Anong Mga Libro Ang May Tema Ng Wala Ng Or Wala Nang Pag-Asa?

Walang duda na ang mga kwentong ito kapag naisabuhay ay pawang nagdadala ng takot, ngunit talagang napakahalaga ng mga leksyon na dala nila. Ang mga ito ay nagpapakita na kahit sa gitna ng kawalang pag-asa, may mga araw pa rin na may mga bagay na mahahanap na patunay na tayo ay nabubuhay, isang bagay na maaring umingay pero nakakatuwa tanggapin.

Burot sa mundo ng mga kwentong walang pag-asa, ang 'The Bell Jar' ni Sylvia Plath ay talagang isang magandang halimbawa. Ang kwentong iyon ay isang matinding pagninilay-nilay sa kalungkutan at depresyon. Nakathatagana ito ng palaging pakikibaka ng isang babae na tinutuklasan kung ano talaga ang ibig sabihin ng pagiging tao sa isang mundo na puno ng limits at pressure. Ang kanyang paglalakbay ay puno ng takot, ngunit sa kabila ng pagkabigong hindi mabilang, nagiging simbolo rin ito ng mga oportunidad sa pagbabago.

Sa bawat kwentong ganito, may mga natutunan din tayong positibong pananaw. Ang pananaw na nagbibigay aliw na kahit anong pagdaranas natin, ay parte pa rin ito ng ating paglalakbay. Mga bagay na hinaharap sa ating tunay na buhay.

Isang libro na tumutukoy sa tema ng kawalang pag-asa ay ang 'Brave New World' ni Aldous Huxley. Ang mundo rito ay puno ng artipisyal na kaligayahan, ngunit sa kabila ng lahat, ang mga tauhan ay may mga internal na laban na nagreresulta sa pakiramdam ng pagka-bagot at pagkawalang saisay sa buhay. Ito’y nagpapalabas ng ideya na sa mga nangungunang teknolohiya, na maaaring magdulot ng mas maginhawang buhay, ay nagiging sanhi pa rin ng pagkawalay at pagka-uli sa tunay na tao.

Ang akdang 'The Road' ni Cormac McCarthy ay talagang makapangyarihan pagdating sa pagkwento ng mga tao sa isang mundong puno ng pagkasira at kawalang pag-asa. Ang kwentong ito tungkol sa isang ama at anak sa post-apocalyptic na daigdig ay punung-puno ng mga simbolo ng pagmamahal sa kabila ng gutom, kalupitan, at kawalan ng sigla. Ang bawat galaw nila ay tila laban para sa kanilang buhay, at ang kanilang kwento ay nagsisilbing paalala na kahit sa madidilim na panahon, may mga bagay pa ring mahalaga.

Ang 'The Bell Jar' ni Sylvia Plath ay isang napakagandang akdang sumusuri sa pagka-urong at depresyon. Si Esther Greenwood ay naglalakbay sa kanyang sariling madilim na mundo na puno ng mga katanungan at laban sa isip. Ang kalungkutan at pagkawalang pag-asa na dala ng kanyang kwento ay tumatagos sa damdami ng sinumang nakabasa. Ang damdamin na tila walang pag-asa ay makakabuti kung mai-background sa kanya korteng pag-uugali at sitwasyon.

Talagang lahat ng ito ay nagdadala sa atin sa pag-iisip na sa kabila ng bawat sitwasyon, ang pamamagitan ng kwento ay madalas may mga aral na mahahanap na magpapaalala na may liwanag pa ring maghihintay sa atin. Kahit masalimuot at puno ng mga kadiliman ang tema, ang mga kwentong ito ay nagbibigay-inspirasyon na huwag sumuko sa laban ng buhay.

Isa sa mga librong may temang wala nang pag-asa ay ang 'The Road' ni Cormac McCarthy. Ang kwento ay nakatuon sa isang ama at kanyang anak habang naglalakbay sa isang post-apocalyptic na mundo. Bawat pahina ay puno ng madilim na sitwasyon, at ang laban para sa kaligtasan ay tila walang katapusang hamon. Hindi lang ito isang istorya ng pisikal na pagsubok, kundi pati na rin ng emosyonal na laban na nagpapakita ng hanap ng pag-asa sa pinakamadidilim na pagkakataon.

Kalakip ang mga temang ito, naroroon din ang '1984' ni George Orwell, kung saan ang kawalang pag-asa ay ipinapakita sa pagsakal ng gobyerno sa bawat aspeto ng buhay ng tao. Ang pagsupil sa mga malayang koneksyon at damdamin ay nagiging pangunahing tema sa kwentong ito, na naglalarawan ng isang lipunan na puno ng takot at kawalang gana. Bawat tauhan ay tila isang biktima ng isang mas malaking kapangyarihan na nag-aalis sa kanila ng pag-asa. Ang ganitong mga tema ay tunay na nakakapagod, subalit nagbibigay luwag sa mga naguguluhan sa kanilang mga natatanging karanasan.

Pagdating sa mga tema ng wala na o wala nang pag-asa, may isang pananaw na talagang tumatatak—ang pagkakaroon ng mga aklat na pumapasok sa pinakamadidilim na bahagi ng pagka-tao. Isa sa mga paborito kong halimbawa ay ang '1984' ni George Orwell. Isang nakakatakot na pagsasalamin ito sa isang lipunan kung saan ang lahat ay nasa ilalim ng mahigpit na kontrol. Si Winston Smith, ang pangunahing tauhan, ay nakakaranas ng labis na pagdududa at kawalang pag-asa sa kanyang mga nakikita. Ipinapakita nito na kahit anong laban o pag-asa ay tila ang mga makapangyarihang pwersa ay nagiging mas matatag. Para sa mga tao na naguguluhan at walang dahilan para sa pag-asa, ang kwento ito ay tila isang babala sa mga hinaharap na panganib, at bigla na lang akong napaisip kung gaano kalalim ang pag-ugong ng nangyayari sa ating lipunan ngayon.

Isang magandang halimbawa din ng temang ito ay ang 'The Road' ni Cormac McCarthy. Sa kwentong ito, sinusundan natin ang isang ama at anak na naglalakbay sa isang post-apocalyptic na mundo. Ang larawang ipininta sa kwento ay puno ng kawalang pag-asa at labis na pangungulila. Sa kabila ng mga hirap na kanilang dinaranas, ang pagmamahalan at pag-asa na handog ng isang ama sa kanyang anak ay nagiging liwanag sa gitna ng dilim. Talagang nakakahawa ang kanilang pagkakaalam sa peligro at perwisyong dala ng sanlibutan, at sa kabila ng lahat, nagbibigay ito ng mensahe na kahit nasa pinakamasalimuot na mga pagkakataon, may mga bagay pa rin na magbibigay sa atin ng lakas.

Siyempre, hindi mawawala ang 'The Bell Jar' ni Sylvia Plath na talagang kwento ng pag-iisa at kawalang pag-asa. Ang karakter na si Esther Greenwood ay naglalakbay sa kanyang sariling pakikibaka sa depresyon at pagkakahiwalay mula sa katotohanan. Sa bawa't pahina, ramdam mo ang bigat ng kanyang emosyon at ang pagdapo ng kanyang isip sa madilim na sulok ng kanyang pagkatao. Sa kabila ng kanyang mga laban, ang paraan ng pagpapaintindi niya sa kanyang mga damdamin ay talagang nakaka-relate at nakaka-makaapekto, lalo na kung may mga pagkakataon sa ating buhay na tila ang lahat ay nagiging mabigat.

Hindi maikakaila na ang mga libro na ito ay nagbibigay ng mga mithiing mayroon mang pag-asa sa paligid ng kawalang kongkretong hinaharap. Wala nang titingin sa realidad sa mga akdang ito maliban sa sobrang katingkaran at lalim na mga karanasan. Talaga namang nakakabighani ang mga ganitong tema, hindi lang dahil sa kanilang kasaysayan kundi dahil din sa mga leksyong dala nilang bumabalik sa ating reyalidad.