Ano Ang Mga Simbolo Na Ginagamit Sa Araw Ng Patay?

Kapag naiisip ko ang tungkol sa lihim na karunungan, para bang may mga pinto na nagbubukas sa bagong mga pananaw. Napagtanto ko kasi na ang mga aral na aking natutunan mula sa mga paborito kong anime at aklat ay hindi lang basta impormasyon; ito ay isang gabay sa araw-araw. Isang magandang halimbawa ay ang konsepto ng 'batas ng pagkilos at reaksyon' na madalas na lumalabas sa mga kwento, dahil nakikita natin ito sa mga karakter na lumalaban sa kanilang mga hamon. Kung isasama natin ito sa ating pang-araw-araw na buhay, makikita natin na ang bawat desisyon, kahit gaano kaliit, ay may epekto hindi lang sa atin kundi pati na rin sa iba. Halimbawa, sa tuwing pupunta ako sa opisina, sinisikap kong maging positibo at palakaibigan sa mga katrabaho. Sa ganitong paraan, nakakaengganyo ako ng magandang kapaligiran at nagiging mas masaya ang ibinabahagi naming enerhiya. Kahit na simpleng ‘good morning’ o ngiti, may epekto ito sa kanilang araw, at parang nagiging chain reaction ito ng kabutihan. Isa pang aspeto ng lihim na karunungan ay ang pagpapahalaga sa mga pagtuturo ng mga kwento tulad ng sa 'One Piece' kung saan ang pagkakaibigan at pagtulong sa isa't isa ang sentro ng kwento. Isinasabuhay ko ito sa aking mga relasyon—pina-prioritize ko ang mga mahal ko sa buhay at sinisiguradong nandiyan ako kapag kailangan nila ako. Ang maging handang makinig at magbigay ng suporta ay tila simpleng bagay, ngunit sa kabuuan, lumalabas na ito ang tunay na halaga ng buhay. Ang mga prinsipyong ito, kapag isinama natin sa ating pang-araw-araw na gawain, ay nagbibigay-daan upang maging mas makabuluhan at mas masaya ang ating paglalakbay, anuman ang ating sitwasyon sa buhay. At iyon ang essence ng lihim na karunungan sa araw-araw—ang maiugnay ito sa ating mga karanasan at gawing mas masaya at makulay ang ating buhay.

Kakaiba ang ating mga tradisyon pagdating sa mga patay, talagang puno ng kahulugan at paggalang. Isa sa mga bawal ay ang pagdikit o pag-reach out sa bangkay; ito ay isang simbolo ng paggalang na dapat itinataguyod. May mga tao na nag-iisip na kapag nakipag-ugnayan ka sa bangkay, parang binabalaan mo ang kanilang kaluluwa. Kaya naman, mahigpit ito na ipinagbabawal, at madalas itong sinusunod, lalo na sa mga libing. Minsan, may mga usapan tungkol sa pag-aalaga ng mga bagay na ginagamit ng pumanaw. Halimbawa, kaiba ang pananaw ukol sa mga personal niyang gamit. Ipinagbabawal ang pagkakaroon ng mga ito kahit sa mga tao na malapit sa kanya, dahil naniniwala ang ilan na maaaring magdala ito ng masamang kapalaran. Kaya, ang karaniwang ginagawa ay sinusunog o itinatago ang mga gamit na ito bago ang cremation o libing upang maiwasan ang pagkakataong bumalik ang kaluluwa sa mundo. Walang duda, may ilang tao ring naniniwala na ang pagkain ng mga bagay na sabay sa pagdadalamhati, gaya ng mga itlog o isda, ay masama. Dito, madalas nilang sinasabi na hindi ito kanais-nais, dahil maaaring dalhin ng mga ito ang di magandang pananaw sa mga buhay. Ito ay natutunan sa mga nakagawian, kaya't iwasan ng marami ang mga ganitong sitwasyon sa mga pahingahan ng mga mahal sa buhay.

Pagdating sa mga tradisyon at paniniwala tungkol sa mga patay, isa sa mga pinaka-nababahala sa akin ay ang pag-alam kung ano ang mga bawal. Tuwing nag-uusap kami ng pamilya at mga kaibigan tungkol sa mga seremonya ng pammatay ng aming mga ninuno, lagi akong nakikinig ng mabuti sa mga tradisyunal na mga panuntunan. Halimbawa, ang pagsusuot ng pula sa mga seremonya ng burol ay kadalasang ipinagbabawal dahil sa simbolismo nito na maaaring sabihin na nagdiriwang ka sa halip na nagluluksa. Isa pang halimbawa ay ang pag-iwas sa pagkain sa mga ganitong okasyon, bilang palatandaan ng paggalang. Ang mga ito ay hindi simpleng tradisyon; ito’y may malalim na ugat sa kultura at espirituwal na paniniwala, kaya mahalagang lumalim sa mga kultural na ito upang maunawaan ang kahalagahan ng mga ito. Iba't ibang kultura, iba't ibang bawal! Sabihin na nating isang masayang pagkakataon sa isang kainan kasama ang mga kaibigan matapos ang isang mahalagang paglilibing. Agad na napansin ang hindi paglipat ng mga daliri sa mga pagkaing nahahawakan; isa itong hindi sinasadyang paglabag sa mga cultural norms. Sa tuwing nag-aanyaya ako ng mga kaibigan sa aming bahay, lagi akong maingat sa mga gawi. Kung ang isang taong nakakulong sa mga pamahiin ay nag-aalala, ang ganoong mga sensitibong sitwasyon ay kayamanan sa pag-unawa ng mga tradisyonal na halaga at aplikabong respeto. Sa isang halimbawa, isang kasamahan sa paaralan ang nagbahagi ng tungkol sa kanyang lolo na namatay. Nabanggit niya na ang kanyang pamilya ay hindi pinapayagang magsuot ng itim sa kanilang mga funeral. Ito ay dahil sa kanilang paniniwala na sa halip na maging mausok at malungkot, mas mainam na ipagdiwang ang buhay ng namatay. Ang mga ganitong paniniwala ay maaaring maging magkakaiba, ngunit sila’y nagbibigay ng liwanag sa ating mga relasyon at pag-unawa sa buhay. Para sa akin, ang pag-alam sa mga bawal sa patay ay hindi lamang nakatunghay na pagsunod sa mga tradisyon. Ito ay isang paraan para ipakita ang ating paggalang sa mga namatay at sa kanilang mga paborito. Sa mga seremonya, ang pag-unawa sa mga bawal at mga tradisyong ito ay nagiging mahalaga, dahil nagbibigay ito ng mas malalim na kabuluhan sa ating mga aksyon. Napagtanto ko na ang bawat kultura ay may kanya-kanyang istilo sa pagharap sa kamatayan, at ang mga bawal ay nagsisilbing tulay upang mas maging maayos ang pag-unawa at pakikisalamuha sa mga ito.

Natapos na ang nakakaengganyong araw sa beach ng mga kaibigan ko, at nabigla ako nang biglang sumakit ang mata ko habang papauwi. Ganito pala ang pakiramdam kapag sobrang exposed ka sa araw! Ang mga ultraviolet rays mula sa araw ay talagang nagdudulot ng irritation sa mga mata, na nagiging sanhi ng paghapdi o pamumula. Ang mga kondisyon gaya ng mga tuyong mata o allergiyang pang-environment o pollen ay maaari ring makadagdag sa discomfort na ito. Ang mahalaga ay alagaan ang ating mga mata sa ilalim ng matinding sikat ng araw. Pagsuot ng sunglasses, lalo na ang UV protective lenses, at siguraduhing hydrated ang mga mata ay tunay na makakatulong. Mahalaga rin ang pahinga sa mga mata, lalong-lalo na kung ikaw ay madalas nakaharap sa mga screen. Kidlatan ba ang diskarteng ito para sa tamang proteksyon! Siyempre, habambuhay tayong nagiging biktima ng sikat ng araw. Isang maaari nating gawin ay ang iwasan ang pangunahing init ng araw sa mga oras na ito, mula 10 AM hanggang 4 PM. Habang nag-enjoy sa labas, alalahanin ang selosong alon ng hangin at bitbitin ang payong o anupamang proteksyon. Mas magiging masaya ang labas kung sasamahan natin ng tamang kagamitan. Magandang paalala ito na huwag kalimutan ang ating mga mata pag lumalabas!

Isang hindi malilimutang kwento na talaga namang nakakabighani ay ang likhang-tanaw ng 'sa araw ay bungbong sa gabi ay dahon'. Nagsimula ang lahat sa isang malupit na imahinasyon ng isang manunulat na puno ng matalim na pagmamasid sa buhay. Isinulat ito bilang isang salamin ng mga tunay na karanasan ng mga tao sa kanilang paglalakbay sa buhay, mga pangarap, at mga pagsubok. Sa bawat pahina, makikita mo ang pagkakaugnay-ugnay ng mga karakter na may kani-kaniyang alalahanin at mga mithiin, isang uri ng pagninilay-nilay na dinaranas ng marami sa atin. Ang salin ng pamagat ay tila isang laro sa mga salitang kasalungat at nagtutugma. Nakakaapekto ito sa ating pag-unawa sa mga bagay sa buhay na mahirap talikuran. Ang 'bungbong' ay sumasalamin sa proteksyon at pagkakaisa sa araw, habang ang 'dahon' sa gabi ay nagsisilbing simbolo ng pag-asa at bagong simula. Ang pagkaka-contrast na ito ay nagpapahayag na sa kabila ng hirap ng mga sitwasyon na dinaranas natin, may mga bagay pa ring nakatutulong sa atin na bumangon muli. Tuwing binabasa ko ang obra na ito, tumatama sa akin ang mensahe tungkol sa pagtanggap ng mga bagay na hindi natin kaya at ang pagtitiwala na sa tamang panahon ay muling magkakaroon tayo ng pagkakataon na lumago. Ang damdamin at mungkahi na nakapaloob dito ay undeniable, dito ko natutunan na hindi natin kailangang matakot na magsimula ulit, anuman ang mga nangyari. Ito ang nagbigay liwanag sa aking mga pagkakataong nahihirapan, at ang tiniyak na bawat araw ay may bagong pag-asa na nag-aantay. Ang kahalagahan ng pagkakaalam at pagbibigay pansin sa mga simpleng bagay sa ating paligid ay nagbibigay saya at kasiyahan. Ang kwentong ito ay hindi lamang simpleng kwento; ito ay isang paglalakbay sa kalooban na masaya kong ibinabahagi sa lahat ng aking mga kapwa tagahanga.

Ang ‘sa araw ay bungbong sa gabi ay dahon’ ay tila isang makulay na obra na hindi lamang nag-aalok ng mga simpleng linya kundi pati na rin ng mga mas malalalim na interpretasyon. Iba-iba ang mga bersyon nito, at napakasaya akong makita ang pagkakaiba-ibang ito na nagmumula sa iba't ibang artist at makata. Isang halimbawa ay ang bersyong orihinal na isinulat ni Jose Corazon de Jesus, kilala sa kanyang husay sa pagtula at liriko. Sa kanyang estilo, ramdam ang damdamin at romantikong himig na umaabot sa puso ng mambabasa, kasabay ng paggamit ng mga tayutay na nagpapabagot sa imahe ng mga bagay na nakikita natin araw-araw. Siyempre, mayroong mas modernong interpretasyon ng tula na naglalayong bigyang-buhay ang diwa ng likhang ito sa konteksto ng kasalukuyang panahon. Ang mga contemporary na bersyon ay madalas na nakatuon sa mga isyu tulad ng sosyal na katarungan at pagkakaiba-iba. Isang halimbawa nito ay ang mga cover na isinasagawa ng mga bagong henerasyon ng mga makata kung saan sinalin ang mga tema sa pang-araw-araw na karanasan ng kabataan sa kasalukuyan. Higit sa lahat, ang bawat bersyon ay may kanya-kanyang ahitasyon at kulay na nagbibigay buhay sa mensahe ng tula, na nagpapaalala sa atin na ang damdamin ng pag-asa at mga pangarap ay umuusbong sa kabila ng mga pagsubok. Isang masasabing nahanap ko sa internet ay ang mga bersyon na naka-parody o naging inspirasyon ng iba pang genre, tulad ng kanta o kwento. Ang mga ito ay mas nagiging masining na paraan upang ipapaabot ang mensahe ng tula sa mas bata at mas bagong mambabasa. Minsan, nakakatuwang makita na ang isang tradisyonal na tula ay naiaangkop sa modernong kultura at musika, kaya’t nagiging mas accessible ito. Sa huli, hindi lang ito basta tula, ito ay isang simbolo na ipinapakita ang yaman ng ating kultura at ang kakayahang makahanap ng bagong boses sa iyong mga paboritong tema.

Sa mundong puno ng mga abala at modernisasyon, tila nawawala na ang simpleng mga bagay na nagbibigay-kulay sa ating buhay. Subalit, ang talinghaga sa tula ay makikita sa bawat sulok ng ating araw-araw na karanasan. Minsan, sa isang simpleng paglalakad sa parke, nadarama ko ang mga himig ng mga ibon sa himpapawid na parang isang tula na sumasalamin sa kalikasan. Ang bawat hakbang ay nagtutulak sa akin na pagmuni-muni hindi lamang sa mga salitang binasa ko kundi pati na rin sa mga damdaming lumalabas mula sa bawat karanasang iyon. Sa mga simpleng bagay, tulad ng pag-inom ng kape sa umaga, madalas kong naiisip ang mga metapora ng buhay – kung paano ang init ng kape ay pinapainit din ang ating diwa para simulan ang araw. Ang mga tila maliliit na pagkakataon ay nagiging mga talinghaga, kaya naman mas pinahahalagahan ko ang mga ito. Sa ganitong paraan, natutunan kong ang talinghaga ay hindi lamang umiiral sa mga pahina ng isang tula kundi nagsisilbing gabay at inspirasyon sa araw-araw na buhay.

Isang bagay na talagang nakakainteres sa akin ay ang paggamit ng sikat ng araw bilang simbolo sa maraming nobela. Katulad ng sa 'Norwegian Wood' ni Haruki Murakami, ang sikat ng araw ay madalas na nagiging representasyon ng mga emosyonal na estado ng mga tauhan. Sa kwentong ito, ang sikat ng araw ay nagdadala ng mga alaala at damdamin na nakakonekta sa nakaraan. Nakikita natin ang mga tauhan na nagbabago batay sa mga pagbabago sa liwanag at dilim. Ang araw ay tila nagsisilbing ilaw sa kanilang madilim na mundo, nagdadala ng pag-asa ngunit nga may mga pagkakataong nananatili rin itong malungkot. Nakakatuwang isipin, na sa bawat sitwasyon, maaaring gamitin ang araw upang ipakita ang pag-unlad o ang tagumpay ng mga tauhan sa kabila ng mga balakid. Sa kabilang banda, sa 'The Great Gatsby' ni F. Scott Fitzgerald, ang sikat ng araw ay nagiging simbolo ng mga pangarap at ilusyon. Sa bawat pagkakataon na bumangon ang araw, ito ay maaaring tawaging isang bagong simula para sa mga tauhan. Gayunpaman, nagiging malinaw din na hindi lahat ng sikat ng araw ay nagdadala ng kasiyahan. May mga pagkakataon na ang araw ay nagiging kasangkapan ng pagninilay-nilay at pag-alala sa mga paraang nagpapakita ng mga itinatagong kahulugan sa likod ng kanilang mga pagkilos. Gusto kong isipin na ang sikat ng araw ay hindi lamang simpleng elemento sa kwento kundi nagdadala ito ng mga kumplikadong damdamin na bumabalot sa ating mga karanasan sa buhay. Kaya, isipin mo na ang sikat ng araw ay may iba't ibang pagkakaunawa at kahulugan sa bawat nobela. Maaaring ito ay simbolo ng pag-asa, pag-ibig, kalungkutan, o kahit na mga pangarap na hindi matutupad. Ang bawat nobela ay nagpapakita ng kanya-kanyang mensahe na nananatili sa ating isip, na nag-iiwan ng mga alaala at damdaming maaaring lumabas at muling magsimula sa pinakamadilim na matao. Matagal ko nang naisip kung paano ang araw ay tila kumakatawan sa ating mga pangarap na sumisikat sa likod ng mga ulap.