บททั้งหมดของ หมอในฝัน (หมอภีร์): บทที่ 41 - บทที่ 50

“คำขอโทษภาษากาย มะ..มันยังไงเหรอคะ” สัญชาตญาณบอกปลายฟ้า ว่าเธอกำลังตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ“คุณรู้ปลายฟ้า ว่าผมหมายถึงอะไร แต่คุณจะไม่ทำก็ได้นะ” คนที่คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่ายังคงพูดเรียบ ๆ เหมือนกับว่าไม่ได้สนใจว่าคนบนตักจะทำในสิ่งที่ตนเองต้องการหรือไม่ ทั้งที่ภายในใจตอนนี้ตื่นเต้นอย่างหนักเพราะกำล

“อย่าดิ้นนอนเฉย ๆ ถ้าคุณดิ้นผมอาจจะไม่แค่นอนกอดคุณนะปลายฟ้า” ภีร์ไม่ได้ข่มขู่แต่บอกในสิ่งที่คิดว่าปลายฟ้าจะปลอดภัยจากอารมณ์ดิบของตนเองที่พึ่งผ่านพ้นไปและพร้อมจะปะทุขึ้นมาใหม่อยู่ตลอดเวลา“คุณหมอก็ปล่อยให้ฉันไปนอนตรงโซฟาข้างนอกสิคะจะได้ไม่ต้องนอนเบียดกันอยู่แบบนี้”“ถ้าผมจะทำอะไรคุณขึ้นมาแค่โซฟาข้างน

“สรุปข่าวดีที่ว่านี่คือที่ฟ้ารอคอยอยู่หรือเปล่าคะ” ด้วยความตื่นเต้นเมื่อเรนมาถึงปลายฟ้าจึงถามเข้าประเด็นทันที“ใจร้อนจริงนะเรา ขอพี่สั่งกาแฟกินสักแก้วก่อนนะครับ”“ฟ้าขอโทษค่ะมัวแต่ตื่นเต้นจนลืมสั่งกาแฟเผื่อ” ปลายฟ้ายิ้มเขิน ๆ เมื่อเรนเอ่ยแซวก่อนจะหันไปสั่งกาแฟให้รุ่นพี่ของตนเอง“ตอนนี้ทางต้นสังกัดที

“ฮือ..ทำไมคุณหมอน่ารักขนาดนี้ล่ะคะ” มือเล็กคล้องแขนข้างที่ว่างของชายหนุ่ม น้ำเสียงออดอ้อนพร้อมรอยยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว“อ้อนเสียงแบบนี้ระวังส่งไม่ถึงบ้านนะครับ”“คุณหมอ วกเข้าเรื่องนี้ตลอดเลยนะคะ” ปลายฟ้ารีบผละออกจากแขนแกร่งทันทีขยับกลับไปนั่งชิดขอบประตูภีร์และปลายฟ้าใช้เวลาเดินทางเกือบสามเท่าตัวจา

“คุณยังจะอยากมีฉันเป็นแฟนอยู่หรือเปล่าคะ” คำถามที่เจือไปด้วยแววตาแห่งความเศร้าถามภีร์พร้อมน้ำตาที่กำลังสั่นระริกอยู่ในตาคู่สวยนั้น“คุณจะยังเป็นแฟนของผมและผมจะยังเป็นแฟนของคุณถ้าหากคุณต้องการ” ร่างบางโผลเข้ากอดคุณหมอหนุ่มพร้อมน้ำตาแห่งความดีใจที่ไหลลงมาเป็นสายอาบแก้มนวล ปลายฟ้ารู้สึกโล่งใจที่อย่างน้