Anong Mga Soundtrack Ang Inspirasyon Ng Pilipinolohiya?

Sa iba pang pagkakataon, nakatuon ako sa mga track mula sa mga lokal na artist gaya ng ‘Tadhana’ ni Where’s the Rabbit. Ang kanilang musika ay may malalim na koneksyon sa mga pangarap at pananaw ng mga Pilipino. Sa tuwing pinapakinggan ko ito, parang nararamdaman ko ang tibok ng puso ng ating bayan. Ang mga tema ng pag-ibig at pag-asa na nakapaloob sa kanilang mga awitin ay nag-aanyaya sa atin na maniwala sa ating mga pangarap, kahit sa gitna ng mga hamon.

Magandang talakayin ang mga soundtrack na talagang nagbigay inspirasyon sa pagkakakilanlan ng ating lahi. Ang mga opisyal na awiting tulad ng ‘Lupang Hinirang’ at iba pang bayaning awit ay nagdadala sa atin pabalik sa mga panahong puno ng sakripisyo at pagmamalaki. Paminsan, naiisip ko kung paanong ang mga tunog na ito ay nagbigay liwanag sa ating mga pagkilos, mula sa mga makasaysayang laban hanggang sa mga modernong pagdiriwang. Ang musika ay tayo, at tayo ay musika, na lumilipad sa mga himpapawid ng ating sari-saring kasaysayan.

Pagdating sa mga soundtrack na tunay na sumasalamin sa ating kulturang Pilipino, ang mga akustikong obra ng mga lokal na artista ay nagbibigay ng napaka-makahulugan at masining na karanasan. Isang magandang halimbawa ay ang mga musika ni Gary Granada sa kanyang ‘Tayo’y Mga Pinoy’. Sa bawat himig, amoy na amoy ang pagmamalaki sa ating lahi. Minsang nakikinig ako, ang bawat nota ay tila pinapanday ang ating kasaysayan at pangarap sa isang masiglang pagninilay. Ang pagsasanib ng folk at contemporary na tunog ay hindi lamang nakakaantig ng puso, kundi nagtuturo rin sa atin ng mga kwentong madalas ay nalilimutan. Kapag naririnig ko ang mga liriko niya, naalala ko ang mga pagkakataong nagkaisa ang mga tao sa mga pampublikong pagtitipon, umaawit sa ilalim ng buwan habang yakap ang walang kaparis na ganda ng ating kalikasan.

Isa pang pamana ng musika na tunay na naglalarawan sa ating Pilipinolohiya ay ang soundtrack ng anime na ‘Anohana: The Flower We Saw That Day’. Bagaman hindi ito lokal, ang mga tema ng pagkakaibigan at pagkawala na nabuo sa pamamagitan ng mga awitin ay talagang nakikipag-ugnayan sa ating mga tradisyon ng pamilya at ugnayan. Naiisip ko ang mga piyesta at mga salu-salo, kung saan laging may kwento na bumabalot sa mga tao sa bawat pagkakataon. Ang boses ni Aoi Tada sa ‘Sekai wa Kyou kara Kimi no Mono’ ay tila naglalarawan ng lungkot at saya na nararamdaman natin sa araw-araw na buhay natin bilang mga Pilipino.

Isang hindi matatawaran na inspirasyon ay ang mga soundtrack mula sa mga pelikulang Pilipino tulad ng ‘Heneral Luna’. Ang tema ng ‘Tayo’y Mga Pilipino’ na isinulat ni Asin ay nagbibigay-diin sa ating pambansang pagkakaisang anggulo. Ang pagpili ng mga instrumentong katutubo, kasama ang makabagbag-damdaming liriko, ay tila bumabalik sa ugat ng ating pagkatao bilang lahi na handang ipaglaban ang ating bayan. Tuwing pinapakinggan ko ito, bumabalik ako sa mga aral ng ating kasaysayan at ang bigat ng mga sakripisyo ng ating mga ninuno.

Sa aking pananaw, ang mga awitin at soundtrack na nabanggit ay hindi lamang tungkol sa tunog; sila ay mga tulay na nag-uugnay sa ating nakaraan at kasalukuyan. Ang pagkakaroon ng koneksyon sa mga ito ay nagsisilbing paalala na sa likod ng bawat himig ay may kwento ng pag-asa, pagtitiis, at pagkakaisa na may mga ugat sa ating kultura at tradisyon.

Napakaganda ring banggitin ang VST & Company, lalong-lalo na ang kanilang hit na ‘Kahit Na’ na nagbibigay inspirasyon sa mga kabataan. Parang silipin ng ating mga kabataan ang naging takbo ng ating buhay, at ang pag-asa na dala ng kanilang musika ay nakakaantig. Parang tunog ng ngiti ng mga tao sa bawat bahagi ng bayan tuwing may okasyon. Ang mga awiting ito ay bahagi na ng ating araw-araw at tila nagsisilbing alaala na palagi nating dala kemigang sakripisyo at saya.