บทเพลงเปิดของ '
ตํานานแมวขาวแห่งศาลต้าหลี่' ยังคงติดอยู่ในหัวฉันจนทุกวันนี้
เสียงซอและเครื่องเป่าจีนที่ผสมกับออร์เคสตราทำให้ฉากเปิดรู้สึกทั้งลึกลับและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน เพลงเปิดทำหน้าที่เป็นการชี้นำโทนเรื่อง — ให้ความรู้สึกเหมือนยืนหน้าเกาะหรือศาลาเก่า ๆ ซึ่งพาเราเข้าสู่โลกที่ผสมระหว่างแฟนตาซีและชีวิตประจำวัน ฉันชอบวิธีที่เมโลดี้เรียบง่ายแต่จดจำได้ ถูกนำกลับมาใช้เป็นธีมหัวข้อของตัวละครแมวขาวในฉากสำคัญ ทำให้ทุกครั้งที่เมโลดี้นั้นดังขึ้น ความหมายของฉากเปลี่ยนไปทันที
นอกจากเพลงเปิดแล้ว เพลงบรรเลงปิดฉากและชิ้นเปียโนสั้น ๆ ในช่วงโมเมนต์ที่เงียบสงบก็สร้างความประทับใจไม่แพ้กัน ฉากที่ตัวละครหลักเผชิญหน้ากับอดีตถูกขับเคลื่อนด้วยสอดประสานของไวโอลินกับ
กู่เจิง ที่ทำให้ความเศร้าดูไม่หวือหวาแต่ลึกซึ้ง เพลงพวกนี้มักอยู่เบื้องหลังฉากที่ไม่ต้องการคำอธิบายเยอะ ๆ แต่ทำให้ผู้ชมรู้สึกได้ครบทั้งความเศร้าและความหวัง เหมือนกับเพลงในภาพยนตร์อย่าง 'Spirited Away' ที่ใช้โทนเสียงนำอารมณ์มากกว่าคำพูด นี่แหละคือเสน่ห์ของ OST เรื่องนี้ที่ทำให้ฉันยังอยากกลับไปฟังซ้ำ ๆ