Ano Ang Buong Backstory Ni Nanami Sa Orihinal Na Nobela?

Muli kong binasa ang kanyang mga unang taon at nakita ko ang isang malinaw na pattern: Nanami ay produkto ng maliliit na desisyon at malalaking kompromiso. Lumaki siya na may pakiramdam na kailangan niyang takpan ang tunay na sarili para magkasya sa mundo — kaya nag-aral siya ng isang kurso dahil iyon ang inaasahan, nagtrabaho sa mga tungkuling hindi niya gusto para tulungan ang pamilya, at itinabi ang mga personal na pangarap hanggang sa tumunog ang isang matinding pangyayari na naging mitsa ng kanyang pag-alis sa dati niyang landas.

Ang essence ng backstory niya ay hindi lang trauma o tagumpay, kundi ang proseso ng muling pagbubuo: pagkilala sa mga panlalamig na saloobin, pagharap sa mga taong nag-iwan ng marka, at ang mabagal na pagkatuto na ang katotohanan niya ay sapat na. Sa tulong ng mga bagong relasyon at sariling pagtitimpi, unti-unting naging buo ang dahilan kung bakit gumagawa siya ng mga desisyon sa nobela — hindi dahil kailangan, kundi dahil pinili niya na maging tapat sa sarili. Natapos ang kanyang kwento para sa akin na may bukas na posibilidad, hindi perpektong pagtatapos, pero totoo.

Sariwa pa sa isip ko ang mas detalyadong bahagi ng buhay ni Nanami na hindi agad ipinakita sa unang pagbabasa; parang may mga lihim na pinipili lang niyang i-unlock sa mga taong handang maghintay. Bata pa lang siya, nangingibabaw na ang kumbinasyon ng disiplina at pakikipaglaban — may lola siyang nagturo ng mga simpleng kasanayan at isang pinsan na nagtulak sa kanya na maniwala sa kakayahan niya. Ngunit dahil sa presyur ng pamilya at ng komunidad, nagkaroon siya ng mga kompromiso: pumili ng kurso na popular ngunit hindi niya gustong gawin, nagtrabaho nang maraming oras para lang matulungan ang iba, at tinakpan ang nararamdaman para magmukhang matatag.

Nagbago ang lahat nang magkaroon siya ng isang trahedya — isang pagkatalo o pagkawala na nagmulat sa kaniya sa kahinaan ng mga planong hindi niya sinadya. Dito siya napilitang magbago ng landas: lumayo sa inaasahan, naglakbay para hanapin ang sarili, at nakilala ang mga taong nagpwersa sa kanya na harapin ang nakaraan. Ang nobela ay hindi nagbigay ng simpleng solusyon; imbes, ipinakita nito ang sunud-sunod na mikro-pagpili ni Nanami — maliit na rebelyon, isang lihim na pag-amin, tawag sa isang dating kaibigan — na nagtipon-tipon at humubog sa kanyang pagkatao.

Mas gusto kong isipin siya bilang karakter na nagtataglay ng malalim na sensibilidad at ibang klase ng tapang: hindi ang laging nakakapanalo, kundi yung tipong patuloy gumigising at sumusubok kahit alam niyang mamumulaklak ang sugat. Yung uri ng tapang na nakakaantig para sa akin, dahil hindi mo makita agad pero ramdam mo kapag naranasan mo na ang mga entablado ng buhay niya.

Sobrang nakahaplos sa puso ang kwento ni Nanami kapag binabalikan mo ang mga maliliit na sandali na hindi naman agad napapansin ng iba. Naiisip ko pa yung unang bahagi ng buhay niya: lumaki siya sa isang lungsod na puno ng kontradiksyon — moderno sa labas pero siksik sa tradisyon at dagliang paghuhusga sa loob. Ang ama niya ay tahimik at may bitbit na paninindigan; ang ina naman ay mainit pero may takot sa pag-alis. Mula bata pa, natutunan ni Nanami na itago ang tunay niyang damdamin dahil may takot siyang makasakit o mabigo ang iba. Doon nagsimula ang pagbuo ng kanyang prinsipyo: hindi basta sumusunod sa uso, pero hindi rin gustong lumakas ng ulo sa mga taong mahal niya.

Habang lumalaki, nakita ko ang mga pagpipilian na naghubog sa kanya: scholarship sa kolehiyo na muntik nang masayang dahil sa isang maling akala; isang mentor na hindi perpekto pero nagbigay ng unang maling pag-asa tungkol sa karera; at ang isang pangyayaring nag-udyok sa kanya na iwan ang ligtas na landas at sumubok ng kakaiba. Dito lumitaw ang dualidad niya — maalaga at mapagkakatiwalaan, pero may tagong galit at hinanakit na dapat niyang ayusin. Ang mga tanong tungkol sa tunay na pagkakakilanlan ang nagpatuloy: sino ba siya kapag wala ang mga label na ibinibigay sa kanya?

Sa huli, ang backstory ni Nanami sa orihinal na nobela ay tungkol sa pagbuo ng sarili mula sa mga kahinaan at maling akala: pagmamahal na naghirap dahil sa takot, kaibigan na nasaktan dahil sa pag-iwas sa malalim na koneksyon, at isang desisyon na magtapat na magbago — hindi para magustuhan ng iba, kundi para mapatawad niya ang sarili. Naiwan akong may kalmadong pag-asa para sa kanya; para sa isang karakter na hindi perpekto pero totoo sa sarili, at iyon ang dahilan kung bakit tumama ang kaniyang kwento sa akin nang sobra.