บททั้งหมดของ It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟีย: บทที่ 21 - บทที่ 30

“นี้ยังเรียกไม่โป๊อีกเหรอคะ แค่นี้พี่แบดซ์ก็จะกินหัวกอหญ้าแล้ว” “ถ้ามันมีปัญหาบอกมันมาเคลียร์กับพี่ พี่จะจัดการให้เอง มันจะหวงใส่ต้นไม้กับทรายรึไง บนเกาะนี้ไม่มีคนเลยสักคน” “หือ ก็ได้ค่ะ แต่ขอติดกระดุมเชิ้ตทุกเม็ดนะคะ” กอหญ้ายิ้มแห้ง ก่อนที่เธอจะหยิบชุดของยูกิไปเปลี่ยน “ส่วนแกยัยผิง อยู่โสดมาจนป

“แค่เฉียด พยุงฉันลงไปที่ชั้นล่าง” ราฟาเอลเอ่ยเสียงติดขัด ไม่นานมากประตูห้องอาหารก็เปิดขึ้นอีกรอบ เป็นลูกน้องของราฟาเอลแต่ไม่ใช่ไมเคิล “เชิญทางนี้ครับคุณราฟ” ลูกน้องกลุ่มนี้เป็นชาวไทยราวห้าคนเดินเข้ามาพยุงราฟาเอลคนละฝั่ง ขนมผิงถูกผลักออกและถูกจับตัว แต่ราฟาเอลก็ให้สัญญาณว่าปล่อยเธอ แล้วมองไปที่คนตั

โรงพยาบาลจิตเวช ทั้งสองเดินข้างกายกันเข้ามาตามทางเดินของโรงพยาบาล ขนมผิงบีบสายสะพายกระเป๋าผ้าสีขาวของตนเองแน่น ส่วนริประโยชน์เซย์ก็เดินเงียบ ๆ จนเธอเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “ช่วงนี้ริวหายเงียบไปเลย งานยุ่งเหรอ” ขนมผิงชวนคุย เธอไม่รู้ว่าเพื่อนตนเองเป็นอะไร สีหน้าของเขาถึงได้ไร้ความรู

มือเล็กสั่นเทาเมื่อกวาดสายตาอ่านใจความสำคัญจบ ขนมผิงวางสัญญาลงตรงหน้าแล้วมองหน้าริวเซย์อย่างไม่เข้าใจ สัญญาฉบับนี้เหมือนเป็นการ ‘กักขัง’ เธอเอาไว้ทางอ้อมเป็นระยะเวลาหนึ่งปีเต็ม “ทำไมมองริวด้วยสายตาน่าสงสารแบบนั้นล่ะ ข้อเสนอของริวผิงไม่ชอบตรงไหน” “ถ้าผิงไม่ยอมเซ็นล่ะ” “ริวไม่ได้บังคับให้ผิงต้อง

“เธออยากรู้ไหมว่าทำไมตระกูล Black กับลานอสถึงเป็นศัตรูกัน” ปากถามมือก็คีบกับข้าวในจานเข้าปาก “คุณราฟจะเล่าให้ฟังเหรอคะ” “ใช่ ถ้าเธออยากฟัง” “ค่ะ” “ตอนอยู่อังกฤษรุ่นปู่ของตระกูล Black เคยแย่งอำนาจทุกอย่างของลานอสไปเกือบครึ่งด้วยการหักหลัง จากเพื่อนกลายเป็นศัตรู จากนั้นมาลานอสจึงพยายามยึดทุกอย