All Chapters of ชดใช้ให้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

#ชดใช้ให้รัก_EP.12นาย"กลับมาแล้วโว้ยยยย" ผมกับเธอหันไปพร้อมกัน อาทิตย์คงกลับมาแล้ว ก่อนผมจะปล่อยกอดเปลี่ยนเป็นมาจับแทนและมองเธอที่อยู่ในอ้อมแขนก้มหน้าคางชิดอก ผมหัวเราะออกมาเบา ๆ"ฝากไว้ก่อน" ผมหอมเข้าไปที่แก้มใส ๆ ของเธอและเดินออกมา ผมมองซ้ายมองขวา ก่อนจะแว็บออกมาแล้วทำทีเป็นเดินออกจากห้องและเดินไปที่โต๊ะกินข้าว"กินนะ ข้าวหน้าปลาแซลมอนใคร" ผมรีบดึงจานมา"ของมึงอันนั้น" ผมเอ่ยบอกอาทิตย์"กูจะกินอันนี้!!" ผมไม่ให้ เรายื้อจานกัน!"ทำอะไรกัน?" เธอมานั่งข้างอาทิตย์ตรงข้ามผม"เราจะกินข้าวอันนั้น ไอ้นายมันงก!" เธอเลิกคิ้วและมองหน้าผม ก่อนผมจะเอาจานข้าวไปวางไว้หน้าเธอ"กินไป อย่าให้หมาแย่งได้!!" ผมพูดและมองหน้าเธอนิ่ง เธอหลบตาและทำตัวไม่ถูก"ข้าวบี๋เหรอ?" เธอไม่ตอบอาทิตย์แต่มองหน้าผม เม้มปากแน่น"อะ...อื้ม" เธอตอบก่อนจะเอาช้อนตักข้าวกินก้มหน้าจนจะชิดจาน!"งั้นบี๋กินเถอะ...เราไม่แย่งก็ได้" ผมมองหน้าอาทิตย์ ก่อนจะตักข้าวตัวเองกินเหมือนกัน"ซื้อมาให้บี๋ก็ไม่บอก...ทำมาหวงกู โธ่!" มันพูดลอย ๆ แต่ผมรู้ว่ามันพูดกับผม ๆ ไม่ตอบแต่มองหน้าคนที่เรากำลังพูดถึง"แดกไปก่อนที่จะไม่ได้แดก" มันหัวเราะและตั

#ชดใช้ให้รัก_EP.14นายผมออกมาจากคอนโดนาเดีย รีบตรงไปผับที่บี๋ไป อาทิตย์โทรมาบอกว่ามันไปส่งบี๋ที่นั่น และผมควรรีบไปหาเธอ เพราะเธอร้องไห้หนักมาก ถึงเราจะทะเลาะกันหรือเถียงกันบ่อย อย่างมากก็แค่งอนกัน สักพักบี๋ก็จะลืม...เธอก็เป็นคนแบบนี้ โกรธง่ายหายเร็ว ไม่เคยร้องไห้หนักแบบนี้...ครั้งนี้ผมอาจจะพูดกับเธอแรงไปถึงร้านผมลงรถและรีบวิ่งเข้าไปหลังจากโทรหาออนนี่เพื่อนสนิทของเธอ และรู้ว่าเธอนั่งอยู่ตรงไหน ในมือถือช็อกโกแลตเฟอร์เรโรที่เธอชอบ พอได้กินบี๋ก็จะอารมณ์ดีขึ้นผมเดินเข้าไปเห็นเธอนั่งหันหลังอยู่ ไหนอาทิตย์บอกว่าเธอร้องไห้หนักที่เห็นคือเธอพูดอะไรกับเพื่อนเจื้อยแจ้ว ผมยกยิ้มและเดินเข้าไป...เพื่อนเธอมองหน้าผมเหมือนเห็นผี'โอ๊ยบ้าน่า! แกพูดอะไร! ฉันจะไปเอาผู้ชายเจ้าชู้แบบนั้นมาทำพันธุ์ได้ไง!!' ผมขมวดคิ้ว...เธอพูดถึงใคร'บะ...บี๋เดี๋ยว / มีแแต่คนโง่เท่านั้นที่จะคบผู้ชายแบบนาย เอาจริง ๆ ที่เห็น ๆ กันน่ะ! เขาไม่มีอะไรดีสักอย่างนะ! ฉันไม่ชอบผู้ชายแบบนั้น ถ้าจะชอบฉันชอบผู้ชายอย่างเดม่อนนะ! ฮ่า ๆ ๆ' ผมยืนนิ่ง...มองแผ่นหลังเธอที่กำลังพูดถึงผม ทุกคำพูดมันผ่านเข้ามาในโสตประสาทรับเสียงผมกะพริบตาถี่ ๆ

#ชดใช้ให้รัก_EP.16นายผมมีรับเคสคนไข้โรค 'กล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด' จริง ๆ ผมไม่สามารถที่จะผ่าตัดคนไข้ได้ในตอนนี้เต็มที่ก็เป็นแค่แพทย์ผู้ช่วยผ่าตัด แต่อาจารย์หวังกับผมไว้มากอยากให้เข้าดูเคสนี้ เพราะเป็นเคสที่ยากและคุณป้าท่านนี้ทานยารักษาตัวและทำบอลลูนหัวใจไปแล้ว แต่ก็ไม่ดีขึ้นล่าสุดคือ เจ็บหน้าอก เป็นลมหมดสติตกจากบันได ตอนเธอมาโรงพยาบาลเลือดท่วม ผมอยู่เวรด้านล่างพอดีกำลังจะไปทานข้าว ก็ต้องรีบวิ่งเข้ามาช่วยเพราะน้องสาวเธอตะโกนว่าเธอเป็นโรคหัวใจและส่งบัตรประจำตัวให้พยาบาล สรุปเธอเป็นคนไข้ของอาจารย์ผมผมก็เลยโทรหาท่าน ๆ บอกให้ผมดูไปก่อนท่านจะรีบมา ผมได้ทำการเย็บแผลที่หัวและเอกซเรย์ดูว่ามีส่วนไหนหักไหม ก่อนผมจะหยิบชาร์ตมาดูและถึงกับค้างไปพักหนึ่ง...เธอนามสกุลเดียวกับเบบี๋ ถึงว่าผมคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นเธอที่ไหนผมรู้มาว่าเธอใช้ชีวิตทำงานอยู่ที่มิลานเพราะไอ้ทิตย์มันแหกปากบอกทุกรอบที่ได้คุยกับเธอ เธอคงไม่มาดูแม่หรอก ได้แต่ติดชีวิตหรูอยู่ที่เมืองนอก"เดี๋ยวพาคนไข้ขึ้นห้องพักได้เลยนะ" ผมเอ่ยบอกพยาบาลและจะเดินออกมาเพราะหิวข้าวมาก"คุณหมอ..." ผมหันไปตามเสียงเรียก คุณป้าคนไข้เอ่ยเรียกผม"ขอ

#ชดใช้ให้รัก_EP.18นายผมเลี้ยวรถเข้ามาจอดในโรงพยาบาล...นี่ก็ตี 1 กว่าแล้ว ปกติถ้าเข้าเวรเช้าผมจะนอนที่นี่ เพราะมีห้องพักส่วนตัวของหมอแต่ละคน ผมมองเธอที่หลับใหลไม่ได้สติอยู่เบาะข้างคนขับ ก่อนจะถอนหายใจออกมา ถ้าแบกไปคนต้องสงสัยแน่ ผมกดกระจกรถลงนิดหนึ่ง.ให้อากาศถ่ายเทได้ ก่อนจะล็อกรถและเดินเข้าตึกไปผมสวมชุดกาวน์ ก่อนจะกลับมาที่รถอีกครั้ง เปิดประตูรถ สวมแมสก์ปิดปากให้เธอ เผื่อเจอใครจะได้ไม่มีคนจำเธอได้ หากเจอกันช่วงเวลาอื่นผมเรียกบุรุษพยาบาลที่สนิทกัน มายกเธอนั่งรถเข็นและเข็นเข้ามาไว้ในห้องพักผม ถือว่าโชคดีมากที่ไม่เจอเพื่อนหมอที่เข้าเวรเพราะผมไม่อยากจะตอบคำถามใครผมให้เงินบุรุษพยาบาลคนนั้นไปและบอกให้ปิดปากให้สนิท เขารับคำก่อนจะเดินยิ้มออกไป ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะยกตัวเธอมานอนที่เตียง ผมจับศีรษะให้เธอนอนบนหมอนดี ๆ ก่อนจะลุกขึ้นและหมุนตัวกลับ...เธอเอื้อมมือมาจับมือผมไว้"นาย..." ผมหันไปมองเธอ ๆ ดึงมือผมให้นั่งลงบนเตียง ก่อนจะเอามือผมไปแนบแก้มไว้"บี๋เมามาก..." เธอเอ่ยและหลับตาลง ผมถอนหายใจมองเธอนิ่ง...หน้าผากกว้างรับกับใบหน้า คิ้วบางที่แต่งแต้มด้วยสีน้ำตาลอ่อน ๆ ปลายจมูกที่เชิดรั้

#ชดใช้ให้รัก_EP.20นาย เธอโดนดุไปทั้งมื้ออาหาร เพราะไม่ว่าผมจะทำอะไร จะกินอะไร เธอขัดและแย่งทุกอย่าง จนแม่เธอต้องยื่นคำขาด 'หากเป็นคนแบบนี้ ก็ยกจานไปกินคนเดียวหลังครัว' เธอจึงเงียบนิ่งและกินข้าวในจานตัวเองไปแม่เธออาการดีขึ้นมากแล้ว เหลือแต่ไปหาหมอตามที่นัดไว้ ตอนนี้เธอกับตะวันไปล้างจานหลังบ้านเพราะโดนทำโทษ แม่เธอทำท่าเหมือนมีเรื่องอยากจะคุยกับผม ๆ จึงเอ่ยถามท่าน"คุณป้ามีอะไรหรือเปล่าครับ?" แม่เธอยิ้มน้อย ๆ"คือ...วันนั้นที่เราคุยกันค้างไว้" ผมนึกถึงตอนที่ผมผ่าตัดเสร็จ แล้วไปตรวจร่างกายท่าน ๆ ก็เอ่ยถามมาว่าผมใช่เพื่อนของเธอที่อยู่เมืองนอกหรือเปล่าผมก็คิดว่าท่านก็คงจะรู้อะไรมาบ้างแล้ว ผมเลยยกมือไหว้ขอโทษท่านที่วันแรกที่เจอกันต้องบอกว่าไม่รู้จักเธอ"ผมต้องขอโทษจริง ๆ ครับ ที่พูดแบบนั้น" แม่เธอยิ้ม"เห็นแว็บแรก ป้าก็จำคุณหมอได้แล้ว...ลูกสาวป้าน่ะ ติดรูปคุณหมอไว้เต็มไปหมด" เธอถอนหายใจ ผมยิ้มและยกน้ำขึ้นดื่มอย่างกระหาย ไม่รู้ว่าแม่เธอเอ่ยมาแบบนี้ หมายความว่ายังไง..."ป้าไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้คุณหมอโกรธนะคะ แต่อยากจะบอกคุณหมอว่า ลูกป้าไม่เคยมีใครเลยนะคะ จนอายุป่านนี้...เธอเป็นเด็กดี ถึง