All Chapters of ปราบรักรหัสร้อน NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 2: Chapter 71 - Chapter 80

ต่อมาเมื่อคนรับใช้เข้ามาเรียนให้ทราบว่าได้ยกข้าวต้มขึ้นไปข้างบนแล้ว อมิยาจึงขอตัวขึ้นไปดูเบอร์นาโด“แม่แย้มกับลุงยอดไปพักและทำอะไรก็ไปเถอะจ้ะ เดี๋ยวแอมดูแลเอง” อมิยากล่าวกับสองสามีภรรยา ต่อมาเมื่ออยู่กับเขาตามลำพังหญิงสาวจึงล็อกประตูห้องแล้วเดินไปนั่งตรงขอบเตียง เอื้อมมือไปอังหน้าผากและซอกคอเพื่อตรวจว่าไข้ของเขาลดลงหรือยัง เขายังคงตัวร้อนอยู่ ท่าทางยังคงหลับ“เจ็บตัวจนได้นะ รู้หรือเปล่าว่าคุณมันดื้อ” อมิยาพึมพำ เปิดผ้าแพรดูผ้าพันแผลของเขา วันนี้ตอนบ่ายคุณหมอเทียนยศจะมาดูอาการของเขาอีกครั้งหนึ่ง“ออกมาทำไมดึกๆ ดื่นๆ รู้ตัวว่ามีคนจ้องจะฆ่าคุณอยู่แบบนี้”หล่อนบ่นให้คนเจ็บต่อไป เอื้อมมือไปปัดปอยผมที่หล่นมาปรกหน้าผากขึ้นให้อย่างเบามือ อดไม่ได้ที่จะไล้นิ้วตรงสันจมูกโด่งสวยของเขา“ฉันจะทำยังไงกับคุณดี” ถามเขาไปอย่างนั้นเอง รู้ดีว่าเขาหลับไหลไม่รู้เรื่อง หญิงสาวแตะวาสลินแล้วไล้นิ้วไปบนริมฝีปากที่สมานจนเป็นปกติแล้วของเขา“ไม่มีใครอยากให้ฉันรู้จักกับคุณเลย แม้แต่พระเจ้าก็ยังพาฉันหลบคุณได้ต้องสองปี” อมิยาถอนหายใจออกมา ลูบไล้แผ่วเบาตรงแผงอกกว้างของเขา“แอมแปร์” เขาคว้ามือหล่อนกุมไว้ที่อกแล้ว

“เอาอีก” เสียงห้าวเอ่ยเร่ง อมิยายิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจ“โยกต่อสิ จูบด้วยโยกด้วย ทำให้ฉันกลืนยาลงไปได้ง่าย” เขากล่าวทำสีหน้าจริงจัง หญิงสาวแกล้งช้อนตาขึ้นมอง ค่อยวางยาตรงปลายลิ้นตัวเอง เขามองตามตาไม่กระพริบพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองแผลบ มือขวาเอื้อมมาจับสะโพกหล่อนกดลงไป อมิยายื่นปลายลิ้นที่มียาวางอยู่ออกไป เขาอ้าปากให้หล่อนสอดลิ้นเข้าไปภายในปากของเขาแล้วดูด หญิงสาวรีบถอยลิ้นออกมาแล้วหยิบแก้วน้ำมาจ่อปากให้ เบอร์นาโดทานยาจนครบตามหมอสั่ง“หมดแล้วเหรอ” เขาถามออกมาอย่างผิดหวังเมื่อหล่อนเก็บถุงยา อมิยาต้องหัวเราะออกมา หญิงสาวทำท่าจะก้าวลงจากหน้าตักของเขาแต่เขาใช้มือข้างที่ดีกดขาเอาไว้“อย่าเพิ่งสิ เธอทำอะไรไว้ต้องรับผิดชอบ” เขาก้มมากระซิบจับมือหล่อนไปวางลงบนน้องชายที่ขยายตัวเต็มที่ใต้กางเกงแพร อมิยาหน้าแดง เบอร์นาโดมองหล่อนด้วยสายตาฉ่ำและออดอ้อน“นะ” เขากระซิบพร้อมกับจับมือหล่อนล้วงเข้าไปในขอบกางเกง อมิยาสะดุ้งนิดหนึ่งกับความใหญ่โตที่ขยายเต็มอัตรา“คนบ้า หื่นไม่ดูสังขารตัวเอง” หล่อนกระซิบด่าเขาเพื่อแก้อาการกระดากอาย“ใครอยากให้เธอเริ่มก่อนล่ะ อ๊าส...รูดเร็วๆ แอม...มันพร้อมตั้งนานแ

เบอร์นาโดมองหน้าคนนั้นทีคนโน้นทีเพราะทั้งหมดพูดภาษาไทยกัน ชายหนุ่มจึงไม่เข้าใจ“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ฉันจะให้เขาอยู่รักษาตัวที่นี่ แต่ต้องไปทันทีที่อาการดีขึ้น เข้าใจไหมยัยแอม”เจ้าสัวกล่าวกับหลานสาว อมิยารีบพยักหน้ารับปากผู้เป็นตา“คุณฟังไว้นะ ฉันขอพูดตรงๆ กับคุณว่า ห้ามจีบหลานสาวฉันเป็นอันขาด เพราะฉันไม่ชอบพวกอเมริกัน นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันก็ยังนำความเดือดร้อนมาให้ถึงเพียงนี้”ท่านเจ้าสัวกล่าวกับเบอร์นาโดอย่างตรงไปตรงมา ไม่เกรงว่าเขาจะโกรธหรือเสียความรู้สึก ชายหนุ่มเองคิดว่านี่เป็นโอกาสที่เขาจะชี้แจงและคุยกับผู้เป็นตาของอมิยาเช่นเดียวกัน“ผมกับอมิยาเราเป็น...”“เอ่อ...ไม่มีทางอย่างแน่นอนค่ะคุณตา แอมบอกแล้วไงคะว่าเราเป็นเพียงนายจ้างกับลูกจ้างกันเท่านั้น”อมิยรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่เบอร์นาโดจะทันได้พูดต่อไป หญิงสาวพูดเป็นภาษาอังกฤษเพื่อให้ชายหนุ่มเข้าใจด้วย คุณตากับคุณยายนั้นพูดและฟังภาษาอังกฤษได้ดี เบอร์นาโดหันไปมองอมิยา เห็นหล่อนขยิบตาใส่เขายิบๆ เหมือนส่งซิกให้หุบปาก ชายหนุ่มจึงไม่ได้พูดอะไรออกมา“คุณเป็นพวกมาเฟียใช่ไหม”เจ้าสัวไม่สนใจหลานสาวยังคงจ้องหน้าเบอร์นาโดด้วยสายตาดุดันและ

“ถ้างั้นวันหลังเธอก็สอนฉันบ้างสิ ฉันจะได้เอาไว้รำกับคุณตาของเธอ”เบอร์นาโดจำได้ว่าไอ้ฟานหรือใครนะเป็นคนบอกว่า การจะจีบผู้หญิงนั้นบางทีจะต้องอิงผู้ใหญ่ ถึงแม้ผู้ใหญ่ทางหล่อนนั้น นอกจากจะไม่อยากให้เขาอิงแล้ว ยังอยากจะส่องเขาด้วยปืนยาวอีกต่างหากก็ตามที“ได้สิ มันจะดีกับคุณมาก ทำให้คุณใจเย็นลงได้ ฝึกสมาธิไปในตัวด้วย” อมิยากล่าว แปลกใจที่เขาสนใจตอนบ่ายวันนั้นคุณหมอก็มาตรวจอาการของเบอร์นาโด อมิยาขอให้คุณหมอบอกคุณตาว่าควรให้คนป่วยพักอยู่ที่นี่จนกว่าจะดีขึ้น ซึ่งท่านก็ทำท่าจำใจยอมเมื่อเห็นเป็นคำแนะนำของคุณหมอเบอร์นาโดอยู่พักที่นั่นเป็นเวลาห้าวันเลยทีเดียว ร่างกายเขาฟื้นดีมาก แต่ชายหนุ่มก็แกล้งหายช้ากว่าปกติเพราะอยากอยู่อ้อนอมิยาและอยู่หาวิธีการจะเจาะวงในคุณตาของหล่อนตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ เขาได้ลงมาเดินออกกำลังกายข้างล่างทุกวัน ได้มีโอกาสพูดคุยทำความคุ้นเคยกับคุณยายของอมิยา ท่านเป็นผู้หญิงไทยที่ใจดีมาก ถึงกับลงครัวทำอาหารให้เขาทานเองเลยทีเดียว ทุกคนดูเหมือนจะเป็นมิตรกับชายหนุ่มหมด ยกเว้นท่านเจ้าสัวผู้เป็นประมุขของบ้านคนเดียวเท่านั้น“ฉันพร้อมแล้ว เธอสอนมวยจีนให้หน่อย”เขากล่าวหลังทานอาหารเย

วันรุ่งขึ้น เบอร์นาโดตื่นขึ้นมาก็รู้สึกเกือบเป็นปกติแล้ว ชายหนุ่มรีบอาบน้ำ สวมเสื้อจีนแขนยาวของท่านเจ้าสัวกับกางเกงยีนส์สีเข้มที่อมิยาหาซื้อมาให้ เมื่อถึงเวลาทานอาหารเช้าอมิยามาเคาะห้องของเขา ชายหนุ่มเปิดประตูแล้วดึงแขนหล่อนผลุบเข้าไปในห้องล็อกประตูทันที เขาคว้าหล่อนเข้ามากอดและจูบอย่างหิวกระหาย“อื้อ...อีตาบ้า” อมิยาด่าคนไม่รู้มารยาท เล่นคว้าตัวหล่อนแบบนั้น คนใช้คนใดคนหนึ่งอาจจะเห็นเข้าก็ได้“ใช่ คิดถึงจนจะบ้าอยู่แล้ว”เสียงห้าวกล่าวใช้สองมือจับหน้าหล่อนแล้วบดจูบอย่างหนักหน่วงต่อ อมิยาหายใจแทบไม่ทัน จนครู่ใหญ่ต่อมาเขาจึงยอมปล่อย หญิงสาวหน้าแดงก่ำ ค้อนขวับให้เขาอย่างไม่รู้จะพูดอย่างไร เขาทำหน้ายิ้มกริ่มพอใจที่เห็นหล่อนเก้อเขิน“เวลาเธออายเป็นผู้หญิงแบบนี้ น่ารักดี”เขากล่าวชม อมิยาผลักอกเขาออกแล้วค้อนให้อีกทีหนึ่ง เขายื่นหน้ามาหอมแก้มอีกฟอดจึงยอมปล่อย“ไปทานข้าวกันเถอะ คุณตากับคุณยายรออยู่”หญิงสาวเอ่ยชวนพร้อมกับมองสำรวจร่างสูงที่สวมเสื้อแบบจีนสีดำกับกางเกงยีนส์สีเข้ม เขาสวมอะไรก็ดูดีไปหมด อีตาบ้านี่เกิดมาโชคดีอะไรอย่างนี้ ดูดีทุกมุมตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างกายไร้รอยสักซ