บททั้งหมดของ หมอในฝัน (หมอภีร์): บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่16 เก็บไว้ใกล้ตัวหลังจากวันนั้นปลายฟ้าก็มีโอกาสเจอภีร์แค่ตอนที่ภีร์มาตรวจอาการของเธอและพ่อตอนเช้าแค่นั้น เพราะปลายฟ้าค่อนข้างที่จะรักษาระยะห่างระหว่างเธอกับภีร์พอสมควร ลึก ๆ แล้วปลายฟ้าไม่ได้กลัวที่ภีร์เข้ามาใกล้หรือแสดงท่าทีว่าห่วงใยเธอแต่ปลายฟ้ากลัวใจของตัวเองมากกว่า กลัวว่ามันจะอ่อนแอและเผ

ตอนที่17 ย้ายแผนกเฉพาะกิจเมื่อภีร์หมดหนทางที่จะรั้งปลายฟ้าไว้อยู่ใกล้ตัว จึงนั่งคิดหาวิธีจะทำอย่างไรเผื่อจะมีข้ออ้างเจอเธอบ่อย ๆ โดยที่ไม่ให้เธอรู้ตัว ภีร์จึงนึกถึงคำพูดของปลายฟ้าที่เคยพูดกับตนเองว่า ฉันคนต้องนอนโรงพยาบาลจนกว่าแผลฉันจะหายสนิทพร้อมกับยิงเลเซอร์ลบรอยแผลเป็นก่อนถึงจะสามารถกลับบ้านได้

ตอนที่18 หมอผู้ช่วยภีร์ทำตัวเป็นหมอผู้ช่วยตลอดเวลาที่เวย์ตรวจดูแผลที่ด้านหลังของปลายฟ้า“เชิญนอนบนเตียงเลยครับเดี๋ยวหมอขอตรวจดูแผลหน่อย”“นอนตะแคงเลยครับหมอจะได้ดูแผลได้ถนัด” ภีร์ที่ยืนมองอยู่ไม่ห่างกระตุกยิ้มอย่างพอใจเมื่อคนไข้สาวทำตามที่เวย์สั่งอย่างว่าง่ายแม้สีหน้าบ่งบอกว่าไม่ค่อยอยากทำตามสักเท่

ตอนที่19 ทวงคำตอบเช้าวันต่อมาภีร์ก็ทำหน้าที่ไปส่งมินนี่ที่โรงเรียนเช่นเดิมแต่สิ่งที่ผิดแปลกไปจากทุกครั้งคือวันนี้คุณหมอหนุ่มขับรถออกนอกเส้นทาง ภีร์แวะมาหาปลายฟ้าที่โรงเรียนสอนดนตรีก่อน นั่งรอสักพักก็เจอครูสาวเปิดประตูลงจากรถ“ปลายฟ้า” เสียงทุ้มที่เรียกชื่อตนเองทำให้ปลายฟ้าหันไปมองตามเสียงนั้น ร่างส

ตอนที่20 ไม่มีโอกาสอธิบายอาหารที่สั่งถูกทยอยมาวางลงตรงหน้า ปลายฟ้ารีบเงยหน้าแล้วกลืนก้อนแข็ง ๆ ลงคอพร้อมกับบังคับตัวเองให้เป็นปกติ“ทานอาหารก่อนดีกว่าเดี๋ยวถ้าเย็นแล้วจะเสียรสชาติหมด” ภีร์พยายามแก้สถานการณ์ที่ดูตึงเครียดเมื่อครู่ให้ดูผ่อนคลาย แม้ภายในใจจะหวั่น ๆ กับท่าทางของคนตรงหน้าตอนนี้ก็ตาม ภีร