Semua Bab เด็กเลี้ยงมาเฟีย: Bab 21 - Bab 30

แกร็ก!ร่างบางที่นั่งตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงประตูถูกเปิดก็รีบหันไปทันทีอย่างภาวะนาให้เป็นฟอลคอร์คนที่เธอเกลียดแสนเกลียด แต่เหมือนโชคชะตายังคงเห็นใจเธออยู่บ้างฟอลคอร์ที่เปิดประตูเข้ามาก็มองมือของมิสเตอร์เจที่โอบไหล่ร่างบางเอาไว้แนบแน่นด้วยสายตายที่อยากจะคาดเดา"ทำไมมาไว ไม่ถูกใจหรอ? " มิสเตอร์เจเอ่ยทักเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มกลับมาไวผิดปกติ"เด็กมิสเตอร์เจไม่ค่อยทนไม้ทนมือเลยนะครับ" ฟอลคอร์เอ่ยพร้อมทั้งทิ้งสะโพกนั่งยังโซฟาตรงข้ามก่อนจะหยิบแก้วไวน์ขึ้นมากระดกดื่มรวดเดียวหมดแต่สายตายังคงจบจ้องไปที่มือของมิสเตอร์เจไม่วางตา"ฮ่าๆ อยากเปลี่ยนคนไหมล่ะเลือกเอาเลย" "ไม่ดีกว่าครับ ผมขอเด็กผมคืนและวันนี้คงต้องขอเสียมารยาทกลับก่อนมีธุระที่ต้องไปจัดการต่อ" ฟอลคอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวก่อนจะเดินมาดึงแขนร่างบางให้ลุกขึ้นจากอ้อมแขนมิสเตอร์เจ"น่าเสียดายสาวน้อยจัง งั้นไว้เราค่อยพบกันใหม่""ขอตัวครับ" ฟอลคอร์เอ่ยก่อนจะลากแขนร่างบางให้เดินตามออกไปจากห้องและหันไปเอ่ยสั่งเหล่าลูกน้องของตนที่เดินตามออกมาด้วย"พวกมึงไปรอกูที่รถเดียวกูตามไป""ครับ"ทันทีที่เหล่าลูกน้องรับคำสั่งมาเฟ

ณ มหาวิทยาลัย Uเวลา 09.00 น."ไม่ลงหรอครับ" เจสันที่ขับรถมาถึงหน้าตึกคณะของร่างบางเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมลงจากรถเสียที"เดียวสิ ฉันขอทำใจก่อนได้ไหม" ร่างบางเอ่ยพร้อมกับมองไปยังรถของเชอรี่ที่มาจอดอยู่ก่อนแล้วอย่างพยายามคิดหาเหตุผลว่าเธอจะแก้ตัวอย่างไรดี"เรื่องเพื่อนของคุณ ผมเห็นเขาเห็นตั้งแต่คุณเดินมาที่โรงจอดรถแล้วล่ะ" เจสันเอ่ยอย่างรู้ทัน"งั้นยัยเชอรี่ก็ได้ยินทั้งหมดเลยนะสิ! " "ครับ""โอ้ยย จะบ้าตายฉันจะทำอย่างไงดีเนี้ย" ร่างบางเอ่ยอย่างกลุ้มใจในตอนแรกเธอนึกว่าเชอรี่คงเห็นแค่ตอนขึ้นรถไปกับฟอลคอร์จะได้โกหกว่าลูกค้าจ้างมากินข้าวด้วยเฉยๆ แต่เป็นแบบนี้เธอก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรไปแก้ตัว"ไม่รู้สิครับ แต่ถ้าคุยยังไม่ลงผมว่าคุณจะสายเอานะครับ" เจสันเอ่ยพร้อมกับมองไปยังทางขึ้นตึกคณะที่ตอนนี้อาจารย์ประจำวิชาของเธอกำลังเดินขึ้นไป"อาจารย์มาแล้วนี้หว่า" ร่างลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่อเห็นอาจารย์วิชาที่สอนเดินขึ้นตึกพร้อทกับรีบเปิดประตูลงจากรถทันทีในระหว่างทางเดินไปตึกเธอก็เห็นเพื่อนรักของเธอนั่งรออยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่ประจำของพวกเธอ "อีเชอรี่" ร่างบางสูดหายใจเช้าเต็มปอดอย่างให้กำลั

"นายครับเราจับตัวคนวางเพลิงได้แล้วครับ" เสียงของลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยขึ้นทำให้บทสนทนาของทุกคนหยุดลงทันทีพร้อมกับใบหน้าของแต่ละคนที่เปลี่ยนไปลลิตาที่เห็นสีหน้าและแววตาที่สามารถฆ่าคนได้ของแต่ละคนก็รู้สึกขนลุกและหวาดกลัวขึ้นมาทันที"มันอยู่ไหน" ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนน่ากลัว"พวกผมจับมันมัดไว้ที่ลานหน้าโกดัง B ครับ" ลูกน้องคนเดิมเอ่ย"หึ" ฟอลคอร์เค้นหัวเราะออกมาจากในลำคอด้วยแววตาที่น่ากลัวก่อนที่มาเฟียหนุ่มทั้ง 9 คนจะยืนขึ้นเต็มความสูงพร้อมกันก่อนจะเดินออกไปยังลานที่จับคนร้ายร่างบางที่เห็นว่าทุกคนไปกันหมดรวมถึงโมเน่เเละเวนิสเธอจึงรีบลุกตามไปด้วยอย่างไม่อยากอยู่คนเดียว"พวกมึงกล้ามากนะที่มาเผาโกดังของพวกกู!! " ฟอลคอร์ตวาดดังลั่นพร้อมกับใช้เท้าถีบเข้าไปที่หน้าคนร้ายทั้งสามคนอย่างเต็มแรงปัก ปัก ปัก!!"พวกมันเป็นใคร" ดราก้อนเอ่ยเสียงเรียบแต่เเววตากับน่ากลัว"คนงานฝ่ายเช็คสิ้นค้าครับนาย พึ่งเข้ามาทำงานอาทิตย์ที่แล้ว" ลูกน้องคนเดิมเอ่ยตอบอีกครั้ง"ใครส่งมึงมา!! " ฟอลคอร์ตวาดเสียงดังลั่นด้วยความโทสะ"ให้ตายกูก็ไม่บอกพวกมึงหรอก!! ถุ้ย" หนึ่งในคนร้ายเอ่ยพร้อมกับถุยน้ำลายออกมาใส่พื้น

- 2 ชั่วโมงผ่านไป -ก๊อกๆ"เข้ามา" ดราก้อนที่กำลังนั่งตรวจเเฟ้มเอกสารที่จะให้ฟอลคอร์เอ่ยขึ้นแกร็ก~"มีอะไร" ฟอลคอร์ที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาเอ่ยขึ้นก่อนจะนั่งยังเก้าอี้ตรงข่ามกับพี่ชายของตน"แผนงานฉบับเร่งรัดที่ฉันทำไว้" ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับโยนเเฟ้มเอกสารไปตรงหน้าน้องชายของตน"....." ฟอลคอร์ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรพร้อมกับเปิดแฟ้มเอกสารดู"ถ้าทำตามแผนงานนี้ 6 เดือนก็คงเสร็จแล้วเดียวที่เหลือฉันจะกลับมาจัดการเอง""แล้วทำไมพี่ไม่จัดการเองตั้งแต่แรกจะหลอกผมมาทำแทนทำไม" ฟอลคอร์เอ่ยถามอย่างหัวเสียกับเรื่องที่โดนพี่ชายของตนหลอก"อยากสวีทกับเมีย" ดราก้อนเอ่ยอย่างหน้าตาเฉย"ถุ้ย เลยทิ้งภาระให้ผมมาทำแทนเนี้ยนะ""แล้วมันไม่ดีรึไง? ""ดีบ้าอะไร""ถ้าไม่ใช่ฉันส่งนายมาแทนนายจะเจอเด็กคนนั้นรึไง" ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับเลิดคิ้วให้น้องชายของตน"หมายถึงอะไร" ฟอลคอร์เอ่ยอย่างแสร้งทำเป็นไม่เขาใจ"เด็กคนนั้นแกพาไปอยู่คอนโดด้วยไม่ใช่รึไง? ""ก็แค่ผู้หญิงที่ผมซื้อมาด้วยเงิน""ซื้อมาแบบที่เขาไม่ได้เต็มใจหนะหรอ? " ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับยิ้มเยาะเพราะเขาให้ลูกน้องของเขาไปสืบมาแล้วว่าน้องของเขาต้องใช้สารพัดวิธีกว่าจะได้เธอมา"พี

"อะเองใอ อ่อยอะ ( นายเป็นใครปล่อยนะ ) " ลลิตาเอ่ยเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอเมื่อจู่ๆ เธอออกจากห้องน้ำมาก็ถูกใครไม่รู้ปิดปากเธอพร้อมกับพาเธอเดินมาตรงซอกบันไดที่อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำมากนัก"จุ๊ๆ ฉันเอง" เสียงชายหนุ่มที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้นพร้อมกับลดมือที่ปิดปากเธอลง"ซัน! " ร่างบางเบิกตากว้างเเละเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจทันทีอย่างไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มทำแบบนี้ทำไม แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรชายหนุ่มก็ดึงเธอวิ่งออกไปทางหลังคณะเสียก่อน"มาทางนี้""ปล่อยนะนี่ซันจะพาลิตาไปไหน" ร่างบางเอ่ยพร้อมทั้งพยายามขัดขืนแต่แรงของเธอก็ไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายได้"อย่าดังสิ เดียวพวกมันก็ได้ยินหรอก" ซันเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูรถแบรนด์ยุโรปที่เขานำมาจอดรอไว้หลังตึกคณะหลังจากที่ได้ยินที่พวกเธอคุยกันตอนแรกเขาแค่จะเดินเข้าไปทักทายแต่กับได้ยินเรื่องที่เราแทบจะล้มทั้งยืนเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่เขาแอบชอบมานานถูกรังแกแบบนั้นมันทำให้เขาไม่สามารถอยู่เฉยหรือแกล้งทำเป็นไม่รู้ได้เลย"นายรู้..." ร่างบางเอ่ยเสียงแผ่วพร้อมกับใจดวงน้อยที่ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม"เข้าไปในรถก่อน" ซันเอ่ยพร้อมกับดันร่างบางเข้าไปในรถพร้อมกับเขาที่รีบวิ่งไปนั่งยังฝั่งคนขับอย