นักวิเคราะห์เห็นว่าเทรนด์ผี ญี่ ปุ น ในโซเชียลไทยเด่นเรื่องอะไร?

มุมมองอีกด้านหนึ่งที่ฉันมองเห็นคือการเติบโตของความอยากรู้แบบเชิงศึกษา—คนดูไม่ได้อยากหลอนเฉย ๆ แต่เริ่มอยากรู้เบื้องหลังของเรื่องเล่าและความหมายของโยไก จึงเห็นคลิปสั้น ๆ อธิบายที่มาที่ไปหรือเปรียบเทียบผีญี่ปุ่นกับผีไทยบ่อยขึ้น

ในฐานะแฟนรุ่นเด็กลงกว่าคนแรก ฉันติดตามครีเอเตอร์ที่ทำคอนเทนต์แบบเจาะลึก เช่น การอธิบายคอนเซปต์ของอามา-อุจิ หรือการยกตัวอย่างจากผลงานอย่าง 'Mushi-shi' ที่เน้นเรื่องภูตผีและธรรมชาติ ทำให้คนเริ่มสนใจประเด็นเชิงวัฒนธรรม ไม่ใช่แค่ภาพสยอง อีกมุมคือเกมและอินเตอร์แอคชั่น—เกมแนวผีอย่าง 'Fatal Frame' ถูกหยิบมาเล่นอีกครั้งเพราะระบบถ่ายรูปใช้กลยุทธ์ดึงอารมณ์หลอน การที่คนทำสตรีมและท้าพนันกันเล่นทำให้กระแสยิ่งแพร่เร็วขึ้น

ท้ายสุดฉันคิดว่าโซเชียลเป็นเครื่องมือขยายวงให้เรื่องเล่าโบราณมีชีวิต แต่ก็ต้องระวังการทำให้เรื่องศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นของตลก การรักษาสมดุลระหว่างการสร้างสรรค์กับความเคารพคือหัวใจที่ทำให้เทรนด์ยังยืนยาวและไม่กลายเป็นแค่แฟชั่นลมผ่านไปเท่านั้น

เทรนด์ 'ผี ญี่ปุ๊น' ในโซเชียลไทยตอนนี้มีลักษณะเฉพาะที่ผสมผสานความหวานกับความหลอนอย่างแยบคาย ซึ่งทำให้มันไม่ใช่แค่กระแสผีตามประสา แต่กลายเป็นภาษาวัฒนธรรมย่อม ๆ ของคนเล่นเน็ตไปแล้ว

ในฐานะแฟนที่โตมากับการ์ตูนผีญี่ปุ่นและหนังสยองขวัญคลาสสิค ฉันมองเห็นจุดเด่นชัดเจนสองสามอย่างที่ทำให้การพูดถึงผีญี่ปุ่นในไทยโดดเด่น หนึ่งคือการนำเสนอภาพสวยแบบมุ้งมิ้งแต่มีองค์ประกอบน่าขนลุก—ตัวอย่างเช่นงานแฟนอาร์ตที่ยกเอาโยไกมาแต่งหน้าให้คล้ายคาแรคเตอร์น่ารัก แต่ยังคงรายละเอียดที่น่ากลัวไว้ ทำให้คนที่ไม่ชอบเรื่องน่ากลัวยังกล้าที่จะดูและแชร์ สองคือการรีแพ็กกล่องเรื่องเล่าโบราณให้เข้ากับฟอร์แมตสั้น เช่นคลิปสั้นบน TikTok หรือรีลส์บน Instagram ที่เล่าไคลแมกซ์ของเรื่องผีใน 15–60 วินาที แรงดึงดูดอยู่ที่จังหวะตัดต่อกับซาวด์ที่ทำให้คนตกใจหรือยิ้มได้ในเวลาเดียวกัน

เหตุผลให้กระแสนี้ติดไฟในไทยยังรวมถึงความใกล้ชิดทางวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวที่ทำให้ภาพลักษณ์ผีญี่ปุ่นกลายเป็นสิ่งที่คนไทยคุ้นเคย—ไม่ใช่แค่ 'น่ากลัว' แต่เป็นแฟชั่น ได้เห็นจากข้อมูลอ้างอิงเช่น 'Natsume Yuujinchou' ที่ทำให้โยไกดูมีชีวิตและน่าเอ็นดู ในขณะที่ผลงานคลาสสิคอย่าง 'GeGeGe no Kitaro' ถูกยกมาพูดถึงในมุมสนุกสนานและเชิงการศึกษา นอกจากนี้ยังมีอิทธิพลจากหนังสยองขวัญอย่าง 'Ringu' ที่เคยทำให้ภาพของผีญี่ปุ่นเป็นสากล และเมื่อถูกตีความใหม่ในโซเชียล ก็กลายเป็นมุมน่าสะพรึงที่คนเอาไปเล่นเป็นมีมหรือท้าทายในคอนเทนต์ต่าง ๆ

มองไปข้างหน้า เทรนด์นี้น่าสนใจตรงที่มันยืดหยุ่นและมีช่องทางสร้างสรรค์มาก—นักวาด คนทำคลิป และ cosplayer ต่างนำเอาองค์ประกอบไปต่อยอด ส่วนตัวฉันตื่นเต้นกับความเป็นไปได้ในการเห็นเรื่องเล่าโบราณถูกเล่าใหม่เป็นมินิซีรีส์ ชุดภาพ หรือเกมอินดี้ แบบที่ทั้งให้ความเคารพต้นฉบับและเติมสีสันแบบคนรุ่นใหม่ สุดท้ายแล้วมันคือพื้นที่ที่เชื่อมโยงความกลัวกับความคิดถึงได้อย่างละมุน และนั่นแหละที่ทำให้ฉันยังติดตามอยู่เรื่อยๆ