บททั้งหมดของ ทาสรักพี่เขย: บทที่ 21 - บทที่ 25

ตอนที่ 21 แต้มบุญยังพอมี“แม่มินคงจะไม่กลับมาเร็ว ๆ นี้หรอก คงกำลังเพลินอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่นู่น!” ก่อนหน้านี้กฤติดนัยเห็นคุณนายทองสุขและลูกสาวคนเล็กขึ้นรถหรูไป เขาจึงแอบขับรถมอเตอร์ไชด์ตามไปดู ถึงได้เห็นว่ามินตราอยู่บ้านคนเดียว และเห็นเธอกำลังเดินออกไปร้านอาหารหน้าปากซอย หลังจากที่เขาตามไปดูคุณนายทองสุขเรียบร้อย กฤติดนัยก็แอบย่องเข้ามารอมินตราอยู่ในบ้าน“ทำไม....พี่ต้องทำแบบนี้กับมินด้วย ฮื้อ ๆ ๆ” เธอร้องไห้ออกมาเมื่อสู้แรงของเขาไม่ได้“ก็พี่รักมินนี่ครับ...เรามาหาความสุขกันดีกว่านะ...อย่าร้องไห้เลย” เขาพูดพลางซุกไซ้ซอกคอขาวของหล่อนไปมา“พี่ตั้มอย่า!! อย่าๆ อย่านะคะ มินขอร้อง!!” หญิงสาวพยายามเบือนหน้านี้ เมื่อเขาบดจูบและพยายามจะสอดลิ้นเข้ามา“มาถึงขั้นนี้แล้วยังไงพี่ก็ไม่ยอมปล่อยมินไปหรอก”“ปล่อยมินไปเถอะ..มินไม่ได้รักพี่แล้ว” เธอขอร้องอ้อนวอนเขาจนแทบจะขาดใจ“อย่าเสียงดังสิจ๊ะ..” ชายหนุ่มพรมจูบหล่อนไปทั่วทั้งซอกคอ กกหูและลามไปที่เต้านมอวบ ส่วนมือก็ลูบต้นขาไม่หยุดมินตราดิ้นจนหมดแรง ตอนนี้กฤติดนัยคร่อมร่างเธออยู่ ชุดทำงานกระโปรงสวย ๆ ต้องยับยู่ยี่ไปกับที่นอน เธอเหมือนจะหายใจไม่ออก แล

ตอนที่ 23 ปล่อยใจไปกับคุณลุง NCมินตราค่อยๆ บีบคลำท่อนเอ็นลำใหญ่ที่ประดับไปด้วยมุกของเขาก่อนจะชักเข้าออกเบาๆ ไม่กี่ครั้งมันเริ่มก็เริ่มแข็งและใหญ่โตขึ้นมาอีกเกือบเท่าตัว ความเสียวซ่านและความหงี่เกิดขึ้นกับร่างกายเธอขึ้นมาดื้อ ๆ จนยอมทำตามคำสั่งที่เขาบอกก่อนหน้านี้ เรียวลิ้นตวัดเลียไปที่แท่นเอ็นลำใหญ่ของศักดิ์ชัย ก่อนจะวนลิ้นไปรอบๆ หัวบานหยัก เธอรู้สึกแปลกใจที่มุกของเขาเคลื่อนไปมาได้ในขณะที่เธอใช้ลิ้นตวัดเลีย“ไม่เคยเจอมุกเหรอจ๊ะ” มินตราส่ายหน้า“มันเลื่อนไปมาได้ แล้วถ้าเวลามันเข้าไปในตัวหนู รับรองว่าหนูจะยิ่งเสียวที่สุดเลยแหละ” ศักดิ์ชัยรีบบอกสรรพคุณของมันทันทีมินตรารู้ทันทีว่าตัวเองหลง ๆ ลืม และมึนงงไปหมด เพราะในหัวมีแต่ความต้องการ จากที่ไม่รู้สึกอะไรในตอนแรก แต่ตอนนี้ร่างกายก็รู้สึกหงี่ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ในใจเธออยากจะลองให้มันเข้าไปอยู่ในร่างของเธอตามที่เขาบอก มันคงจะรักษาอาการของเธอที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้เป็นอย่างดีทีเดียว“ใหญ่เหลือเกิน..คุณลุง หนูต้องเจ็บมากกว่าเสียวแน่ ๆ” เธอบอกด้วยความกลัว“ไม่หรอก หนูจะเสียวมากกว่า เชื่อลุงสิ” ชายแก่เริ่มปลอบประโลม มินตราพิจารณาอย่างน้อยขนาดของ

ตอนที่ 25 สงสัยคงเป็นเรื่องจริงบริษัท ภูริภัทร ออโตคาร์ จำกัดเช้านี้ภูริภัทรมาถึงที่ทำงานสาย เพราะมัวแต่ไปสถานีตำรวจ เพื่อสอบถามความคืบหน้าเรื่องที่ภรรยาหายตัวไป จากนั้นเขาก็ไปส่งมุกระวีที่มหาลัย มุกระวีนั้นเกรงใจภูริภัทรแต่ว่าเธอก็อยากจะมาที่สถานีตำรวจด้วยเผื่อจะได้ความเรื่องพี่สาวของเธอบ้าง ภูริภัทรและมุกระวีพยายามติดต่อมินตราจากหลายช่องทาง แต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอเลย เช้านี้ภูริภัทรจึงให้คนไปตามโสภิตากับเพื่อน ๆ แผนกคิวซีมาคุยกับเขาที่ห้องทำงาน เพื่อสอบถามถึงเรื่องที่มินตราหายตัวไปเผื่อว่าใครพอจะมีเบาะแสของเธอบ้าง เพราะหลังจากมินตราหายตัวไปภายในบริษัทก็มีแต่เสียงซุบซิบนินทาถึงภรรยาเขาอยู่ไม่ขาด และบางครั้งภูริภัทรก็อยากรู้ว่าพนักงานในบริษัทคุยกันถึงเรื่องอะไรแน่ เพราะเวลาทุกคนเห็นเขาจะต้องพากันหยุดคุยทันที ซึ่งบางครั้งมันก็นอกเวลางานแล้ว และเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่กลุ่มพนักงานก็รีบหยุดคุยกันทันทีเวลาที่เขาเดินผ่าน ซึ่งมันทำให้เขาแปลกใจและอยากรู้“สวัสดีค่ะ..ท่านประทาน มีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกเราเหรอคะ” ทั้งสามคนยกมือไหว้เจ้านายก่อนที่ภูริภัทรจะเอ่ยขึ้นกับลูกน้องสาว“พวกคุณ...มีใครได้