Paano Gumawa Ng DIY Na Kalupi Mula Sa Lumang Tela?

Kakaiba ang pagtalakay sa kalupi sa kwentong 'Ang Kalupi' ni Benjamin Pascual. Sa unang tingin, ang kalupi ay tila isang simpleng piraso ng bagaheng ginagamit ng mga tauhan. Ngunit habang nagiging mas malalim ang kwento, lumalabas ang simbolismo nito. Ang kalupi ay nagsisilbing simbolo ng pag-asa at kaginhawahan.Para kay Gng. Mariang, ito ay may napakalaking halaga. Nandito ang kanyang mga pangarap at kinabukasan. Ang kalupi ay tila isang mean kung saan iniimpok ang kanyang mga pag-asa at kasiyahan sa buhay. Minsan, nagdadala ito ng mga pangarap na tila malayo, ngunit sa simpleng anyo nito, nababalot ang tunay na halaga ng mga bagay na mayroon tayo—mga alaala, pag-asa, at mga hangarin na hinuhubog sa ating pagkatao. Sa bahagi ng kwento, nagiging masaya at malungkot ang koneksyon ni Gng. Mariang sa kanyang kalupi. Sa sandaling ito ay mawala, nagdudulot ito ng matinding lungkot at takot sa kanya. Ang kawalang-katiyakan na dulot ng pagkawala nito ay nagsilbing simbolo ng mga bagay na paminsan-minsan ay hindi natin pinahahalagahan. Ito rin ang nagpapakita kung gaano kahalaga ang mga simpleng bagay sa buhay, lalo na kapag nagkaroon tayo ng pagkakataong mawala ito. Kaya naman, sa huli, ang kalupi ay hindi lang basta isang bag, kundi ito ay kumakatawan sa ating mga ninanais at mga bagay na mahalaga sa ating puso.

Masasabing talagang kakaiba ang bandang piyesa sa kwentong ‘Ang Kalupi ni Benjamin Pascual’. Alinmang kwento na matagal nang umuukit sa aking puso at isipan, mahihirapan akong kalimutan ang mga tauhan, lalo na ang pangunahing tauhan na si Benjamin mismo. Isang batang sobrang bata na may mga pangarap pero tila nasa ilalim ng sobrang hirap sa buhay. Siya ang simbolo ng mga bata na nahihirapan ngunit may matibay na loob. Pero ang pinaka-maimpluwensyang tauhan na nakakuha ng kalupi ay walang iba kundi si Mang Isko, ang sinasabing masisilungan ni Benjamin sa ganitong pagsubok. Si Mang Isko, na puno ng papel, ay may misyong ilabas ang mga alaala ni Benjamin mula sa masakit na nakaraan. At ang kwentong ito ay sumasalamin sa buhay; aka-alinmang paghihirap ay pinagdadaanan ng každý isa, subalit ang pangarap at pag-asa ay dapat pagkatiwalaan. Sa bawat pahina, nadarama ng mambabasa ang hangaring ito, kaya naman ang pagkuha ng kalupi ay tila simbolo ng pag-asa para sa mga nangangarap. Sa ating lahat ay may pagkakataon na ibahagi ang liwanag sa madilim na mundo, katulad ni Benjamin at ni Mang Isko. Kakaiba talaga ang daloy ng kwento dahil bawat tauhan ay may kanya-kanyang kwento na bumubuo ng kabuuan at layuning makuha ang kalupi. Ang mga simbolismo at pahiwatig mula sa iba pang tauhan at ang kanilang mga interaksyon ay nagbibigay-diin sa tunay na halaga ng mga munting pangarap. Binamis ng kwentong ito ang mga takot at pag-asa na dala ng isang bata. Napaka makabago ng mensahe, kaya't naiwan akong nag-iisip tungkol sa mga pangarap na kailangan nating ipaglaban. Lahat tayo ay may sariling ‘kalupi’ — ito ang mga pangarap na dapat nating itaga sa ating alaala. Hanggang sa matapos ang kwento, napanatili ni Benjamin ang kanyang pagkatao sa pagbabasa ng mga kamangha-manghang tauhan na bumuo sa kwentong ito. Subalit higit sa lahat, si Mang Isko ang bumuo sa takbo ng kanyang kwento, kaya naman kaakit-akit ang responsibilidad ng bawat tauhan na maging tagapagsalaysay ng kanilang sariling salin-lahi sa pamamagitan ng bawat anino ng kanilang nakaraan. Ang ipinapakita ng kwentong ito ay hindi lamang pagkakaroon ng kalupi kundi ang kakayahan din na ilantad ang mga kaganapan na humuhubog sa ating pagkatao at bawat kapwa. Isang kwento na dapat tandaan sa pusong may pangarap.

Sobrang saya ko kapag may pagkakataon akong i-personalize ang mga gamit ko, kaya madalas akong maghanap ng lugar na gumagawa ng engraving para sa kalupi. Sa karanasan ko, ang pinaka-praktikal na mga lugar para dito ay mga lokal na trophy at jewelry shops sa mall—madalas may laser engraving sila o kaya hand-stamping para sa metal plates. Nagpa-engrave ako ng maliit na metal plate at pinadikit sa loob ng leather wallet; tumagal lang ng ilang araw at mukhang professional ang dating. Bukod diyan, maraming leather artisans at maliit na workshop sa mga treskanteng lugar o online na nag-aalok ng hot-stamping o embossing, na maganda lalo na kung leather ang kalupi. If gusto mo ng modern na feel, online platforms tulad ng 'Etsy' o mga local sellers sa Shopee at Carousell ang maganda dahil may mga mock-up preview sila—pero bantay lang sa turnaround at shipping. Tip ko: pumili ng maikli at malinaw na teksto (initials o isang pangalan) para hindi magmukhang masikip, at laging magtanong kung anong technique ang gagamitin para malaman kung permanent ba o delikado sa leather. Sa huli, personal touch lang ang hinahanap ko—yung may kwento sa likod ng initials—kaya sulit talaga pag nahanap mo ang tamang tindahan.

Nasa mundo ng komiks at nobela, ibang-iba ang karanasan kapag pinag-uusapan ang kalupi ng manga at nobela. Ang manga, sa isang banda, ay kadalasang may masiglang visual na representasyon na nagkukuwento sa pamamagitan ng mga ilustrasyon at diyalogo. Isang magandang halimbawa ay ang ‘One Piece’, kung saan bawat pahina ay may karakter na puno ng emosyon at detalyadong aksyon na tila nadarama mo ang galaw at saya ng mga tauhan. Ayon sa mga tagahanga, ang katangiang ‘kinetic’ ng manga ay nagbibigay-daan sa isang mas mabilis na pag-unawa sa kwento at mas malalim na interaksyon sa mga karakter. Sa mga bata, parang nagiging buhay ang kwento sa kanilang mga mata dahil sa mga kulay at detalye. Sa kabilang banda, ang mga nobela ay nagbibigay ng mas malalim na paglalakbay sa pag-iisip ng mga tauhan. Ang pagbasa ng ‘Harry Potter’ bilang halimbawa, mas pabalik-balik sa mga internal na saloobin ng bida at detalye ng kanyang kapaligiran. Ang mga descriptibong salita ay nagiging tulay upang mas madama ang mundo ng kwento, at dahil dito, mas nagiging mahika ang pagbibigay buhay sa mga tauhan sa imahinasyon ng mga mambabasa. Nakakaindak ang ideya na bawat salita ay may kapangyarihang magbuhay ng mga emosyon sa kanilang isip. Ang mga nobela ay kadalasang nag-aanyaya sa atin na simulang magmuni-muni sa ating mga karanasan kasabay ng kwento. Sa kabuuan, kung ang manga ay isang mabilis na paglipad sa isang mundo ng masiglang kulay at kilos, ang nobela naman ay isang tahimik na paglalakbay sa pamamagitan ng mga salin at talinghaga. Pareho silang kahanga-hangang anyo ng sining, ngunit ang kanilang mga paraan ng pagpapahayag ay nag-aalok ng iba't ibang karanasan. Kaya naman, sa bawat pagkakataon na ako ay nagbabasa o naglilikha, lagi kong pinapahalagahan ang pinagkaiba nilang ito. Ang kakaibang istilo ng pagsasalaysay sa bawat pamamaraan ay nagbibigay ng iba’t ibang damdamin at pananaw na kayang umantig sa ating kaluluwa, na tila ba ang nakikita at nababasa natin ay isang espesyal na bahagi ng ating pagkatao.

Isang umaga, habang abala ako sa aking pagbabasa, napansin ko ang isang lumang kalupi sa likod ng aking koleksyon ng mga komiks. Mula pa noong bata ako, mahilig akong mangolekta ng mga bagay na may kuwento. Ang kalupi na iyon, tila mayroon ng sariling kwento at kasaysayan. Hindi ko alam kung sino ang nagmamay-ari nito o kung ano ang mga pinagdaraanan nito, pero sa bawat tingin, parang may mga alaala akong lumalabas mula sa mga gilid nito. Ang mga ganitong bagay ay hindi lamang materyal, kundi nagsisilbing tagapag-ugnay sa nakaraan, sa mga dreamer na katulad ko na laging naghahanap ng higit pa sa mga bagay na nakikita. Isang hinala ang bumungad sa akin: maaaring ito ay dating pag-aari ng isang masugid na manunulat o isang magulang na may mga pangarap sa likod ng bawat sentimo na itinatago sa loob nito. Habang ninanamnam ko ang bawat detalye ng kalupi, unti-unting bumulong sa aking isipan ang mga ideya ukol sa mga posibilidad—mga lihim na naitatago, mga ambisyon na hindi natupad. Bakit kaya sapat lamang ang halaga ng mga barya na naiwan dito? O baka naman daw walang sinuman ang nag-alinlangan sa halaga ng mga ito? Ang kalupi ay tila isang simbolo, isang paalala sa akin na ang bawat pantasya, pati na rin ang ating pinagdaraanan, ay may halaga at kahulugan. Dahil dito, nakuha nito ang puso ko at nagsimula akong magsaliksik sa mga kwento at simbolismo ng kalupi sa kultura at sining mula noon. Kung hindi lang sa kaluping ito, tila ang bawat tunggalian at tagumpay ay binibigyang-diin ang halaga ng pagpupunyagi at pagtitipid lalo na sa mga kapanahunan ng hirap. Kaya't natutunan ko na ang kwento ng kalupi ay hindi lamang kwento ng mga barya, kundi kwento ng pagdaig sa mga pagsubok—at akala ko lang ay isang simpleng kalupi. Sa huli, naisip ko, bawat insidente ay may kwento, at sa bawat kwento, may pagkakataon tayong magbago at makilala ang ating mga sarili. Ang simpleng kalupi na ito ay nagbigay daan upang muling pahalagahan ang mga aral ng buhay, kaya naman patuloy akong humahanap ng mga kwento, maging ito ay mula sa isang lumang kalupi o mula sa aking mga paboritong akda. Naghihintay ang mundo ng mga kwento, at ako’y handang makinig.

Kakaibang isipin na ang mga kalupi o wallet ay naging isang staple na produkto para sa mga fans. Madalas akong natutukso sa kung paano ang simple at pang-araw-araw na gamit na ito ay naging canvas para sa paglikha ng mga natatanging disenyo na batay sa paborito nating anime o komiks. Maraming mga artist at kumpanya ang lumalabas na mayroong iba't ibang mga kaluping may tema na pinapaganda ng mga iconic na karakter mula sa mga serye tulad ng 'Naruto' o 'Attack on Titan'. Ang mga ganitong uri ng merchandise ay hindi lamang functional kundi may kasamang emosyonal na koneksyon sa mga tagahanga. Napakaraming pagpipilian mula sa mga mahuhusay na disenyo hanggang sa mga limitadong edisyong koleksyon na itinatampok ang mga partikular na eksena o simbolo na nakakaantig sa puso ng mga tagahanga. Isa sa mga paborito kong kalupi ay ‘One Piece’ na may kasamang mga karakter mula sa Straw Hat Pirates. Tuwing dadala ko ito, parang ikaw ay may kaunting parte ng iyong paboritong kwento sa tabi mo, at talagang nakakaengganyo ito. Lalo na kapag nakakakita ako ng ibang tao na may kaparehong disenyo, nagbubuka ito ng pagkakataon para sa mga usapan tungkol sa serye at sa mga paborito naming eksena. Ito rin ang dahilan kung bakit patuloy ang pagbuo ng mga ganitong merchandise, dahil talaga namang nagbibigay ng saya at komunidad ang bawat disenyo. May mga kalupi din na naglalaman ng mga espesyal na feature, gaya ng RFID protection, na talagang mahalaga sa mga taong tech-savvy at palaging on-the-go. Ang mga ito ay hindi lang basta-basta kalupi; nagiging isang statement piece din sila na nagsasabi ng ating pagkakaibigan sa kultura ng anime at pop culture. Kaya kung mahilig ka sa mga ganitong merchandise, huwag kalimutan na alagaan ang iyong koleksyon, dahil ang bawat isa ay may kuwento na hinahabi sa bawat kanto at sariling tema. Kakaiba rin at napaka-creative ng mga handmade wallets na gawa ng mga tagahanga, na talagang nagiging limited edition. Kung swertehin ka, makakakita ka ng mga seller na may mga nagagandahang disenyo sa mga conventions o online shops. Talagang nakakabighani itong mundo ng mga kaluping may tema!

Isang kwento na talaga namang tumama sa puso ko ay ang 'Kalupi ni Benjamin Pascual'. Napaka-espesyal ng akdang ito para sa akin dahil nagtuturo ito ng mga aral ukol sa mga pangarap at kung gaano kahalaga ang pagtanggap sa ating kakayahan at limitasyon. Ito ay unang nailathala sa isang lokal na magazine, ang 'Liwayway', noong 1975. Grabe, sa bawat pahina ng kwento, pakiramdam ko’y bumabalik ako sa ating mga ugat bilang mga Pilipino, at isinasalaysay ito sa napaka-simpleng paraan na madaling masundan. Nagsilbing bintana ang 'Liwayway' hindi lang sa akda kundi pati na rin sa mga bagong talento. Kaya kapag nagbabasa ako ng mga lumang kwento na nandiyan sa mga lumang isyu, naaalala ko ang mga magagandang alaala ng mga nakaraang dekada. Si Pascual ay talagang may kakayahang makuha ang damdamin ng ating bayan at nagtagumpay siyang maipahayag ito sa kanyang mga karakter. Isipin mo na ang kwentong ito ay patuloy na nabubuhay sa puso ng mga tao sa kabila ng panahon. Minsan ang mga mensahe nito ay nagiging gabay sa mga kabataan na nahihirapan sa kung paano simulan ang kanilang mga pangarap. Tila ba ang akdang ito ay isang paalala sa ating lahat na walang pangarap na hindi maaaring maabot, basta't pagsisikapan mo. Kaya naman, tila lumulutang ako sa mga alaala tuwing nababanggit ito ng mga kaibigan ko. Nagbibigay-diin ang 'Kalupi' sa kahalagahan ng pagkakaroon ng malasakit sa kapwa at pagtulong. Dito, natutunan kong ang mga simpleng bagay ay may malalim na kahulugan. Ang kwentong ito ay hindi lang isa sa mga kwentong Pilipino; isa itong bahagi ng ating pagkatao na mahalaga sa ating kultura. Kaya kung may pagkakataon kayong makabasa nito, wag na kayong mag-atubiling ilaan ang ilang sandali para sa kwentong ito. Magiging kahanga-hanga ang inyong mga masasaksihan, at malamang ay maiuuwi niyo rin ang mga aral na hatid nito sa inyong mga sarili.

Nakakatuwa isipin na ang simpleng usapin ng wallet ay nakakabuo ng malalaking debate sa tropa ko — lagi kaming nagtatalo kung bifold o zippered ang mas praktikal. Ako mismo, nagsimula akong gamit ng bifold noong college dahil slim siya at mabilis ilabas ang card o pera kapag nagkakape o bumibili sa kantina. Madali siyang ilagay sa likod na bulsa, hindi masyadong nakakahawa ng timbang, at elegante kung leather ang hanap mo. Pero nang nagsimulang mag-commute ako nang matagal at magdala ng coins para sa pasahe, napagtanto kong mas secure ang zippered. Hindi lang siya pangkaraniwan na coin holder — marami sa mga zippered models may internal pockets para sa cards at resibo, kaya hindi magulo. Ang downside lang, nagiging bulky siya kapag puno, at may tendency ang cheap zippers na masira. Sa huli, pinipili ko ayon sa araw: bifold kung minimal lang ang laman at gusto kong magmukhang maayos; zippered kung maglalakbay ako o magdadala ng coins at medyo maraming laman. Ang tip ko: piliin ang materyal at zipper quality — mas mahal pero mas tatagal.