ฉงจื่อ ลิขิตหวนรัก ถ่ายทำที่ไหนและมีเบื้องหลังอะไรบ้าง

บ่อยครั้งที่ฉันชอบเจาะรายละเอียดเบื้องหลังแบบเป็นรายการสั้น ๆ เพราะมันช่วยให้เห็นภาพได้ชัดกว่า: 1) โลเคชันถ่ายทำ — นอกจากสตูดิโอแล้ว ทีมงานมักใช้เมืองโบราณและเขตชนบทที่ยังคงสภาพเดิม เพื่อได้ฉากถนน ตลาด และบ้านเรือนไม่ต้องสร้างใหม่ทั้งหมด 2) การเตรียมเครื่องแต่งกาย — งานฝีมือละเอียดมาก อย่างเครื่องประดับโลหะหรือปักผ้าที่เห็นจะผ่านหลายมือ ทั้งช่างปัก ช่างย้อม และนักออกแบบที่ต้องสอบเทียบสีคอตตอนหรือผ้าไหม 3) เวลาถ่ายทำ — ฉากกลางคืนและฉากฝนเป็นการถ่ายที่กินเวลา นักแสดงต้องซ้อมแสงกับตำแหน่งกล้องบ่อย ๆ เพื่อให้มุมกล้องจับอารมณ์ได้อย่างถูกต้อง 4) งานเทคนิค — สลิง สตั๊นท์ และฟิล์มกระจกสำหรับการส่องเงา เป็นเรื่องปกติที่คนดูไม่ค่อยเห็น

สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันนึกถึงความทุ่มเทคือการฝึกซ้อมสัมพันธ์ระหว่างนักแสดงก่อนถ่ายฉากโรแมนติก—บ่อยครั้งต้องซ้อมหลายวันเพื่อให้กล้องรู้จักจังหวะ ชวนให้คิดถึงงานพีเรียดอีกเรื่องอย่าง '长歌行' ที่ทีมงานให้ความใส่ใจในเรื่องชุดกับซีนอารมณ์พอ ๆ กัน เสียงจากกองถ่ายที่ติดอยู่ในความทรงจำของฉันคือการหัวเราะเวลาพัก และความเงียบที่เกิดขึ้นตอนทุกคนต้องจริงจังเต็มที่

ระหว่างดูคลิปเมคกิ้งของ 'ฉงจื่อ ลิขิตหวนรัก' ฉันชอบสังเกตเทคนิคนอกกล้อง เช่น การใช้เลนส์พิเศษเพื่อทำให้ฉากรักดูละมุนมากขึ้น และการถ่ายภาพระยะใกล้ที่เน้นแววตาของนักแสดง การจัดแสงในสตูดิโอจะวางไฟหลายชั้น ทั้งไฟหลักไฟเติมและไฟใบหน้าที่ทำให้ผิวเห็นรายละเอียดน้อยลง ซึ่งเหมาะกับงานพีเรียดที่อยากให้ตัวละครดูงามและมีมิติ

อีกอย่างที่ดึงความสนใจฉันคือการใช้ดนตรีประกอบแบบสดในบางวันที่นักแสดงซ้อมบทจริง เสียงไวโอลินหรือเครื่องสายถูกเปิดเพื่อจับจังหวะอารมณ์ ทำให้การแสดงตอบสนองได้ง่ายขึ้น ส่วนงานเทคนิคที่มักถูกมองข้ามคือการเตรียมอุปกรณ์อำนวยความสะดวกสำหรับนักแสดง เช่น พัดลมขนาดเล็กสำหรับฉากที่ต้องให้ผมปลิว แต่ต้องตัดออกระหว่างช็อตสุดท้ายเพื่อไม่ให้เห็นอุปกรณ์ ทุกอย่างถูกวางแผนอย่างปราณีตจนคนดูเห็นเพียงความงามบนจอ ฉันจึงรู้สึกชื่นชมทุกฝีมือที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังภาพสวย ๆ เหล่านั้น

เคยติดตามเบื้องหลังของ 'ฉงจื่อ ลิขิตหวนรัก' แบบละเอียดจนรู้สึกเหมือนเป็นคนในกองถ่ายเอง: งานส่วนใหญ่ถูกจัดถ่ายทั้งในสตูดิโอขนาดใหญ่และโลเคชันกลางธรรมชาติ สถานที่ยอดฮิตที่มักเห็นในผลงานพีเรียดจีนคือสตูดิโอขนาดยักษ์ที่สร้างฉากวังและถนนโบราณขึ้นมาตามมาตรฐานภาพยนตร์ ซึ่งทำให้ทีมงานสามารถควบคุมแสง เสียง และสภาพอากาศได้สะดวก แต่ฉากวิวทิวทัศน์ที่ต้องการความอลังการ (เช่น ภูเขา ทะเลสาบ หรือป่าโบราณ) มักย้ายไปถ่ายนอกสตูดิโอ เพื่อเก็บบรรยากาศจริงที่ CGI เติมไม่เหมือน

การจัดฉากของงานนี้มีรายละเอียดเยอะมาก—สำหรับฉัน สิ่งที่สะดุดตาคือการออกแบบเครื่องแต่งกายและเครื่องประดับที่ใช้ช่างฝีมือท้องถิ่นทำขึ้นมาใหม่ทั้งหมด ไม่ใช่แค่เสื้อผ้าแต่รวมถึงรองเท้า ผ้าโพกผม และอุปกรณ์ประกอบฉากเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งทำให้ฉากดูสมจริง ส่วนเบื้องหลังอื่น ๆ มีทั้งการซ้อมคิวบู๊ซ้ำ ๆ การติดสลิงสำหรับฉากลอยตัว การเปลี่ยนสภาพอากาศด้วยเครื่องพิเศษ และทีมแต่งหน้ายืนคอยปรับลุคให้เข้าฉากตลอดคืน

ผลงานแบบนี้ยังต้องอาศัยการประสานงานแน่นหนา—ตารางถ่ายทำเข้มข้น การรีฮีลว่าซีนรักต้องมีการซ้อมภายในหลายรอบเพื่อจับอารมณ์ได้เป็นธรรมชาติ และภาพสุดท้ายที่คนดูเห็นมักผ่านการแก้สี (color grading) กับการเติมเอฟเฟกต์จนเรียบร้อย ฉันชอบความตั้งใจของทีมงานและความอดทนของนักแสดงในการถ่ายทอดรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ มันทำให้เรื่องราวงดงามขึ้นจริง ๆ