู่สายตาของเขา ความรู้สึกอับอายและความรังเกียจถาโถมเข้ามาจนเธออยากจะหายไปจากตรงนั้นเสียให้ได้“กระโปรงล่ะ จะถอดเองหรือให้ฉันถอด” เธอเม้มปากแน่น แต่ก็จำใจถอดมันออกด้วยตัวเองอย่างเชื่องช้า ความอับอายกัดกินในใจ แต่ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน“ส่วนตัวนั้นไม่ต้องก็ได้ ฉันจะถอดให้เอง” นายเฟิร์สกล่าวเสียงต่ำหื่นกระหาย ก่อนจะละจากริมฝีปาก เลื่อนลงไปกระชากกางเกงในเนื้อบางเบาของเธอออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอูมที่บัดนี้แดงก่ำจากสัมผัสของเขาในห้วงวินาทีนั้น รัญชน์รวีรู้สึกราวกับโลกทั้งใบกำลังพังทลายลง เธอถูกความมืดมิดกลืนกินจนไม่เหลือแม้แต่แสงริบหรี่ให้เกาะเกี่ยว เธอทำได้เพียงหลับตาแน่น ปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาอย่างเงียบงัน...ปล่อยให้ร่างกายถูกกระทำย่ำยีโดยที่เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยแม้แต่น้อย“ทำเป็นไม่เคยไป