ฉันอยากพูดถึงเพลงที่ทำให้ทุกฉากโทนเศร้ากลายเป็นภาพจำจนยากจะลืม ในความคิดของฉันเพลงที่โดดเด่นที่สุดใน '
นารูโตะ' ภาคเก่า ๆ คือ 'Sadness and Sorrow' — เมโลดี้ที่เรียบง่ายแต่ทรงพลังมากจนมันกลายเป็นซาวด์แทร็กแทนความรู้สึกของทั้งเรื่อง
สายเสียงไวโอลินเบา ๆ กับเปียโนที่เล่นซ้ำเป็นโมทีฟ ทำหน้าที่เหมือนลมหายใจของฉาก ไม่ต้องดัง ไม่ต้องซับซ้อน แต่มันเติมช่องว่างระหว่างคำพูดกับความหมายได้อย่างเนียน ๆ เมื่อฉันฟังครั้งแรกในฉากต้น ๆ ของซีรีส์ เช่นตอนที่ความเป็นจริงของโลกนินจาถูกเปิดเผยผ่านการสูญเสีย เพลงนี้ไม่ได้ทำให้ฉากโศกเศร้าแค่อยากร้องไห้ แต่มันทำให้ฉากนั้น 'หนัก' ขึ้นด้วยเหตุผลทางอารมณ์ที่จับต้องได้
ในฐานะแฟนที่ดูมาตั้งแต่ต้น ความล้ำลึกของเพลงชิ้นนี้ไม่ใช่แค่เรื่องเมโลดี้ แต่มันอยู่ที่การวางซาวด์เมื่อเทียบกับภาพและจังหวะการเล่าเรื่อง ความเงียบหลังโน้ตที่หายไปบ่อย ๆ ให้พื้นที่ให้ความรู้สึกของตัวละครได้หายใจต่อ เช่นฉากที่ตัวละครต้องตัดสินใจเปลี่ยนชะตากรรม เพลงจะค่อย ๆ ยกระดับความรู้สึกแทนคำบรรยาย ทำให้ฉันรู้สึกว่าดนตรีไม่ใช่แค่พื้นหลัง แต่เป็นตัวละครอีกตัวหนึ่ง
สุดท้าย เพลงที่โดดเด่นสำหรับฉันไม่ได้วัดจากความอลังการ แต่จากการที่มันยังคงอยู่ในหัวหลังปิดทีวี 'Sadness and Sorrow' ทำได้แบบนั้นเสมอ เสียงเรียบ ๆ แต่ทรงพลัง ผสมกับความทรงจำจากฉากต่าง ๆ ทำให้ทุกครั้งที่ได้ยินจะย้อนกลับไปยังภาพและอารมณ์ของเรื่องได้ทันที นี่แหละเหตุผลที่มันยังคงเป็นหนึ่งในเพลงประกอบที่ฉันหยิบมาฟังซ้ำบ่อย ๆ โดยไม่รู้สึกเบื่อ