Sino Ang Unang Gumamit Ng Susano O Sa Serye?

Tara, halika’t unahin natin ang detalyadong breakdown dahil sobra akong naiintriga palagi sa mechanics ng ’Susano’o’. Para sa akin, ang pinaka-basic na konsepto nito ay isang colossal chakra avatar na gawa mula sa Mangekyō Sharingan — parang personal na espiritu ng tsanel ng gumagamit na nagbibigay ng nagtatanggol at napakatinding ofensibong kapasidad. May iba't ibang yugto ang ’Susano’o’: mula sa skeletal o ribs stage na nagbibigay agad proteksyon, hanggang sa partial humanoid at sa wakas ang full humanoid/complete form na kayang gumalaw, magsuot ng armadura, at gumawa ng armas tulad ng arko, espada, o kahit kalasag. Depende sa gumagamit, nagkakaroon ito ng kakaibang abilidad — halimbawa, si Itachi ay may perfect Susano’o na may ’Yata no Kagami’ (ultimate shield) at ’Totsuka no Tsurugi’ (sealed sword), habang si Sasuke naman kadalasan gumagamit ng arko at petra ng pagsabog. Huwag kalimutan ang limitasyon: malaki ang chakra drain at may panganib na lumala ang paningin ng gumagamit kapag sobra-sobrang gamit; kaya bihira itong gamitin nang matagal. Sa labanan, napakalakas nitong defensive-offensive combo, pero mabilis ding masisira ang kalamangan kapag na-seal mo o napilitang i-break ang chakra source. Talagang iconic ang ’Susano’o’ sa ’Naruto’ universe dahil sa kombinasyon ng sheer power at mystic artifacts — isa yan sa mga dahilan kung bakit ako palaging nanonood ng mga rematch scenes nang paulit-ulit.

Matagal na akong nagpapalibot sa usapang ito at palagi kong sinasabi: walang iisang simpleng sagot kung saan makikita ang pinakamalakas na bersyon ng Susanoo. Sa canon ng 'Naruto' (lalo na sa manga), ang pinakamalaking display ng raw destructive power ng Susanoo nakita ko noong Fourth Great Ninja War—si Madara (at minsan si Obito bilang tagapagdala ng Eternal/Mangekyō/Rinnegan combo) ay nagpakita ng napakalaking, ‘perfect’ Susanoo na halos pambihira ang laki at kagamitan. Nangyari iyon sa mga clash laban sa shinobi alliance at pagkatapos nang maging jinchūriki si Madara; doon kitang-kita ang scale at kapasidad ng Susanoo bilang literal na hukbo. Pero hindi lang sukat ang sukatan. Napakahalaga ng special properties: si Itachi, kahit maliit ang kanyang Susanoo kumpara kay Madara, ay nagkaroon ng Yata Mirror at Totsuka Blade—isang kombinasyon na praktikal na unbeatable sa sealing at depensa. Sa ibang salita, kung pag-uusapan mo ang ‘pinakamalakas’ depende sa sitwasyon, iba-iba ang panalo. Sasuke naman sa final arc ng 'Naruto Shippuden' ay nagpakita ng napaka-precise at powerful na Susanoo na may Indra’s Arrow—isang bersyon na deadly sa offense at tactically mahalaga. Kaya pag-aari kong pananaw: sa raw, visual, at destructive terms, Madara (Fourth War) ang pinakamalakas; sa utility at lore-wise na kapangyarihan, Itachi at Sasuke may mga argumento ring habulin. Gustung-gusto ko ang ganitong usapan kasi nagbubukas siya ng debate tungkol sa kung ano ang tinatawag nating "lakas"—size, utility, o uniqueness. Sa huli, gusto ko ng elegant at meaningful na Susanoo kaysa lang sa sobrang laki, kaya Itachi pa rin ang personal favorite ko sa technical sense.

Tila ba tuwing naiisip ko si Susanoo, nararamdaman ko ang hangin bago ang bagyo—magulo pero may layunin. Sa personal kong pananaw, simbolo siya ng kalikasan na hindi kinokontrol: ang bagyo, dagat, at ang walang katiyakan na puwersa ng pagbabago. Ang kuwento niya sa 'Kojiki' at 'Nihon Shoki'—lalo na ang pakikipaglaban sa 'Yamata no Orochi'—ay hindi lang epiko ng bayani; ito ay mitolohiya ng pagkasira at muling pag-ayos. Nang makuha niya ang espada na kalaunan ay naging isang bahagi ng Imperial Regalia, nakikita ko siya bilang tagapamagitan sa pagitan ng kaguluhan at kaayusan. May personal akong paggunita: noong bata pa ako, natakot ako sa malalakas na bagyo, pero habang lumaki at nagbasa ng mga alamat tungkol kay Susanoo, nakita ko ang kagandahan ng kompromiso—ang lakas na maaaring magwasak ngunit maaari ring protektahan at magbigay ng buhay. Sa ganitong pagtingin, siya ay simbolo ng dualidad: mananakop at tagapangalaga, magulo at mapagligtas. Hanggang ngayon, tuwing may unos, naiisip ko siya, at nakakahanap ng kakaunting aliw sa ideya na ang kaguluhan ay kabahagi ng paglikha.

Teka, napansin ko agad yung eksenang 'yun — sobrang iconic talaga. Ang debut ng Susanoo sa anime ay makikita sa 'Naruto Shippuden' episode 138 na may pamagat na 'The End'. Dito naganap ang matinding pagkikita nina Itachi at Sasuke, at doon unang ipinakita ni Itachi ang buong anyo ng Susanoo niyang may dala pang Totsuka Blade at Yata Mirror. Sa personal, natuwa ako sa animation at sound design dito: ramdam mo ang bigat ng bawat tira at ang malungkot na katapusan ng relasyong magkapatid. Hindi lang ito power show — may malalim na emosyonal na impact dahil sa context ng buong kuwento nila. Kung babalikan ko ang eksenang ito, lagi akong naaantig sa kombinasyon ng visuals at narrative payoff.

Naku, kapag pinag-uusapan ko ang 'Susanoo' lagi akong naa-amaze sa dami nitong power — pero alam ko rin agad ang malaking mga kahinaan nito. Una, napakalaki ng chakra drain: habang lumalaki o nagiging kumpleto ang anyo, exponentially lumalaki rin ang kinakain nitong chakra, kaya mabilis mapagod ang gumagamit lalo na sa long fights. Halimbawa, mga eksena sa 'Naruto' kitang-kita na ang user ay na-exhaust kapag inabuso ang Susanoo nang matagal. Pangalawa, may napakalaking toll sa mga mata at katawan — ang paggamit ng Mangekyō Sharingan para i-activate at patuloy na i-maintain ang Susanoo ay nagdudulot ng progresibong pagkabulag o malalang strain. Kahit na may Eternal Mangekyō, hindi ganap na nawawala ang cost; kailangan ng iba pang resources o tulong ng senju cells para ma-offset. Pangatlo, hindi ito perfect shield sa lahat ng sitwasyon: may mga techniques tulad ng space–time ninjutsu (hal. 'Kamui') o sealing/absorption jutsu na kayang i-bypass o sirain ang konstrukt. Bukod pa, habang nagfo-form ang Susanoo o kapag partial form lang ang ginagamit, vulnerable ang mga exposed na bahagi ng user. Sa madaling salita, napakalakas nga ng 'Susanoo', pero heavy investment at taktika ang kailangan para hindi maging liability sa laban.

Sobrang naiintriga ako sa kung paano ginamit ng Uchiha ang Susanoo sa mga labanan — para sa kanila, hindi lang ito isang jutsu na nagpapakita ng lakas, kundi isang kumpletong estratehiya na may kanya-kanyang papel depende sa sitwasyon. Sa pinakapayak na anyo, ginawang literal na katawan ng digmaan ang Susanoo: nagsisilbing malakas na nakikitang kalasag na kaya ring lumikha ng malalaking sandata — espada, pana, at kahit mga enerhiyaang proyektil. Ang pinakamagandang halimbawa nito ay ang mga labanan ni Madara at Sasuke, na ginamit ang kumpletong Susanoo para harapin parehong shinobi at bijū. Bilang depensa, nakakabuo ang Susanoo ng halos impenetrable na baluti; bilang opensiba, kaya nitong maglabas ng malalakas na atake na kayangwasakin kahit matitibay na estruktura. Pero hindi rin basta lakas lang — strategic asset ang Susanoo: ginagamit ito para mag-cover ng mga ally, mag-provide ng mobility o blockade, at sa kaso ni Itachi, mag-seal ng kalaban gamit ang Totsuka Blade o mag-block ng anomang atake gamit ang Yata Mirror. May mataas na chakra cost at malaking toll sa mata ng gumagamit (Mangekyō Sharingan), kaya madalas ginagamit ito nang may konserbatibong diskarte: pang-tie-break o pang-solo boss sa gitna ng digmaan. Sa 'Naruto', makikita ko ang Susanoo bilang isang malupit na panghuling baraha na hindi lang nagpapakita ng lakas kundi ng taktikal na pag-iisip ng Uchiha.

Sobrang nakaka-excite kapag iniisip ko kung saan nagmula ang konsepto ng ‘Susanoo’ sa manga — para sa akin malinaw na ang taong nagbigay-buhay nito sa konteksto ng serye ay si Masashi Kishimoto. Siya ang lumikha ng buong mekanika ng Mangekyō Sharingan at ng mga katawang espiritwal na ipinapakita ng kakayahang ito, kaya ang 'Susanoo' bilang isang visual at taktikal na elemento ay direktang nagmula sa kanyang imahinasyon at disenyo para sa 'Naruto'. Bukod doon, hindi puwedeng hindi banggitin ang makasaysayang ugat: hango ang pangalan sa Shinto deity na si Susanoo-no-Mikoto, at malinaw na ginamit ni Kishimoto ang mitolohiya bilang inspirasyon — pero inangkop niya ito sa chakra, ninjutsu, at sa mitolohiyang pan-Uchiha. Ang resulta ay isang bagay na parehong makabago at puno ng tradisyonal na timpla; napakasarap panoorin sa manga at anime, lalo na kapag nakikita mo ang iba't ibang bersyon na lumalabas sa mga mata ng mga pangunahing tauhan.

Sobrang saya kapag sinubukan kong gawing totoo ang malalaking konsepto—kagaya ng 'Susanoo'—sa cosplay, kaya eto ang approach ko na paborito kong gawin sa malaking build. Una, mag-research ka ng mabuti: anong version ng 'Susanoo' ang gagawin mo? Itachi, Sasuke, o Madara ay may magkakaibang silhouette at armor details. I-print mo ang maraming reference mula sa iba't ibang anggulo at piliin ang scale na kaya mong dalhin. Sa frame, gumagamit ako ng kombinasyon ng lightweight PVC at mga aluminum rods para sa backbone ng malaking torso o scapular wings. Para sa armor plates, EVA foam o thermoplastic (Worbla) ang go-to ko dahil madaling i-heat shape at light para sa mobility. Huwag kalimutan ang mga attachment points: gumamit ng velcro, magnets, at quick-release buckles para madala at ma-assemble on-site. Para sa mga eye/illumination effects ng 'Susanoo', LED strips at diffused acrylic eyes ang ginamit ko kasama ng small battery packs na naka-attach sa belt. Practice ang pose at breathing space—ang magandang silhouette lang ay hindi sapat kung hindi ka komportable magsuot. Sa dulo, ang personality ng user (mysterious, rage-filled, protective) ang magbubuhay sa buong cosplay mo—work your stance at facial expression para kumpleto ang impact.