สยบรักจอมเสเพล

หนุ่มหล่อนักธุรกิจตัวร้ายที่หวงความโสดยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ แต่ดันมาตกม้าตายให้กับเด็กสาวที่หน้าตาจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาซึ่งเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิท "ถ้าหนูอยากสบายตัว หนูต้องเชื่อฟังป๋านะครับเด็กดี " แนะนำตัวละคร ธันวา อายุ 32 ปี หนุ่มหล่อตัวร้ายที่หวงความโสดยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ แต่ดันมาตกม้าตายให้กับเด็กสาวที่หน้าตาจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาซึ่งเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิท -------------- วีญ่า อายุ 20 ปี หญิงสาวหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา เธอกลับมาเรียนต่อมหาลัยที่ไทย ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอเหงาที่ต้องอยู่ต่างประเทศเพียงลำพัง เธอมีนิสัยดื้อรั้น แต่แฝงไปด้วยความน่ารักไร้เดียงสา จนตกหลุมพรางกับดักรักของเพื่อนพี่ชาย คำเตือน! [ตัวละคร สถานที่ ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นของนักเขียนเพียงเท่านั้น ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนายุยงส่งเสริมให้ลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครในเรื่องนี้แต่อย่างใด กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน] *ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 *ห้ามคัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง เนื้อหาโดยเด็ดขาด

ฉันไม่ถนัดทำตามคำสั่งของใคร เพราะฉันชอบให้คนอื่น...ทำตามคำสั่งของฉันมากกว่า

"ฉันเป็นคู่หมั้นของเธอ ทำไมฉันจะ....เธอไม่ได้!!"

"ฉันอยากได้...ตัวพี่ค่ะ ให้ฉันได้หรือเปล่าคะ" คนตัวสูงยิ้มเยาะออกมาทันที ไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ประหลาดขนาดนี้มาก่อน "ขอโทษนะ ฉันไม่เอาผู้หญิงคนเดียวกันกับเพื่อน" "ฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่ฟรินท์" "ฉันไม่ใช่เด็กนะ ที่เธอพูดอะไรฉันจะเชื่อ เธอไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะไป" "ไม่เชื่อฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่เพื่อนสนิทพี่ที่ตอนนี้เกี่ยวดองกันเป็นพี่เขย น้องเมีย พี่ก็ไม่เชื่อเหรอคะ พี่ฟรินท์รักพี่สาวพี่ขนาดไหนพี่ก็รู้ เขาจะยอมเอาตัวเองมาเกลือกกลั้วผู้หญิงอย่างฉันเหรอคะ" ไทเกอร์ยิ้มเยาะคำพูดเธออีกครั้ง"เธอนี่ตลกดีนะ กล้ายอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่ดีด้วย ขอถามได้ไหมว่าผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้เที่ยวเสนอตัวเองให้ฉันขนาดนี้" "จะกี่คนก็เรื่องของฉัน ก็แค่เอากันค่ะ พี่จะคิดมากทำไมคะ" "ยิ่งเธอทำแบบนี้ฉันยิ่งขยะแขยงเธอ" "งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้วค่ะ หลีกไปด้วย"

"เราลองมีเซ็กซ์กันดูไหมคะ" ประโยคสั้น ๆ ที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล เพียงแค่ค่ำคืนประชดชีวิตที่เธอคิดว่าไม่มีผลอะไรแต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อผลของคืนนั้นทำให้ชีวิตของเธอพลิกผันไปตลอดกาล

โดนทรมานสารพัดยังไม่เจ็บเท่าความจริงที่ไดรับรู้ก่อนตายว่าแท้จริงสหายที่รักกับสามีเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่กัน ทั้งสองลอบคบหาได้เสียกันตั้งแต่ก่อนแต่งกับนาง โดนคนที่รักและไว้ใจหักหลังไม่พอบิดายังต้องมาตายเพราะความทะเยอทะยานของสามีชั่วช้า เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า ‘นี่ข้าช่วยเหลือบุรุษเช่นใดมากันแน่’ ............................... “คือแท้จริงข้าไม่ใช่ฮูหยินของเขาเจ้าค่ะ ข้าเพียงช่วยเหลือเขาที่นอนบาดเจ็บ แต่พอเขาเห็นหน้าข้า เขาก็เอาแต่เรียกข้าเช่นนั้น ข้าจนใจไม่รู้จะทำเช่นไรเจ้าค่ะ” “เจ้าเป็นฮูหยินของพี่” “หัวเขาคงกระแทกกับโขดหินจนฟั่นเฟือน เลอะเลือน”