Ano Ang Naging Kritisismo Sa Pinakabagong Anime Adaptation?

Isang kayamanan ng mga ideya at damdamin ang nakapaloob sa mga fanfiction. Ang mga piraso ng kuwentong ito ay naglalabas ng damdamin ng mga tagahanga, hindi lamang sa mga karakter kundi pati na rin sa mga kwento, na pumapasok sa mga aspeto na madalas natutukoy sa orihinal na materyal. Sa isang bahagi, ang ilan sa mga kritisismo ay nagmumula sa mga tagahanga mismo. Ang mga purista o ang mga malalim na nakakaalam sa orihinal na mga kwento ay nagiging kritikal kapag may mga pagbabago na masyadong malayo sa mga umiiral na kwento. Para sa kanila, ang fanfiction ay tila isang pagkakanulo sa mga prinsipyong itinayo ng mga orihinal na awtor. Ngunit sa kabilang dako, may mga hosgado naman na tumatanggap sa mga alternatibong kwento na lumalampas sa mga pinagdaraanan ng mga pangunahing tauhan, na nagbibigay daan sa mga bagong posibilidad at pagsasama na maaaring hindi pa nakuha sa opisyal na materyal. Minsan, ang mga tagasuporta ng fanfiction ay nagiging masigasig sa paglikha ng malikhaing mga kwento na nagpapakita ng maraming bersyon ng kwento kaysa sa orihinal. Kaya, isang hamon ang pagguwa ng mga bagong ideya habang itinatago ang mga elemento na mahalaga sa mga tagahanga. Napakahalagang gawin ang tamang balanse dito, o maaaring masaktan ang mga damdamin. Sa personal kong pananaw, ang reimagination ng mga tauhan at kwento sa fanfiction ay parang pagsasayaw; kailangan mo ng tiyansa at administrator upang maging kaakit-akit. Gayunpaman, hindi maiiwasan na ang iba ay may negatibong pananaw dito. Ang madalas na gothic at angst na tamang tema ay nagiging sagot sa mga hindi pagkakaunawaan ng mga mambabasa. Sinasalamin nito na ang mga paksang inilalabas ay maaaring hindi talaga ang gusto ng nakakarami, kaya ang backlash ay nagiging natural. Pero hindi ba't ang pagkakaiba ng opinyon ay talagang bahagi ng kagandahan ng pagiging tagahanga? Ang pagkakaroon ng hindi pagkaka-unawa ay paminsang nagiging daan para sa nakakaengganyang diskurso kung saan ang mga tao ay nagsasama-sama para talakayin ang kanilang mga paborito o hindi-paboritong elemento ng isang fanfic?

Kadalasan, ang mga kritisismo sa merchandise ng anime ay nagiging salamin ng ating mga inaasahan at pangarap. Nagsisilbing kapangyarihan ang mga ito upang impluwensyahan hindi lamang ang kalidad ng produkto kundi pati na rin ang mga kumpanya sa kanilang mga desisyon. Halimbawa, ang mga pahayag ukol sa sobrang pag-sikat ng isang character at ang kalidad ng kanilang merchandise ay nagbigay daan sa mga kumpanya para ayusin ang kanilang mga diskarte. Naaapektuhan ang mga negosyante na naiwan sa takbo ng mga nakaraang releases, at madalas na nagreresulta ito sa mas magandang produkto na tila nakikinig sa tinig ng mga tagahanga. Bakit hindi? Ang mas magandang pagkaka-hulma ng mga character, mas mataas na kalidad ng mga laruan at eksklusibong merchandise ay naging reaksyon sa mga kritisismo at opinyon na naipahayag. Masayang nakikita na talagang nagpapahalaga ang mga kumpanya sa boses ng kanilang audience. Minsan, napansin ko na ang mga negative reviews tungkol sa isang action figure o model kit ay maaring magbukas ng pinto para sa mas mahusay na releases sa hinaharap. Dati, umorder ako ng isang figure na tila pinabayaan; ang paint job ay napaka-burdado at misleading ang photo sa online store. Nang i-post ko ito sa isang fan community, maraming nagsabing pareho rin ang karanasan nila. Bakit nakasisilaw ito? Ang mga kumpanyang ito ay madalas na handang mag-take ng risks dahil sa crítica; humihingi sila ng feedback, at ang mga tagahanga ay titigil sa pagbili kapag ang kalidad ay hindi kanais-nais. Ang pagiging nasyonalista sa anime merchandise ay nakakatulong sa paghubog ng hindi lamang pamantayan ng kalidad kundi pati na rin sa likha ng isang subkultura sa mga nerdy communities. Isang magandang halimbawa nito ay ang mga fan-made products na lumalsabas sa merkado, na kadalasang napapansin dahil sa mga negatibong tampok sa opisyal na merchandise. Madalas na nagiging inspirasyon ang mga debugging ideas mula sa mga kritiko. Isa itong proseso ng pagbabago na may positibong epekto na nadarama sa buong industriya. Kaya naman, habang medyo nakakabahala ang mga kritisismo, nagiging liyab ito para sa mas mataas na antas ng ating mga inaasahan!

Kakaibang konteksto ang mundo ng 'Dalaran' sa anime na sinubukan ng 'Dalawang Daan' na ipamalas. Habang maraming tagahanga ang umaasang makikita ang kanilang paboritong mga eksena sa animated na bersyon, maraming kritisismo ang umusbong. Isa sa mga pangunahing puna ay ang kakulangan ng pagiging totoo sa materyal na pinagbatayan. Maraming tagahanga ang nakapansin na tila wasak ang damdamin at pagkatao ng mga pangunahing tauhan sa proseso ng adaptation. Sa mga bagay na hindi nakakaapekto sa kwento, tulad ng mga diyalogo, nagkaroon ng mga pagbabago na nagbigay-diin sa mas magaang tono kaysa sa mga mas mabigat na temang tinatalakay sa orihinal na akda. Tinutukoy din ng ilan ang pagka-compact ng mga plot points na naging dahilan para sa hindi maaayos na pag-unawa sa progreso ng kwento. Parang nagmamadali ang adaptation na ipakita ang lahat ng ikinuwento sa mga libro na nagresulta sa pagkatanggal ng mga mahahalagang eksena. Isipin mo—isa sa mga pinakamagandang bahagi ng isang kwento ang mga tagpo na nagbibigay-lalim sa mga tauhan, at kapag ito'y naalis, parang nawawala ang koneksyon sa mga karakter. Ipinapanukala ng ilan na maaaring mas naging epektibo ang pagsasama ng isang makabagbag-damdaming pagsasalaysay kaysa sa mas mabilis na pagsasama ng mga kaganapan. Higit pa rito, nakitang masyadong cinematic ang pagsasagawa ng ilang mga laban. Habang napakaganda ng animation at mga special effects, ang sakripisyo sa narrative depth para sa visual spectacle ay naging malaking kaugnayan sa mga tagahanga. Ang mga labanan na hangad ay hindi lamang puno ng aksyon, kundi may kwento rin at diskarte. Kung ang mga elemento ng diskarte at mas masalimuot na aspekto ng mga laban ay hindi nailahad nang maayos, mawawala ang initiatibong haplos na taglay ng 'Dalaran'. Kaya naman, bilang isang tagahanga, mahalaga ang balanse sa bawa't adaptasyon. Dapat sana'y mapanatili ang esensya ng orihinal na kwento habang pinapalakas ang visual na bahagi ng kwento.

Kritikal na talakayan ang mga panayam ng mga may-akda na kadalasang nagbibigay-linaw sa kanilang mga pananaw sa kanilang sarili at sa mga aspeto ng kanilang gawa. Isang napakagandang halimbawa nito ay ang interview kay Haruki Murakami, kung saan tinalakay niya ang likha ng kanyang nobelang 'Kafka on the Shore'. Dito, hindi lamang niya ipinakita ang kanyang mga inspirasyon kundi pati na rin ang mga hamon sa pagsulat at ang epekto ng sosyal at kulturang konteksto sa kanyang mga kwento. Ang ganitong uri ng interview ay nagiging pintuan para sa mga tagapanood na maunawaan ang mga ideya na nag-uugnay sa mga karakter sa kanyang mga kwento. Ang pagiging bukas ni Murakami sa mga kritikal na tanong ay nagbibigay-diin sa halaga ng kritisismo sa kanyang proseso ng pagsulat. Minsan, ang pagninilay ni Murakami tungkol sa pagkakahiwalay ng tao ay tila nagiging isang pahayag din sa kritikal na pagsusuri ng lipunan.

Isang bagay na palaging bumabalot sa mga pelikula na naka-base sa mga tanyag na akdang pampanitikan ay ang mga hamon sa pagsasalin ng naratibo sa isang visual na anyo. Sa kaso ng 'Tadeo El Filibusterismo', maraming tagasuri ang nagbigay ng komento, at ito ay naging pagkakataon upang talakayin ang mga puwang sa akto ng pagsasaloob at diwa. Isa sa mga pangunahing kritisismo ko ay ang pag-eksplora sa mga temang malamang na hindi naipahayag ng ganap sa mga tauhan. Ang mga karakter, na dapat nagsilbing simbolo ng mga ideya at pag-aawa ng lipunan noong panahon ni Rizal, ay tila hindi masyadong napalalim. Habang ang kwento ay puno ng mga makapangyarihang tema, ang kakayahang ito na ipakita ang pag-unlad ng kanilang saloobin ay hindi ganap na nahango sa mga eksena. Bilang isang masugid na tagahanga ng parehong pelikula at literatura, nakuha ko rin ang pagnanais na mapanatili ang diwang nakapaloob sa mga akda. Sa 'El Filibusterismo', ang tono at mensahe sa orihinal na akda ay labis na mahalaga. Dito, may mga pagkakataon na hindi ito natumbok mula sa pananaw ng mga eksena. Isang halimbawa ay ang talakayan sa mga konsepto ng rebolusyon at pagkakaisa; sa bandang huli, nakasentro ang kwento higit sa nakaw na katatawanan at mga pangyayari na nag-focus sa lahok. Ipinapahiwatig nito na hindi ito natupad sa masusing pagsusuri sa ligaya at kaligayahan na maaaring magbunga mula sa mas mabigat na tema. Ngunit sa lahat ng ito, mahalaga ring bigyang-diin na ang 'Tadeo El Filibusterismo' ay nagdala ng atensyon at interes sa salita ni Rizal sa mas bagong henerasyon. Lalo na kapag isinasaalang-alang ang estilo ng pagkukuwento na maaaring tumakbo para sa mas bata o bagong audience. Sa kabuuan, ang mga kritisismong ito ay nagtuturo sa atin tungkol sa ating pagtingin sa sining, sa kung paano dumaan ito sa proseso ng pagbuo at pagbibigay-diin sa maaaring kabatiran at katotohanan mula sa nakaraan.

Pagdating sa mga kwento, napakarami sa atin ang umaasa na ang mga ito ay magiging kawili-wili at makabuluhan. Kung ang isang manunulat ay basta-basta na lamang o nagmamadali sa pagbibigay ng kwento, maaaring magdulot ito ng pagkabigo sa mga mambabasa. Ang pampanitikan na pagkukuwento ay may kasamang responsibilidad. Isa sa mga pangunahing kritisismo ay ang kakulangan sa pagkakaunawa ng tema o mensahe. Kung ang kwento ay walang tunay na layunin, ang mga mambabasa ay nangingibang-bansa sa kanilang isip at damdamin. Isang magandang halimbawa ay ang mga anime na mukhang nagmamadali na lamang sa pagtatapos — kadalasang nagiging side quests na hindi na napapansin. Mukhang nalilimutan ang mga pangunahing karakter na hindi nagbibigay ng sapat na pag-unlad sa kanilang kwento, nagiging pangunahing dahilan ng pagkadismaya ng mga tagapanood. Tulad ng sa buhay, ang kwento ay nangangailangan ng pansin at pag-aalaga. Isang kritisismo na naapektuhan ng basta-basta na kwento ay ang hindi pagkakaunawaan ng mga mambabasa sa emosyonal na konteksto. Sa mga pagkakataong nagmamadali ang kwento, nalalampasan ito ang mga detalyeng pumapawi sa mga karanasan ng mga tauhan. Para bagsak na lamang sa isang cliche ang lahat, na nagreresulta sa isang kwento na walang malalim na koneksyon. Pansinin ang mga kwentong may sapat na lalim, tulad ng 'Berserk' — kahit na ang mga karakter ay dumaan sa iba't ibang pagsubok, ang kwento ay nakaka-engganyo dahil sa emosyonal na timbang nito. Bilang isang masugid na tagahanga, napansin ko rin na ang mga kwentong gumagamit ng shortcut ay kadalasang nag-iiwan ng mga hole sa plot. Yung tipong parang ibinaba ang kwento sa ere at walang sinuman ang nagbigay pansin sa mga detalye ng mga pangunahing tauhan. Dahil dito, nagiging mahirap i-empathize ang mga desisyon at mga resulta ng karakter. Nakakatakot na mawalan ng mga detalye angles na nagbibigay ng halaga sa mga kwento, tulad ng mga detalyadong backstory o plot twists na, sa halip ay nagiging predictable. Ang mga kwentong iyon ay tila lumalabas na iniwan sa takilya at walang kasunod na kwento na nakapagpapa-inspire sa mga tagapanood yaman ng pinagdaanan ng mga karakters. Siyempre, may mga pagkakataon na ang kwento ay kailangang umusad upang makuha ang atensyon ng mga tagapanood. Subalit, mahalaga pa rin ang balanseng ito. Ang mga karanasan at emosyon na ibinabahagi ng mga tauhan ay dapat na may kasamang konsiderasyon pagdating sa mga aksyon o desisyon nila. Kakaiba ang saya na dulot ng mga kwentong nagbibigay ng magandang plot build-up na hindi nagmamadali sa wakas. Halimbawa, sa 'Attack on Titan' — ang kwento ay nagbigay-diin sa bawat pagpiling ginawa ng mga tauhan na tila walang mga pag-aalinlangan. Sila ay mga tao na pagkatao ang hinamon. Ang mga ganitong kwento ay di lang nag-iiwan ng epekto kundi nagdaragdag ng karunungan at pag-unawa, na nagbibigay sa mga tagapanood ng iba't ibang pananaw sa buhay at kung paanong pinagdadaanan ng bawat isa. Isang bagay na hindi dapat kalimutan ng sinumang manunulat pareho sa anime o nobela.

Isang magandang pagkakataon na talakayin ang pag-unlad ng pananaw ng mga tao sa kritisismo ng manga! Sa mga nakaraang taon, talagang bumuhos ang suporta sa industriya. Maraming naisip na noong una, ang mga kritiko ay naging masyadong mahigpit sa pagsusuri sa mga likha. Siyasatin natin ang pag-usbong ng fan culture na nagpapalit ng pananaw sa mga akdang ito. Marami nang manga na ang kinilala hindi lamang sa Japan kundi maging sa ibang bahagi ng mundo. Ngayon, ang mga kritiko at mambabasa ay mas bukas sa sari-saring genre at istilo, kaya't ang mga bagong obra ay mas nahahasa sa ilalim ng mas malawak na pananaw. Humahanap na ngayon ang mga tao ng bago at mas malutang na presentasyon ng kwento, na nagiging sanhi ng mas masiglang talakayan. Palaging may mga tao na mabangis kung manghusga sa mga partikular na genre, nakikita itong ligtas o tradisyonal. Pero kasabay ng pag-usbong ng online platforms, ang mga mambabasa ay mas nangunguna sa pagpapahayag ng kanilang mga opinyon. Ngayon, sa kulturang ito, ang kritisismo ay nagiging isang daluyan ng usapan, hindi lang basta panghuhusga. Sa mga social media, madaling makakita ng mga mukhang sariwa mula sa mga non-traditional na kritiko. Parang nagiging collaborative ang lahat, kaya’t tila mas nagiging masaya at makulay ang dekuryente. Sa kabila ng mga positibong pagbabagong ito, may mga hamon pa rin. Hindi maikakaila na ang tradisyunal na pananaw sa paglikha ng manga ay maaaring makapigil sa pag-unlad ng bagong ideya. N observahan kong ang mga matatandang kritiko ay minsan mahirap ubusin ang kanilang nangyaring opinyon, kaya’t ang mga bagong boses ayusin na talagang nagbibigay boses sa nagsisimula at sa hindi tradisyonal na disenyo. Madalas akong masiyahan sa mga pagtalakay na nangyari sa mga pag-usad na ito, dahil dito, natututo tayong lahat sa mga boses at storya ng bawat isa.