bahagi 1

"Pagsilbihan mo ako, mahal..." Isang tunog na lalaki, napakaganda, ang sumapul sa kanyang tainga, ang kanyang hininga na tumama sa kanyang balat ay talagang nagpapasuko sa isang dalagitang nagngangalang Bellerien Levera na 20 taong gulang.

Ang lalaking iyon ay ang kanyang amo, isang lalaki na may napakagandang mukha at isang matangkad, matipuno, at maringal na pangangatawan. Ang kanyang pangalan ay Damien Ordhons.

Brukl

Itinulak ni Damien si Bellerien patungo sa kanyang kama, inapakan siya at nagsimulang halikan siya ng may init na dumampi at s********p sa kanyang mga labi, leeg, at mga hukay.

Biglang natauhan si Bellerien, nagulat siya nang makita ang kanyang sarili sa kama ng kanyang amo, at nasa isang posisyong walang katuturan.

Kailangan niyang makawala.

"Sir, mali ito, Sir Damien!" Sinubukan ni Bellerien na itulak ang katawan ni Damien na nakapatong sa kanya, ngunit talagang hindi niya magawa dahil si Damien ay talagang mabigat.

Hindi pinansin ni Damien, hindi niya mapigilan ang kanyang pagnanasa nang makita si Bellerien na binubuksan ang pinto para sa kanya sa kanyang manipis na damit-pangtulog, hindi nagsusuot ng bra kaya nakikita niya ang maliliit na bilog na alam ni Damien kung ano ang ibig sabihin.

Hindi niya pinansin kung sino si Bellerien, dahil ang nasa isip niya ay ang kanyang minamahal, si Sofia.

"Sir! Mangyaring, tumigil ka, Sir!" Patuloy na sinubukan ni Bellerien na itulak ang katawan na iyon nang hindi nagsasawa.

Ugh!

Kinagat ni Bellerien ang kanyang ibabang labi nang maramdaman niya ang dalawang malalaking kamay ni Damien na dumampi sa kanyang dibdib. Sa isang medyo magaspang ngunit mainit-init na kilos na nagpangyari sa kanya

Hindi na nakayanan ni Bellerien.

Ngayon ay hindi na niya gustong tumanggi, sumuko na lang siya na parang ang paghawak ni Damien ay kanyang totoong ninanais.

Dalawang taon na mula nang pumasok siya sa bahay ni Damien bilang katulong sa bahay, talagang nagustuhan niya si Damien kaya hindi lang minsan o dalawang beses niyang nahuli ang kanyang sarili na nakatingin kay Damien, at naramdaman niya ang sakit ng kanyang puso nang makita si Damien kasama ang kanyang kasintahan na pumapasok sa silid at gumagawa ng isang bagay na mainit.

Gusto niyang maranasan kung ano ang pakiramdam na maging si Sofia, kahit isang beses lang!

Kaya ngayon, tatanggapin lang ni Bellerien ang gabing iyon na kanyang iingatan habang buhay, kahit na para kay Damien, magiging isang gabing pinakamamumuhian, pinakakahiya-hiya, at isang gabing kanyang isusumpa habang buhay.

Talagang hindi na napigilan ni Damien ang sarili, marahas niyang hinubad ang damit-pangtulog na suot ni Bellerien at malupit na hinawakan ang bahaging gusto niyang hawakan.

Sir, patawarin mo ako sapagkat hindi ko na gustong pigilan ka, talagang gusto kita, Sir. Kahit na ito ay napakawalang katuturan, pero masaya ako na nararamdaman ko kung ano ang pakiramdam na maging si Miss Sofia, naisip ni Bellerien.

Ngayon ay wala nang anumang suot si Bellerien, hindi na siya nag-aalala at mananatili siyang tahimik na hahayaan ang kanyang amo na gawin sa kanya ang gusto niya.

Maganda, ang paghawak ng kanyang mga kamay ay mainit, nakikiliti ngunit masarap.

Napapikit si Bellerien, tinatanggap ang lahat ng ginagawa ni Damien ng may kaligayahan hanggang sa ilang sandali pa.

Masakit........

Talagang napakasakit, masakit, parang may napunit sa kanyang pinakamalalim na bahagi nang marahas na ipinasok ni Damien ang kanyang ari.

Bahala na, talagang ayos lang dahil magiging masaya pa rin siya pagkatapos nito, naisip ni Bellerien ng may hangal at walang-malay na pag-iisip.

Hindi katulad ni Bellerien na nakangiwi sa sakit, tinitiis ang kirot sa kanyang pinakamalalim na bahagi, mukhang nag-eenjoy naman si Damien, hindi siya tumigil sa pagsinghot, ang kanyang mukha ay namumula, ang kanyang mga mata ay nakapikit habang tinatanggap ang kanyang nararamdaman.

Mas binilisan ni Damien ang paggalaw ng kanyang baywang pataas-baba hanggang sa tumulo ang pawis sa kanyang mukha patungo kay Bellerien, huminga siya nang malalim habang pinipiga ang kanyang ari at pagkatapos ay bumagsak sa katawan ni Bellerien.

Hindi agad sumubok na bumangon, hinayaan lang ni Bellerien si Damien na ganun sa loob ng ilang sandali, saka niya naglakas-loob na lumingon at makita na ang kanyang amo ay mahimbing nang natutulog.

Sir, tandaan ko ang gabing ito habang buhay.

Ngumiti si Bellerien, hinaplos niya ang balikat ni Damien at dahan-dahang inilipat ang katawan ni Damien.

Parang panaginip, parang kailangan pa niyang ipagpalit ang kanyang suwerte sa buong buhay niya para dito.

Nang bumangon si Bellerien, muling nagngiwi siya sa sakit at hapdi sa gitna ng kanyang hita, ngunit patuloy na pinilit ni Bellerien ang kanyang mga paa at kinuha ang damit na kanyang suot kanina.

Talagang malubha ang pagkapunit, ngunit kaysa wala siyang suot kapag lumabas siya, syempre pipiliin ni Bellerien na isuot pa rin iyon, at para sa napunit na bahagi, sinubukan niyang takpan ito gamit ang kanyang dalawang kamay.

Dahan-dahang naglakad si Bellerien patungo sa pinto, hinawakan at inikot ang hawakan ng pinto, inilabas muna ang kanyang ulo upang matiyak na walang ibang katulong sa paligid.

Nang maramdaman niyang ligtas ang sitwasyon, agad na umalis si Bellerien.

Masakit! Talagang masakit!

halos tumakbo si Bellerien, ngunit halos maiyak siya dahil sa matinding sakit.

"Ah............, Masakit, hapdi!" Ilang sandali lang ay hinawakan ni Bellerien ang kanyang ari, pagkatapos ay dali-dali siyang pumasok sa banyo para maligo at linisin ang kanyang pinakamalalim na bahagi dahil may natitira pa ring likido ni Damien doon.

Pagkatapos niyang linisin ang kanyang sarili, ilang sandali lang ay umupo si Bellerien sa gilid ng kama habang nag-iisip.

Kung malalaman ng kanyang amo kung sino ang babaeng kanyang nakipagtalik kagabi, tiyak na mapapahamak si Bellerien, hindi ba?

Kahapon, may isang kasambahay na sinubukang akitin si Damien, ngunit siya ay pinapalis at iniulat sa pulisya dahil sa akusasyon ng pang-aabuso.

Nang maalala iyon, nag-init at nanlamig si Bellerien.

Agad siyang tumayo para kunin ang kanyang bag, pagkatapos ay tiningnan kung magkano ang pera na meron siya ngayon.

"Marami naman para mabuhay ng simple, pero kaya ko ba?" Bulong ni Bellerien.

Naku!

Bakit siya nagsisisi ngayon?

"Hindi, kailangan kong umalis mula rito bago ako ma-aresto!"

Dali-dali niyang inempake ang kanyang mga gamit at pagkatapos ay nag-ready na umalis.

Maaaring maswerte o nakakaawa, ulila si Bellerien mula noong tatlong taong gulang siya, ang lola na nagpalaki sa kanya ay namatay din tatlong taon na ang nakakaraan kaya lahat ng perang kanyang kinikita ay para lang sa kanya.

"Mabuti, ngayon kailangan ko lang maghanap ng lugar na hindi matatagpuan ni Sir Damien. Matatakasan ko rin ang masamang tiya na gustong-gustong manghihingi sa akin!"

Agad na humiga si Bellerien, kailangan niyang matulog kaagad para makabangon siya nang maaga bukas at pumunta sa pinakamalapit na istasyon.

Gusto niyang tandaan ang nangyari lang sa kanya at kay Damien, ngunit hindi pa niya kayang gawin iyon dahil sa kanyang pagkabalisa.

Alas-5 ng umaga.

Nagising si Bellerien at nang hindi na kailangang maligo, hinugasan niya lang ang kanyang mukha at agad siyang lumabas ng kanyang silid, naglalakad nang mabilis patungo sa pintuan.

"Bel? Bakit ka tumatakbo nang ganyan kabilis?, Ano ang dala-dala mo sa malaking bag mo, saan ka pupunta?" Tanong ng kasamahan ni Bellerien sa trabaho, na isa ring kasambahay ni Damien.

Tumigil si Bellerien, naguluhan kung paano sasagutin ito. Ngunit bigla siyang nagkaroon ng isang dahilan na kanyang pinagdarasal nang matagal.

"Namatay ang tiya ko kaninang 4 ng umaga, kailangan kong umuwi kaagad!"