Lahat ng Kabanata ng SWEET SINNER (FILIPINO): Kabanata 1 - Kabanata 10

"IBIGAY mo sa akin iyan," ang matandang kasama nila sa bahay na kinuha mula sa kamay niya ang bimpo na ginagamit ni Mia para dampian ang maligamgam na tubig ang mga pasa sa kaniyang braso.  Sinaktan na naman kasi siya kanina ni Bernie, ang kinakasama niya. "Hindi ko maintindihan kung bakit hindi mo magawang iwan ang demonyong lalaking iyan, Mia! Tingnan mo nga ang sarili mo! Humarap ka sa salamin, hindi ka ba naaawa sa sarili mo kapag nakikita mo ang repleksyon mo? Kasi ako awang-awa na ako sa i-iyo!" sa huli nitong sinabi ay  nabasag narin ang tinig ng matanda.

MALAPIT nang dumilim nang makarating ng Maynila si Mia. Kung hindi sana siya naipit sa traffic, marahil hindi siya inabot ng ganitong oras sa byahe. SA labas ng lumang bahay nanatiling nakatayo si Mia habang tahimik na nakamasid doon. Matagal na panahon narin ang lumipas pero nararamdaman parin niya ang tila maliit na kurot sa kaniyang puso habang nakatingala sa kung tutuusin ay malaking bahay na nakatayo sa kaniyang harapan. Noon kumilos si Mia saka itinulak pabukas ang kinakalawang na gate ng bahay. Alam niyang bukas marami sa mga kapitbahay niya ang magtatanong kung bakit biglaan an

KATULAD ng sinabi ni Erik, kumain sila ng masarap dahil sa isang mamahalin na buffet restaurant siya nito dinala. Noon una ay alangan pa siya dahil narin sa suot niyang simpleng walking shorts at tshirt. Pero nang sabihin sa kanya ng binata na okay ang outfit niya ay hindi na siya nagprotesta pa."Salamat sa masarap na hapunan," aniya nang ibaba siya ni Erik sa tapat mismo ng bahay niya.Tumango ito. "Paano, see you tomorrow? Sunduin kita para hindi ka na maglakad?" tanong nito.

"ALIS na po ako," paalam ni Mia sa nanay niya isang umaga at papasok na siya sa eskwela.Tumango ang kaniyang Nanay Rosita. "Mag-iingat ka," anitong hinalikan pa siya sa kaniyang noo.Ngumiti lang si Mia saka tumango at pagkatapos ay lumabas na nang gate. Hindi pa man siya nakakalayo nang makarinig siya nang malalakas na yabag ng isang taong tumatakbo at alam niyang patungo iyon sa direksyon niya. Nang marinig niyang tinawag nito ang kaniyang pangalan ay agad na sumikdo ang kaba sa kaniyang dibdib.Noon wala sa loob na lumingon si Mia, kasabay ang isang nahihiyang ngiti na pumunit sa kaniyang mga labi."Erik," ang nahihiya niyang sabi nang umagapay sa paglalakad niya ang kaniyang kaklase."Pwede bang sumabay?" tanong nitong bahagya pang hiningal dahil sa ginawa nitong pagtakbo.Tumawa siya ng mahina saka tumango. "Oo naman, walang problema," aniyang hindi na kumibo pagkatapos.Habang magkasabay silang naglalakad ay nanatiling tahimik ang dalaga.Nahihiya siya. Iyon ang totoo, pero kung

SAKTO sa sinabing oras ni Erik nang dumating ito para sunduin siya. Hindi alintana ang mga kapitbahay niyang nakamasid sa kanya ay sumakay siya sa dalang sasakyan ng binata."Ikaw na ang bahala ah," si Erik nang maikabit niya ang seatbelt.Nagsalubong ang mga kilay ni Mia sa sinabing iyon ni Erik dahil sa pagtataka. "A-Ano?" naguguluhan niyang tanong.Tumawa ng mahina si Erik. "Ikaw ang babae, kaya mas marami kang alam kaysa sa akin sa pag-aayos ng babay. Kaya ikaw na ang bahala