All Chapters of Toxic พิษรักคนเลว: Chapter 41 - Chapter 50

#พิษรักคนเลว(42) ทุกคำถามของลูกเปรียบเสมือนมีดอันแหลมคมที่ปักลงกลางอกของวันใหม่เข้าอย่างจัง ความรู้สึกชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หัวใจของเธอบีบรัดเข้าหากันแน่นจนปวดหนึบไปหมด ทว่าคำถามพวกนั้นของลูก ให้ความรู้สึกเจ็บไม่เท่ากับที่เธอได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของน้องเกลหรอก น้องเกลสะอื้นไห้จนตัวโยน แววตาไร้เดียงสาบัดนี้อาบเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาสีใส วันใหม่รีบตีไฟเลี้ยวจอดรถเข้าข้างทาง ดึงร่างเล็ก ๆ ของลูกเข้าสู่อ้อมอก กอดน้องเกลแนบแน่นหวังให้กอดของเธอช่วยปลอบประโลม ให้เด็กน้อยคลายความเสียใจลงได้บ้าง วันใหม่รับรู้ถึงความเสียใจผ่านน้ำเสียง รับรู้ถึงแววตาสับสนที่ลูกแสดงออกมา “พ่อที่เหมือนลุงไคใช่ไหมคะ ทำไมน้องเกลไม่มีล่ะ ทำไมน้องเกลมีแค่แม่” “น้องเกลลูก” วันใหม่รู้ดีว่าในสักวันหนึ่งเหตุการณ์พวกนี้ก็ต้องเกิดขึ้น ทั้งที่เธอเตรียมรับมือกับเหตุการณ์พวกนี้ไว้แล้วแท้ ๆ แต่พอมันเกิดขึ้นจริง ๆ วันใหม่กลับน้ำท่วมปาก พูดอะไรไม่ออก ตอบลูกไม่ได้ “น้องเกลมีพ่อไหม” แววตาไร้เดียงสาเคลือบเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาเงยขึ้นมาสบตาเข้ากับเธอ “มีสิคะ น้องเกลมีพ่อนะคะ” หัวใจของวันใหม่กระตุกวูบเมื่อเ

#พิษรักคนเลว(44) น้องเกลร้องไห้หนักจนสลบคาอกของชนกันต์ หลับทั้งที่น้ำตายังเปรอะอยู่เต็มหน้า ชนกันต์ก้มลงมองใบหน้าลูก ดวงตาคมสะท้อนถึงความรู้สึกผิดและเจ็บปวดออกมาอย่างชัดเจน “ลูกหลับแล้วเหรอ” ชายหนุ่มช้อนสายตาขึ้นมองวันใหม่ ผงกศีรษะตอบเธอไปช้า ๆ “อืม” “ส่งลูกมาสิ” “เดี๋ยวเฮียอุ้มไปให้” ชนกันต์ทำหน้าเหลอหลาเมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรออกไป ดวงตาคมกริบกลอกกลิ้งไปมาอย่างทำไรไม่ถูก มองหน้าหญิงสาวอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ กลัวว่าจะโดนเธอด่าเหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา ทว่าวันนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะผิดคาดจากที่เขาคิดไว้ “อืม ตามมาสิ” เธอยอมให้เขาอุ้มลูกขึ้นมาบนห้องของเธอได้อย่างง่ายดาย ชนกันต์วางร่างเล็ก ๆ ของลูกสาวลงบนที่นอนอย่างเบามือ จัดแจงห่มผ้าห่มให้ลูกอย่างเสร็จสรรพ ระหว่างนั้นเขาลอบมองสำรวจห้องนอนของวันใหม่อย่างถือวิสาสะ นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เข้ามาเหยียบในห้องนอนของเธอ ทุกอย่างภายในห้องของวันใหม่ยังเหมือนเดิม ที่หายไปเห็นทีว่าน่าจะเป็นรูปคู่ของเขากับเธอ “ที่ลูกดูไม่สดใสเป็นเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม” มองสำรวจจนพอใจ ชนกันต์เบนสายตากลับมามองยังวันใหม่ที่ยืนกอดอกมองเขาอ

#พิษรักคนเลว(46) "น้องเกลตื่นเต้นจังเลยค่ะคุณแม่" น้องเกลหันมาบอกวันใหม่ เด็กน้อยยิ้มกว้างจนตาหยี เป็นรอยยิ้มที่ทำหัวใจของเธออ่อนระทวย วันใหม่ลูบกลุ่มลูกอย่างแผ่วเบา เห็นท่าทีที่ดูตื่นเต้นจนออกนอกหน้านอกตาของน้องเกล วันใหม่ก็อดระบายยิ้มเอ็นดูลูกออกมาไม่ได้ "แต่ ทำไมป๊าขามาช้าจัง น้องเกลรอนานมากแล้วนะ" กอดอกทำแก้มป่อง ชะเง้อคอมองรถของชนกันต์จนคอยาวราวกับยีราฟ "ใจเย็น ๆ สิคะ ให้เวลาป๊าขับรถหน่อย" วันใหม่ยิ้มขำ หยิกแก้มอ้วนของลูกเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยว "ป๊าขับรถซิ่งจะตาย" "ขี้บ่นจังเลยนะ" "น้องเกลอยากไปเที่ยวแล้วค่ะ" "เดี๋ยวป๊าก็มาแล้วค่ะคนสวย" วันใหม่พยายามบอกลูกอย่างใจเย็น ในขณะที่น้องเกลตั้งคำถามเกี่ยวกับป๊าขาของเธอไม่หยุด จนวันใหม่ชักจะเวียนหัวเข้าให้แล้ว เนื่องจากโรงเรียนของน้องเกลปิดเทอมแล้ว เด็กน้อยจึงออดอ้อนป๊าขาของเธอให้พาไปเที่ยว ลูกสุดที่รักขอมาทั้งที มีหรือที่ป๊าขาอย่างชนกันต์จะปฏิเสธลง ทันทีที่ลูกเอ่ยปากขอ ชนกันต์ก็รีบตบปากรับคำลูกแทบจะทันที แม้ว่างานจะยุ่งมากขนาดไหนแต่ชนกันต์ก็ยังหาเวลาให้ลูกได้ ชายหนุ่มรีบเคลียร์งานตัวเป็นเกลียว ในที่สุด

#พิษรักคนเลว(48) หลังจากใช้เวลาเดินทางกันมาอย่างยาวนานในที่สุดก็เดินทางมาถึงที่พักสักที "ว้าว อากาศดีมากเลยค่ะ ป๊าขาภูเขาสวย" คนที่ดูตื่นตาตื่นใจกับธรรมชาติมากกว่าใครเห็นทีจะเป็นเด็กน้อยที่มีนามว่าน้องเกล เพราะทันทีที่เข้ามาถึงห้องพัก น้องเกลก็เอาแต่สำรวจนั่นนี่ไม่ยอมนั่ง ขยับปากพูดไม่หยุด ไม่รู้จักเหน็ดไม่รู้จักเหนื่อย "น้องเกลสวยกว่าภูเขาอีกนะ" "ฮะฮ่า" น้องเกลหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นให้กับคำชมแสนถูกใจของป๊าขา น้องเกลเดินเข้ามากอดชนกันต์ที่นั่งอยู่ ซบหน้าลงกับต้นขาของชนกันต์อย่างออดอ้อน "น้องเกลรักป๊า" "ป๊าก็รักน้องเกลมากเหมือนกัน ขอบคุณที่น้องเกลเกิดมานะลูก" "พูดเหมือนแม่ขาอีกแล้ว" น้องเกลขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง น้องเกลไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมทั้งป๊าและแม่ถึงได้พูดขอบคุณเธออยู่เรื่อยเลย "หึ" ชนกันต์หัวเราะเบา ๆ ให้กับท่าทีแสนน่ารักของลูก พลางลูบกลุ่มผมน้องเกลเบา ๆ อย่างอ่อนโยน วันใหม่ที่กำลังนั่งจัดของให้เข้าที่เข้าทาง ฟังบทสนทนาของสองพ่อลูกเงียบ ๆ อย่างไม่คิดออกความเห็นใดออกมา มีบางจังหวะที่เธอเผลอหลุดหัวเราะออกมาให้กับความทะเล้นของน้องเกล สองพ่อลูกช

#พิษรักคนเลว(end) เช้านี้ดูเหมือนว่าจะมีคนอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษหนึ่งคน ชนกันต์เอาแต่ยิ้มไม่หุบ แววตาวาววับไปด้วยความสุขจนวันใหม่สัมผัสได้ สาเหตุที่ทำให้เขาอารมณ์ดีแบบนี้ก็เพราะว่าเมื่อคืนหญิงสาวยอมรับความปรารถนาดีจากเขาโดยไร้ท่าทีผลักไสอย่างในทุกครั้ง อีกทั้งเธอยังยอมให้เขาใช้ผ้าคลุมไหล่ให้ และเรายังยืนดูดาวด้วยกันจนดึกดื่น แม้ว่าหลังจากนั้นระหว่างเราจะเต็มไปด้วยความเงียบงัน แต่ชนกันต์ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ดูเปลี่ยนไประหว่างเขากับเธอ เหมือนกับว่าทั้งเขาและเธอได้ปลดล็อกความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจ สายตาวันใหม่ที่ทอดมองมายังเขาตอนนี้ก็ดูเปลี่ยนไป เป็นแววตาสื่อความหมายบางอย่างที่เธอส่งผ่านมาให้ หัวใจของเขาสั่นไหวอย่างหนักหน่วง ระยะห่างที่ชนกันต์เคยคิดว่ามันไกลมากโขจนมองไม่เห็นหนทาง ทว่าตอนนี้เขากลับมองเห็นแสงสว่างและปลายทางขึ้นมาแล้ว ขณะที่วันใหม่แหงนหน้ามองดวงดาวบนท้องฟ้า สายตาคมกริบก็เอาแต่เฝ้ามองเสี้ยวหน้าสวยด้วยความโหยหาสุดหัวใจอยู่อย่างนั้น ไร้ซึ่งคำพูดต่อกัน แต่ความเงียบงันนั้นต่างทำให้เธอและเขารู้สึกดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน "ป๊ายิ้มอะไรคะ" น้องเกลขมวดคิ้