บททั้งหมดของ It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟีย: บทที่ 61 - บทที่ 70

“ไดอาไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ พี่ริวไปด้วยกันไหม” พอมาถึงจุดที่ถูกเตรียมเอาไว้สำหรับการว่ายน้ำเล่นไดอาก็เอ่ยออกมา บนโต๊ะข้างเปลมีชุดว่ายนํ้าของผู้หญิงพร้อมกับชุดคลุม ผ้าเช็ดตัวสองชุด ของผู้ชายสำหรับริวเซย์อีกหนึ่งชุด มณีเตรียมเอาไว้ทั้งหมดสามชุด บนโต๊ะที่มีร่มกางขนาดใหญ่บดบังแดดที่เล็ดลอดผ่านสิ่งบดบัง

ขนมผิงพูดความจริงออกไปเพราะคำสั่งของเขา เธอรู้อยู่แก่ใจว่ายังไงริวเซย์ก็ไม่มีทางเชื่อเธอแน่นอน เขาเกลียดเธอ คงดีใจมากกว่าที่เห็นจะเป็นจะตาย “ไม่จริงอ่ะ พอพี่ริวไปคุยโทรศัพท์ พี่ผิงก็เล่นแต่มือถือไม่รู้ว่ารอแชทใคร หรือรอสายใครโทรมาก็ไม่รู้ พอไดอาบอกว่าคอแห้งอยากได้เครื่องดื่มก็ทำสีหน้าไม่พอใจ ไดอาเ

“เราจะกลับไปบ้านก่อนเหรอคะ” เมื่อเห็นว่าเส้นทางไม่ใช่ทางไปคอนโดขนมผิงจึงเอ่ยถามออกมา “ของคุณผิงถูกย้ายไปที่คฤหาสน์เรียบร้อยหมดแล้วค่ะ” “ริวกลับมาแล้วเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา “พึ่งถึงวันนี้ค่ะ” “….” ขนมผิงเงียบ ไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิดที่ริวเซย์กลับมา การย้ายที่อยู่ของเธอก็คงจะไม่ใช่เรื่อ

“ใส่เบา ๆ นะคะ ไดอาไม่อยากเจ็บเท้า” “ค่ะ” ขนมผิงก้มหน้าตอบ เธอยกปลายเท้าขึ้นแล้วสวมบนรองเท้าส้นสูงคู่ใหม่ไดอาน่า “ไดอาหิวนํ้า ไปหยิบให้หน่อยได้ไหมคะ” ในขณะที่สวมไดอาน่าก็หันมาบอกกับริวเซย์ที่มองการกระทำของคนสองคนอยู่ “ครับ” ริวเซย์ตอบรับอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องครัวเพื่อหยิบนํ้ามาใ

เธอคลานหนีแต่กลับถูกมือหนากระชากผมเอาไว้ ริวเซยใช้้อาวุธลำใหญ่ของตนเองกระแทกต่อทันที ขนมผิงไม่อาจทนไหว เธอกลั้นไม่อยู่ นํ้าตาไหลพรากอาบพวงแก้มหยดแหมะลงบนเตียงนอน เสียงร่างกายกระทบกันดังต่อเนื่อง จนเธอกลัวว่าห้องอื่นจะได้ยิน “อ๊ะ! เอาออกไปสักที ฮือ!” เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา ขนมทั้งครางปนร้องไห้ เธอ