นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ กระแสวิจารณ์ผลงานของเขาเป็นอย่างไร

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นภาพยนตร์ของนวพล ฉันรู้สึกเหมือนเจอเพื่อนที่คิดต่างและกล้าลองอะไรใหม่ๆ ในวงการภาพยนตร์ไทย

ฉันเป็นคนดูหนังแนวทดลองและอินดี้บ่อยๆ ดังนั้นภาษาภาพยนตร์แบบไม่ยึดติดกับโครงเรื่องเชิงเส้นของเขาจึงโดนใจมาก งานอย่าง 'Mary Is Happy, Mary Is Happy' ที่หยิบเอาทวีตมาเรียงร้อยเป็นบทพูด หรือการใช้พื้นที่ว่างและจังหวะเงียบใน 'By the Time It Gets Dark' ทำให้ฉันเห็นว่าการเล่าเรื่องไม่จำเป็นต้องยึดกับบทบาทของเหตุ-ผลเสมอไป สไตล์ของนวพลชอบเล่นกับความเป็นจริงและการรับรู้ของผู้ชม ใช้มุกเล็กๆ น้ำเสียงขันแฝงความเศร้า และชอบให้ผู้ชมเติมช่องว่างเอง ซึ่งแสดงออกว่ามีความมั่นใจในภาษาภาพยนตร์ของตัวเอง

กระแสวิจารณ์ที่ฉันสังเกตคือมันค่อนข้างแบ่งชัดเจน คนที่ชอบจะยกย่องในเชิงสร้างสรรค์ ความกล้าทดลอง และการนำวัฒนธรรมอินเทอร์เน็ตมาประยุกต์เข้ากับหนัง ส่วนคนที่ไม่ชอบมักบ่นเรื่องจังหวะที่ช้า การเล่าเรื่องที่ขาดความกระชับ หรือความรู้สึกว่าเห็นความตั้งใจมากกว่าความรู้สึกของตัวละคร บางครั้งงานของเขาจึงถูกวิจารณ์ว่า 'เข้าถึงยาก' สำหรับผู้ชมทั่วไป แต่สำหรับฉันความยากนั้นกลับเป็นเสน่ห์ เพราะมันให้พื้นที่ให้คิด ให้ถกเถียง และมักจะทำให้ฉันอยากดูซ้ำเพื่อจับรายละเอียดที่หลุดไปในครั้งแรก

ท้ายที่สุดความรู้สึกส่วนตัวคือฉันเห็นว่านวพลไม่ได้ทำหนังเพื่อคะแนนกับคนดูทุกคน เขาสร้างภาษาเฉพาะตัวที่ช่วยขยับขอบเขตของหนังไทยให้กว้างขึ้น และถึงแม้บางงานจะถูกตำหนิว่าหนักหรือเยิ่นเย้อ แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งของการทดลองที่ทำให้วงการมีชีวิต ใครที่ชอบหนังที่ถามมากกว่าตอบจะพบความสนุกกับงานของเขา ส่วนใครที่ชอบความชัดเจนอาจรู้สึกห่าง แต่สำหรับฉันแล้ว การได้เห็นผู้กำกับกล้าทดลองแบบนี้เป็นสิ่งที่เติมชีวิตชีวาให้ฉากภาพยนตร์บ้านเราเสมอ

จากมุมมองคนที่ติดตามงานภาพยนตร์มานาน ฉันมองว่านวพลได้รับการยอมรับจากนักวิจารณ์อย่างจริงจัง แต่ก็ไม่ได้ไร้เสียงวิพากษ์

งานของเขามักถูกชื่นชมเรื่องความเอาจริงเอาจังกับรูปแบบและภาษาใหม่ๆ การผสมผสานองค์ประกอบจากชีวิตประจำวัน อินเทอร์เน็ต และการจัดวางภาพทำให้หนังของเขามีเอกลักษณ์ นักวิจารณ์หลายคนมองว่าเขาเป็นตัวแทนของคลื่นความคิดใหม่ในวงการ แต่ในขณะเดียวกันก็มีเสียงวิจารณ์เรื่องความเข้มข้นของอารมณ์และโครงเรื่องที่บางครั้งทำให้ผู้ชมทั่วไปตามไม่ทัน ความขัดแย้งระหว่างการวิจารณ์เชิงบวกกับความเห็นเชิงลบสะท้อนให้เห็นว่าเขาเป็นผู้กำกับที่แบ่งคนดูอย่างชัดเจน

สรุปสั้นๆ คือ เขาได้รับการยกย่องในด้านความกล้าและการทดลองทางศิลป์ แต่ก็เผชิญกับคำติที่เกี่ยวกับการสื่อสารกับผู้ชมวงกว้าง ผลงานของเขาจึงมักถูกพูดถึงอย่างต่อเนื่องและกระตุ้นการสนทนา ซึ่งสำหรับฉันแล้วถือเป็นสัญญาณของศิลปินที่มีความสำคัญต่อพื้นที่ทางวัฒนธรรม