Ano Ang Mga Nobela Na May Tema Ng Umaapaw Sa Damdamin?

Iba ng tema, ngunit hindi ko mapigilan ang pagmamalaki sa 'We Were Liars' ni E. Lockhart. Mukhang isang masaya at masiglang kwento, ngunit habang umaabot ka sa dulo, ang bawat pahina ay may kasamang kapangyarihan ng emosyon na nag-iwan sa akin na nag-iisip. Ang pagkaakit sa isang misteryo at lalim na pagkakaibigan ay tiyak na makakapagpahinog sa mga alaala ng taong ating minahal. Naibigan ko ang pahayag nito, na nakasalalay ang mga pagkakamali at ang mga alaala ng mga pangyayari sa isang magandang bahay at pamilya. Sa katawan ng kwento, naguguluhan at nanghihinayang ako, isang gising at pag-ugoy sa pagtuklas ng mga damdamin at lihim na nakatago sa likod ng pader ng araw-araw na buhay.

Hindi ko maiwasang isipin ang mga nobelang nakakabighani na puno ng emosyon, at ang isa sa pangunahing mga akdang nabanggit ay ang 'Norwegian Wood' ni Haruki Murakami. Ang kwentong ito ay tila isang pagsisid sa malalim na karagatan ng pag-ibig, pagkalumbay, at alaala. Dahil sa makulay at kumplikadong mga karakter, talagang napaka-emosyonal ang bawat bahagi ng kwento. Sabik kong hinangad ang bawat pahina, lalo na sa mga eksenang puno ng pananabik at lungkot. Isang damdamin ang bumabalot sa akin sa bawat pagkakataon na namamayani ang mga alaala ng mga tauhan. Ang paglalakbay ng bida habang siya ay nagmumuni-muni sa kanyang nakaraan ay nagpakita kung paano ang mga alaala ay hindi lamang yumayakap sa atin ngunit kadalasang nagbibigay ng sakit at kasiyahan at kung paano nag-ugma ang mga ito sa ating pag-unlad.

Isang nobela ring nagsisilbing magandang halimbawa ay ang 'A Walk to Remember' ni Nicholas Sparks. Abot-tanaw ng damdamin dito ang kwento ng pag-ibig at sakripisyo. Ang pagkakaroon ng mga tauhan na mula sa magkaibang mundo at pagbuo ng isang relasyon habang lumalaban sila sa mga hamon ng buhay ay talagang makabagbag-damdamin. Hindi mo lang basta sinasaksihan ang kanilang relasyon, ngunit ramdam din ang bigat ng kanilang mga pagsubok at tagumpay. Ang kwento ay nakakaantig at nagbibigay ng pag-asa, sa kabila ng sakit na dulot ng mga pangyayari. Para sa maraming tao, ito ay tila isang paalala ng kahalagahan ng pag-ibig at ng mga taong ito sa ating buhay, na kahit na anong mangyari, laging may liwanag sa dulo ng madilim na lagusan.

Minsan, sa pag-uusap tungkol sa mga emosyonal na nobela, hindi maiiwasang banggitin ang 'The Fault in Our Stars' ni John Green. Ang kwentong ito ay puno ng sakit at saya, na naglalakbay sa mga tema ng kabataan, pag-ibig, at buhay sa gitna ng sakit. Ang mga karakter na sina Hazel at Gus ay hindi lamang mga tauhan para sa akin; sila ang mga kaibigan na napanood kong naglalakbay sa isang mundo na puno ng komplikasyon. Ang tindi ng kanilang koneksyon at ang mga kasabay na suliranin ay nagbigay-diin sa pagiging mahalaga ng bawat sandali. Habang binabasa ko, puno ako ng emosyon, mula sa tawanan hanggang sa mga luha. Talagang naglalaro ang kwento sa puso ko, at maraming tao ang nakaka-relate dito. Ang pakikisalamuha sa mga tauhan ay tila nagbigay daan sa pagiging matatag at sa kakayahang umibig sa kabila ng mga balakid.

Ang mga kwento ng damdamin ay isang paborito kong tema, at tuwing naisip ko ang tungkol dito, ang 'One More Day' ni Mitch Albom ay agad na pumapasok sa isip ko. Ang kwento ay tila isang paglalakbay patungo sa mga alaala at pagkakasala, kung saan ang pangunahing tauhan ay biglang nagkaroon ng pagkakataong makasalubong ang kanyang namayapang ina. Ang ganitong klaseng sitwasyon ay talagang pumupukaw sa puso—ang mga pagkakataong hindi natupad na pananatili, mga bagay na nais sabihin, at ang pagbabalik tanaw sa mga magagandang alaala. Iba ang pakiramdam kapag ang isang akda ay tumatalakay sa mga emosyonal na pagsubok, at talagang nakakaantig ang mga eksena sa pagitan ng tauhan at ng kanyang ina.

Sumunod na pahina na may kasamang luha sa mata, bawat pag-uusap ay puno ng damdamin, at ang mga karanasan ng pagtanggap sa buhay at mga responsibilidad ay hindi makakalimutan. Tila ito ay isang paalala sa mga mambabasa na mahalaga ang mga tao sa ating paligid at ang blah ng 'time' bilang mahalagang bahagi na minsan ay kinakailangan nating pahalagahan. Ang kwentong ito ay hindi lamang kwento ng mula sa mga alaala, kundi pati na rin kwento ng pag-intindi sa sarili at pagbabalik sa mga pinagmulan ng ating kabataan. Nakaka-emosyonal talaga, at kahit sino ay tiyak na makaka-relate sa mga damdaming iyon.