All Chapters of ชดใช้ให้รัก: Chapter 31 - Chapter 40

#ชดใช้ให้รัก_EP.31นายผมเดินออกมาจากห้องพักและไปที่ห้องประชุมตามที่เลขาบอก...ระหว่างทางพยาบาลและพนักงานที่ทำงานในโรงพยาบาลต่างมองผมและซุบซิบไม่หยุด จนไอ้เชษอดไม่ได้หันไปต่อว่าส่วนผมก็เฉยอย่างเดียว...ความจริงก็คือความจริง ผมเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องประชุมยังไม่ทันได้เคาะ ประตูก็เปิดออก"นาย! พิมพ์กำลังจะไปตามพอดี!" เธอกระชากแขนผมเข้ามาในห้องและดันไอ้เชษออกไป มันไม่ยอมจะเข้าไปด้วย มันคงไม่รู้ว่าในห้องนั้นมีพี่นุ่นอยู่ด้วย"มึงกลับไปก่อน..." ผมเอ่ยบอกมันและพิมพ์ก็ดึงผมเข้าไป ผมเดินเข้าไปเห็นแต่อาของเธอและพี่นุ่น ไม่เห็นประธานใหญ่หรือใครอีก ผมเข้าใจว่าอาจจะไปเข้าห้องน้ำหรือเปล่า?แต่พอพี่นุ่นเธอหันมา...หน้าตาดูไม่ดี ขอบตาแดงเถือกเหมือนกำลังจะร้องไห้ ผมสะบัดมือจากการจับกุมของพิมพ์และวิ่งเข้าไปหา"พี่นุ่น" ผมลงไปนั่งข้าง ๆ และจับมือเธอไว้ พี่นุ่นหันมามองและพยักหน้า มือเธอเย็นมาก"ก็อย่างที่บอกนะครับ...ถ้าไม่แต่งหมอนายาก็เชิญออกจากโรงพยาบาลผมไปได้เลย" ผมขมวดคิ้วและมองหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชายแม่เธอ อาเธอเป็นผู้ถือหุ้นเหมือนกัน"คุณเป็นใคร...มีสิทธิ์อะไรมาไล่ผมออก" ผมถามออกมาอย่างใจเย็น พ

#ชดใช้ให้รัก_EP.33นายผมพูดจบประโยคก็เดินเร็วออกจากห้องเธอมาเลย นี่เธอคิดแบบนี้เองอย่างนั้นเหรอ! เฮอะ! ผมนี่ทำอะไรก็ผิดไปหมดในสายตาเธออยู่แล้ว ผมลงมาถึงข้างล่างคว้ากุญแจรถอีกคันและขับออกมาเลย ก่อนจะกดปิดโทรศัพท์มือถือ ผมโกรธอย่างจริงจัง ผมน้อยใจที่สุด!ทำไมถึงคิดกับผมแบบนี้! ผมแค่หวังดี...ไม่ใช่ผมอยากทำอะไรก็ทำ ผมปรึกษาแม่เธอหมดแล้ว และเราก็เห็นพ้องต้องกันว่าควรทำแบบนี้ เพราะถ้าให้โต้ง ๆ คนอย่างบี๋มีหรือจะรับ เฮอะ! แต่มันก็ดันเป็นแบบนี้ไปซะได้! พูดแล้วก็ร้อนกระบอกตา...รักมากช้ำมากแม่งเป็นแบบนี้เองสินะ! ผมขับรถไปร้านอาฟิว...แดกแม่งตั้งแต่หัววันนี่แหละ!จริง ๆ ต้องบอกก่อนว่าผมควรจะเรียกพี่ฟิว เหมือนที่เรียกพี่กิต แต่ไอ้ตะวันกับไอ้อาทิตย์มันเรียกอาฟิว กับ อาพัด ผมก็เลยต้องเรียกอา แต่พอเป็นพี่กิต พวกมันดันเรียกพี่เหมือนผม สถานะพวกเราสำหรับคนอื่นเลยดูงง ๆ แต่สำหรับเรา ๆ เฉย ๆ"อ้าว...นาย มาแต่หัววันเลย" ผมยกมือไหว้และยิ้มให้ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้หน้าบาร์ อาฟิวยืนอยู่แถวนั้นเดินมานั่งข้าง ๆ ผม"ได้ข่าวว่าแฟนรถชนเหรอ?" ผมถอนหายใจออกมา"ครับ...ตอนนี้กลับบ้านแล้ว" อาฟิวรับแก้วที่บาร์เทนดีส่ง

#ชดใช้ให้รัก_EP.35นายผมเดินลงมาจากตึกด้วยความรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะกดโทรศัพท์ไปสั่งดอกไม้ช่อใหญ่ให้บี๋...ผมอาจจะละเลยเธอมาก ผมจะทำตัวใหม่ ผมจะไม่ทำผิดซ้ำอีก ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ผมคิดได้ก่อนจะสายไป...ผมเปิดประตูออกจากตึก มองไปที่รถเหมือนมีขาผู้หญิงโผล่มา...รองเท้าหุ้มส้นสีเนื้อ สมองสั่งให้ผมวิ่งเข้าไปใกล้ ยิ่งใกล้ยิ่งชัด ผมใจร่วงลงไปตาตุ่มก่อนจะประคองเธอขึ้นมา เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!"บี๋!!" ผมประคองหัวเธอ และจับชีพจร ๆ เธอเต้นอ่อน หายใจรวยริน มือมีเลือดซึม หน้าตาเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา แพขนตาเธอยังเปียกอยู่เลยผมใจหวิว ๆ แต่ก็จับเธอนอนหงายปลดกระดุมเสื้อเธอ มือผมสั่นมากก่อนจะลุกขึ้นเปิดรถแล้ววางเธอไว้ที่เบาะหลัง และขับรถตรงไปโรงพยาบาล!!ผมกดโทรศัพท์เข้าห้องฉุกเฉินให้เตรียมหมอ ผมเหยียบคันเร่งรถไม่รู้ความเร็วเท่าไร ทุกแยกไฟแดงผมเหมือนจะขาดใจ ทำไมทุกครั้งต้องเป็นเธอที่เจ็บตัวเสมอ ทำไมมันไม่เป็นผม!!"หมอ!!" ผมจอดรถอุ้มเธอท่าเจ้าสาวลงจากรถอย่างทุลักทุเล และวิ่งเข้ามาในห้องฉุกเฉิน ก่อนจะวางเธอที่เตียง"คนไข้เป็นอะไรคะ" ผมส่ายหัวและจับมือเธอไว้แบบนั้น ผมไม่รู้"เป็นลมหมดสติ? หั

#ชดใช้ให้รัก_EP.37นายผมเดินคอตกออกมาเพราะเธออาละวาดจะกลับบ้าน ผมตาลีตาเหลือกวิ่งมาหาบอกหมอให้อนุมัติกลับบ้าน ลงมาเคลียร์ค่าใช้จ่าย และรีบกลับขึ้นไปหาเธอ เจอเธอเก็บของอยู่ทั้งที่มือเจ็บแบบนั้น ผมจะช่วยก็โดนสายตาพิฆาตมองใส่...ไม่อยากจะเชื่อเลยแค่พริบตาเดียว...ทุกอย่างก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ผมไม่คิดว่าชีวิตจะมีวันนี้เหมือนกัน ไม่รู้อะไรเข้าสิงในตอนนั้น...และก็ไม่รู้จะทำยังไงให้เธออภัยให้กับความเลวทรามของผม"คุณขนของออกไปจากบ้านฉันด้วยนะ...ฉันให้เวลาถึงพรุ่งนี้" ตอนแรกผมดีใจที่อย่างน้อยเธอก็ยังขึ้นรถกลับบ้านกับผม"ที่ฉันยอมขึ้นรถคุณมา...เพราะฉันไม่รู้จะไปลำบากร้อน ๆ เพื่ออะไร ฉันสงสารลูก" ผมนิ่งเงียบร้อนกระบอกตา คำพูดที่เธอพูด ผมได้ยินแล้วใจเต้นแรงมันชาหนึบไปทั้งใจ"บี๋...ผมขอโทษจริง ๆ นะ คุณให้โอกาสผมสักนิดเถอะ" ผมหันไปพูดกับเธอขณะติดไฟแดง"ไม่ต้องมาขอโอกาสอะไร ฉันไม่มีให้ค่ะ เราจะเป็นแค่พ่อกับแม่ของลูกเท่านั้น คุณพร้อมจะหย่าเมื่อไหร่...บอกฉัน ๆ จะรอค่ะ" ผมมองเธอที่นั่งคอตรงมองไปทางถนนด้านหน้า ผมสะอื้นอยู่ในอก บทจะเลิกมันเลิกกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ"ทำไมล่ะบี๋...ทำไมเรากลับไปเ

#ชดใช้ให้รัก_EP.39นายตอนนี้ผมก็แทรกซึมไปทุกรายละเอียดในชีวิตเธอ ไม่ว่าเธอจะร้ายกับผมแค่ไหน ผมก็ยิ้มรับและอดทน...ทุกคนที่รู้เรื่องก็ต่างให้กำลังใจและบอกว่า 'ที่มึงโดน ยังน้อยไป' ผมก็ได้แต่หวังเล็ก ๆ ว่าจะมีสักวันที่เธอจะใจอ่อน ยอมลืมเรื่องราวร้าย ๆ ที่ผมทำไว้...และมาเริ่มต้นกันใหม่ แต่ดูแล้ว...น่าจะยาก!#ไนต์คลับ"เป็นไง" ตะวันเอ่ยถามทันทีที่เจอหน้าผม"เหมือนเดิม..." ผมตอบและยกแก้วขึ้นดื่ม ผมก็ยังดื่มอยู่ตลอดแต่ไม่ได้ดื่มมากเหมือนเมื่อก่อน หอมปากหอมคอ และก็กลับบ้าน ไม่อยากให้เธอห่วง"ก็ต้องใช้เวลาแหละ" ผมพยักหน้า"ใกล้คลอดแล้วสิ...เหวี่ยงสะบัดเลยไหม?" อาทิตย์เอ่ยถามกลั้วเสียงหัวเราะ เพราะทุกคนล้วน เคยเห็นอภินิหารของเธอไปแล้ว"หนัก" ผมตอบแค่นั้นและหัวเราะ ยิ่งท้องแก่ยิ่งร้ายมาก ล่าสุดขัดใจเรื่องของกินเนี่ย ขนของผมให้ออกมานอนนอกบ้าน ปิดล็อกสั่งเด็กห้ามเปิด ผมต้องโทรหาแม่เธอให้มาเคลียร์ผมไม่ยอมออกไปหรอก! เพราะถ้ายอมออกไปไม่รู้จะได้กลับเข้ามาอีกเมื่อไหร่! จะนอนข้างนอกก็ไม่ได้ ยุงจะหามเอา!!"แล้วที่ไปคุยกับแม่บี๋ แม่ท่านว่าไหม?" ผมพยักหน้า ใช่! ผมไปยอมรับผิดกับท่านมาเพราะบอกตรง ๆ ผมมืดทุ