lost my love

lost my love

last updateLast Updated : 2025-05-30
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
91Chapters
1.1Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

บางคนตามหาสิ่งที่หายไปเพื่อให้ได้กลับมาครอบครอง บางคนได้ครอบครองสิ่งที่ล้ำค่าแต่กลับทำมันหายไป...

View More

Chapter 1

1

The night air hung heavy with the scent of impending danger, a crisp undercurrent of pine and earth weaving through the shadowed streets of Mooncrest. Aurora Wildheart moved with predatory grace, her boots silent against the cobblestones as she prowled the city’s alleys. Her senses, honed by years of training with the Order of Spies, caught every rustle of leaves and every faint whisper of movement. As a spy and werewolf of the Emerald Forest Pack, Aurora was no stranger to the weight of duty, but tonight, her thoughts strayed from the mission that loomed ahead, ensnared instead by the enigmatic vampire who had claimed her heart.

Vincent, liaison between the vampire community and the Order’s diverse factions, was a figure of quiet power and undeniable allure. His handsome features with his high cheekbones, dark eyes that gleamed like polished obsidian, and a presence that commanded attention, had captivated her from their first meeting two months ago during a rare cross-species mission. That encounter, fraught with tension and necessity, had sparked something forbidden, a connection that defied the Order’s rigid separation of species. Now, as Aurora navigated Mooncrest’s labyrinthine paths, memories of Vincent’s touch warmed her against the chill of the night, his voice a lingering echo in her mind.

The Order, a clandestine alliance of supernatural beings, operated from a hidden stronghold in Mooncrest, its headquarters masked as an unassuming library. Its members - werewolves, vampires, shifters, and more - worked in secrecy to maintain the fragile balance between their kind, gathering intelligence, forging alliances, and quelling conflicts before they erupted into chaos. Vincent’s role as a diplomat had proven invaluable during their joint mission, his ability to navigate the intricate web of supernatural politics earning him respect across factions. Aurora admired his skill, but it was his quiet intensity, the way his gaze seemed to see through her defenses, that stirred her soul.

Yet, their bond was a dangerous one. In the supernatural world, ancient rivalries and bitter feuds simmered beneath a veneer of civility. The Order’s leaders enforced strict separation between species, a rule rooted in centuries of bloodshed. Whispers of families destroyed for defying such boundaries haunted Aurora’s thoughts, a reminder of the peril she courted with every stolen moment with Vincent. Still, the pull toward him was undeniable, a force that defied reason and challenged the teachings of her youth. Raised by The Emerald Forest Pack, Aurora had been taught to trust the moon’s guidance in matters of the heart, to await the mate bond that nature would reveal. Though she felt no such bond with Vincent, the intensity of her feelings made her question whether love could transcend destiny.

As she rounded a corner, the faint sound of footsteps snapped her from her reverie. Her muscles tensed, coiled like a spring, her wolf stirring beneath her skin, ready to strike. But as the figure emerged from the shadows, Aurora relaxed, a smile tugging at her lips. “Gamma Marcus,” she greeted softly, her voice a whisper in the night’s embrace.

Marcus, a fellow werewolf and trusted comrade in the Order, returned her smile with a nod, his emerald eyes glinting with amusement. His midnight blue hair caught the moonlight, giving him an almost ethereal glow. “Aurora,” he replied, his tone teasing. “Out for a midnight stroll, I see.”

She chuckled, the tension of the night easing in his presence. “Something like that,” she said, her gaze drifting to the darkened streets ahead. “Just keeping an eye out.”

“Any trouble?” Marcus asked, falling into step beside her.

“Nothing serious,” she replied with a playful wink. “Just a troublemaker here or there.”

“No doubt,” he laughed, his voice warm and familiar. Their footsteps echoed softly as they moved through the city, the rhythm of their patrol a comforting constant. Marcus’s presence was a balm, his easy camaraderie a stark contrast to the weight of her thoughts about Vincent.

“Where are you coming from?” Aurora asked, raising an eyebrow. Marcus’s secrecy earlier that night had piqued her curiosity, though she knew better than to pry too deeply into pack matters.

“Just running an errand for Alpha,” he said vaguely, his tone light but guarded. “Pack stuff.”

Aurora nodded, sensing the wall he’d erected. As a member of a different pack, she respected his boundaries, though her growing intuition told her there was more to his errand than he let on. They continued their patrol, their conversation shifting to lighter topics like the antics of a young shifter in training, the latest rumors from the vampire district. Their laughter mingled with the soft murmur of the night, a fleeting reprieve from the shadows that loomed over Mooncrest.

"Does our sudden return to the city feel off to you?” Aurora asked, her voice low as the unease she’d sensed earlier resurfaced. The Order’s abrupt recall, mere days after their last mission, gnawed at her instincts.

Marcus’s expression sobered, his eyes scanning the darkness. “Hmm. I’m sure the Elders have their reasons,” he said, his tone evasive. Aurora let the topic drop, sensing his reluctance, but the question lingered in her mind.

The Council of Elders, led by Alpha Mikhail Silverclaw, dictated the Order’s operations with a blend of intelligence and strategy. Their decisions were precise, leveraging the unique abilities of each operative to ensure maximum impact. Aurora had learned over her four years in the Order that the shadows they hunted were not to be underestimated. Whatever had prompted the recall, she would learn soon enough.

As they continued their patrol, Aurora’s thoughts drifted back to Vincent, his image etched in her mind like a lover’s vow. The forbidden nature of their bond was a constant ache, a pull stronger than any she’d known. Yet, as the moon rose higher, casting its silvery light over Mooncrest, she felt a shift within her - a growing awareness, a sharpening of her wolf’s senses. Something was changing, within her and in the city around her. The night held more than danger; it held secrets waiting to be unveiled, promises of adventure, and the faint whisper of a destiny she could not yet grasp.

As she and Marcus moved through the silent streets, Aurora couldn’t shake the feeling that the shadows held the key to her heart—and to the mysteries that would soon define her path.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
91 Chapters
1
เพลงเศร้าช้าๆที่ถูกเปิดทิ้งไว้ดังประมาณนึง ไม่อาจกลบเสียงเตียงที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าดเพราะกิจกรรมเข้าจังหวะแสนร้อนแรงที่ดำเนินอยู่ได้ "คลื่น บะ เบา อ๊ะ เบาหน่อย "เสียงครวญครางทรมานยามถูกกระแทกกระทั้นดังแหบเครือเพราะถูกเคี่ยวกรำมานานพอควร"อ่า แม่ง วามึงอย่ารัดกูแรง""อ้ะ เบาๆ จุก คลื่น""ครางดังขนาดนี้ ข้างห้องมาด่ากูไม่รู้นะวา"เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังต่อเนื่อง ผสมเสียงครวญครางอย่างสุขสมดังคลอกันเป็นระยะเกลียวคลื่นที่ซัดสาดโหมกระหน่ำเข้าหา ก่อนม้วนถอยและซัดเข้ามาใหม่อย่างบ้าคลั่ง พัดพาอารมณ์ปราถนาพุ่งสูง ล่องลอยในคลื่นอารมณ์หวามไหวจนสั่นสะท้าน ก่อนจะฉุดพาขึ้นสูงและทิ้งดิ่งลงมาอย่างรุนแรงให้ครวญครางอย่างสุขสมเมื่อถึงฝั่งฝัน "อ๊าาา""อ่าาา"สองเสียงครางประสาน สองกายกระตุกถี่รัวกอดรัดกันแน่น เหงื่อไหลจนเปียกชุ่มกับพายุอารมณ์ที่พากันก่อ หอบหายใจหนักหน่วงอย่างอ่อนล้า กายใหญ่ทาบทับคนใต้ร่างนิ่งทั้งที่ยังคาตัวตนใหญ่โตเอาไว้จนคนรองรับอึดอัด"คลื่น ลงไปกูอึดอัด"เสียงแหบแห้งเอ่ยประท้วงเมื่อถูกทับนานจนแทบหายใจไม่ออก"อืม บ่นเก่งจังวะ กูก็ตัวแค่นี้อ่ะพันวา"คนตัวโตซุกซบซอกคอขาวหยอกเย้า ขำเบาๆอยู
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
2
"ไงตัวเปี๊ยก""ตัวเปี๊ยกพ่อง!"พันวาตบหัวภคินที่เข้ามากอดคอแน่นจนหายใจแทบไม่ออก"โอ้ย! ดุอย่างกับหมา"ภคินลูบหัวพลางมองค้อนใส่พันวาอย่างเคืองๆ"มึงสิหมา! หุปปากไปเลยนะ"พันวายกปากกาขึ้นมาขู่จนภคินยกมือยอมแพ้"เออๆ ไม่เล่นก็ได้วะแม่ง กูก็ตัวแค่เนี้ย""แค่มึงสิ อีกนิดกูนึกว่าเสาไฟฟ้าแล้ว"พันวาอดประชดไม่ได้"ก็นะ กูไม่ใช่หลักกิโลแบบมึงนี่"ภคินลอยหน้าลอยตาใส่จนโดนด้ามปากกาเคาะหัวไปอีกรอบ"โอ้ย! อีกแล้วนะมึงนี่""ปากดีนัก"พันวาเชิดหน้าใส่จนภคินคันไม้คันมือจนกำลังจะเอื้อมมือไปล็อคคอเพื่อนตัวเล็ก แต่ดันมีมือใหญ่มาจับเอาไว้ซะก่อน"ทำอะไรกันวะ"คลื่นที่โผล่มาเงียบๆนั่งลงแทรกกลางทั้งสองคนอย่างหน้าตาเฉยจนภคินเบ้ปากใส่ "ก็ลูกมึงมันปากแซ่บใส่กูเนี่ย"ภคินฟ้องก่อนจะขยับออกอย่างรำคาญความติดกันของทั้งคู่ แค่นั่งเรียนห่างกันจะเรียนไม่รู้เรื่องรึไง"ไม่ใช่ว่ามึงไปแหย่มันก่อนเหรอคิน"คลื่นหันมาถามอย่างเอือมระอา ใครจะไม่รู้ว่าภคินชอบแกล้งพันวาแค่ไหน แกล้งจนกว่าจะมีคนมาห้ามนั่นแหละ หรือไม่ ก็โดนพันวาตีจนเจ็บถึงเลิก"มึงก็ปรักปรำกูจังนะ เห็นเป็นคนยังไง""เป็นคนเหี้ย..."เสียงทุ้มที่ดังข้างๆเรียกสายตาทุ
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
3
"อ่ะ ของมึง"พันวาส่งน้ำเปล่าขวดเล็กให้คลื่นที่นั่งรอก่อนนั่งลงข้างๆพลางรีบกินก๋วยเตี๋ยวด้วยความหิว"ค่อยๆดิวะ เดี๋ยวสำลัก"คลื่นบ่นกับท่าทางรีบกินของเพื่อน กินเหมือนอดอยากมานานยังงั้นแหละ"ก็หิว แค่กๆ""นั่นไง"คลื่นรีบส่งน้ำที่เพิ่งเปิดให้ก่อนลูบหลังคนที่สำลักหน้าแดงเบาๆ"ตะกละจริงๆ""ไอ้คิน!แค่กๆ รอก่อนเลยนะมึงอ่ะ"พันวาชี้หน้าอย่างคาดโทษใส่เพื่อนปากร้าย จนคลื่นผลักหัวเบาๆในความห้าวนั่น"กินน้ำให้หายเถอะมึงอ่ะ ห้าวนัก""เออ แค่กๆ"พันวาที่ไอจนเจ็บคอรีบดื่มน้ำอย่างว่าง่าย ไม่สนสายตาล้อเลียนกวนบาทาจากภคินอีก"คลื่น"อัคคีที่เงียบมานานเรียกเพื่อนเมื่อสายตาเหมือนจะเห็นอะไรเข้า "ห้ะ?"คลื่นที่ลูบหลังพันวาอยู่หันมามองงงๆ"นั่นใช่ณดาป้ะวะ"อัคคีมองไปทางเข้าโรงอาหารที่มีกลุ่มคนเดินเข้าออกเรื่อยๆแต่พันวาที่ได้ยินกลับหันขวับไปมองอย่างไวจนลืมความเจ็บปวดจากการไอไปเลย ชื่อที่มีปฏิกิริยาต่อทุกคนในกลุ่ม ชื่อที่เพื่อนๆหลีกเลี่ยงจะพูดถึง ชื่อที่ทำให้คลื่นนิ่งงันและเหม่อลอย สายตาฉายแววเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อ ที่ทำให้พันวาหวาดหวั่นและโกรธเคืองมากมายอยู่ภายในใจ"เค้าเรียนนิติไม่ใช่เหรอวะ"ภคิ
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
4
'หมายถึงใจมึงอ่ะ เป็นไง'พันวาตัวชาวาบกับคำถามเพื่อน มันเป็นไปไม่ได้ที่ใครจะรู้ในความสัมพันธ์นี้ของคลื่นกับพันวา แล้วทำไมอัคคีถึงถามเหมือนรู้อะไร'จะเป็นอะไรกูไม่ใช่คลื่นนะ'พันวายังคงตอบอย่างปกติทั้งที่ใจเต้นรัวด้วยความกังวล'กับกูมึงไม่มีอะไรต้องกลัวเลยพันวา กูแค่เป็นห่วงความรู้สึกมึง'พันวาอ่านข้อความนิ่งงัน นิ้วที่กดตัวอักษรนั้นสั่นเบาๆอย่างยากจะควบคุม ไม่ใช่เรื่องง่ายในการเปิดเผยบางเรื่อง ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอธิบายอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถบอกทั้งหมดได้ ไม่เคยมีอะไรง่าย ยิ่งกับการที่เป็นเพื่อนสนิทกันแบบนี้'มึงรู้?...'พันวาลุ้นคำตอบที่หย่อนไปโดยไม่ได้เจาะจงว่ารู้เรื่องอะไร แค่อยากให้แน่ใจว่าอัคคีรู้เรื่องนี้จริงๆ'กูรู้ก่อนหน้านี้ไม่นาน วันที่พวกมึงเมาแล้วมึงเผลอพูดกับกู'พันวาตาโตตกใจกับสิ่งที่ได้อ่าน 'แล้วไอ้คินล่ะ''ไม่ต้องห่วง มันไม่รู้หรอกสบายใจได้ กูเองก็ไม่คิดจะบอกมันหรอก'พันวาถอนหายใจอย่างโล่งอกเบาๆก่อนความรู้สึกผิดจะถาโถมตามมาอย่างห้ามไม่ได้'กูขอโทษที่ปิดมึงนะอัค...กูแค่ ไม่รู้จะบอกยังไงดี'ที่จริงเป็นเพราะบอกไม่ได้มากกว่า มันไม่ใช่เรื่องที่ควรบอกใครเลยด้วยซ้ำ ความสั
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
5
"อืม..."คลื่นบอกเสียงเบาพลางกระชับกอดแน่นขึ้น ก่อนละออกมามองสบตาสดใสกับรอยยิ้มอ่อนโยน ที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง ก็สบายใจอย่างไม่ต้องพยายามทำอะไรเลยแค่เป็นพันวา...แค่นั้นคลื่นลูบแก้มนิ่มที่ชอบฝังจมูกลงไปบ่อยๆอย่างเบามือ ก่อนก้มลงประกบปากนิ่มสีแดงเบาๆ พันวาเงยหน้ารับจูบอย่างเต็มใจ ปล่อยให้คลื่นบดเบียด คลอเคล้าดูดดึงและสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาสำรวจในโพรงปากตามใจ ทุกสัมผัสที่คลื่นออดอ้อน อ่อนหวาน โหยหาความอบอุ่นจากพันวา อย่างที่พันวาเองก็ตอบรับด้วยความเต็มใจ เต็มใจจะโอบกอด เติมเต็มทุกความว่างเปล่าอย่างที่คลื่นต้องการ เป็นที่ที่คลื่นจะสบายใจ จะได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องร้องขอ และไม่เคยต้องการอะไรตอบแทนกลับมาเช่นกัน "วาครับ...ขอบคุณนะ"คลื่นผละออกมาแนบหน้าผากกับพันวา ตาคมสบกับตาสวยอย่างลึกซึ้ง ขอบคุณเสมอที่ตรงนี้มีพันวา พันวาที่เป็นทุกความสบายใจของคลื่น"อืม.."พันวายิ้มรับด้วยใจที่เต็มตื้นขึ้นมาอีกนิด เพราะแค่คลื่นยิ้มได้แม้จะเล็กน้อยแค่ไหน ก็เป็นเรื่องที่จะดีใจเสมอ เพราะนั่นหมายความว่าพันวา จะยังเป็นพื้นที่ที่คลื่นจะยิ้มออกมาได้ นอกจากความสุขของคลื่นแล้ว พันวาจะต้องการอะไรอีก "ขอโทษที่ให้รอ
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
6
"พันวา พันวารึเปล่าครับ"เสียงทุ้มที่ดังข้างหลังทำให้ทุกคนชะงักและหันกลับมามอง ไม่ใช่แค่พันวาคนเดียว"เอ่อ...หันมาหมดเลย คือว่า เราอชินะ ที่ได้กลุ่มเดียวกับวาอ่ะ"คนมาใหม่เอ่ยพลางยิ้มเขินๆเมื่อถูกจ้องจากทั้งสี่คน แต่สายตาที่มองพันวานั้นยินดีจนปิดไม่มิด และมันก็ทำให้คลื่นไม่พอใจเอาซะเลย"สนิทเหรอ"คลื่นถามดวงตาเข้มขึ้นอย่างไม่ชอบใจ แบบไม่มีเหตุผล"ครับ?"อชิที่คิดว่าน่าจะโดนคนนี้ไม่พอใจเข้าแล้ว โดยที่ไม่รู้ว่าทำไมด้วยถามขึ้นอย่างงงๆ"สนิทกันเหรอถึงเรียกวา""อ้อ…"คราวนี้ไม่ใช่แค่อชิที่กระจ่าง แต่รวมไปถึงคนอื่นที่ก็พากันงงเมื่อครู่ด้วย"ก็ไม่ได้สนิทครับ แต่อยากสนิทด้วยคิดว่าพอทำงานด้วยก็น่าจะสนิทกันมากขึ้นอยู่แล้ว"อชิที่พอจะมองอะไรบางอย่างออก อดไม่ได้ที่จะกวนอารมณ์คนที่ตั้งแง่ใส่กันทั้งที่ไม่รู้จัก ก็แค่ไม่ชอบเหมือนกัน"ว่าไงนะ""คลื่น!"พันวารีบปรามเพื่อนที่ชักจะไปกันใหญ่ ก่อนเดินออกมาใกล้อชิมากขึ้น"อชิสินะ เรานัดกับพราวไว้ตอนเย็นนายสะดวกมั้ย ที่จริงก็จะแยกกับเพื่อนไปแล้วนี่แหละ""ครับ ชิสะดวก งั้นไปพร้อมวาเลยได้มั้ย"อชิยิ้มกว้างอย่างอัธยาศัยดี ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าข้างหลังพันวามีคนท
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
7
"พันวา!ทางนี้ๆ"เสียงเล็กๆที่ตะโกนเรียกทำให้พันวาและอชิที่เดินคุยกันมาหันไปตามเสียง ก่อนจะเห็นว่าเป็นพราวที่นัดกันไว้ "มาไวจังเลย เรามัวแต่คุยกับเพื่อนขอโทษนะพราว"พันวารีบเดินมาหาคนตัวเล็กหน้าตาน่ารักที่นั่งรออยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ ก่อนจะรีบขอโทษที่ให้รอ"ไม่เป็นไรๆเราเพิ่งมาถึงแล้ววากับอชิก็มาเนี่ย ว่าแต่เราเรียกวาได้มั้ย"พราวที่ยิ้มกว้างถามอย่างขออนุญาต เป็นคนที่เห็นก็รู้ได้เลยว่าคุยเก่งยิ่มเก่งจนรอบๆตัวดูสดใสไปหมด"เรียกได้ๆ เราไม่ถือ"พันวายิ้มตอบแล้วนั่งลงตรงข้าม โดยที่อชิก็นั่งลงใกล้ๆพันวาทั้งที่โต๊ะนั่งก็ว่างอยู่อีกสองตัว แต่เพราะเป็นคนไม่คิดมากอะไรถึงได้ไม่ใส่ใจ"แต่มีบางคนถือนะครับ ชิเกือบโดนต่อยแล้ว"อชิอดจะแซวขึ้นมาไม่ได้ จนพันวาหันมาค้อนขวับ"โดนต่อยอะไรล่ะ ชิก็พูดเกินไปแล้ว"เพราะเมื่อกี้ที่เดินมาคุยกันค่อนข้างถูกคอ อาจเพราะอชิคุยเก่ง ขี้แกล้ง ทำให้สนิทใจง่าย เลยกล้าที่จะหยอกล้อกันมากขึ้น"ก็เพื่อนวาดุ ชิกลัว"อชิแกล้งทำหน้าหงอยจนพันวาผลักคนตัวขาวเบาๆอย่างหมั่นไส้ อชิหัวเราะลั่นอย่างชอบใจที่แกล้งพันวาได้ เพราะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นอชิเลยผิวขาวมากๆหน้าตาก็เหมือนหลุดมาจากกา
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
8
"มือหรือตีนไอ้ห่า"ภคินบ่นเบาๆ อัคคีที่มองมานานส่ายหัวในความบ้าบอของเพื่อนแต่ละคน อีกคนก็โง่งมปากแข็ง อาการชัดขนาดนี้ยังจะมาห่วงเพื่อน อีกคนก็ขยันปากดีจนโดนเพื่อนโบกหัวจนโง่ลงทุกวันๆ"ถ้าพวกมึงตั้งใจทำมันก็จะเสร็จเร็ว กูก็อยากกลับไปหาแมวกูเหมือนกัน"อัคคีพูดโดยที่มือก็ไม่หยุดหาข้อมูล สายตาจดจ่อตรงหน้าจนคลื่นรู้สึกผิด ถึงได้รีบช่วยเพื่อนทั้งที่ในใจนั้นแสนร้อนรุ่ม"บางทีกูก็อิจฉาแมวมึง เพราะมันคงเป็นสิ่งเดียวที่มึงไม่ดุ"ภคินพูดเบาๆและรีบค้นข้อมูลอย่างไวเมื่ออัคคีเงยหน้ามอง"บางทีมึงก็ควรเป็นแมว จะได้ไม่ต้องพูดมากนะคิน""นั่นไง...กูอีกแล้ว"อัคคีส่ายหัวก่อนจะหันไปมองคลื่นที่กลับไปสนใจงานต่อแล้ว ดูก็รู้ว่าใจมันร้อนรนขนาดไหน ถึงได้ไม่มีสมาธิขนาดนั้นน่ะ "มึงจะไปรับวาใช่มั้ยวะ"ภคินถามขึ้นหลังเสร็จงานแล้วเดินออกมานอกหอสมุด"อือ..ใกล้หกโมงแล้วน่าจะเสร็จ""งั้นพวกกูไปก่อน กูจะไปเล่นกับน้องข้าวเจ้าที่ห้องไอ้อัค""ใครนะ?!"คลื่นถามอย่างแปลกใจ"น้องข้าวเจ้าแมวไอ้อัคไง มันเพิ่งซื้อมาใหม่""ใครให้มึงไป ไปทีไรก็นอนห้องกูทุกที รำคาญ"อัคคีทำหน้าเอือมจนภคินคิ้วกระตุก"มึงห้ามทำหน้ารำคาญกูนะ! กูจะไป
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
9
"แต่ชิหิวข้าวอ่ะวา"อชิที่เล่นได้สักพักหันมาบอกเสียงอ่อยอย่างน่าสงสาร แต่คงไม่ได้ผลกับพันวาที่พอจะรู้ทันระดับนึงแล้ว "ชิกลับไปกินข้าวเถอะ เราอยู่ได้จริงๆอีกเดี๋ยวคงมาแล้ว"พันวาบอกอย่างอ่อนใจ ก็ไล่มาหลายทีแล้วจะมางอแงอะไรก่อน"ที่จริงแค่อยากชวนไปกินข้าวเองครับ"อชิตอบงอนๆหน้ามุ่ยจนพันวาถอนหายใจกับความสนิทสนมอย่างงงๆ ทำเหมือนสนิทกันมาเป็นปีแล้วยังงั้นแหละ"เราคงไปด้วยไม่ได้หรอก เพื่อนเราจะมาแล้ว ถึงบอกให้ชิกลับไปก่อนไง""ถ้าเพื่อนไม่มาไปกับชินะครับ"หน้าหล่อหูตั้งหางกระดิกขึ้นมาอย่างตามอารมณ์แทบไม่ทัน"โอเคครับ ตามนั้น"พันวาบอกอย่างตัดรำคาญ แต่ต้องตกใจกับอาการตาโตกุมหน้าอกราวกับเจ็บปวดนักหนาจนพันวาเลิ่กลั่ก"โอ้ย!!""ชิเป็นอะไร เจ็บตรงไหน หน้าอกเหรอ"พันวารีบเข้าไปจับมือหนาที่กุมอกอย่างเจ็บปวดทันที ไม่ทันได้เห็นสายตาวิบวับนั่น"ครับ ใจเจ็บ...วาพูดครับด้วยชิใจบางไปหมด""ไร้สาระจริงๆ"พันวาฟาดแขนคนแสดงเก่งอย่างไม่ออมแรงทันทีจนอชิร้องลั่นด้วยความเจ็บจริงๆ"โอ้ย!""หึ..เล่นดีนัก"พันวาส่ายหัวให้กับคนที่เปลี่ยนมาทำหน้าหงอยอีกแล้วอย่างปรับอารมณ์ตามไม่ทัน"โอ๋เลย.."อชิทำหน้ามุ่ยตาแป๋วจ้องม
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
10
"วา เลยเวลามาเยอะแล้วนะครับ เรากลับกันก่อนไม่ได้เหรอ มันจะมืดแล้วนะ แค่ทักไปบอกก็ได้ว่าเรากลับก่อน"อชิที่นั่งสังเกตุอาการคนข้างๆมานานเอ่ยชวนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าท่าทางไม่โอเคเท่าไหร่ พันวาอาจไม่รู้ว่าหน้าที่เหมือนจะร้องไห้มันปิดกันไม่ได้หรอก"อือ กลับก็ได้ เดี๋ยวเราเลี้ยงข้าวเย็นที่รอเป็นเพื่อนนะ"พันวาหันมาฝืนยิ้มให้อชิ จนคนที่มองตาละห้อยหางส่ายไปมาทันที"จริงเหรอ! ดีใจจัง งั้นชิไม่เกรงใจละนะครับ"อชิยิ้มกว้างลุกยืนก่อนดึงแขนพันวาให้ลุกอย่างร่าเริงจนพันวาอดจะเอ็นดูไม่ได้ ดีใจอะไรขนาดนั้นกันนะ"ได้สิ อยากกินอะไรตามใจเลย"พันวายิ้มตอบอย่างใจดีจนอชิแทบอดใจเข้าไปกอดไม่ไหว"เยี่ยม งั้นไปกันเลยครับ"อชิรีบดึงพันวาให้เดินตามทันทีจนแทบวิ่ง ไม่รู้เลยว่าดีใจแค่ไหน อย่างน้อยตอนที่มีอชิ พันวาก็ยังรู้สึกว่าสำคัญ ไม่ใช่คนที่ถูกลืมละนะ"วันนี้ชิมีความสุขมากๆเลย ขอบคุณนะครับวา"อชิหันมาบอกแล้วยิ้มกว้างเมื่อจอดรถส่งพันวาที่หน้าคอนโด เพราะอชิคุยเก่ง และพันวาก็สบายใจที่ได้อยู่ด้วย จากที่แค่เลี้ยงข้าว เลยพากันเดินเล่นดูนั่นดูนี่คุยกันไปเรื่อยเฉื่อย รู้ตัวอีกทีห้างก็เกือบจะปิดแล้วถึงได้พากันออกมาได้"ค
last updateLast Updated : 2025-05-26
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status