บทสรุปเนื้อเรื่องจอมราชันตอนล่าสุดคืออะไร?

แม่ทัพหยางเหวินเย่ทิ้งภรรยาหลังแรกวิวาห์ ปล่อยให้นางรอนานกว่าห้าปีจึงยอมพบหน้า ทว่าเถียนเถียนน้อยกลับมิได้อัปลักษณ์ดั่งที่จำได้ ดวงตาสีน้ำผึ้งนั่นก็อันตราย ล่อลวงหัวใจไร้รักให้กลับมาเต้นแรงอีกครั้ง...

ก่อนงานพรอมวันจบมัธยมปลายหนึ่งวัน อีธานก็ล่อลวงฉันขึ้นเตียง เขาทำรุนแรงและเอาแต่ตักตวงจากฉันตลอดทั้งคืน ในระหว่างที่ฉันทนความเจ็บปวดอยู่ ในใจกลับเต็มไปด้วยความหวานชื่น เพราะฉันแอบหลงรักอีธานมาสิบปีแล้ว ในที่สุดความปรารถนาก็เป็นจริง เขาบอกว่าหลังเรียนจบจะแต่งงานกับฉัน รอเขารับช่วงต่อตระกูลลูเซียโน่จากผู้เป็นพ่อแล้ว ก็จะทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่ทรงเกียรติที่สุดของตระกูล วันต่อมา อีธานโอบฉันไว้ในอ้อมแขน แล้วสารภาพกับพี่ชายบุญธรรมของฉันว่าเราสองคนได้คบกันแล้ว ฉันนั่งเขินอายในอ้อมกอดของอีธาน รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด แต่จู่ ๆ พวกเขาก็เปลี่ยนบทสนทนาเป็นภาษาอิตาลี ลูคัส พี่ชายบุญธรรม แซวอีธานว่า “สมแล้วที่เป็นนายน้อย ครั้งแรกก็มีดาวเด่นของห้องถวายตัวให้เองซะแล้ว” “รสชาติน้องสาวต่างสายเลือดของฉันเป็นยังไงบ้างล่ะ?” อีธานตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ภายนอกดูใส ๆ แต่จริง ๆ แล้วอยู่บนเตียงน่ะร่านมาก” รอบข้างมีเสียงหัวเราะลั่นดังขึ้น “งั้นต่อไปฉันควรเรียกเธอว่าน้องสาวหรือว่าพี่สะใภ้ดี?” แต่อีธานกลับขมวดคิ้ว “เธอนับว่าเป็นพี่สะใภ้อะไรกันล่ะ? ฉันอยากจีบกัปตันเชียร์ลีดเดอร์ แต่กลัวว่าเธอจะรังเกียจว่าฝีมือฉันไม่ดี เลยเอาซินเธียมาซ้อมมือก่อนต่างหาก” “เรื่องที่ฉันนอนกับซินเธีย พวกนายอย่าให้ซิลเวียรู้ล่ะ ฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบายใจ” แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า เพื่อที่ในอนาคตจะได้อยู่กับอีธาน ฉันได้แอบเรียนภาษาอิตาลีมานานแล้ว ได้ยินแบบนี้ ฉันก็ไม่พูดอะไร เพียงแค่เปลี่ยนการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยจากสถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนียเป็นสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์อย่างเงียบ ๆ

จากนักฆ่าผู้เคยไร้หัวใจ กลับต้องแสร้งเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ อวี้หลัน หรือที่วงการนักฆ่ารู้จักกันดีในนาม "เงาสีชาด" นักฆ่าอันดับหนึ่ง ผู้ที่ลงมือเมื่อใด ไม่มีเป้าหมายใดรอดชีวิต กลับพบว่าตัวเองฟื้นขึ้นมาในยุคโบราณ และยังอยู่ในร่างของเด็กสาวอ่อนแอชื่อแซ่เดียวกันที่ถูกวางยาพิษจนตาย การใช้ชีวิตในยุคที่เต็มไปด้วยเล่ห์เพทุบาย ผู้หญิงคือเครื่องมือทางการเมือง บุตรีขุนนางคือหมากตัวหนึ่งในกระดานอำนาจ และตอนนี้ อวี้หลัน อดีตหญิงสาวยุคใหม่ที่เคยใช้ชีวิตอย่างมีเหตุผลและวิทยาศาสตร์ ต้องเผชิญกับโลกที่คำว่า "อำนาจ" สำคัญยิ่งกว่าความถูกต้อง ด้วยสติปัญญาและมุมมองจากยุคปัจจุบัน นางพยายามเอาชีวิตรอดในโลกที่เต็มไปด้วยเล่ห์กล แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ในขณะเดียวกัน นางก็ต้องเลือกว่าจะเล่นตามเกมของผู้อื่น หรือจะวางเกมของตนเอง

"คุณอยากทำอะไรล่ะ" "เล่นเกมไล่จับไง ใครแพ้ ดื่มหมดแก้ว ว่าไง กล้ารับคำท้าเจ้มั้ย" "ผมอายุมากกว่าคุณสี่ปี" แป้งทำตาหวานใส่เขาพร้อมกับยกนิ้วชี้ส่ายไปมาอย่างยั่วยวนก่อนจะใช้นิ้วนั่นมาประทับที่ปากเขาอย่างลืมตัว "อย่าพึ่งพูดสิ ยังไม่เริ่มเลย อยากกินแล้วเหรอ" เขามองที่ริมฝีปากที่เซ็กซี่นั้นจนกระทั่งชุดเดรสเข้ารูปของเธอซึ่งตอนนี้เกือบจะหลุดเต็มทีแล้วเพราะคอมันกว้าง "แล้วถ้าอยากกิน จะได้กินเหรอ" "ได้กินสิ เข้ามาในห้องก่อน แล้วจะให้กิน อ๊าา อย่าพึ่งรีบสิ" "ผมอยากกินเดี๋ยวนี้เลย"

“พี่วิน!...นี่มันอะไรกัน” รินลณีร้องออกมาอย่างตกใจ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายชาไปทั้งร่าง ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมาเห็นภาพแบบนี้ “พี่พัฒน์ ผมชอบพี่ ...รินณีเราเลิกกันเถอะ”นาวินก็ตกใจพอกัน ภาพที่เธอเห็นเขาคงปฏิเสธไม่ได้เพราะมันชัดเจนมากขนาดนี้...ชายหนุ่มได้แต่พูดว่า “ขอโทษ” “ไอ้เลว” รินลณีด่าออกไปทั้งน้ำตา..เธอวิ่งขึ้นรถไฟฟ้ากลับคอนโดมิเนียม โดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของนาวิน ส่วนระพีพัฒน์นะเหรอเขาก็ยังยืนเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์แบบไม่ได้สนใจอะไร นี่มันอะไรกัน มันคือโลกที่ชะนีแบบเธออยู่ยากจริง ๆ เธอกลับมาร้องไห้ต่อที่ห้อง ภาพอดีตของเธอกับนาวินไหลผ่านเข้ามาในหัวเธอไม่หยุด เพราะเขาเป็นเกย์ใช่ไหม? เธอกับเขาเลยเข้ากันได้ดี ไม่ว่าจะไปทำผม ชอปปิงเขาไม่เคยบ่น ไม่เคยว่ามันน่าเบื่อ

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวโคแก่กินหญ้าอ่อน พระเอกหื่นมาก ชอบคลุกวงใน มีฉากเลิฟซีน วาบหวามค่อนข้างเยอะ บางฉากของการบรรยายอาจมีคำที่ไม่เหมาะสมโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และทุกเหตุการณ์คือเรื่องสมมุติ . . . เมื่อโคแก่อยากเคี้ยวหญ้าอ่อน ปฏิบัติการตามตื๊อชนิดหน้าด้านหน้าทนจึงเริ่มต้นขึ้น ถึงขั้นตั้งตนเป็น 'ป๋า' สาวน้อยหน้าแฉล้มคนสวยแห่งเมืองสุพรรณ เกิดมาทั้งชีวิตเพิ่งเคยเจอคนหน้าด้าน ชอบโมเม มากกว่านั้นคือชอบคลุกวงใน คนหนึ่งอยากได้ คนหนึ่งอยากหนี ปฏิบัติการรุกไล่จึงเกิดขึ้น