ทำไม All Rounder ถึงเป็นที่นิยมในวัฒนธรรมป๊อป

โลกใน 'All Tomorrows' กลายเป็นหนึ่งในจักรวาลที่แปลกประหลาดที่สุดที่เคยอ่านมา มันไม่ได้แค่สร้างอารยธรรมต่างดาว แต่พาเราไปสำรวจวิวัฒนาการของมนุษย์ที่ถูกแปรรูปโดยสิ่งมีชีวิตทรงภูมิปัญญา ผ่านกาลเวลาเนิ่นนานจนแทบจำต้นตอไม่ได้ จุดโดดเด่นคือการเล่าเรื่องผ่านมุมมองนักบรรพชีวินวิทยาในอนาคต ที่พยายามปะติดปะต่อหลักฐานจากซากดึกดำบรรพ์ 'มนุษย์' ที่กลายพันธุ์ไปเป็นสปีชีส์ต่างๆ สิ่งนี้ทำให้เรื่องมีความลึกซึ้งแบบวิทยาศาสตร์ผสมจินตนาการสุดบรรเจิด ไม่เหมือนนิยายSci-Fiทั่วไปที่มักจบแค่การต่อสู้หรือเทคโนโลยีชั้นสูง

การได้เจอตัวละคร 'ออลราวน์เดอร์' ที่เอาดีได้ทุกด้านแบบไม่ต้องฝืนเป็นอะไรที่สะกิดจินตนาการได้ดีเลยนะ 'ลูเฟียส' จาก 'Overlord' นี่แหละตัวอย่างชัดเจน ทั้งเป็นจอมเวทผู้แข็งแกร่ง แถมยังวางแผนการเมืองได้อย่างแม่นยำ สไตล์การนำทีมก็โหดๆ อบอุ่นๆ ปนกันไป สิ่งที่น่าสนใจคือผู้เขียนไม่ทำให้เขาดูเพอร์เฟกต์เกินไป แต่ใช้จุดอ่อนด้านอารมณ์มาเป็นเครื่องมือพัฒนาตัวละคร ทำให้เราอยากติดตามว่าเขาจะรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ อย่างไร บางครั้งการได้เห็นตัวละครที่เก่งหลายด้านแต่ยังมีมิติซ่อนอยู่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนได้เจอมนุษย์คนหนึ่งจริงๆ

มีหนังเลสเบี้ยนเรื่อง 'Portrait of a Lady on Fire' ที่สร้างความสั่นสะเทือนให้กับวงการมากๆ ไม่ได้มีแค่เรื่องความรักระหว่างผู้หญิง แต่ยังพูดถึงศิลปะ การต่อสู้กับกรอบสังคมในศตวรรษที่ 18 ได้อย่างงดงาม ฉากวาดรูปที่เต็มไปด้วยความเขินอายแต่แฝงไปด้วยความปรารถนา เป็นการบอกเล่าเรื่องราวที่ละเมียดละไมและทรงพลัง อีกเรื่องที่ประทับใจคือ 'The Handmaiden' ของปาร์ก ชาน-วุก ที่ดัดแปลงจากนวนิยาย 'Fingersmith' แนวเพลทรอยด์ที่ทั้งโหดเหี้ยมและโรแมนติก ตัวละครหลักทั้งสองสลับบทบาทกันอย่างคาดไม่ถึง พล็อตเรื่องที่ซับซ้อนและฉากความรักที่ร้อนแรงทำให้หนังเรื่องนี้กลายเป็นหนึ่งในผลงานที่คนพูดถึงไม่รู้จบ

เพลงจาก 'All About Lily Chou-Chou' ให้บรรยากาศที่ล่องลอยและเปราะบางจนยากจะลืมได้เลย ผมชอบจับความรู้สึกของเพลงในภาพยนตร์นี้ว่ามันเหมือนการเปิดกล่องความทรงจำที่มีเสียงซินธ์โปร่งๆ คลออยู่เบื้องหลัง ความจริงแล้วเพลงของ 'Lily Chou-Chou' ถูกแต่งและโปรดิวซ์โดย Takeshi Kobayashi (小林武史) ซึ่งเป็นคนสำคัญในวงการเพลงญี่ปุ่นที่มีทักษะทั้งการเรียบเรียงและการสร้างบรรยากาศให้เพลงฟังดูเหนือจริง เสียงร้องล่องลอยที่ได้ยินในซิงเกิลและอัลบั้มมาจากนักร้องที่ใช้ชื่อว่า Salyu ผู้ซึ่งกลายเป็นหน้าตาของตัวละคร Lily Chou-Chou ในดนตรี พอทราบว่า Kobayashi อยู่เบื้องหลังงานทั้งหมด มันช่วยให้มองเห็นภาพรวมได้ชัดขึ้น เพราะการออกแบบเสียงทั้งมวลตั้งใจสร้างโลกศิลป์ที่สอดประสานกับเรื่องราวของภาพยนตร์ได้อย่างแนบเนียน งานชิ้นนี้จึงไม่ใช่แค่ซาวด์แทร็กธรรมดา แต่เป็นส่วนหนึ่งของการเล่าเรื่องที่ทำให้ฉากและตัวละครมีมิติ เมื่อฟังทีไรผมมักจะนึกถึงความเปราะบางและความงามที่หลอกลวงนิดๆ ของโลกในเรื่อง เสียงเพลงเหล่านี้ยังคงติดตาและหัวใจไปนานทีเดียว

ประโยคนี้ถ้าแปลตรงๆจะได้ความหมายว่า 'ฉันไปร่วมงานรวมตัวที่มีแต่ผู้ชายอย่างไร' หรือถ้าจะทำให้ภาษาไทยลื่นไหลขึ้นก็อาจแปลว่า 'เรื่องราวตอนที่ฉันไปร่วมงานรวมตัวของผู้ชายทั้งหมด' หรือ 'ฉันไปงานปาร์ตี้ที่มีแต่ผู้ชายได้ยังไง' คำอธิบายสั้น ๆ ก่อน: คำว่า 'mixer' ในภาษาอังกฤษมักหมายถึงงานสังสรรค์เชิงสังคมที่ให้คนมาพบปะคุยกัน อาจเป็นงานหาคู่หรือแค่ปาร์ตี้ธรรมดา ในแง่ไวยากรณ์รูปแบบที่เขียนว่า "all guy's" นั้นแปลกเล็กน้อย เพราะถ้าต้องการสื่อว่ามีแต่ผู้ชายควรเขียนว่า 'an all-guy mixer' หรือ 'an all guys' mixer' ขึ้นอยู่กับเจตนา แต่ใจความภาษาไทยที่ได้จะใกล้เคียงกันคือเน้นว่าคนในงานเป็นผู้ชายทั้งหมด ผมชอบแนะนำให้ปรับคำให้เข้ากับบริบท เช่น ถ้าต้องการเขียนเป็นหัวข้อบล็อกหรือไดอารี่แบบไม่เป็นทางการ อาจใช้ว่า 'ฉันไปงานรวมตัวของผู้ชายทั้งหมดมาได้ยังไง' แต่ถ้าเป็นบรรยายเหตุการณ์สั้นๆ ก็อาจใช้ว่า 'เรื่องราวการไปร่วมงานของผู้ชายล้วนๆ' ตัวอย่างบริบท: ถ้าเป็นฉากจากหนังตลกอย่าง 'The Hangover' ประโยคแบบนี้จะสื่อถึงการไปร่วมปาร์ตี้ผู้ชายล้วนและเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน สรุปแบบใช้ได้จริง: ถ้าต้องการแปลให้เป็นธรรมชาติในไทย ให้เลือกจากตัวอย่างที่เสนอไปตามน้ำเสียงที่ต้องการ — แบบเล่าเป็นเรื่องราว, แบบถามว่าไปได้ยังไง หรือตรงๆ แบบบรรยายสถานการณ์ ทั้งหมดนี้จะยังคงถ่ายทอดความหมายหลักว่าเป็นการไปร่วมงานที่มีผู้ชายเท่านั้น

ลองนึกถึงหัวข้อนี้เป็นชื่อบทที่อ่านแล้วอยากคลิกเข้ามาอ่านต่อ — นี่คือเหตุผลที่ผมเลือกแนวแปลที่เป็นกันเองแต่ไม่หยาบคาย ผมมองวลี 'how i attended an all guy's mixer' แล้วรู้สึกว่าความเป็นกันเองและความชวนสงสัยมันสำคัญกว่าการแปลแบบตรงตัว ดังนั้นตัวเลือกที่ผมชอบมีสองทางหลัก: แบบเป็นกันเองคือ 'ฉันไปงานปาร์ตี้ผู้ชายล้วนได้ยังไง' กับแบบเป็นกลางมากขึ้นคือ 'เรื่องราวการเข้าร่วมงานสังสรรค์ของผู้ชายล้วน' แบบแรกอ่านแล้วเหมาะกับบล็อกหรือเล่าเรื่องแนวคอนเฟสชันที่ต้องการความใกล้ชิดกับผู้อ่าน ส่วนแบบหลังเหมาะกับบทความหรือแปลหัวข้อแบบเป็นทางการ เวลาเลือกคำ ผมชอบใช้คำว่า 'งานปาร์ตี้' หรือ 'งานสังสรรค์' มากกว่า 'มิกเซอร์' เพราะคนไทยทั่วไปคุ้นกับคำเหล่านั้นกว่า แต่ถ้าเนื้อหาอยากเน้นบรรยากาศแบบพบปะสังคมทางธุรกิจหรือเน็ตเวิร์กกิ้ง การใช้ 'มิกเซอร์' อาจคงความหมายได้ดีกว่า ผมมักยกตัวอย่างเทียบกับฉากการรวมตัวของตัวละครชายใน 'Ouran High School Host Club' ที่ให้ความรู้สึกชิลๆ แต่ยังมีไดนามิกของเพื่อนผู้ชาย ถ้าต้องเลือกประโยคสั้นและติดหู ให้ใช้ 'ฉันไปงานปาร์ตี้ผู้ชายล้วนได้ยังไง' — ฟังดูเป็นธรรมชาติ อ่านง่าย และเชิญชวนให้คลิกอ่านต่อ

หัวข้อนี้ชวนให้คิดเรื่องโทนกับบริบทมากกว่าการแปลคำต่อคำ เมื่อพิจารณาการแปลชื่อเรื่องอย่าง 'how i attended an all guy's mixer' ผมมักเลือกวิธีคิดแบบสองชั้นก่อน: ชั้นแรกคือความชัดเจน แบบที่ผู้อ่านไทยอ่านแล้วเข้าใจไม่ต้องตีความมาก เช่น 'วันที่ฉันไปงานรวมตัวผู้ชายล้วน' หรือ 'แค่นั้นแหละที่ฉันไปงานรวมผู้ชาย' ซึ่งตรงไปตรงมาและคงโครงสร้างเดิมไว้ ชั้นที่สองคือการเล่นโทนให้มีสีสันหรือดึงอารมณ์ เช่น 'คืนที่ฉันหลงเข้าไปในวงผู้ชาย' ที่จะให้ความรู้สึกละมุนหรือขึงขังขึ้น ขึ้นอยู่กับเนื้อหาข้างในว่าต้องการเป็นตลก ดรามา หรือแหวกแนว ผมเองมักสำรวจบริบทของผลงานก่อนตัดสินใจว่าอยากให้ผู้อ่านไทยรับรู้ยังไง ถ้าเรื่องเน้นมุมมองส่วนตัวและความเขินอาย การใช้คำว่า 'ฉันไป' ร่วมกับคำที่ให้สัมผัสหรืออารมณ์จะเวิร์กกว่าแบบตรง ๆ ส่วนถ้าเป็นงานเขียนล้อเลียนหรือเรียลลิสติก อาจเลือกถ้อยคำกวน ๆ แบบติดปากมากขึ้น แนวคิดนี้เหมือนกับการแปลชื่อเรื่องของ 'Komi Can't Communicate' ซึ่งบางครั้งต้องตัดสินใจว่าเน้นความเข้าใจง่ายหรือความเท่ของชื่อกันก่อนท้ายที่สุด

เพลงที่ติดหูจนกลายเป็นมีมในทันทีคือ 'Agatha All Along' แต่งโดยคู่แต่งเพลงที่มีฝีมือคือ Kristen Anderson-Lopez และ Robert Lopez ซึ่งทำงานร่วมกันจนกลายเป็นซาวด์ที่ทั้งขี้เล่นและมืดหม่นในคราวเดียว ความแปลกที่ชวนหลงใหลสำหรับฉันคือพวกเขาเอาองค์ประกอบเพลงแนวย้อนยุคและฮอร์โมนของละครซิตคอมมาผสมกับเมโลดี้ป๊อป ทำให้คนดูจดจำได้ทันที นักแสดงอย่าง Kathryn Hahn ผูกบทบาทด้วยการร้องที่แสดงความตลกร้าย จึงกลายเป็นฉากหนึ่งที่คนพูดถึงมาก นอกจากเพลงนี้แล้วสองคนนี้ยังมีผลงานโดดเด่นในวงการภาพยนตร์สำหรับครอบครัวด้วย ยกตัวอย่างผลงานที่เปลี่ยนโฉมเพลงประกอบภาพยนตร์ของดิสนีย์อย่าง 'Frozen' ซึ่งทำให้ชื่อของทั้งคู่ขยับขึ้นไปอีกระดับ และทำให้ฉันนึกถึงการเล่าเรื่องผ่านเพลงที่พวกเขาถนัดจริงๆ