บททั้งหมดของ เมียบิ๊กบอส 18+ (Set 2 หนุ่มฮอตใคร่รัก 2/5): บทที่ 121 - บทที่ 130

Chapter 21@บนรถ“จะพาหนูไปไหน...” มัดหมี่เอ่ยถาม เมื่อเขาไม่ได้จะพาเธอไปส่งที่บริษัท เพื่อจะไปเอารถ แต่เขากลับขับรถไปอีกทาง ซึ่งเป็นทางไปคอนโดของเขา“…” ไอศูรย์ไม่ได้เอ่ยตอบ แต่เขากลับเหยียบคันเร่งให้รถขับเคลื่อนเร็วกว่าเดิม“พี่ใหญ่หนูกลัว ~” มือเล็กจับเบลต์ไว้แน่น เพราะเขาขับรถเร็วมาก“จำมันได้เหรอ?”“จะ...จำใครคะ”“ไอ้สิงห์ไง! เธอจำมันได้เหรอ?” เขาเอ่ยถามมัดหมี่เสียงดัง จนมัดหมี่สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ที่จู่ๆ เขาก็พูดเสียงดังราวกับโมโห ทั้งที่วันนี้เธอไม่ได้ทำอะไรกวนใจให้เขาโมโหเลยสักนิด“นะ...หนูเคยเจอพี่สิงห์ตอนเด็กค่ะ”“อายุแค่นั้นเธอยังจำมันได้หรือไง” “ค่ะ”“หึ...” ไอศูรย์แสยะยิ้มมุมปากเมื่อคนตัวเล็กตอบกลับมา เขาจึงเหยียบคันเร่งเร็วกว่าเดิม จนกระทั่งขับรถมาถึงคอนโดของเขาเอี๊ยดดดด!!!“ลงมา!” ไอศูรย์เปิดประตูลงจากรถ ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูฝั่งที่มัดหมี่นั่งอยู่“นะ...หนูไม่ลง” มัดหมี่พยายามพูดเสียงแข็งใส่เขา เมื่อเขาพูดเกรี้ยวกราดใส่เธออย่างไม่มีเหตุผล“อย่าต้องให้พูดซ้ำ ลงมาจะได้ไม่เจ็บตัว”“...” ใบหน้าหวานส่ายหน้าปฏิเสธน้ำตาคลอเบ้าและจับเบลต์ไว้แน่น “ดื้อ!!” พูดจบชายหนุ่ม

Chapter 23รุ่งเช้า!ดวงตากลมโตปรือตาขึ้นในยามเช้าพร้อมกับร่างกายที่ปวดแสบตรงกลางกายความเป็นสาว เมื่อโดนเขารังแกและจับเปลี่ยนท่าทำเรื่องอย่างว่า ที่กว่าบทสวาทจะจบลงก็เกือบรุ่งสางตึกตัก~ใจดวงเล็กเต้นตึกตักไม่เป็นส่ำ เมื่อแขนแกร่งพาดไว้ที่เอวคอดโอบกอดเธอไว้หลวมๆ ทั้งที่ผ่านมาเขามักจะนอนหันหลังให้เธอตลอดหลังจากกิจกรรมสวาทจบลงใบหน้าสวยหวานช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลาที่นอนหลับสนิท หญิงสาวยกมือลูบไล้ใบหน้าเนียนใสราวกับผิวผู้หญิงเบาๆ พร้อมกับเอานิ้วเกลี่ยริมฝีปากหยักที่ชอบดุเธออยู่ร่ำไป“ปากนี่ใช่ไหมที่ดุเราไม่หยุด...” เมื่อพูดจบ มือเล็กก็เพิ่มแรงบีบปากหยักอย่างแรง จนทำให้ชายหนุ่มที่หลับใหลอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมา“อื้อ!...” เสียงครางอื้อดังขึ้น ทำให้มัดหมี่รีบหลับตาลงทันที“...” ใบหน้าหล่อเหลาลืมตามองคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิท แต่มือของเธอยังละเมอบีบปากของเขาแน่น “หึ...”“ยังไม่ตื่นอีกเหรอ?” ไอศูรย์กระซิบที่กกหูเล็กด้วยน้ำเสียงกระเส่าพร้อมกับเอามือสากบีบเคล้นเต้าใหญ่ไปด้วย“อื้อ~ อย่ากวน หนูจะนอน” มัดหมี่ปัดมือของเขาออกจากเต้าใหญ่พร้อมกับพลิกตัวนอนตะแคงข้างหันหลังให้เขา จนบั้นท้ายกลมมนถูไถกับแก่นก

Chapter 25ตกเย็น...“หิวข้าวจัง~” ปากเล็กบ่นอุบเบาๆ ด้วยน้ำเสียงอ่อย ทั้งที่เธอยังซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มและหลับตาแน่นไม่ยอมตื่น โดยที่ท้องของเธอร้องประท้วงอย่างหิวโหย เพราะไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เช้า นอกจากน้ำรักของเขา “หิวก็ลุกมากินข้าวได้แล้ว” ไอศูรย์เอามือสากทั้งสองข้างบีบแก้มนุ่มนิ่ม จนปากเล็กยู่ขึ้นตามแรงบีบของเขา“อื้อ! หนูหิวข้าว” ดวงตากลมโตลืมตาขึ้น แล้วอ้อนคนตัวสูงอย่างที่เธอไม่เคยอ้อนเขามาก่อน“อยากกินอะไร…” ไอศูรย์เอ่ยถามคนตัวเล็กที่นอนมองเขาตาแป๋วด้วยน้ำเสียงปกติ โดยที่ครั้งนี้เขาไม่ได้ดุเธอเหมือนทุกครั้ง“อยากกินอะไรร้อนๆ ค่ะ”“กินเอ็นอีกสักรอบไหมล่ะ อุ่นๆ เร่าร้อนเหมือนกัน”“มันคนละร้อนแล้วค่ะ” ปากเล็กบุ้ยปากให้เขาพร้อมกับถอนหายใจออกมากับความหื่นกามของเขา“จะกินอะไรก็ลุกไปอาบน้ำก่อน” ไอศูรย์เอ่ยบอกพร้อมกับเข้าไปพยุงร่างบางให้ลุกขึ้นจากที่นอน“หนูอยากกินปิ้งย่าง พี่ใหญ่พาหนูไปกินได้ไหมคะ”“ได้...” ไอศูรย์เอ่ยตอบสั้นๆ“เย่ๆ ใจดีที่สุดเลย ฟอด!” มัดหมี่ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มสากอย่างที่ใจของเธออยากทำมานาน เธอวิ่งลงจากเตียงและเข้าห้องน้ำไปด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า พร้อมกับหัวใ

Chapter 27มัดหมี่เดินออกมาจากร้านอาหารด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ เมื่อเธอกำลังแสดงความรู้สึกของเธอให้เขาเห็น แต่กลับต้องหยุดลงเพียงแค่พึ่งเริ่ม แล้วเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้เหมือนเดิม เมื่อเธอดันไปเห็นแชตไลน์ของคนที่ส่งมาหาเขา เป็นชื่อย่ออักษรตัวเดียวกันกับรอยสักบนนิ้วของเขา ที่เธอดันคิดไปเองว่าเป็นชื่อของเธอ แต่สุดท้ายมันกลับไม่ใช่... “โอ๊ยยยย!! ว้ายยยย” ปากเล็กร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เมื่อเธอเดินชนของแข็งเข้าอย่างจัง จนหญิงสาวจะหงายหลังล้มลง “เดินเหม่ออะไรอยู่...” ไอศูรย์คว้าคนตัวเล็กมาไว้ในอ้อมกอด เมื่อเธอกำลังจะหงายหลังล้มลงไปกองกับพื้น“ฮึก! เจ็บ! ฮือ~” มัดหมี่สะอื้นไห้น้ำตาไหลพรากอยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่ภายในห้างฯ ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บเหลือเกิน แต่มันไม่ได้เจ็บที่ร่างกาย แต่เป็นหัวใจที่มันรู้สึกจุกอกจนเจ็บหน่วงไปทั้งใจ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ นอกจากน้ำตาที่ไหลรินออกมาบอกความรู้สึกของเธอแทนคำพูด“เจ็บมากเลยเหรอ?” ไอศูรย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่นพร้อมกับเอามือสากลูบแผ่นหลังบางของคนตัวเล็กที่สะอื้นไห้ไม่หยุด“ฮึกๆ เจ็บมากๆ เลยค่ะ อึก!” มัดหมี่ตอบด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น“ไหนดูซิ...เจ

Chapter 29หลายสัปดาห์ต่อมา...@ห้องแคนทีน บริษัท BZ12.20 น.“อีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะฝึกงานจบแล้วเหรอเนี่ย เฮ้อ! อยากฝึกงานต่ออะ” สปายบ่นอุบด้วยท่าทางงอแงน่ารัก แต่แล้วเธอก็ต้องชะงักนิ่งไป เมื่อเห็นมัดหมี่นั่งเอามือเท้าคางด้วยท่าทางเหม่อลอย“มัด...” สปายยกมือบางโบกไปมาต่อหน้าเพื่อนสาวที่นั่งไม่พูดไม่จา“...”“ยัยมัด!” สปายเอามือเขย่าแขนมัดหมี่เพื่อเรียกสติที่หลุดลอยไป“อะไรของแกยัยปาย” มัดหมี่สะดุ้งเฮือกตกใจ เมื่อสปายเอ่ยเรียกเธอเสียงดัง จนพนักงานประจำบางคนมองพวกเธอด้วยสายตาตำหนิ“แล้วแกเหม่ออะไรอยู่”“ฉันเหม่อเหรอ? ฉันไม่เห็นรู้ตัวเลย” มัดหมี่เอ่ยพูดขึ้น เพราะเธอก็นั่งฟังสปายพูดไปเรื่อย“เหม่อจนไม่รู้ว่าเหม่อนี่อาการหนักแล้วน้า เหม่อแบบนี้เอาใจไปฝากไว้กับใครแล้วหรือเปล่า? ใช่...ท่านประธานไอศูรย์ไหมน้า” สปายเอ่ยพูดด้วยสายตาเป็นประกาย ก่อนที่จะเอามือเท้าคางมองมัดหมี่ด้วยรอยยิ้มกว้าง“...” มัดหมี่นิ่งเงียบไปทันที ใจของเธอนั้นไปอยู่กับเขา แต่ในใจของเขากลับไม่ได้มีเธออยู่ในใจของเขาเลยสักนิด แม้แต่สถานะก็ไม่มี“คืนนี้เราไปดื่มกันไหม” สปายเอ่ยพูดไปเรื่องอื่นแทนพร้อมกับเอามือจับที่มือของมัดห