มังงะแค่เพื่อนไม่พอ

ริน หรือ ภวริน ฉันคือผู้หญิงขายตัว มันหน้ารังเกียจใช่ไหม หึ...ใครๆก็บอกว่าฉันมันหน้ารังเกียจ แต่ไม่เคยมีใครถามถึงเหตุผลเลยว่าทำไมฉันถึงต้องมาขายตัวแบบนี้ โลกนี้มันชั่งไม่มีความยุติธรรม "เอาเงินไปแล้วถอดเสื้อผ้ามึงออกซะ" "แต่นี่มันห้องน้ำมหาลัยนะ" "กูไม่สน" ฉันทำท่าคิดก่อนจะหยิบเงินเอามาใส่กระเป๋าแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมด "จัดการมันให้กูหน่อย" พี่ซันควักท่อนเอ็นออกมาแล้วรูดขึ้นลงตรงหน้าฉัน ฉันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเป้าพี่ซันแล้วเอามือไปจับท่อนเอ็นของพี่ซันแล้วรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ จากนั้นก็ใช้ปลายลิ้นแตะตรงปลายหัวเห็ดสีชมอ่อนเลียวนไปมาสามสี่รอบ ก่อนที่จะอมลงไปจนมิด "อ๊า~แบบนั้นริน...ซี๊ด~" พี่ซันรวบผมฉันขึ้น

แม่ทัพไร้พ่ายอย่างเขา ต้องแต่งงานตามสัญญาหมั้นหมายกับเจ้าสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นสตรีที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ที่อยู่ตรงหน้าข้านี่คือสิ่งใด ''เรียนท่านแม่ทัพ ฮูหยินน้อยหายไปขอรับ''

หลังแต่งงานได้สามปี หลี่เกอไม่ได้แตะต้องฮั่วจิ้นเฉิงแม้แต่ปลายเล็บด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการให้กำเนิดลูกชายหรือลูกสาวเลย หลังเหตุเครื่องบินตก เธอในฐานะผู้รอดชีวิตกลับได้พบฮั่วจิ้นเฉิงกำลังฝากครรภ์เคียงข้างผู้หญิงคนอื่นในโรงพยาบาล เธอถึงได้ตระหนักว่าเธอไม่เคยได้เข้าไปอยู่ในห้องหัวใจของผู้ชายคนนี้เลย นาทีนั้นเธอตัดสินใจปล่อยมือ ผันตัวไปเป็นหลานสาวของเศรษฐีผู้ร่ำรวยที่สุดในโลก ในเมื่อเป็นคุณหญิงตระกูลฮั่วไม่ได้ ก็ขอเป็นศัตรูคู่อาฆาตของตระกูลฮั่ว ทำให้เขาเป็นกระต่ายหมายจันทร์ไปเสียเลย!

ศิษย์คนสุดท้ายของสำนักหมอผี ข้ามเวลามาเป็นชายาที่ถูกลืมของท่านอ๋องผู้ปรีชาในการรบ! ถูกคนรังแก ถูกคนดูถูก แถมยังต้องมาอุ้มท้องลูกของเขาอีก?? นางโยนหนังสือหย่าลงบนโต๊ะอย่างแรง ก่อนจะพูดออกไปอย่างสุดจะทนว่า “แม่ไม่ทนแล้วโว้ย!” แต่หลังจากนั้นคนภายนอกถึงได้รู้เรื่องที่น่าตกใจว่า คนที่เป็นหมอผีมือฉมังคือนาง กุนซือผู้ลึกลับคือนาง อีกทั้งเจ้าของหอผู้ร่ำรวยล้นฟ้าก็คือนางอีก... วันหนึ่งเมื่อนางเดินออกมาหน้าประตูโรงรักษา กลับพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้า เขายื่นมืออันสูงศักดิ์มาด้านหน้า ก่อนพูดกับนางว่า “เมียจ๋า ข้ามาขอร้องให้เจ้ากลับจวนไปด้วยกัน!”

คานส์ นักธุรกิจหนุ่มผู้ไร้ความรู้สึก เขาคือคนที่เย็นชากับความรักและไม่คิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหน แต่ชีวิตที่แสนจะสุขสำราญก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อมีผู้หญิงมาบอกกับเขาว่าเธอท้อง แถมยังบอกอย่างมั่นใจว่าเด็กในท้องของเธอคือลูกของเขา ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเธอ ‘เป็นลูกของฉัน’ อลิช เธอเป็นผู้หญิงใสซื่อแต่ดันพลาดท่าท้อง เหตุการณ์ในคืนนั้นเธอจำได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร และเธอก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนไหน นอกจากเขา… ถ้าคุณไม่มั่นใจว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ ฉันยินดีให้คุณตรวจดีเอ็นเอ ——— —- —— —- —-

เพื่อตอบแทนน้ำใจของอาจารย์ ฉู่เฉินลงจากเขาเพื่อมาแต่งงานกับประธานบริษัทสาวตามสัญญา แต่กลับพบว่าสาวน้อยเจ็ดคนที่ได้พบในปีนั้นล้วนเติบโตมาเป็นสาวงาม แต่ละคนต่างก็หน้าตาดีไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็ยิ้มจนกรามแทบค้างหุบปากไม่ลง ก่อนจะก้าวสู่จุดสูงสุดของชีวิตอย่างช้า ๆ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นนักศึกษาปริญญาเอกจากคณะแพทย์เต่าทะเลแล้วยังมีทักษะการแพทย์ที่โคตรจะเทพด้วยเหรอ? ขอโทษนะผมน่ะเสกคนตายให้ฟื้นได้ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเชี่ยวชาญในวิชาฝังเข็มจับจุดกับหารอยหยกเดิมพันงั้นเหรอ? ขอโทษนะ แต่นี่มันก็แค่ของเล่นที่ผมเหลือไว้เท่านั้นล่ะ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นปรมาจารย์โลกยุทธภพ สังหารหนึ่งคนได้ในทุกสิบก้าวงั้นเหรอ? ขอโทษนะ แต่ผมน่ะไร้เทียมทาน ส่วนนั่นก็แล้วแต่คุณเลย! อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นสาวงามล่มเมือง ส่วนเว้าโค้งเป็นสัดเป็นส่วน ร้องรำทำเพลงไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้งั้นเหรอ? แครก ๆ คือว่า เราไปคุยกันในที่ลับตาคนดีไหม?