All Chapters of ปราบรักรหัสร้อน NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 2: Chapter 81 - Chapter 90

“สวัสดีครับ สบายดี ขอบคุณ แล้วคุณล่ะ”เบอร์นาโดกล่าวเสร็จก็จ้องมองปากของศรุทที่ถูกเขาต่อยเมื่อคราวก่อน บาดแผลหายดีแล้วไม่มีร่องรอยให้เห็น“ผมสบายดีครับ วันนี้เห็นคุณตาว่าคุณอยากจะเรียนมวยไทเก็กของเรา”ศรุทกล่าวเป็นการชวนคุย“ครับ เห็นว่าเป็นศิลปะการป้องกันตัวที่น่าสนใจมาก”เบอร์นาโดตอบตามมารยาท สังเกตว่าศรุทส่งสายตามองไปยังอมิยาบ่อยๆ ชายหนุ่มหันไปก็เห็นอมิยายิ้มสดใสให้กับศรุท อารมณ์ที่ดีๆ อยู่จึงชักเริ่มขุ่นมัวขึ้นมา แต่ก็พยายามซ่อนเก็บอาการเอาไว้“อารุทเขาเก่งมาก เดี๋ยวจะให้เขาทำให้ดู”เสียงท่านเจ้าสัวกล่าวเป็นเชิงชื่นชม ทำเอาศรุทยิ้มภาคภูมิใจออกมานิดหนึ่ง“ผมฝึกเพื่อเป็นการออกกำลังกายเท่านั้นครับ ไม่ได้คิดจะเอาไปต่อสู้กับใคร ทุกวันนี้คนเราใช้สมองเจรจากันมากกว่ากำลัง”ศรุทกล่าว เบอร์นาโดไม่แน่ใจว่าเขาตั้งใจว่ากระทบหรือเปล่า ชายหนุ่มเพียงพยักหน้ารับแต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เมื่อพร้อมหน้ากันแล้ว คนรับใช้ก็เริ่มตักข้าวเสิร์ฟให้ จากนั้นทุกคนก็เริ่มรับประทานอาหาร“น้องแอมทานแกงนี่ดูสิครับ อร่อยมากๆ คุณแม่ติดใจฝีมือคุณยายมากครับ แต่คุณแม่ท่านว่าทำยังไงรสชาติก็ไม่เหมือนกับคุณยายทำทั้งๆ ที่ได้

เบอร์นาโดยิ้มแล้วชูนิ้วหัวแม่โป้งให้อมิยา จากนั้นดูเหมือนเขาจะทำได้ดีขึ้น อมิยาเดาเอาว่าเขากำลังท่องสูตรลัดของหล่อนอยู่ในใจเบอร์นาโดตั้งใจฝึกอย่างจริงจัง รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นนักเรียนที่ถูกครูดุด่าอีกครั้ง ท่านเจ้าสัวสอนเขาถึงสองชั่วโมงจึงยอมให้หยุด เขาจำกระบวนท่าได้ทั้งหมด ซึ่งถือว่าเก่งและหัวไวมากถึงแม้ท่าทางจะยังใช้ไม่ค่อยได้ เพราะไทเก็กต้องอาศัยระยะเวลาในการฝึกฝนไปเรื่อยๆ เหมือนอย่างในหนังจีนกำลังภายใน ไม่มีใครเก่งตั้งแต่วันแรก พระเอกจะต้องถูกอาจารย์ดุด่าและให้ฝึกท่ามกลางสายฝน รวมทั้งต้องมีการวิ่งไปหาบน้ำในลำธารหรือขึ้นเขาอยู่หลายตอนกว่าจะเก่งได้“วันนี้เอาแค่นี้ก่อน ต่อไปทุกเช้าคุณลงมาฝึกกับฉันเข้าใจไหม”ท่านสั่งเสร็จหันไปทางศรุทที่ขึ้นไปนั่งคุยกับอมิยาบนศาลา“คืนนี้มารับอาแอมกี่ทุ่มหืออารุท”ศรุทพาอมิยาไปงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อน ถือเป็นการเปิดตัวว่าที่คนรักให้เพื่อนฝูงได้รู้จักนั่นเอง“หกโมงครับคุณตา”ศรุทตอบ ท่านเจ้าสัวพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะไล่ให้อมิยาเดินไปส่งศรุทที่รถ“เจ็บแขนเร้อะ”ท่านเจ้าสัวถามขึ้นเมื่อเห็นเบอร์นาโดสลัดแขนไปมาและบีบนวด“เอ่อ นิดหน่อยครับ” การที่ต้องวาดล

“เธอจะท้องหรือยังนี่”เสียงห้าวพึมพำตรงซอกคอของอมิยา ซุกจมูกจูบไซ้อย่างหลงใหล“ไม่หรอก”“ทำไม เธอกินยาเหรอ” เขาเงยหน้าขึ้นมาถาม“ใช่ ไม่อยากเสี่ยง”หล่อนตอบอย่างตรงไปตรงมา เขาอึ้งไป ต่อมาก็ถอนแก่นกายออก แล้วอาบน้ำให้หล่อนกับตัวเองจนเสร็จ“ขับรถให้หน่อยนะงั้น”เขาบอกหลังจากที่ต่างคนต่างแต่งตัวเสร็จแล้ว อมิยาพยักหน้า หล่อนไม่ปล่อยให้เขาออกไปไหนตามลำพังอยู่แล้ว มองนาฬิกาเป็นเวลาเที่ยงวัน“ไปหาอะไรกินกันข้างนอกดีกว่า เดี๋ยวจะพาทัวร์ของอร่อยในกรุงเทพฯ”หล่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ดีสิ มานี่ยังไม่ได้เที่ยวเลย เดี๋ยวเรียกไอ้ลิงสองตัวนั่นไปด้วย”ชายหนุ่มกล่าวนึกถึงสมุนคู่ใจ ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วตอนนี้ เบอร์นาโดหยิบโทรศัพท์ออกมากดไปหาเมอร์ฟี คว้าเอวอมิยาให้มานั่งด้วยตรงปลายเตียงด้วย“เฮ้ย พวกมึงอยู่ไหน แล้วเสียงเพลงอะไรของมึงดังลั่นไปหมด”ชายหนุ่มได้ยินเสียงเพลงสนั่นเข้ามาในโทรศัพท์ด้วย“เอ่อ หวัดดีครับเจ้านาย พวกผมมีเพื่อนใหม่ กำลังอยู่ที่คอนโดของเขา ตอนนี้เราเลี้ยงฉลองมิตรภาพใหม่กันอยู่ครับ”เสียงเมอร์ฟีเหมือนจะอ้อแอ้นิดหนึ่ง เบอร์นาโดขมวดคิ้วเข้าหากัน“หน็อยไอ้พวกเวร มึงดื่มกันกลา

หญิงสาวพาเขาไปทานข้าวที่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา บรรยากาศร่มรื่นน่านั่ง ลมจากแม่น้ำพัดเอื้อยเย็นสบาย พนักงานมองฝรั่งสองหนุ่มสาวที่เดินเข้ามาในร้านอย่างทึ่งจัด ผู้หญิงสวยราวกับนางแบบผู้ชายก็หล่ออย่างกับพระเอกหนัง ทั้งสองได้โต๊ะมุมติดระเบียงเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาและวัดวาอารามบ้านช่องริมฝั่งแม่น้ำสวยงามน่าดู“คุณจะดื่มอะไรคะ”อมิยายื่นเมนูที่เป็นภาษาอังกฤษให้เขา เขาเปิดดูลวกๆ ก่อนจะส่งคืนแล้วบอกให้หล่อนเป็นคนสั่งให้ เขาทานอะไรก็ได้ ถ้าไม่เผ็ดมากนัก“ขอน้ำแร่”เขาเอ่ย อมิยาก็ชอบดื่มน้ำแร่เช่นเดียวกัน เพราะมีประโยชน์สำหรับร่างกายมากกว่าน้ำอัดลม น้ำที่มีสีปรุงแต่งนอกจากจะไม่มีประโยชน์แล้ว ยังทำให้ไตทำงานหนักโดยไม่จำเป็น อมิยาเคยรู้จักแม่ของเพื่อนที่ท่านเป็นโรคไต จะต้องไปฟอกที่โรงพยาบาลทุกอาทิตย์ หญิงสาวจึงตระหนักถึงความสำคัญสุขภาพร่างกาย พยายามรักษาสมดุลให้แข็งแรงด้วยการเล่นกีฬาเป็นประจำและทานอาหารที่มีประโยชน์“แล้วทำไมคุณต้องอยากหนีคุณแม่คุณด้วยล่ะคะ”อมิยาเอ่ยถามด้วยความสงสัย ทั้งสองสั่งอาหารหลายอย่างเน้นกุ้งและปลาเป็นพิเศษ“ท่านชอบจับคู่ให้ฉันน่ะ” เขาตอบพร้อมกับมองหน้าหล่อน อมิยาอึ้ง

“น้ำท่วมทุกปีนะ ไม่เห็นเหรอแม่น้ำล้อมรอบ”หญิงสาวเอาความจริงโยนใส่หน้าคนที่กำลังทำท่าเพ้อฝันอยู่ เขาทำหน้ามุ่ยทันที“ไม่โรแมนติกเอาซะเลย ฉันอยากมีบ้านอยู่เมืองไทยสักที่เอาไว้เวลาเธอกับฉันกลับมาที่นี่จะได้มีที่พัก”เขากล่าวทำหน้าจริงจัง ทำให้อมิยาต้องชะงัก นี่คิดอะไรของเขาไปถึงไหนแล้ว หล่อนตามเขาไม่ทันเอาจริงๆ“ต้องซื้อทางเหนือ”แต่ก็อดออกความคิดเห็นหน่อยไม่ได้ เขายิ้มทันที“ฉันยังไม่เคยไปเลย เราไปเที่ยวกันดีมั้ย”นี่ดูเขาเหมือนจะลืมไปแล้วหรืออย่างไรว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ ที่สำคัญไม่ได้มาเที่ยว“อืม แอมชอบเชียงราย”แต่ก็ตอบเขาไปพร้อมกับเริ่มทำท่าฝันกลางวันบ้าง เบอร์นาโดลูบไล้มือไปตามหน้าท้องเนียนและทรวงอก“เอาบ้านหลังใหญ่หรือหลังเล็ก” เขาถาม“อืม...หลังไม่ใหญ่ไม่เล็ก สักสี่ห้องนอนดีมั้ย”สองคนเริ่มฝันเฟื่องไปด้วยกันโดยไม่รู้ตัว“แบบอยู่บนเนินเขานะ ฉันชอบต้นไม้เยอะๆ” เขาพูดพร้อมกับเอาหน้ามาซุกไซ้แถวซอกคอ อมิยากระพริบตัวรู้สึกตัวขึ้นมาบ้าจริง หล่อนชักเริ่มไม่อยู่กับร่องกับรอย เผลอตัวเออออห่อหมกไปกับเขาอีกจนได้“คุณมาทำงานนะรอบนี้ ไม่ได้มาเที่ยว”อมิยาทำเสียงเตือนเขาและเตือนตัวเองไปด้วย