Saan Makikita Ngayon Ang Mga Labi Ng Taong Peking?

Nakakatuwang isipin na ang 'mga labi ng taong Peking' ay may kwento parang thriller—pero medyo mas malungkot. Sa pinakapayak na sagot: ang karamihan ng orihinal na fossil na nakuha mula sa Zhoukoudian ay nawala noong 1941 habang sinusubukang i-evacuate sila mula sa Tsina dahil sa panganib ng digmaan. Hanggang ngayon, ang eksaktong lokasyon ng mga orihinal na buto ay hindi pa natutukoy; may maraming teorya pero wala pang matibay na ebidensya.

Kaya ano ang makikita mo ngayon? Ang pinakamahalagang lugar na pupuntahan ay ang Institute of Vertebrate Paleontology and Paleoanthropology (IVPP) sa Beijing, na may malalaking koleksyon ng casts at mga dokumento. Ang mismong Zhoukoudian site at ang lokal na museo nila ay naglalagay din ng mga replica at interpretive materials — perfect para sa mga gustong makita ang konteksto ng hukay at kung paano natagpuan ang mga buto. Marami ring international museums ang may copies para sa publikong exhibit. Sa madaling salita: originals, gone; casts and exhibitions, yes.

Araw-araw akong naiimagine yung eksena sa Zhoukoudian—mga archaeologist na nag-iingat sa lupa habang may mga bakas ng apoy at bungo sa gilid. Ang mga tunay na labi ng 'Peking Man' na unang nahukay ay halos nawala na sa kasaysayan dahil sa pangalawang digmaang pandaigdig; kaya ngayon, kapag bumibisita ka, ang makikita mo ay mga casts at exhibit sa IVPP at sa Zhoukoudian Museum.

Gusto kong isipin na ang mga replika at mga larawang naiwan ay parang kulot na alaala — nagpapaalala ng malaking discovery ngunit may lungkot dahil ang original ay wala. Ang magandang balita: ang mga replika ay ginawa nang detalyado, at malaki ang naitutulong ng mga ito sa edukasyon at pananaliksik; sa huli, ang kwento ng taong Peking patuloy na nagbibigay ng inspirasyon at palaisipan sa mga gustong malaman kung paano tayo nag-evolve.

Parang detective novel nga: unang natuklasan ang mga fossil sa Zhoukoudian noong 1920s, sinuri ng mga siyentipiko tulad nina Davidson Black at Franz Weidenreich, tapos nang pagtatangkang ilikas ang mga specimen noong 1941—dun nagsimula ang pagkawala. Dahil sa pangyayaring iyon, wala tayong access sa karamihan ng orihinal na buto; ang fate nila ay nananatiling palaisipan at naging subject ng maraming spekulasyon.

Ngayon, yung tunay na legacy ng 'Peking Man' ay makikita sa mga cast at reproductions—lalo na sa IVPP sa Beijing—at sa maliit na museum sa Zhoukoudian mismo. Mga plaster cast, high-quality photographs, field notes at reconstructive drawings ang nagsisilbing pangunahing materyales para sa pagtuturo at pananaliksik. May mga koleksyon din sa ibang bansa na nagpapakita ng replika, kaya kahit hindi mo makita ang original, marami pa ring paraan para maramdaman ang importansya ng discovery at ang papel nito sa pag-unawa sa ebolusyon ng tao.

Habang tumambay ako sa bakuran ng isang lumang museo noong bata pa ako, naalala ko yung unang beses na nakita ko ang replika ng mga bungo mula sa Zhoukoudian — sobrang nakaka-wow. Ang totoong labi ng tinatawag na taong Peking o 'Peking Man' (Homo erectus pekinensis) ay unang nakuha noong mga 1920s at 1930s sa Zhoukoudian sa timog-kanluran ng Beijing. Pero eto yung nakakainis na bahagi: noong ikalawang digmaang pandaigdig, inimpake ang maraming orihinal na specimen para ilipat at itago; mula noon, karamihan sa mga tunay na buto ay ‘lost in transit’ at nananatiling misteryo ang kanilang kinaroroonan.

Hindi ibig sabihin na wala nang makikita — mayroong malalaking koleksyon ng mga plaster cast at detalyadong dokumentasyon sa Institute of Vertebrate Paleontology and Paleoanthropology (IVPP) sa Beijing. Sa mismong site ng Zhoukoudian mayroon ding museo at interpretive center na nagpapakita ng mga replika, larawan, at mga kagamitan na ginamit sa paghuhukay. Maraming banyagang museo at institusyon din ang may mga kopya o casts para sa edukasyon at pananaliksik.

Bilang isang taong mahilig sa paleoanthropology, nakakalungkot na ang orihinal na buto ay nawawala pa rin, pero nakaka-inspire na ang gawa at dokumentasyon nina Davidson Black at Franz Weidenreich ay nagtuloy-tuloy ang kontribusyon sa pag-unawa natin sa sinaunang tao. Kung pupunta ka sa Beijing at gusto mo ng konkretong pakiramdam ng kasaysayan, sulit talagang bumisita sa IVPP at Zhoukoudian — kahit na mga replika lang ang nakikita, ramdam mo pa rin ang bigat ng discovery at ang lungkot ng pagkawala ng orihinal.

Talaga namang nakakapanabik at nakakaiyak ang kasaysayan ng mga labi mula Zhoukoudian. Sa madaling salita: karamihan ng orihinal na fossil mula sa taong Peking ay nawala noong WWII at hindi pa natatagpuan, kaya hindi mo makikita ang mga tunay na buto sa publiko ngayon.

Ang pinakamalapit na makikita mo ay mga replika at casts sa Institute of Vertebrate Paleontology and Paleoanthropology (IVPP) sa Beijing at sa museo sa mismong Zhoukoudian site. May mga international exhibits din na nagpapakita ng mga kopya para sa educational purposes. Kahit replika lamang, maraming matututunan tungkol sa morphology, paraan ng paghuhukay, at kontekstong arkeolohikal ng site. Personal, naiintriga pa rin ako sa posibilidad na balang araw ay may malaman na tungkol sa tunay na kapalaran ng mga nawawalang specimen.