Semua Bab ทาสรักพี่เขย: Bab 1 - Bab 10

ตอนที่ 1 ตัดใจไม่ลงมอเตอร์ไชค์บิ๊กไบค์คันงามแล่นเข้าซอยมาได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงหวานของคนซ้อนท้ายตะโกนบอกชายหนุ่มดังลั่น เพราะคนขับมัวแต่ใจลอย“พี่ตั้ม!!! ส่งมินแค่นี้พอ...เดี๋ยวแม่เห็น” เสียงหวานดึงสติคนขับให้รีบชะลอรถทันที ก่อนจะเบรกจนรถหยุดนิ่ง หน้ากากหมวกกันน๊อคถูกเปิดออกเผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของคนขับ“ขับรถดี ๆ นะพี่” หญิงสาวที่ลงจากที่นั่งด้านหลังพลางขยับกระเป๋าสะพายและถุงอาหารก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม“พี่ไปนะมิน..แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้า” ชายหนุ่มเจ้าของบิ๊กไบค์คันงามรีบบอกตามหลังหญิงสาวที่เดินจากไปอย่างรวดเร็วราวกับว่ากลัวใครจะเห็น ชายหนุ่มปิดหมวกกันน็อคลงแล้วรีบขับรถออกไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเดินต่อมาอีกสามสี่หลังก็ถึงบ้านของตัวเองร่างระหงที่ก้าวเข้าประตูรั้วบ้านสีขาวมาทำให้ผู้ที่นั่งอยู่บนม้าหินอ่อนหน้าบ้านขยับแว่นหนา ๆ ก่อนจะมองเห็นชัดว่าเป็นใครก็รีบกวักมือเรียกทันที“มานี่หน่อยซิ..ยัยมิน” หญิงสาวก้าวเข้าไปหาคนเรียก หยาดเหงื่อพราวที่ใบหน้าและผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงทำให้อีกฝ่ายต้องรีบทักทันที“นี่แกไปทำอะไรมา ดูสารรูปสิ!...ผมเผ้ายุ่งเหยิงหน้าตามอมแมม..ดูไม่ได

ตอนที่ 3 ขายลูกกิน“อะไรนะ...มิน!!!” กฤติดนัยร้องถามด้วยความตกใจเมื่อมินตรากล่าวขึ้นกับเขา น้ำตาเอ่อเต็มดวงตาของหญิงสาว สิ่งที่คุณนายทองสุขพูดนั้น มันเป็นจริงทุกประการ เพราะคนอย่างแม่เลี้ยงของหล่อน ไม่เคยนำเรื่องอย่างนี้มาพูดเล่น ๆ หากมันไม่ใช่เรื่องจริง มินตราตั้งใจมาบอกเลิกกับกฤติดนัย เธอรวบรวมความกล้าได้แล้วตั้งแต่เมื่อคืน ว่าวันนี้เธอจะบอกเขาความจริงกับเขาสักที จะได้ไม่ต้องมีคนคอยนินทาว่าเธอจับปลาสองมือเหยียบเรือสองแคมต่อไปอีก มินตราไม่อยากใช้ชีวิตอย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ กลางวันออกไปกินข้าวกับผู้ชายอีกคน ตกเย็นกลับบ้านกับผู้ชายอีกคนที่ให้กฤติดนัยแวะส่งเธอแค่หน้าปากซอยก็ยังถูกคนละแวกนั้นเอาไปนินทาเสีย ๆ หาย ๆ จนรู้มาถึงหูมารดา“อย่าพูดเป็นเล่นน่า...มิน!!!”“นี่!!!..พี่ตั้มยังเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล่น ๆ อยู่อีกหรือ เสียงของหล่อนสั่นเครือน้ำตาเอ่อนอง แต่กฤติดนัยก็เจ็บปวดพอที่จะเอ่ยถามด้วยเสียงที่สั่นเครือไม่แตกต่างกับเธอนัก เขารู้สึกเจ็บลำคอ และเจ็บช่องท้องเหมือนคนที่กำลังถูกพุ่งหมัดตรงเข้าใส่อย่างแรง“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?”“เจ้านายของมินเองแหละ” “เค้าแอบชอบมินตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” กฤติดนัย

ตอนที่ 5 ครั้งสุดท้ายมินตรารู้ดีว่าเงินเดือนสองหมื่นกว่าบาทของเธอที่ได้ในแต่ละเดือน กับสามชีวิตภายในบ้านขึ้นอยู่กับเงินจำนวนนี้ และไม่มีทางที่เธอจะใช้มันอย่างสุรุ่ยสุร่ายนอกจากใช้มันให้คุ้มค่ามากที่สุด แต่ตลอดเวลาผู้เป็นมารดาไม่ยอมช่วยเธอประหยัด มารดาของมินตราเล่นไพ่และทุกอย่างที่เป็นอบายมุข อย่าว่าแต่สองหมื่นเลยต่อให้เธอได้เดือนละสองแสนก็ไม่พอให้มารดาของเธอใช้จ่าย และนี่แหละคือเหตุผลที่มารดาของเธอต้องมาเร่งเร้าให้รีบแต่งงาน เพราะคงอยากได้ค่าสินสอดในส่วนที่เหลือ“มินว่าแม่ควรเลิกเล่นไพ่ได้แล้วนะคะ แม่รู้มั้ยว่าการพนันมันทำให้คนหมดตัวมานักต่อนักแล้วนะคะ” มินตราอยากจะบอกมารดาเหลือเกินว่า เงินห้าแสนนั้นมันไม่ได้หามาง่าย ๆ แทนที่มันจะได้เป็นบทเรียนสอนใจคุณนายทองสุขบ้างก็ยังดี แต่นี่ไม่เลย เมื่อไหร่มารดาของเธอจะคิดได้เสียที!“นี่แกสอนฉันหรือ...ห๊า!!!” คุณนายทองสุขไม่พอใจและตะคอกใส่มินตราทันที“หนูก็แค่อธิบายให้แม่เข้าใจเอง ครอบครัวเราไม่ได้มีเงินเหมือนเมื่อก่อนแล้วแม่ก็รู้” ตั้งแต่บิดาที่รับราชการเสียไป คุณนายทองสุขก็ได้เงินมาส่วนหนึ่ง หลังจากนั้นก็ใช้มันจนหมดเกลี้ยง พอมินตราได้ทำงานมารดา

ตอนที่ 7 รักพี่เสียดายน้อง“เชิญข้างในเลยค่ะ พอดีว่ายัยมุกลูกสาวคนเล็กกำลังทำกับข้าวไว้รอคุณภัทรอยู่พอดีเลย เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ”“ไม่เป็นไรครับ คุณแม่ผมไม่รีบอะไร” ภูริภัทรรีบบอกคุณนายทองสุขอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะเหลือบไปเห็นรูปถ่ายของใครบางคนที่แปะเอาไว้ภายในห้องรับแขก“นี่เป็นรูปสามีดิฉันเองล่ะค่ะ พอดีเค้าเสียไปตั้งแต่ยัยมินอยู่มอปลายแล้ว”“ท่านรับราชการเหรอครับ”“ค่ะ พอดีสามีดิฉันรับราชการทหาร” ภูริภัทรมองไปอ่านชื่อ พันโท..จรัล โชคภักดีมุกระวี หญิงสาวใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโต คิ้วเรียวสวย จมูกเชิดขึ้นเล็กน้อย ภูริภัทรมองดูเธอด้วยความถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก เรียวปากอวบอิ่มสีสด ผิวขาวเนียนนุ่มอมชมพู ผมยาวสลวยไปทั่วแผ่นหลัง รูปร่างอวบอิ่มเกินวัยไม่แพ้พี่สาวของเธอเลย เป็นที่ปรารถนาของบุรุษเพศที่ได้พบเห็น จนภูริภัทรแทบจะเปลี่ยนใจขอแต่งงานกับเธอแทน หลังจากคุณนายทองสุขแนะนำให้มุกระวีน้องสาวของมินตรารู้จักกับภูริภัทรในฐานะว่าที่พี่เขย“สวัสดีค่ะคุณภูริภัทร” เด็กสาวเอ่ยเสียงหวานก่อนจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อม“เรียกว่า..พี่ภัทรจะดีกว่านะครับ” ภูริภัทรส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะรีบบอกเด็กสาว“อืม..หนูเรีย

ตอนที่ 9 เลยตามเลย“แม่มินอยากให้มินแต่งงานกับเขา เพราะว่าเขาพร้อมมากกว่าพี่ใช่มั้ย” กฤติดนัยต่อว่าด้วยความโมโหที่ถูกหญิงสาวผลักไส“เมื่อก่อนอาจจะใช่ค่ะ แต่ตอนนี้แม่มินติดหนี้เค้าเยอะ มินขอร้องเถอะนะพี่ พี่อย่าทำให้มินลำบากใจอีกเลย”“ลำบากใจอะไรกัน อย่ามาพูดมากหน่อยเลย พี่ขอแค่ครั้งเดียวเอง อย่าดื้อสิ!!!”“ปล่อยมินนะ....พี่ตั้ม อื้มมมม!!!” มินตราหลบใบหน้าสวยหวานจากใบหน้าที่หื่นกระหายของกฤติดนัย ก่อนจะถูกล็อกใบหน้าสวยให้รับจูบจากเขาอย่างเร่าร้อนจนเธอรับรู้ได้ว่ากําลังเขาต้องการอะไรบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่านั้น ก่อนจะรีบห้ามเขาอีกครั้ง“พี่ตั้ม!!!! ยังไงเรื่องของเราก็เป็นไปไม่ได้ พี่ปล่อยมินไปเถอะนะ” หญิงสาวรีบบอกถึงแม้ตัวเธอจะมีความต้องการอยู่ก็ตาม แต่ก็ต้องยอมตัดใจเลือกสิ่งที่ดีกว่า กฤษดนัยนั้นมีแต่ตัว เทียบไม่ได้เลยกับภูริภัทรที่มีทุกอย่าง และเพื่อนของเธอก็เป็นคนพูดให้เธอตาสว่าง“พี่รู้แล้ว...อีกไม่กี่วันพี่ก็จะไปต่างประเทศแล้วไง เรามาหาความสุขกันครั้งสุดท้ายไม่ได้เหรอ”“อย่า!!!!..ปล่อยมินนะ อื้อๆ ”“ปล่อยมิน ฮื้อ ๆ ๆ” เสียงหวานครางเบาๆ ในปาก เขาจูบตอบหล่อนราวกับคนกระหายน้ำ และไม่ยอมละร