LOGINอดีตที่เธอไม่อยากจดจำ แต่เขากลับจำเธอไม่ลืม เมื่อเขาได้เจอเธออีกครั้ง เขาจึงจองจำเธอด้วยสถานะ 'เมีย ' “ปล่อย!..” “ไหนเธอบอกกับพี่ว่าอยู่คอนโด แล้วทำไมถึงได้มายืนแรด อ่อยผู้ชายคนอื่นอยู่ที่นี่ได้!” “ฉันจะแรดอยู่ที่ไหน หรือจะอ่อยใครมันก็สิทธิ์ของฉัน พี่ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันได้ป่ะ” “เธอเป็นเมียพี่ ถ้าจะให้พี่เลิกยุ่งกับเมียตัวเอง พี่คงทำไม่ได้” “สถานะเมียของพี่...ฉันไม่ต้องการและไม่อยากเป็น พี่เข้าใจไหมว่าฉันไม่ต้องการ!” “ถึงเธอจะไม่ต้องการ เธอไม่มีสิทธิ์ปฎิเสธ ..”
View MoreChapter 8@คอนโดสปาย18.00 น. “แต่ฉันสนใจพี่บิ๊กบอสนะ พี่เขาดูเป็นคนอบอุ่นดี” “โอ๊ย...หยุดคิด! หยุดคิดได้แล้ว” สปายซุกใบหน้าลงบนหมอนอิงใบใหญ่อย่างว้าวุ่นใจ เมื่อคำพูดของมัดหมี่วนเวียนอยู่ในหัวของเธอจนสลัดไม่ออก เธอไม่เข้าใจตัวเองเลยสักนิดว่าทำไมถึงต้องเก็บคำพูดของมัดหมี่มาคิดวนไปวนมาแบบนี้ด้วย และถ้ามัดหมี่จะชอบบิ๊กบอสมันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอแม้แต่น้อยกริ่งงงง…เมื่อสปายมองเห็นรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือ เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เพราะคนที่โทรมาก็คือปอแก้วผู้เป็นป้าของหญิงสาว และที่ปอแก้วโทรมาคงจะไม่พ้นเรื่องเงินทอง“ฮัลโหลค่ะ ป้าแก้ว”(สปายช่วยป้าด้วย ฮือๆ...ชะ...ช่วยป้าด้วยลูก~)“ป้าแก้วๆ ป้าเป็นอะ...”ตู๊ดๆ...สัญญาณปลายทางถูกตัดไปก่อนที่สปายจะถามจบ สปายกดโทรหาปอแก้วอีกครั้ง แต่ไม่สามารถติดต่อได้ สปายจึงรีบหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กแล้วรีบวิ่งออกจากห้อง และขับรถไปที่บ้านของปอแก้วด้วยความร้อนใจ เพราะกลัวว่าปอแก้วจะตกอยู่ในอันตราย@บ้านปอแก้วเมื่อสปายขับรถมาถึงบ้านปอแก้ว หญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที โดยไม่ทันได้สังเกตเลยว่ามีร
Chapter 7@มหาลัย...“โอ๊ย!...เมื่อไหร่เฮียจะกลับมาสักที...” แพรดาวเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงงอแง แล้วจ้องมองที่รูปคู่หมั้นหนุ่มบนหน้าจอมือถือของเธอด้วยแววตาที่คิดถึง“เป็นอะไรยะ...” สปายที่พึ่งเดินมาถึงโต๊ะที่นั่งประจำเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นแพรดาวเอาแต่จ้องมองหน้าจอมือถืออย่างอาลัยอาวรณ์ “นางคงคิดถึงผัวที่ญี่ปุ่นน่ะยัยปาย” มัดหมี่กลอกตามองบนให้แพรดาว ที่แต่ละวันเอาแต่คร่ำครวญถึงคู่หมั้นหนุ่มที่ไปฝึกงานที่ญี่ปุ่น “ก็ฉันมีผัวก็ต้องคิดถึงผัวไหมล่ะ คนโสดแบบแกจะไปเข้าใจอะไรล่ะยัยมัด” แพรดาวเอ่ยตอบกลับมัดหมี่ตามประสาเพื่อนสนิทด้วยท่าทางจีบปากจีบคอ“ใครมีผัวออกจากแก๊งเราไป” มัดหมี่เอ่ยพูดหยอกล้อแพรดาวด้วยความหมั่นไส้“งั้น...ในแก๊งก็คงเหลือแกอยู่คนเดียว ฮ่าๆ” แพรดาวยิ้มแป้น ก่อนจะยกมือป้องปากหัวเราะออกมา“สปาย...แกแอบไปมีหลัวแล้วไม่บอกฉันเหรอ ทำไมยัยแพรมันถึงพูดว่าฉันโสดอยู่คนเดียวในแก๊ง ฉันไม่ยอมนะโว้ย...” มัดหมี่เอามือเท้าคางและจ้องมองสปายด้วยแววตาจับผิด“โอ๊ยยย!! ฉันยังโสดอยู่ค่ะคุณเพื่อนขา” สปายรีบเอ่ยพูดขึ้นทันที เพราะความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างเธอและบิ๊กบอส เธอยังคงปิดปากเงียบไม่ได้บอกให้
Chapter 6รุ่งเช้า…หญิงสาวเปล่งเสียงครางอื้อในยามเช้า ใบหน้าสะสวยซุกเข้าที่อกแกร่งอย่างลืมตัว แต่ทว่าไม่นานนักเปลือกตาสวยก็ลืมตาขึ้นราวกับฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เธอช้อนตามองใบหล่อเหลาอย่างเคอะเขินกับกระทำออดอ้อนของตัวเองเมื่อครู่“ปล่อยได้แล้วอึดอัด...”“เมื่อคืนเธอฝันร้าย...” บิ๊กบอสกระชับกอดร่างบางไว้แน่น เมื่อหญิงสาวพยายามจะขยับตัวผละออกจากอ้อมกอดของเขา ปากหยักจุมพิตเปลือกตาสวยที่ตาบวมขึ้นเล็กน้อย“...” หญิงสาวหลับตาลง คิดทบทวนเรื่องราวความฝันเมื่อคืน แค่เพียงครู่เดียวภาพความเจ็บปวดก็แล่นเข้ามาในหัวของเธอ จนใจดวงน้อยเจ็บแปลบขึ้นมาอีกครั้ง“มันก็แค่ฝันร้ายที่ฉันไม่อยากจำ แต่ยิ่งไม่อยากจำมันกลับยิ่งไม่เคยลืม...” หลังพูดจบริมฝีปากบางก็เม้มเข้าหากันแน่น แล้วมองเขาด้วยแววตาเจ็บปวด จนชายหนุ่มรับรู้ถึงความรู้สึกของเธอได้“...” ชายหนุ่มไม่เอ่ยอะไร แต่เขากระชับกอดร่างบางไว้แน่นกว่าเดิม“พี่ต้องการอะไรกันแน่” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น เพราะการกระทำของเขามันไม่สามารถทำให้เธอคิดเป็นอย่างอื่นไปได้ นอกจากกลลวงที่ทำให้เธอตายใจเหมือนตอนนั้น “ต้องการเธอเป็นเมีย แต่จะว่าไปไม่ว่าจะตอนนั้นหรือตอนนี้
Chapter 5“อืม~” เขาขบกรามแน่นด้วยความเสียวซ่าน เมื่อร่องรักตอดรัดลำแกร่งไว้แน่น จนเขาแทบจะปริแตกทั้งที่พึ่งสอดใส่“ถ้าพี่ยังเห็นเธอให้ผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้อีก เธอจะได้จุกยันเช้า” เมื่อพูดจบ เขาก็กระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าใส่ร่องแคบอย่างบ้าระห่ำ ราวกับต้องการสั่งสอนคนใต้ร่างให้หลาบจำ “อ๊ะ~ อื้อ!” ปากเล็กเปล่งเสียงครางออกมา ตอนนี้เธอทั้งรู้สึกจุกและเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน เมื่อร่างแกร่งตอกอัดลำแกร่งเข้าใส่ร่องแคบไม่หยุดหย่อน เอวสอบขยับแก่นกายเข้าออกอยู่แบบนั้น จนร่องรักตอดกระตุกลำแกร่งอย่างถี่ยิบ ชายหนุ่มสะบัดเอวสอบเข้าใส่ร่องแคบอย่างหนักหน่วง ก่อนที่สองร่างจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกัน “อ๊า~/ อืม~”“อื้อ~ พะ...พอแล้ว ไม่ไหวแล้ว” ร่างบางเอ่ยปากห้ามอย่างเหนื่อยหอบ เมื่อร่างแกร่งขยับเอวสอบเข้าออกอีกครั้ง“ไม่ไหวก็ต้องไหว ในเมื่อเธอหาเรื่องเอง” เมื่อเขาพูดจบ ชายหนุ่มก็บรรเลงเพลงรักขึ้นมาอีกครั้งอย่างเร่าร้อน ชายหนุ่มปลดปล่อยอารมณ์แห่งความสุขออกมาจวบจนพอใจ เขาก็ถอดถอนแก่นกายออกจากร่องแคบ แล้วแกะเข็มขัดออกจากข้อมือเล็ก จากนั้นร่างแกร่งก็หยัดตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ เขาหยิบผ้า





