Ano Ang Mga Sikat Na Halimbawa Ng Mitolohiya Kwento Sa Anime?

Isang malaking bahagi ng kulturang Pilipino ang mga kwento ng mitolohiya, at ang impluwensya nito ay masasabing napakalalim. Simula sa mga alamat, kwentong bayan, at iba pang anyo ng sining, ang mga kwento mula sa mitolohiya ay hindi lamang nagbigay-diin sa mga tradisyon kundi nagpalalim din ng ating koneksyon sa ating mga ninuno. Halimbawa, ang mga kwento tungkol kina Bathala, Mayari, at ang iba pang diyos at diyosa ay nagsisilbing mga simbolo ng ating mga paniniwala at pag-unawa sa likas na yaman at kalikasan. Ibenbento ng mga kwentong ito ang mga kahulugan ng buhay, kamatayan, at ang ating papel sa mundo. Ang mga karakter at kanilang mga pakikipagsapalaran ay nagbibigay-diin sa mga aral at pagpapahalaga, tulad ng katatagan at pagmamahal sa bayan. Ang mga mitolohiyang ito ay natutunan at naipapasa sa bawat henerasyon sa pamamagitan ng mga kwento, sining, sayaw, at iba pang uri ng ekspresyon. Ang pag-uugyang ating mga ninuno sa mga diyos ng kalikasan ay isa sa mga halatang aspeto ng mga ritwal na ginagawa hanggang ngayon sa iba’t ibang pook sa Pilipinas. Nakikita rin ang mga impluwensyang ito sa mga modernong kwento at pelikula, kung saan kumukuha tayo ng inspirasyon mula sa mga tradisyonal na salin. Na sa mga bagong bisyon at adaptasyon ng mga larawang ito, hindi lamang ipinapakita ang pagkakaiba ng kulturang Pilipino kundi nagkakaroon tayo ng pagkakataon na ipagmalaki ito sa harap ng iba. Minsan, nagiging inspirasyon ang mga kwentong ito para sa iba pang uri ng sining, tulad ng mga komiks at anime. Ang ideya ng mga tauhang may pambihirang kapangyarihan na nakaugat sa ating mitolohiya ay tumutulong sa pagtukoy sa ating pagkakakilanlan. Sa kabuuan, ang mga mitolohiya ay isang mahalagang bahagi ng ating kultura na naging tulay sa pagitan ng nakaraan at kasalukuyan.

Sa mga pag-uusap tungkol sa mitolohiya ng Pilipinas, hindi ko maiwasang mapahanga sa mga kwento ng mga diyos at diyosa na bumalot sa ating kultura. Isang halimbawa ay ang kwento ni Bathala, ang pangunahing diyos sa mitolohiyang Pilipino. Siya ang tagapaglikha ng daigdig at ng lahat ng nilalang dito. Sa kanyang mga kwento, tila nakikita natin ang pagnanais ng mga tao na maunawaan ang mga bagay sa paligid. Ang kwento ni Bathala ay puno ng pagsubok at tagumpay, lalo na sa kanyang pakikisalamuha kay Maria Makiling, isang diwata na nagtataguyod ng kagandahan ng kalikasan. Ang kanilang kwento ay nagbigay-diin sa ating paggalang sa kalikasan at ang kahalagahan ng pagmamahal sa sariling bayan. Isang ibang halimbawa ay ang kwento ng mga engkanto sa 'Aswang' tales. Hindi ito simpleng kwentong katatakutan; may mas malalim na aral ito na nakaugat sa ating mga takot at paniniwala. Ang Aswang, na kadalasang inilarawan na isang nakakatakot na nilalang, ay ginagamit bilang babala tungkol sa mga masamang gawain. Kadalasan, ang mga kwentong ito ay nagiging daan upang ipaalala ang halaga ng pagkakaisa at pananampalataya, lalo na sa mga pamayanang pinag-uugatan nito. Alam mo, nakaka-engganyo talagang pag-isipan kung paano ang mga kwentong ito ay nagbigay liwanag sa mga paniniwala ng mga tao sa mga nakaraang henerasyon. At saka, hindi ko makalimutan ang kwento ng 'Buwan at Araw'. Ayon sa alamat, ang Araw at Buwan ay nagmamahalan ngunit hindi sila maaaring maging magkasama. Ang simbolismo ng kanilang pagkahiwalay ay madalas na ginagamit upang ipakita ang ating pag-unawa sa pag-ibig, sakripisyo, at ang mga limitasyon na may kinalaman sa mga tao. Nakakatuwa ang mga mitolohiyang ito dahil nagbibigay sila ng mas malalim na pananaw sa ating pagkatao at kung paano natin tinitingnan ang mga bagay sa ating paligid.

Nasa ilalim ng magulong kalangitan ng mitolohiya, masisilayan ang mga tauhan na mas matigas pa sa mga dyos. Isang halimbawa nito ay si Zeus mula sa mitolohiyang Griyego, ang hari ng mga diyos. Minsan maririnig mo siyang tinatawag na 'ng diyos ng kidlat' dahil sa kanyang kakayahang magpabagsak ng kidlat mula sa kanyang kamay. Pero ang gusto ko talagang pag-usapan ay kung paano siya naging simbolo ng kapangyarihan at responsibilidad sa mga tao. Sa kanyang mga desisyon, madalas siyang nahuhulog sa mga nakatagong suliranin at moral na dilemmas na tila kasing bigat ng kanyang trono. Tila naiwan sa isang balanse na walang katapusan sa pagitan ng kanyang mga personal na interes at ng kapakanan ng mga mortals. Isang puso-hanggang-mitolohiya na tauhan ay si Odysseus mula sa ‘Odyssey’. Ang kanyang paglalakbay ay hindi lamang pisikal kundi emosyonal din, puno ng mga pagsubok at tuksuhan mula sa mga diyosa at halimaw. Ang kanyang talino at kakayahang mag-imbento ng mga solusyon sa problema, tulad ng paglikha ng Trojan Horse, ay nagbigay sa akin ng inspirasyon na kahit anong laban, kailangan maging matalino at mapanlikha. Ibang-iba ang kanyang ugali kumpara kay Zeus dahil sa pati yun, makikita mo na ang realistikong boses sa likod ng mga engkanto. Sa mga mas modernong mitolohiya, maaari ring isama si Harry Potter sa kanyang mundo ng mahika. Mahirap kalimutan ang kanyang paglalakbay mula sa pagiging isang orpahan hanggang sa maging susi ng laban sa kadiliman, lalo na sa kanyang hindi matitinag na pagkakaibigan kay Ron at Hermione. Ang mga tauhang ito ay hindi lang nagbigay ng kwento kundi nagturo rin ng mga aral ng pag-ibig, pagkakaibigan, at pagtanggap kahit anong hamon ng buhay.

Kakaiba ang pakiramdam kapag tila ang mga kwentong mitolohiya ay bumabalik mula sa sinaunang mga pahina ng kasaysayan at nagsisilang muli sa ating mga computer screens. Sa dami ng mga online na mapagkukunan, tiyak na makikita mo ang iba't ibang atensyon sa mga kwentong ito na naglalaman ng mga diyos, bayani, at mahiwagang nilalang. Ang mga website tulad ng 'Mythopedia' ay nagbibigay ng mga detalyadong talakayan at halimbawa tungkol sa iba't ibang mitolohiya mula sa buong mundo. Maaari mo ring subukan ang 'Internet Sacred Text Archive' kung saan nakolekta ang maraming kwento, partikular ang mga klasikal na mitolohiya. Para naman sa mas masining na interpretasyon, may mga platform tulad ng Wattpad na puno ng mga kwentong muling sinasalamin ang mga mitolohiya sa modernong konteksto, kung saan ang mga manunulat ay nag-aambag ng kanilang sariling mga bersyon at reinterpretasyon ng mga tradisyunal na kwentong ito. Sa mga forum tulad ng Reddit, may mga komunidad na nakatuon sa mitolohiya, kung saan puwede kang magtanong o makipag-chat sa mga taong may katulad na interes. Isang magandang halimbawa ng ganitong komunidad ay ang subreddit na 'r/Mythology'. Nakakadagdag pa ang mga podcast na tatalakay sa mitolohiya, kaya naman huwag palampasin ang 'The History of Philosophy Without Any Gaps', na nagbibigay-diin sa mga kwentong mitolohiya at sa kanilang mga impluwensya sa pilosopiya. Ang ganitong mga mapagkukunan at komunidad ay nagdadala sa akin sa iba't ibang mundo ng mitolohiya at hinahayaan akong maglakbay sa mga kwento ng mga diyos at bayani sa pamamagitan ng isang kwento na hindi kailanman magwawakas.

Habang naglalakad ako sa gallery ng isang museo, palagi akong napapaisip kung gaano kadaming kwento mula sa sinaunang Gresya ang buhay pa rin sa mga bato at pintura. Mabilis man akong magkwento, mahalaga sa akin na malaman mo na ang unang lugar kung saan mo makikita ang pinakapayak at pinaka-orihinal na halimbawa ng mitolohiya ng Griyego ay sa mismong mga sinaunang teksto: tulad ng 'Iliad' at 'Odyssey' ni Homer, at ang 'Theogony' at 'Works and Days' ni Hesiod. Dito mo makikita ang mga genealogy ng diyos-diyosa, mga pagpapaliwanag sa paglikha ng mundo, at ang mga unang bersyon ng mga alamat na pamilyar na sa atin ngayon. Bukod sa mga epiko, malaking kayamanan din ang mga trahedya at komedya ng sinaunang teatro—mga akda nina 'Aeschylus', 'Sophocles' at 'Euripides'—kung saan buhay na buhay ang mitolohiya dahil ginagamit ito para sa moral at politikal na pagninilay. Ang isa pang napakahalagang pinagmulan ay ang kolektibong mitograpiya gaya ng 'Bibliotheca' ni Apollodorus at ang ugnayang lokal na tala ni 'Pausanias' sa 'Description of Greece'. Minsan, iba ang bersyon ng isang kwento depende sa lugar at panahon, kaya sobrang saya silang pag-aralan. Kung gugustuhin mo ng visual na halimbawa, tumingin sa mga red-figure at black-figure vases, friezes tulad ng mga natitira sa Parthenon, at mga fresco mula sa Pompeii — nandiyan ang mga eksenang diyos laban-diyos, matatapang na bayani, at metamorphoses. Talagang nakakakilig makita sa personal; bawat estatwa at pottery shard parang may bulong ng sinaunang kwento. Sa huli, para sa akin, ang kombinasyon ng teksto, sining, at lugar ang pinakamagandang paraan para makita at maramdaman ang mitolohiya ng Griyego.

Aba, napaka-interesante talagang pag-usapan ito — para sa akin, malinaw ang hiwalay na tibok ng puso ng isang alamat kumpara sa mitolohiya, kahit na nagsasayaw sila sa iisang saliw ng oral tradition. Madalas kong iniisip ang alamat bilang napaka-lokal at personal: naglalahad ito ng pinagmulan ng isang bagay sa isang baryo o pook — paano nabuo ang pangalan ng bundok, bakit may kakaibang punong prutas, o bakit may napakataas na bato sa tabing-ilog. Ang mga karakter sa mga alamat ay madaling mai-imagine na kapitbahay natin noon; minsan halo lang ng himala at realismo, may moral na close-to-home at kadalasang nagpapaliwanag ng isang simpleng kababalaghan. Halimbawa, kapag narinig ko ang ’Alamat ng Pinya’ o ’Alamat ng Mayon’, ramdam ko agad ang pagpipilit ng komunidad para unawain at gawing makabuluhan ang kapaligiran. Samantala, kapag naiisip ko ang mitolohiya, mas malaki ang scale at mas malalim ang layunin: kosmolohiya, pinagmulan ng tao, ugnayan ng diyos at mga batas ng mundo. Ang mitolohiya ay madalas may pantheon ng diyos o mala-diyos na nilalang; ito ang nagtatakda ng ritual, nagpapaliwanag ng mga malalalim na tanong at nagbibigay ng sanktuaryong bakas sa kolektibong paniniwala. Dito pumapasok ang mga kuwentong gaya ng mga sinaunang Greek na umiikot kay ’Zeus’ o ng mga kuwentong Pilipino na tumatalakay kay Bathala at iba pang diyos. Sa madaling salita, alamat = lokal, madaling ikonekta; mitolohiya = kosmiko, nagbibigay ng teorya kung bakit umiiral ang mundo. Pareho silang mahalaga at masarap pag-aralan kapag gusto mong maintindihan hindi lang ang kwento kundi pati ang taong lumikha nito.

Sobrang saya ko tuwing pinag-uusapan ang mitolohiya natin—parang nabubuhay ulit ang bawat lugar at alamat sa bawat kwento. Kung direct answer ang hanap mo: madami, pero para maging konkretong tally, bibigyan kita ng listahan ng 14 magagandang halimbawa mula sa panitikang Pilipino na madalas binabanggit at binabasa, kasama ang maiikling paliwanag kung bakit sila mahalaga. Heto ang mga pinili ko: 'Malakas at Maganda' (creation myth), 'Alamat ng Pinya' (folk legend), 'Alamat ni Mariang Makiling' (mountain guardian), 'Alamat ni Bernardo Carpio' (pambansang alamat/hari ng epiko), 'Biag ni Lam-ang' (Ilokano epic), 'Hinilawod' (Panay epic), 'Ibalon' (Bikol epic), 'Darangen' (Maranao epic/epic chants), 'Hudhud' (Ifugao epic chants), 'Legend of Maria Cacao' (Mindanaoan river legend), 'Legend of Mariang Sinukuan' (Pampanga), 'Apolaki at Mayari' (pan-religious myth tungkol sa diyos at diyosa ng araw/buwan), 'Si Juan Tamad' (folk tale na may moral at mythic bend), at 'Si Pedro Penduko' (modern folk-hero na lumago bilang alamat).

Isang alamat mula sa Luzon na lagi akong ninanamnam ay ang tungkol kay Maria Makiling — ang diwata ng bundok na nakatira sa Mount Makiling sa Laguna. Sa mga kwentong pinasa-pasa sa baryo, inilarawan siya bilang napakagandang dalaga na may mahabang itim na buhok at puting damit, na naglalakad sa gubat para alagaan ang mga hayop at tulungan ang mga magsasaka. May mga bersyon na sinasabing nagbibigay siya ng ulan sa tamang panahon, nagbabantay sa mga bukirin, at nagbabala kapag may magtatangkang sirain ang kagubatan. Madalas ding ikwento ang trahedya niyang pag-ibig: may isang binatang nagngangalang Juan (o minsan iba-iba ang pangalan depende sa lugar) na minahal niya, ngunit dahil sa pagtataksil o dahil sa pagkaligaw, nawala si Maria at iniwan ang bundok na parang may lungkot na bumabalot sa paligid. Bukod sa romantikong tono ng kanyang kwento, napakahalaga ng papel ni Maria Makiling bilang simbolo ng kalikasan at pag-iingat. Ang alamat niya ay parang paalala na hindi lang basta-basta pag-aari ang mga bundok at ilog — may espiritu at pananagutan sa likod nito. Sa panahon ng kolonisasyon, na-mix ang mga kwentong ito sa bagong pananaw ng mga mananakop, kaya may mga bersyong naglalaman ng mga bagong detalye; pero sa puso nito, nananatili ang dahilan ng pagkabuo: proteksyon ng kalikasan, katarungan sa mga manggagawa ng lupa, at paggalang sa hindi nakikitang mundo ng mga diwata. Kapwa rito sa Luzon makikita rin ang ibang kilalang nilalang tulad ng 'tikbalang' (isang nilalang na may katawan na parang tao at ulo ng kabayo na mahilig maglibang ng mga nag-iisang naglalakad sa ligaw na daan), 'kapre' (malaking nilalang na nakatira sa puno at madalas ini-inom ang tabako), at 'nuno sa punso' (maliit na nilalang sa mga burol ng lupa na dapat igalang o kaya ay mapaparusahan ang humahamak sa tahanan nito). Ang mga ito ay hindi lang nakakatakot na kuwento — madalas din silang ginagamit para turuan ang mga bata na mag-ingat sa likas na kapaligiran at igalang ang mga tradisyon ng katutubong komunidad. Habang lumalaki ako, maraming ulit kong narinig ang mga kuwentong ito mula sa mga lola at guro sa eskwela, kaya nag-grow ang pagkahilig ko sa mga alamat ng Luzon. Madaling isipin si Maria Makiling bilang isang simpleng alamat, pero kapag tiningnan mo nang malalim, makikita mo ang mga aral tungkol sa responsibilidad sa kalikasan, pakikiramay sa kapwa, at ang kahalagahan ng respeto sa lokal na kultura. Sa modernong panahon, patuloy siyang sumisibol sa sining, awit, at panitikan — isang timeless na imahe na nagpaparamdam sa akin na may koneksyon pa rin tayo sa lupa at sa mga kuwentong bumubuo sa ating pagkakakilanlan.