บอกตามตรงคือความรู้สึกแบบนี้ทำให้หัวใจเต้นแรงแล้วก็อลเวงพร้อมกันได้เสมอ ฉันเคยยืนอยู่ตรงเส้นแบ่งนั้นมาก่อน—อยากจะบอกให้อีกฝ่ายรู้เต็มปาก แต่ก็กลัวว่ามันจะทำให้ความสัมพันธ์ที่มีอยู่เปราะบางลง
การตัดสินใจว่าจะบอกหรือเก็บไว้คนเดียว ขึ้นกับสิ่งเล็กๆ หลายอย่าง เช่น ความสัมพันธ์ปัจจุบันระหว่างเราเป็นแบบไหน, ภาษากายหรือสัญญาณที่อีกฝ่ายส่งกลับมา, และความพร้อมของเราเองที่จะรับมือกับผลลัพธ์ต่างๆ บอกไว้ตรงนี้ว่าไม่จำเป็นต้องรีบสารภาพเสมอไป การเลือกเวลาและวิธีพูดสำคัญมาก แค่การเริ่มบทสนทนาแบบเป็นมิตรแล้วสังเกตปฏิกิริยาก็ถือเป็นการทดสอบน้ำได้ดี
ถ้าต้องยกตัวอย่าง ฉันมักนึกถึงซีนใน 'Toradora!' ที่ตัวละครค่อยๆ เผยความในใจด้วยความกลัวและความจริงใจผสมกัน ฉากแบบนั้นเตือนว่าการเปิดเผยไม่ได้แปลว่าจะต้องเป็นฉากใหญ่โตเสมอไป บางทีข้อความสั้นๆ หรือการชวนไปทำกิจกรรมด้วยกันก็เป็นวิธีบอกใบ้ที่อ่อนโยนได้ ถ้าการบอกจะทำให้ทั้งสองฝ่ายโตขึ้น หรือไม่ทำร้ายใครมากเกินไป ก็น่าจะลองเสี่ยงดู แต่ถ้าอีกฝ่ายกำลังเปราะบางหรือ
สถานการณ์ไม่เหมาะสม อดทนเก็บไว้จนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสมก็เป็นการเคารพทั้งตัวเองและเขาได้อย่างหนึ่ง