Lahat ng Kabanata ng ชดใช้ให้รัก: Kabanata 11 - Kabanata 20

"อย่ามองแบบนี้บี๋..." เขาทาบทับตัวลงมาแขนตั้งศอกและก้มลงจูบปากฉัน เอวก็ขยับเข้าออกตามใจ...กระแทก เน้น ๆ จนหัวฉันสั่นคลอน!"แสบไปหมดแล้ว..." เขาฟังที่ไหน ร้องหื้อในลำคอ เขาไม่ชอบให้ใครขัดใจ"เดี๋ยวซื้อยามาทาให้" ฉันตีแขนเขา"จะบ้าหรือไง!" เขาหัวเราะและเอามือจับบ่าฉันทั้งสองข้าง"อื้มมม เสร็จนะ~" เขาช

"อ้าวบี๋...ยืนทำไรตรงนั้น" ตะวันเปิดประตูออกมาแล้วเอ่ยทักฉัน ๆ ยืนตัวแข็งก่อนจะเอื้อมมือไปกดเปิดสวิตช์ไฟ พรึบ!เขาที่นั่งอยู่บนโซฟาหันมามองฉันและลุกขึ้นยืน ฉันเม้มปากแน่นขอบตาร้อนผ่าว เขายืนเฉยและมองฉัน ๆ แสยะยิ้มให้นาเดีย นาเดีย...เธอเกาะแขนนายและส่งยิ้มให้ฉัน ปลอมมาก!"ไฮ! เบบี๋!" ฉันไม่ทักตอบแต่เ

"งื้อ อย่าทำเป็นเบื่อกันสิคะ เดียขอโทษนะคะ" ฉันนั่งลงคร่อมตัวเขาไว้ ก่อนจะซุกไซ้ซอกคอกดปากจูบไปที่ริมฝีปากหนา"ผมไม่มีอารมณ์เลยวันนี้ ถ้าคุณทำแบบนี้ผมจะกลับแล้ว" ฉันชะงัก! นี่เขาปฏิเสธฉันเหรอ! ฉันมองหน้าเขาด้วยความไม่เข้าใจ มันทำให้ฉันเสียหน้ามาก!"ไว้วันอื่นนะ...วันนี้คุณเจ็บขาด้วย" ฉันเม้มปากแน่น

"พี่นุ่น...นายจะกลับเมืองไทยพรุ่งนี้นะครับ"เบบี๋ฉันนอนอยู่ในห้องเขาได้ 1 อาทิตย์แล้ว...กลิ่นหอมสะอาด ๆ ของนายยังคงอยู่ ทุกอย่างในห้องยังคงเหมือนเดิมไม่มีอะไรเคลื่อนย้ายไปไหน ของใช้ เสื้อผ้า คงอยู่เหมือนเดิม...เหมือนว่านายยังคงอยู่ตรงนี้ใช่แล้ว ตั้งแต่คืนนั้น...เขามาเอาพาสปอร์ตและไปนอนที่สนามบินรอ

ฉันอ่อนน้อมถ่อมตน ตามแบบฉบับนิสัยคนไทย...ตรงนี้จึงทำให้ฉันไปได้ไกล ฉันมีเงินมากพอที่จะให้แม่มาหาฉันที่นี่เมื่อไหร่ก็ได้ แต่ทำยังไงท่านก็ไม่ยอมมา ท่านต้องการอยู่เมืองไทย..."มีสาขาเปิดที่ไทยนะ...ถ้าใครสนใจก็บอกพี่แล้วกัน" ในขณะที่เรานั่งอยู่ในออฟฟิศ รุ่นพี่ที่เป็นผู้จัดการพูดลอย ๆ ขึ้นมา"แกไม่สนใจเห