แอนดรอยด์ 16

หลิวหลิว หญิงสาวที่เกิดเป็นลูกสาวคนเดียวมาตลอด จู่ ๆ เธอถูกมิติดูดเข้าไปอยู่ในซีรีย์ที่กำลังดูอยู่ ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายให้เธอเข้ามาอยู่ในร่างของไป๋ชิงฮวา พี่สาวคนโตที่มีน้องฝาแฝดหญิงและชาย ครอบครัวของเธอเมื่อก่อนรุ่งเรืองแต่แล้วจู่ ๆ ก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นเมื่อพ่อกับแม่ของเธอต้องมาจากไป ทำให้ผู้เป็นป้าเข้ามาครอบครองทุกอย่างและจัดการสมบัติของตระกูลเธอ เพียงเพราะตอนนั้นไป๋ชิงฮวามีอายุแค่16 ปี ทำให้ผู้เป็นป้าเข้ามาอยู่ในบ้านและทำตัวเป็นเจ้าของทุกอย่าง ใช้งานเธอและน้อง ๆ เหมือนเป็นคนใช้ของบ้านหลังนี้ แถมยังมีต้าหลงกับเหมยอิ๋งลูกชายและลูกสาวของคุณป้าเข้ามาอยู่ด้วย ทั้งรังแกและรังเกียจ 3 คนพี่น้องเหมือนไม่ใช่ญาติของตัวเอง ตอนนี้สวรรค์เมตตาแล้วที่ให้หลิวหลิวเข้ามาอยู่ในร่างนี้ เธอจะไม่ยอมทนในเมื่ออยากได้สมบัติของเธอก็เอาไปเลย เพราะตอนนี้เธอถูกขับไล่ออกจากบ้านของตัวเอง แต่ทว่าหลิวหลิวคนนี้ไม่ได้เกรงกลัวความลำบากเธอทะลุมิติมาพร้อมมิติห้างติดตัวเธอจะหาทางเลี้ยงดูน้องทั้งสองไม่ให้อดยากอีกต่อไป

เมื่อหญ้าอ่อนอายุ 22ปี ที่ต้องการให้โคแก่วัย 38 กิน งานนี้เธอจะอ่อย ออเซาะ รุกเร้า เข้าหาและลูบไล้ให้หลงเคลิ้ม ยังไงอาไนต์ก็ต้องเป็นของเรนนี่คนสวยคนนี้ คนเดียว! ------------------- อายุที่ห่างกันถึง 16 ปี และเขาเองก็เป็นเพื่อนรุ่นน้องของบิดาเธอด้วย จึงพยายามสร้างกำแพงด้วยการเก๊กหน้าขรึม ทำนิ่ง ซึน ๆ แต่ก็แอบไปลอบยิ้มลำพังอยู่บ่อยครั้ง ห้ามใจแล้วแต่มันก็ไหวหวั่นทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิด ------------------

กงซุนผิงถิง หญิงสาวแรกรุ่นวัย 16 ปี นางงามเพียบพร้อมทุกสิ่งอย่าง นางได้เข้าอภิเษกกับหยางเยว่หัวไท่ฟู่ อดีตของพระองค์เป็นคนรักของกงซุนซืออิน เจี่ยเจียของนาง แต่ว่าบุพเพสันนิวาสใครเล่าจะหยั่งรู้ เมื่อย้อนกลับไปนั้น เจี่ยเจียของกงซุนผิงถิงได้อภิเษกกับตี้ติของไท่ฟู่ ทำให้เขากลับทุกข์กระทบใจเป็นอันมาก จนต้องบุกตีแว่นแคว้น เพื่อบรรเทาความทุกข์นั้นเสีย แต่ความโชคร้ายในพรหมลิขิตนั้น กลับมีความโชคดีเกิดขึ้นกับพระองค์ เมื่อกงซุนซืออินได้มอบสิ่งอันล่ำค่าให้กับเขา คือกงซุนผิงถิงเม่ยเมยของนาง แต่ทว่าความรักนั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ฉันใดก็ฉันนั้น ทั้งสองจะฝ่าฟันอุปสรรคนี้ได้อย่างไร เรื่องราวจะเป็นเช่นไร...ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะจ๊ะ

มนต์มีนาคือหญิงสาวที่ครอบครัวของพิชยะให้ความช่วยเหลือตอนเธอไร้ที่พึ่ง นอกจากนี้เธอยังเป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวตัวแสบ การได้อยู่ร่วมชายคากันทำให้เขาและเธอเกิดความชิดใกล้ จนอยู่มาวันหนึ่ง..เพื่อนของน้องสาวดันริจะมีแฟน เขี้ยวเล็บที่พิชยะซ่อนเอาไว้อย่างดีจึงค่อย ๆ งอกออกมา เขารุกและอ่อยเธออย่างหนักจนหัวใจของมนต์มีนาอ่อนปวกเปียกเหลวเป็นวุ้น ยอมเป็นแมงเม่าโบยบินเข้าไปในกองไฟด้วยตัวเอง *สปอยล์เนื้อหาบางส่วน* “เฮียไม่ชอบให้มีนสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น หวง…เข้าใจไหม” เขากระซิบชิดริมหูของเธอ "แต่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ” "ต้องเป็นก่อนใช่ไหมถึงจะหวงได้” สายตาที่มองลงมาเจิดจ้าลุกวาวชวนให้มนต์มีนาหนาวเยือกเย็นขึ้นมา ทั้งที่อุณหภูมิในห้องไม่ได้ส่งผลต่อร่างกาย “ทำไมไม่ตอบล่ะ” เสียงของพิชยะใกล้เข้ามาลมหายใจร้อนผ่าวเจือกลิ่นเหล้ากรุ่นอยู่ข้างแก้ม แล้วฉวยโอกาสหนึ่งสอดแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากแล้วบดเบียด ลิ้นอุ่นครูดสีไปกับเรียวลิ้นเล็กอย่างเนิบช้าแต่ไม่อ่อนโยน โปรดระวัง คืนหมาหอน แต่จะเป็นหมาหรือหมอต้องดูดี ๆ

“ต่อให้เจ้างดงามเพียงใดเจ้าก็ยังคงเป็นปีศาจน้อยของข้าอยู่ดี ข้าปล่อยให้เจ้าเสพสุขในจวนสกุลเฉินมานานกว่าสิบปีแล้ว ได้เวลาที่เจ้าจะต้องชดใช้คืนข้าบ้างแล้ว......ปีศาจน้อย” “กรี๊ด!!” “เจ้า!!” “ออกไปนะ เจ้าเป็นใครกันเหตุใดจึงได้เข้ามาในห้องอาบน้ำของข้า ออกไปนะ!!” “ปีศาจน้อย นี่ข้าเอง!!” “ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าไม่ทราบว่าจะมีคนเข้ามาใน…. ในนี้ท่านรีบสวมชุดก่อนเถอะเจ้าค่ะข้าจะออกไปรอข้างนอก” “เจ้าบอกว่าที่นี่…คือห้องอาบน้ำของเจ้างั้นหรือ” “เรื่องนี้…ทะ ท่านป้าเห็นว่าข้าควรจะแยกห้องอาบน้ำส่วนตัว ก็เลยสร้างห้องอาบน้ำให้ข้าไว้ที่นี่แต่ข้าไม่คิดว่าท่านแม่ทัพจะเข้ามา ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าจะกลับไปใช้…” “เดี๋ยว!!” “ในเมื่อเจ้าบอกว่าเป็นห้องอาบน้ำของเจ้า เช่นนั้นข้าก็ต้องขออภัยที่เข้ามาโดยมิได้รับอนุญาต” “มะ ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ทะ ที่นี่เป็น.... จวนของท่านดังนั้น…” “หือ เจ้าว่าอะไรนะข้าไม่ได้ยินเลย” “ปีศาจน้อย นี่เจ้ากำลังยั่วยวนข้าอยู่งั้นหรือ”

เขาและนางผ่านค่ำคืนที่เร่าร้อนโดยมิได้ตั้งใจ แต่ใครจะคิดว่าหลังงานอภิเษกที่ไม่เต็มใจนี้พระชายาของเขาจะเร่าร้อนดุจไฟจนเขาขาดนางไม่ได้...ทว่าที่นางทำล้วนมีจุดประสงค์เมื่อบรรลุเป้าหมายนางก็จะ"หย่า"กับเขา "ฟู่ซิ่วอิง" บุตรีของแม่ทัพใหญ่ถูกวางยาและส่งไปอยุ่ในห้องรับรองแขกใจตำหนักท่านอ๋องคืนงานเลี้ยงต้อนรับ "ฉางรุ่ยหยาง" ท่านอ๋องคนใหม่ "องค์ชายหก" ของฮ่องเต้ที่ถูกส่งมาปกครองเมือง "หลิงโจว" งานอภิเษกระหว่างทั้งคู่ถูกจัดขึ้นด้วยความไม่เต็มพระทัยของท่านอ๋องเพราะเขามิได้รักนาง และ นางก็มิได้รู้สึกพิเศษกับเขาเพียงแต่ "พรหมจรรย์" ที่เสียไป เขาจึงต้องรับผิดชอบ แต่งตั้งนางเป็นพระชายา "เมิ่งลี่ถิง" บุตรสาวราชครู ผู้ที่เป็นคนที่ถูกเรียกได้ว่า "ว่าที่พระชายา" เดินทางตามท่านอ๋องมาจากเมืองหลวงกลับต้องเสียใจและโกรธแค้นยิ่งนักเมื่อท่านอ๋องต้องเข้าพิธีอภิเษกและแต่งตั้งสตรีอื่นเป็นพระชายาอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ “อืม ท่านอ๋องพระองค์…จูบไม่เป็นหรือเพคะ” “เจ้าว่าอย่างไรนะ นี่เจ้ากล้า…” “เพคะ จูบราวกับทารกดูดนมมารดาเช่นนี้ อ๊ะ!!…อื้มมม!!”