Mas dumoble lang ang kaba sa d****b ko dahil hindi ko alam kung nasaan talaga ako. Kabado man ay sinikap kong panatalihin na kalmado ang mga kilos ko nang lumabas ako sa kwarto na pinagmulan ko.
I was walking silently, determined that I won't make any noise. Nagmasid ako sa paligid nagbabaka-sakaling may ibang tao na narito. Baka mamaya ay na-kidnap na pala ako at manghihingi ng ransom, pero wala namang mapapala sa akin ang kidnapper kung sakali.
Nang makarating ako sa sala ay wala akong nakita na ibang tao. Dumiretso naman ako sa kusina at nabigo rin nang makitang wala tao roon. Maging ang banyo na katabi ng kusina ay sinilip ko pero wala rin akong nadatnan.
"What the hell is happening?" I whispered to myself.
The last time I remembered, we were just having fun on that party not until everything went chaos...
Smoke...
A rare smoke suddenly appeared that made us lose our senses...
Then, when I woke up, I am here...
I don't know where I am.
I was dumbfounded when I reached the path outside the house I am in right now.
Saan 'to?
Nasaan ako?
Ano'ng ginagawa ko rito?
Bakit ako nandito?
Sino ba ang nagdala sa akin dito?
Tanong ako nang tanong pero alam ko naman na hindi ko masasagot iyon dahil wala akong ideya sa kung ano ang nangyayari ngayon.
Sa pagkakatanda ko ay wala namang may ganitong bahay sa mga kaibigan ko kaya imposible na sila ang nagdala sa akin dito.
Am I really being kidnapped?
Pero kung na-kidnapped naman ako ay may posibilidad na dadalhin ako ng kidnapper sa isang madungis na lugar, ‘di ba?
Ang sosyal naman yata ng kidnapper ko? Ang ganda ng pinagdalhan na lugar sa ‘kin?
Hindi pamilyar ang lugar sa akin. Mukhang sibilisado ang lugar na ito dahil sa tahimik at malinis ang paligid. Napapaligiran din ako ng mga bahay na tulad no’ng sa akin.
I think I was in a village, this house rather.
But how the hell I ended up here?
Who brought me here?
Napasinghap na lang ako sa inis at nag-umpisang magtipa sa cellphone na hawak ko. Napahinto rin ako kalaunan dahil maging ang cellphone ko ay nag-iba!
Damn! Hindi ito ang cellphone ko!
Agad kong binuksan ang mga applications at contacts ko. Bumagsak ang mga balikat ko nang makitang wala ni isang numero ang naka-save sa contacts.
Inumpisahan kong i-dial ang mga numero ng kaibigan ko na natatandaan ko, pero lahat ay unattended.
Ano ba'ng nangyayari?
Wala naman akong makita na ibang tao ngayong oras kaya wala akong mapagtanungan kung nasaan ba talaga ako.
I am not scared with my whole existence not until now...
I am scared with what will happen to my life being here that I don't even know in the first place.
My face lit up when an idea sinked in.
Paniguradong may guwardiya ang village na 'to!
Agad akong nagtungo kung saan madalas nakapwesto ang mga guwardiya sa mga village na kagaya rito. Lakad takbo ang ginawa ko para makarating agad doon. Hindi nga ako nagkamali dahil mayroon nga.
"Manong? Manong?" agad na tawag ko nang makarating ako sa silid ng pwesto niya.
Sumilip muna siya sa maliit niyang bintana at nang makita ako ay binuksan niya ang pintuan. Nagtataka naman siyang nakatingin sa akin.
I think he’s in 40s of age. His body is still lean though. Baka noong mga kabataan niya ay maganda talaga ang pangangatawan niya kaya nadala niya hanggang ngayon. He has a tanned skin, maybe because this place was like a province.
"Ano'ng kailangan mo, hija? Ikaw 'yong bago rito, 'di ba?" tanong niya.
Tumango-tango naman ako bilang sagot.
"Opo, manong. At saka nasaan po ba ako? Ano'ng lugar po ‘to?" naguguluhang tanong ko sa kaniya pero sinigurado ko na maayos ang pagkakatanong ko.
"Ah, nasa El Kanjar ka, hija. El Kanjar Village naman ito rito," sagot niya.
El Kanjar?
Saan naman 'yon?
Ngayon lang ako nakarinig ng ganoong pangalan ng bayan o probinsya. Kahit sa mapa ng Pilipinas ay wala akong natatandaan na ganoong pangalan ng lugar.
"May d-daan po ba paalis dito?" tanong ko, nagbabaka-sakali.
Bumuntonghininga si manong guard bago malungkot na tumingin sa akin. Agad naman akong nabigo sa tingin niyang iyon.
Is there no way out from here?
Is that even possible?
"Ang totoo niyan, hija... napaliligiran tayo ng kagubatan. Ang sabi nila ay kailangan mong makatawid sa kagubatan. May nakapagsabi rin na delikado naman na gawin 'yon dahil ang mga nagtangka na umalis sa lugar na ito ay hindi talaga nakakalabas ng El Kanjar at natatagpuang patay pa."
Napalunok ako.
Totoo kaya iyon?
Seryoso ang mukha ni manong guard habang nagsasalita kaya sa palagay ko ay hindi siya nagbibiro.
"S-Sigurado po ba kayo, manong? Paano po kung h-hindi naman 'yon totoo?" tanong ko pa.
"Alam ko na sa ngayon ay hindi mo ako paniniwalaan, hija. Pero sa mga susunod na araw na narito ka ay malalaman mong nagsasabi ako ng totoo," mahabang sagot niya.
"Paano ako makakaalis dito?" mahinang bulong ko sa sarili ko.
I let out a frustrated sigh. I need to go home. This isn’t my place to begin with. Hindi ako taga rito.
"Ayos ka lang ba, hija? Namumutla ka at... 'yong suot mo..." nag-aalalang puna niya.
Agad namang bumaba ang paningin ko sa suot ko. Suot ko pa rin ang ayos ko noong party. May mga punit na ang tank top at leather skirt ko. Paniguradong marumi na rin ito pero hindi lang halata dahil kulay itim.
Tsk. Hindi man lang ako nilinisan no’ng kung sinong nagdala sa akin dito?
"A-Ayos lang po ako, manong. Salamat po sa sagot n'yo," magalang na sambit ko.
Aalis na sana ako roon nang pigilan ako ni manong guard, mukhang may sasabihin pa siya kaya nanatili ako.
"Siya nga pala, hija. Mayro'ng dalawang tao rito na nakikita raw ang hinaharap at ang nakaraan...” panimula niya.
My forehead creased.
Ano sila manghuhula?
Weird.
”Pero hanggang ngayon ay hindi rin namin alam kung sino ang dalawang taong 'yon. Baka makatulong sila sa 'yo," dugtong niya pa.
“Sigurado po kayo, manong? Baka ji-no-joke time n’yo lang po ako, ah?” natatawang asik ko.
Napakamot naman si manong guard sa batok niya at bahagyang natawa. “Hindi ko rin alam, hija. Sabi-sabi lang kasi iyon. Pero malay natin totoo, ‘di ba?” Nagkibit-balikat siya.
Nakikita ang hinaharap at nakaraan?
Paano naman mangyayari 'yon?
Posible ba 'yon?
At saka sa paanong paraan naman nila ako matutulungan?
Maiaalis ba nila ako rito?
Nalilito kong tinahak ang daan pabalik sa bahay na pinanggalingan ko.
El Kanjar?
Sino'ng nagdala sa 'kin dito?
May kinalaman ba 'yong nangyari sa amin sa party kaya ako narito?
Pero bakit? Para saan?
Ano ba 'to?
Paulit-ulit na lang ang mga tanong ko pero hindi ko naman nasasagot.
Argh!
Sanay akong mag-isa, oo. Pero sa lugar na hindi ko naman alam, pakiramdam ko ay gusto ko na lang na maglaho.
Kahit naguguluhan ay sinikap kong makapasok ulit sa loob ng bahay na iyon. Hindi ko alam kung kanino ba ito. Hindi ko alam kung tama ba na nandito ako.
Paano kung umalis lang ang totoong may-a*i nito at bumalik?
Tapos, kung ano na ang mangyari sa akin?
Sa sobrang aligaga ko ay ini-lock ko ang pintuan pagkapasok ng bahay.
The sure, the better for me.
Nagtungo rin ako sa kusina at kumuha ng isang kutsilyo bago ulit nagtungo sa kwarto na pinanggalingan ko kanina.
Napaupo na lang ako sa dulo ng kama dahil sa kaguluhan ng nangyari.
Nagpakawala ako ng isang malalim na buntonghininga.
What about my friends?
What happened to them?
Are they safe?
Naalala ko pa noong bago ako mawalan ng malay ay may mga yabag akong naramdaman at narinig na papalapit sa amin.
Hindi ko alam...
Hindi ko alam kung ano na ang nangyayari sa kanila ngayon.
Damn!
I am getting frustrated with this shit!
My forehead creased when I noticed a laptop suddenly made its life. Bumukas ito ng kusa.
Agad kong hinawakan nang mahigpit ang kutsilyong dala ko at saka dahan-dahang lumapit sa kinaroroonan ng laptop na nakapatong sa isang study table.
Am I being monitored?
May nakakanood ba ng mga galaw ko sa bahay na ‘to?
My heart was now throbbing so fast. I can't literally explain what I'm feeling right now. I wanted to explode!
Humigpit ang hawak ko sa kutsilyo habang dahan-dahan na lumalapit sa study table kung saan naroon ang laptop.
Pagkalapit ay napakunot ang noo ko dahil sa nabasa ko. Naguluhan ako sa mensahe na naroon.
BLISSFUL DAY, ANVESHIKA!
ENJOY YOUR STAY. THE HOUSE IS YOURS.
— D.S.R
Ano'ng ibig sabihin nito?
Sino ang nagpadala nito?
Bumagsak ang paningin ko sa initials na nasa ibaba ng mensahe.
D.S.R?
Who the hell is that person?
Wala naman ang may ganoong initials sa aming magkakaibigan kaya imposible na sila talaga ang nagdala sa akin dito.
Enjoy?
How would I fucking enjoy here?
Nagpapatawa ba siya?
Hindi nakakatuwa ang nangyayari ngayon. Gusto kong sapakin kung sino man ang may pakana nito. Kahit kailan ay hindi ako matutuwa.
But one thing is for sure right now.
I don't know where I am.
I am lost...
BLISSFUL DAY, ANVESHIKA!ENJOY YOUR STAY. THE HOUSE IS YOURS.— D.S.RHindi ko alam kung ilang minuto akong nakatitig sa screen ng laptop laman ang mensahe na iyon.Para saan ba ‘yon?Sino ang nagpadala ng mensahe na ‘yon?Siya ba ang nasa likod ng lahat ng ‘to?Hindi ko alam kung matutuwa ba ako roon o matatakot. Nakakatuwa kasi kahit papaano ay may tutuluyan na ako rito at siyempre, hindi mawawala ang takot ko sa lugar na ito. Hindi ko nga alam kung nasaan ako kaya hindi dapat maging kampante na walang mangyayari sa akin sa lugar na ‘to.I won’t let my guard down this time.I regretted that I didn’t follow my guts before the party happens. We should have talked about that deeply. Hindi dapat kami nagpadalos-dalos at agad na pumayag na pumun
"Putangina! Sino ka ba?! Ano ba'ng kailangan mo?!" Hindi ko na napigilan na pagtaasan ng boses ang kausap ko.He deserves it!Pinaglalaruan niya ako!Maaaring hindi lang ako!Baka pati ang mga kaibigan ko rin!Tanging halakhak lang niya ang narinig ko sa kabilang linya. Halatang tuwang-tuwa sa mga naririnig niya sa akin.This shouldn't be this way. I should be calm. I shouldn't be affected. But this shit, just mentioned my beloved brother and my whole system fucked up."Nasaan sila? Ano'ng ginawa mo sa mga kaibigan ko! Papatayin talaga kita kapag nagkita tayo, tandaan mo 'yan! Fuck you!" sigaw ko pa pero gaya kanina ay tinawanan lan
Kinabukasan ay maaga akong gumising. Kahit hindi pa rin ako sigurado sa naghihintay sa akin ngayong araw ay haharapin ko pa rin iyon. Hindi ko malalaman kung ano ang mangyayari kung hindi ko ito haharapin.Ang hindi ko lang talaga maintindihan ay kung bakit kailangan na gawin 'to?Ano ang saysay ng pagpunta ko rito sa lugar na 'to?Iyon talaga ang hindi ko makuha.Matapos ko makapag-ayos sa sarili ay natuwa ako sa tumambad sa walk-in closet na naroon. Napangiti ako dahil ang mga damit na narito ay talagang pasok sa panlasa ko.Hanga ako sa gagong 'yon. Mukhang maayos naman ang taste ng kidnapper ko.I picked a white ruffled top and a cream pencil cut skirt partnered with a cream blazer. I also wear a cream stilettos.At saka ko
I swallowed hard as I hold the door handle. Parang gusto kong umurong at hindi na makita pa ang kung sinong nasa loob.But no!I shouldn't let that fucker win over me!Never!Over my fucking dead body!Bumuntonghininga ako sa huling pagkakataon at matapang na binuksan ang pintuan. Dahan-dahan akong pumasok sa loob at hindi agad nag-aangat ng tingin. Ramdam ko ang presensiya niya sa aking likuran pero hindi agad ako lumingon.Paano kung mali naman ang iniisip ko?"You're here."I swallowed hard as I heard his baritone voice. Unti-unti akong humarap sa kaniya at ganoon na lang ang pangangatal ko.
“Ngayon lang nagkaroon ng sekretarya si Sir Dearil,” komento ng staff habang nakangiting nakatitig sa akin.Naguluhan naman ako sa sinabi niya.Ha?Seryoso ba siya?Kaso mukhang hindi naman siya nagbibiro dahil hindi ako makabasa ng bakas ng pagbibiro sa mukha niya."Po?" naguguluhang tanong ko. Napakamot pa ako sa kilay ko at naghihintay sa sagot niya. Sa totoo lang ay kinakabahan ako, nakakakilabot."Ikaw pa lang ang naging sekretarya ni Sir Dearil. Hindi na niya kailangan ng sekretarya dahil nariyan naman si Gian, ang kaniyang personal butler. Pero ngayon lang talaga siya nagka-sekretarya." Mariin ang titig sa akin ni manang staff na para bang pinapasok niya ang kaloob-looban ko.Tumikhim naman ako para maibsan ang kaunting kaba na nararamdaman ngayon.Oo, kaunti lang, promise.&nbs
“You have a car?” kuryosong tanong niya.Agad siyang lumabas sa elevator nang bumukas ang mga pinto nito. Sumunod naman ako sa kaniya.Para pa akong madadapa sa pagsunod ko sa kaniya dahil sa sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.What’s happening to me?"Beside yours," sagot ko. I tried to sound calm and I think I made it.Tumango naman siya. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad. Sinadya kong hindi siya sabayan sa paglakad niya kaya nandito ako likod, nakasunod lang.Habang nasa likod niya ako ay hindi ko mapigilan na tingnan ang kabuuan niya habang naglalakad kami.He has a lean body. I think his muscles were just put in the right places. The way he walked, screams authorativeness and power.
Nang makarating sa entrance ng El Kanjar village ay huminto muna ako sa tapat ng silid ni manong guard. I rolled down the car's window. Bumusina pa ako para makuha ang atensyon ni manong."Hija!" masiglang bati niya.Napangiti naman ako at binati siya."Magandang hapon po," bati ko."Buti naman at hindi ka masyado ginabi. Delikado na ang mga oras na 'yon," paalala niya.Napakunot naman ang noo ko dahil sa sinabi niya. Ganoon din ang sinabi sa akin ni Sir Dearil pero ipinagwalang-bahala ko lang iyon.Normal lang naman siguro ang paalala na iyon, 'di ba?"Gaano po ba ka-delikado, manong?" kuryosong tanong ko.Hindi naman nila paulit-ulit na ibilin sa akin na huwag magpagabi kung hindi talaga delikado, ‘d
Warning: Brutal triggers.Tinanaw ng isang lalaki ang paglayo ng sasakyan ng bagong babae sa lugar nila, ang El Kanjar."Mukhang hindi ka naniniwala. Tingnan natin kung hindi ka pa maniwala matapos ang gabi na 'to," bulong nito sa kaniyang sarili.Pinanood din ng lalaki ang pag-alis ng dalawang sasakyan na nakabuntot sa babaeng iyon. Nakita niyang mga bodyguards ang sakay noon dahil bumaba ang isa sa kanila kanina at sumulyap sa sasakyan noong babae na pumasok sa village."Tingnan din natin kung magawa n'yo ba na mabantayan talaga siya ng maayos," mariing bulong niya pa.Napangisi ang lalaki.Noong una niyang nakita ang babae sa kagubatan ay inakala niyang wala itong buhay. Nakahandusay lang iyon sa lupa at madungis ang hitsura. Lalapitan niya sana iyong babae nang may nakauna sa kaniya.Agad siyang nagtago sa