จูเหวินซวน รับบทเป็นตัวละครใดในซีรีส์ล่าสุด

“อย่างไรเจ้ายังน่ารังเกียจเช่นเดิมเมื่อใดจะเลิกใช้วิธีการสกปรกเช่นนี้เสียที ข้าบอกเจ้าไปหลายครั้งแล้วว่าถึงอย่างไรงานหมั้นหมายระหว่างเราก็ไม่มีทางเกิดขึ้น ต่อให้เจ้าจะพยายามมากเพียงใดก็ตาม” “เขาพูดอะไรของเขากันน่ะ ใครจะหมั้นกับเขากันตาขี้เก๊กเอ๊ย” “ข้าพูดกับเจ้าอยู่นะว่านเยว่เฟย!!” “เป็นอะไร เจ้ากำลังเปลี่ยนไปเล่นบทใสซื่อบริสุทธิ์อยู่งั้นหรือ เจ้าไม่คิดว่าหลังจากเหตุการณ์ที่เจ้า…ลอบเข้าไปหาข้าที่ตำหนักสองเดือนก่อนนั่นผู้คนจะหลงลืมงั้นหรือ "สตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน" อย่าคิดว่าแกล้งตกน้ำแล้วจะเรียกร้องความสงสารจากเสด็จพ่อเพื่อบีบบังคับให้ข้ารับเจ้ามาเป็นพระชายา ชาตินี้ต่อให้เหลือเจ้าเป็นสตรีเพียงคนเดียว ข้าก็ไม่มีทางที่จะ…." “ท่านพล่ามพอหรือยัง” “อะไรนะ” “คิดว่าเป็นองค์ชายแล้วแน่นักหรือ ใหญ่มาจากไหนก็แค่มังกรน้อยลูกของฮ่องเต้ไม่ใช่หรืออย่างไรมีสิทธิ์อันใดมาต่อว่าผู้อื่น...” “หุบปาก!!”

(แม่ทัพหนุ่มยุคโบราณ x เศรษฐีนีคนงาม โบราณเชื่อมโยงกับปัจจุบัน + กักตุนเสบียง + โครงสร้างพื้นฐาน + ยุคข้าวยากหมากแพง) เย่มู่มู่พบว่าแจกันที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษมีอิทธิฤทธิ์สามารถพาทะลุไปยุคโบราณเมื่อสองพันปีก่อนได้อย่างน่าอัศจรรย์ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงได้รู้จักกับแม่ทัพหนุ่มยุคโบราณคนหนึ่ง แม่ทัพเฝ้าพิทักษ์เมืองสำคัญบริเวณชายแดน ตกอยู่ในวงล้อมของทัพใหญ่สามแสนนายของเผ่าหมาน เกิดภัยแล้งรุนแรง แม่น้ำแห้งเหือด ราษฎรสองแสนหิวตายเหลือเพียงแปดหมื่นคน ด้วยความอับจนปัญญา แม่ทัพอธิษฐานขอน้ำและอาหารจากเทพยดา หวังให้ราษฎรมีชีวิตรอดต่อไป เย่มู่มู่โบกมือ ได้เลย! เธอกักตุนเสบียงปริมาณมหาศาล นำมาช่วยเหลือทหารกับราษฎรทั้งหลาย ซาลาเปา หมั่นโถวนึ่ง หมั่วโถวเกลียว ขนมปังไส้เนื้อ...ทุกวันไม่ซ้ำกัน ทำให้คนโบราณทึ่งในอาหารเลิศรสจากยุคปัจจุบันเล็กน้อย ส่งตำราพิชัยสงคราม กักตุนเสบียง เกณฑ์ทหาร สร้างโรงงานคลังสรรพาวุธ...ทำให้คนโบราณต้องตะลึงในการทหารยุคใหม่ เมื่อเธอถูกคนหลอกลวง กิจการครอบครัวที่ได้รับสืบทอดมาถึงคราวล้มละลาย แม่ทัพก็ส่งเงินทอง ตำรา ภาพวาด พู่กัน โบราณวัตถุและเครื่องเคลือบมาให้เป็นการตอบแทนบุญคุณ... เธออาศัยวัตถุโบราณเหล่านี้ฟื้นฟูกิจการครอบครัวจนกลายเป็นเศรษฐีนี ก้าวสู่จุดสูงสุดในชีวิต! ขณะที่แม่ทัพอาศัยอาวุธยุทโธปกรณ์สมัยใหม่ที่เย่มู่มู่นำมาสนับสนุน กำราบหมานอี๋ ฟื้นฟูแผ่นดิน คืนความสงบให้หกแคว้น รวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว! ตกลงกันไว้ว่าจะสร้างวัดให้เธอแล้วให้ลูกหลานกราบไหว้บูชาสืบไป แม่ทัพหนุ่มกลับส่งหนังสือสมรสมาให้ ภูผามหานทีเป็นพยาน ถึงวันใต้หล้าสงบสุข เฝ้ารอการพบกันกับท่านอีกครา หนังสือสมรสทับอยู่บนชุดเจ้าสาว หน็อยแน่ นายแม่ทัพตัวดี เจตนาที่แท้จริงของนายคือแบบนี้เองสินะ!

แต่งงานมาสามปี ฉันรู้สึกพอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่มาก เพราะมีสามีที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย นิสัยอบอุ่นอ่อนโยน อารมณ์มั่นคง ไม่เคยโกรธหรือโมโหฉัน เราไม่เคยทะเลาะกันเลย กระทั่ง... ฉันเห็นสามีที่เป็นคนเก็บตัวและอ่อนโยนมาโดยตลอด คร่อมสาวสวยกับกำแพง แล้วถามหล่อนด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวว่า "ตอนนั้นเธอเป็นคนเลือกที่จะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นเอง ตอนนี้มีสิทธิ์อะไรมาร้องขอฉัน?!" ฉันถึงได้รู้ว่า แท้จริงแล้ว เวลาที่เขารักใครสักคน เขาทั้งเร่าร้อนและดุเดือด ฉันก็หย่าและจากไปเงียบๆ อย่างสำเหนียกตัวเองดี หลายคนบอกว่าฟู่ฉีชวนเป็นบ้าไปแล้ว เขาแทบจะพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาเธอให้เจอ คนที่สุขุมและควบคุมตัวเองได้ดีอย่างเขา จะเป็นบ้าได้ยังไงกัน ยิ่งไปกว่านั้นเพื่ออดีตภรรยาที่ไม่มีค่าแม้แต่ให้เอ่ยถึงอย่างฉันด้วยแล้ว หลังจากนั้น เมื่อเขาเห็นฉันยืนอยู่ข้างกายชายหนุ่มคนนึง เขาคว้าข้อมือของฉันไปกุมแน่น ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ แล้วอ้อนวอนฉันด้วยความต่ำต้อย "อาหร่วน ฉันผิดไปแล้ว เธอกลับมาได้ไหม?" ฉันถึงได้รู้ว่า ข่าวลือบนโลกนี้จะเกิดขึ้นมาไม่ได้ถ้าไม่มีมูล เขาเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ

เลขาที่ไม่ได้ทำหน้าที่แค่หน้าห้อง บางทีก็บนเตียง ระเบียง ห้องครัว ไม่น่าเบื่อดี

โมเน่หญิงสาวที่ผิดหวังในความรักจึงประชดชีวิ ตด้วยการไปนั่งดื่มที่บาร์หรูคนเดียวจึงได้เจอกับดราก้อนมาเฟียหนุ่มที่ทำงานอยู่ที่นั้นในคืนนั้น "รู้จักไหม one night stand ?" "....ทนให้ได้แล้วกันเพราะฉันจะไม่หยุด!"

เรือนไผ่ริมธารอันเร่าร้อน สู่วังหลวงอันหนาวเย็น อบอวลอุ่นไอรักที่ซ่อนเร้น นางผู้ปรากฏกายให้เห็น พร้อมบุตรสาวของเขา *** นางคืออดีตจอมยุทธ์หญิงฝีมือฉกาจในร่างหญิงสาวอ่อนแอไร้ค่า เขาคือองค์รัชทายาทหนุ่มรูปงาม ในคราบชายอัปลักษณ์ การแต่งงานเกิดขึ้นที่ริมธาร ความเร่าร้อนในค่ำคืนหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง *** มิใช่เพียงเพราะสัญญาหมั้นหมาย หากแต่เป็นเพราะเขากับนางรักกันมาก รักกันมานาน ทว่าภาพที่เห็นคืออันใด น้องสาวแสนดีกับชายคนรักกำลังเดินจูงมือกันอย่างหวานชื่น และหายไปทางเรือนแห่งหนึ่ง หลังจากลอบติดตามและแอบมองเนิ่นนาน เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ก็ยิ่งไม่เข้าใจ พวกเขาทำอะไร? นั่นคือคู่หมั้นอันเป็นที่รักของนางกับน้องสาวผู้แสนดี พวกเขาคงเจอกันโดยบังเอิญ แล้วทักทายกันตามประสา นางมิอาจคิดการไม่บังควรกับพวกเขา... “ช้าก่อน!” ซานซานตวาดก้อง “นี่ข้าต้องเป็นวิญญาณสิงร่างนางโง่งมผู้นี้อย่างนั้นหรือ? คู่หมั้นตัวเองกำลังขย่มกับน้องสาวก็ยังไม่เข้าใจ ข้าจะบ้าตาย ขอลงนรกแทนได้ไหม?” “ไม่ได้!” “...!?”